ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΕΚΡΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΘΕΟΔΩΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΓΕΡΜΑΝΟ

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΕΚΡΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΘΕΟΔΩΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΓΕΡΜΑΝΟ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Κανείς δεν έχει αμφιβολία ότι ο μ. Μητροπολίτης Θεοδωρουπόλεως Γερμανός ήταν  οσιακής βιοτής ιεράρχης.

Μακάρι να είχε πολλούς ιεράρχες στο Φανάρι της αρετής και του αδιάβλητου ήθους του μ. Θεοδωρουπόλεως Γερμανού.

Αλλά δυστυχώς...

Οι Αγιορείτες τον τιμούσαν βαθύτατα, επειδή διαπίστωσαν εκ του σύνεγγυς την αρετή του.

Το ίδιο και όσοι τον έζησαν στην Βασιλεύουσα.

Βεβαίως, όπως αναφέρει ο Σεβ. Χαλκηδόνος Αθανάσιος, ο μακαριστός Θεοδωρουπόλεως ήταν και ολίγον πείσμων και ιδιόμορφος.

Και πώς να μην ήταν ο αείμνηστος ιεράρχης πείσμων και ιδιόμορφος;

Υπήρχε άλλος τρόπος να διατηρήσει άθικτη την πίστη και την ευσέβειά του;

Χωρίς πείσμα και ιδιομορφία πώς να κρατήσεις την πίστη σου στο Φανάρι, στις λεγόμενες “Αυλές του Κυρίου”, όπου επικράτησαν απολύτως και ασχημονούν παντοειδώς οι πνευματικοί γόνοι του Αθηναγόρα, (ενός από τους μεγαλύτερους αιρετικούς όλων των αιώνων) και του δεξιού θεολογικού βραχίονα του Αθηναγόρα και προκατόχου του Σεβ. Χαλκηδόνος Αθανάσιου, Μελίτωνα Χατζή;

Ιδού η νεκρολογία του Σεβ. Χαλκηδόνος Αθανάσιου που μας έδωσε την αφορμή για το πιο πάνω σύντομο σχόλιο:

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ 

Ἐπὶ τῇ κοιμήσει του 

(11.8.2018) 

 Του Γέροντος Χαλκηδόνος Ἀθανασίου 

=====

Μᾶς ἄφησε κατόπιν μακροχρονίου δοκιμασίας, ὁ πολιὸς Γέρων Θεοδωρουπόλεως Γερμανός (Ἀθανασιάδης), μία ἐκ τῶν σπανίων ἱεραρχικῶν μορφῶν τῆς παλαιᾶς Φρουρᾶς τοῦ Φαναρίου, ὡς ἓν ἐκ τῶν σπανίων "πτηνῶν", τὰ ὁποῖα ἔχουν ἀνάγκην στοργῆς καί "περιβαλλοντικῆς" προστασίας. 

Τὰ ΜΜΕ, ὡς συνήθως, ἀνέφερον ψυχρῶς τὰ βιογραφικά του στοιχεῖα. 

Ποῖος ὅμως ἦτο οὗτος; 

Ὁ Γέρων Γερμανὸς ἦτο εἷς σεβάσμιος τὴν ψυχὴν καὶ τὸ ἀσθενικόν του σῶμα Ἀρχιερεύς, παροιμιωδῶς φιλάνθρωπος πρὸς πάντας, ἀνεξαρτήτως φυλῆς καὶ θρησκεύματος, ἀθόρυβος, μακρὰν πάσης προβολῆς καὶ ἐπιδείξεως, μοναχικὸς καὶ μοναχόφιλος, εἷς ἄνθρωπος τῆς νηστείας καὶ τῆς προσευχῆς, τῆς ὑπομονῆς καὶ νουθεσίας, τῆς γλυκύτητος καὶ τῆς ἐξομολογήσεως. Διὸ καὶ ἦτο ἀπὸ τοὺς ὀλίγους ἀποδεκτοὺς καὶ τιμωμένους, ἀκόμη καὶ ἀπὸ τοὺς Ἁγιορείτας, εἷς "Ἁγιορείτης" εἰς τὴν Βασιλεύουσαν. 

Βεβαίως ἦτο καὶ ὀλίγον πείσμων καὶ ἰδιόμορφος. Ἐμαθήτευσε παρὰ τῷ ἐξ Ἴμβρου καὶ Τενέδου Γέροντι Δέρκων Ἰακώβῳ (Aziz Yakovos), παρ' οὗ οὐκ ὀλίγα ἐδιδάχθη καὶ προσεταιρίσθη, ὡς τὴν χορτοφαγίαν καὶ λιτότητα. Ἁπλοῦς καὶ ἀπέριττος, ἀσκητικός.

Πολλάκις εἰς τὴν Πατριαρχικὴν Τράπεζαν τελευταίως, ὡμίλει διαρκῶς ψυθιριστικῶς καὶ μονολογικῶς μὴ εἰσακουόμενος! 

Αἰωνία του ἡ μνήμη.

ΠΗΓΗ:

Φως Φαναρίου