ΛΕΧΘΕΝΤΑ ΚΑΙ ΠΡΑΧΘΕΝΤΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΣΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΥΡΟΥ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ ΛΣΤ΄

ΛΕΧΘΕΝΤΑ ΚΑΙ ΠΡΑΧΘΕΝΤΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΣΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΥΡΟΥ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ

ΛΣΤ΄

Του π. Ἄγγελου Ἀγγελακόπουλου

=====                                                                  

109) Ἔτοιμος νά ὑπογράψη

Πάσχα καινόν, ἅγιον, ἑορτάζομεν καί πάλιν, ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά. Ἀλλά καί Πάσχα κοινόν πανηγυρίζομεν ἐφέτος ὁ σύμπας Χριστιανικός κόσμος. Καί περιπτυσσόμενοι ἀλλήλους, τόν ἐπινίκιον κροτοῦμεν ὕμνον κατά τοῦ κακοῦ, κατά τῶν διαιρέσεων καί τοῦ θανάτου, ἀπό κοινῆς πίστεως καί ἐλπίδος, ἐν ἐπικλήσει τῆς ἀγάπης, ὅπως φθάσωμέν ποτε εἰς τόν ἀπό κοινοῦ ἑορτασμόν τῆς Ἀναστάσεως, τήν αὐτήν κατ' ἔτος σταθεράν Κυριακήν. . .

…Πάντα κινοῦνται πρός τήν Παγχριστιανικήν Οἰκουμένην. Καί πάντες ἐπιστρατεύουσιν ἑαυτούς ἐπί τούτῳ… Πῶς ἐμεριζόμεθα τόν αὐτόν Κύριον ἐπί τόσους αἰώνας! Ἀλλά νῦν Χριστός ἐγήγερται. Ἀπαρχή τῆς νέας, μετά τήν καταλλαγήν Δύσεως καί Ἀνατολῆς, καινῆς καί κοινῆς ἡμέρας, ἥτις ἔρχεται τόσον ἁπλᾶ, ὅπως καί τότε.

…Ὁ Χριστός ἐπέτρεψεν ἴσως ἡμῖν τήν θεολογικήν ἀντινομίαν, ὥστε, ἐνῶ μίαν ἴδρυσεν Ἐκκλησίαν, ἡμεῖς νά ὀμιλῶμεν περί «πλειόνων Ἐκ­κλησιῶν» καί νά προσευχώμεθα «ὑπέρ εὐσταθεί­ας αὐτῶν καί τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως». Δέν ἐπέτρεψεν ὅμως νά ὀμιλῶμεν καί περί πλειόνων Χριστιανισμῶν. Διότι εἶς εἶναι ὁ Χριστιανισμός ἐν τῷ κόσμῳ, ἐπεκτεινόμενος πέραν θαλασσῶν καί ἠπείρων ἀκωλύτως, μία καί μοναδική ἡ ὑπόστασις αὐτοῦ, καί ἐάν ἔτι πλείονες εἰσι, κατά τόν Ἀπόστολον Παῦλον, οἱ τοῦ Θεοῦ συνεργοί καί πολλοί οἱ οἰκοδόμοι τοῦ θελήματος Αὐτοῦ. Διό καί ὀφείλομεν σήμερον, τάς διαφοράς ἐπαφιέντες εἰς τούς Θεολογικούς Διαλόγους, νά ἐξαγγείλωμεν ἀπό κοινοῦ τό ἐνιαίον μήνυμα τοῦ Χριστιανι­σμοῦ πρός τόν κόσμον. ..

…Ἀπό πλευρᾶς ἡμετέρας, ἡ καθ' ἡμᾶς Ἁ­γία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία καί ἡμεῖς προσωπικῶς, ἔχομεν ἑτοίμως, ὡς τό προσυπόγρα­ψα μετά τῶν λοιπῶν σεβασμίων Ἀρχηγῶν τῶν κατά τόπους ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν Δύσεως καί Ἀνατολῆς, κοινά κείμενα καί κοινάς δηλώσεις τοῦ ἑνός Χριστιανισμοῦ, ἐπί τῷ σκοπῷ ἵνα γνωσθῆ τό τῆς «φιλαλληλίας δόγμα» τῆς Ἐκκλησίος πᾶσιν ἀνθρώποις, καί διά τῶν πραγμάτων ἀποδείξωμεν ὅτι καί ἐάν ἔτι χρονίζη ἡ ἕνωσις τῶν Ἐκκλησιῶν καί ἡ συνάντησις τῶν χριστιανῶν ἐν­τός τοῦ αὐτοῦ Ἁγίου Ποτηρίου, ἤξει ἐν τούτοις καί οὐ χρονιεῖ ἡ ἐν τῇ πράξει ἑνότης αὐτῶν, οὐδέ δύναται νά μένη ἀνενέργητος ἡ ἑνότης τοῦ ἑνός Χριστιανισμοῦ».

(Ἐκ μηνύματός του ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα τοῦ 1966: Ἴδε! «Χρόνος» τῆς 10.4.1966).

(Συνεχίζεται)