ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ, Δ. ΚΑΠΠΑΗ, ΤΟ ΠΡΑΣΤΕΙΟ (ΑΥΔΗΜΟΥ) ΚΑΙ ΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΕΙΑ

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ

________

Δημήτριου Χ. Καππαή, Το Πραστειό (Αυδήμου) και τα εκκλησιαστικά του μνημεία, έκδ. Κοινοτικου Συμβουλίου Πραστειού (Αυδήμου), Λεμεσός 2018, σσ. 133.

Του κ. Ανδρέα Κυριακού, θεολόγου

=====

Σ’ ένα ακόμη όμορφο χωριό της Κύπρου μας μεταφέρει ο ακούραστος κ. Δ. Καππαής στην προσπάθειά του να μας φέρει κοντά σε άγνωστα, εν πολλοίς, εκκλησιαστικά μνημεία της νήσου. 

Αυτή τη φορά ασχολείται με το Πραστειό Αυδήμου της επαρχίας Λεμεσού. Με γλώσσα γλαφυρή και απλή μας περιγράφει το χωριό ιστορικά αλλά και γεωγραφικά. Παρουσιάζει τις ασχολίες των κατοίκων, τα σχολεία, αλλά και αξιόλογα κτίσματα που συναντά ο επισκέπτης στο περασμά του. Είναι φανερό ότι δίνει ιδιαίτερη σημασία στις εκκλησίες του χωριού. 

Πρωτίστως αυτό που εντυπωσιάζει τον επισκέπτη είναι η μεσαιωνική εκκλησία της Θεοτόκου Διακινούσης. Πρόκειται για κτίσμα που πήρε την τελική του μορφή το 15ο αιώνα. Ο ναός είναι μονόκλιτη βασιλική χωρίς τρούλλο, με γοτθικές προσθήκες στο δυτικό του τμήμα, ενώ δύο τρουλλαία παρεκκλήσια βρίσκονται εκατέρωθεν της αψίδος του ιερού βήματος. Ο ναός ήταν κατάγραφος από τοιχογραφίες του 15ου αιώνος. Δυστυχώς σήμερα μόνο τμηματα τους διακρίνονται, λόγω μιάς πυρκαγίας που συνέβη τα χρόνια της τουρκοκρατίας, αλλά κι άλλων παραγόντων. Σε σχετικά καλή κατάσταση διακρίνεται η Πλατυτέρα στο ιερό βήμα και μορφές ιεραρχών. Ο συγγραφέας δεν παρουσιάζει την εκκλησία μόνο αρχιτεκτονικά, σαν ψυχρός ερευνητής, αλλά βρίσκει την ευκαιρία να εξηγήσει το συμβολισμό του ναού κατά την πίστη μας, αλλά και την αξία των ιερών εικόνων και τη σημασία τους στη ζωή των χριστιανών. Πληροφορούμαστε ότι η εκκλησία αυτή ήταν  καθολικό Μόνης που ήκμασε κάποτε. 

Στη συνέχεια μας ξεναγεί στη σημερινή εκκλησία του χωριού που είναι κτίσμα του 1905 αλλά και δεν παραλείπει να μας παρουσίασει και ερειπωμένα παρεκκλήσια της κοινότητος όπως αυτό του Αρχάγγελου Μιχαήλ, της Αγίας Ελένης, του Αγίου Θεράποντος, του Αγίου Γεωργίου αλλά και του Αγίου Επιφανίου. Το τελευταίο, που βρίσκεται στα σύνορα του χωριού με την κοινότητα της Πάχνας, γίνονται προσπάθειες να αναπαλαιωθεί. 

Κλείνουμε με μια αξιοπρόσεκτη παρατήρηση του επιχωρίου επισκόπου, του μητροπλίτου Πάφου κ. Γεωργίου: «Σημαντικό στοιχείο της ταυτότητας μας είναι…η Ιστορία μας. Και ευνοηθήκαμε από το Θεό να διαθέτουμε ένα ελληνικό ιστορικό βάθος τριανταπέντε αιώνων που διαθέτει τους τελευταίους είκοσι αιώνες και τα χριστιανικά χαρακτηριστικά».