ΛΕΧΘΕΝΤΑ ΚΑΙ ΠΡΑΧΘΕΝΤΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΣΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΥΡΟΥ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ M΄

ΛΕΧΘΕΝΤΑ ΚΑΙ ΠΡΑΧΘΕΝΤΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΣΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΥΡΟΥ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ

M΄

Του π. Ἄγγελου Ἀγγελακόπουλου

=====                                                                  

117) Συμπροσευχαί μετά Ἀρμενίων.

«Ἱστορικόν γεγονός διά πρώτην φοράν μετά αἰώνας μακρούς ἔλαβε χώραν ἐν τῷ ἐν Πέραν Ἀρμενικῷ Ἱ. Ναῷ τῆς Ἁγίας Τριάδος τῆ 21^η Ἰανουαρίου 1962, ἡμέρᾳ Κυριακῇ. Κατόπιν συ­νεννοήσεως μεταξύ τῶν δύο Πατριαρχῶν, Οἰκουμενικοῦ καί Ἀρμενίου, ἐτελέσθη ἐν αὐτῷ Θ. Λειτουργία κατά τό Ὀρθόδοξον δόγμα καί τυπικόν ὑπό τοῦ ὁσιολ. κ. Διονυσίου Λαδοπούλου, ἱεροσπουδαστοῦ Χάλκης, μετά τοῦ πανοσ. δευ­τερεύοντος κ. Εὐαγγέλου, ἔψαλε δέ ἡ μικτή χορωδία Ἁγίου Νικολάου Γαλατᾶ ὑπό τήν διεύθυνσιν τοῦ κ. Ἐλευθερίου Γεωργιάδου. Συμπροσηυχήθησαν ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης               κ. Ἀθηναγόρας, μετά τῆς συνοδείας Αὐτοῦ ἐκ τοῦ Θεοφ. Ἐπισκόπου Μιλήτου κ. Αἰμιλιανοῦ καί τοῦ πανοσ. Μ. Ἀρχιδιακόνου κ. Ἀ­γαπίου, καί ἡ Α. Μακαριότης ὁ Ἀρμένιος Πα­τριάρχης κ. Σινόρκ Καλουτσιάν μετά τῆς συνο­δείας αὐτοῦ».

(Ἴδε «Ἀπόστολος Ἀνδρέας», τῆς 31^ης.1.1962).

118) «Εἶμαι Τοῦρκος»!

Ὅ σημερινός Πατριάρχης, ἄν καί ἕλκη τήν καταγωγήν του ἐξ Ἑλλάδος, ἄν καί ἐγεννήθη ἐπί ἑλληνικωτάτης χώρας, τῆς Ἠπείρου, ἐντού­τοις ὑπό τήν φοβίαν τῶν Τούρκων διατελῶν, οὐ μόνον ἐνώπιον Τούρκων ἐπισήμων καί ἀνεπισή­μων, ἀλλά καί Ἑλλήνων ἀκόμη, εὐκαίρως ἀκαίρως, ἀκούεται νά λέγη «εἶμαι Τοῦρκος», ἐκθει­άζει τό μεγαλεῖον τῆς «μεγάλης πατρίδος του Τουρκίας» καί ἔχει ἀναρτήσει εἰς αἴθουσαν τῶν Πατριαρχείων μεγάλην εἰκόνα τοῦ Κεμάλ, ὅστις, ὁσονδήποτε «μέγας» καί ἄν θεωρῆται ὑπό τῶν ὁμοεθνῶν του, δέν παύει νά εἶναι ὁ δήμιος καί ἐξολοθρευτής ἑκατομμυρίων Ὀρθοδόξων Ελλή­νων. Τίς ἡ ἀνάγκη τῆς ἀναρτήσεως τῆς εἰκόνος τοῦ Κεμάλ, καθ' ἥν στιγμήν εἰς πολλάς οἰκίας καί μέγαρα Τούρκων δέν ὑπάρχει ἀνηρτημένη ἡ εἰκών αὐτοῦ;

(Ἴδε «Χριστιανική Σπίθα», φύλ. 251/Αὔγ. 1962).

119) Εἰς τό τέμενος τοῦ Ὁμάρ.

Περιοδεύων πρό ἐτῶν ὁ Πατριάρχης τάς χώ­ρας τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, εἰσῆλθε γυμνόπους εἰς τό ἐν Ἱεροσολύμοις τέμενος τοῦ Ὁμάρ καί ἐκεί προσηυχήθη ὑπέρ τοῦ Χουσεΐν. Ἐν δέ τῷ Πατριαρχικῷ ναῷ τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀνεπέμφθη ἐπιμνημόσυνος δέησις ὑπέρ τεθνεώτων Τούρκων. Ἐπ' αὐτῶν οὐδεμία ἐπίσημος διάψευσις ἐγένετο.

(Ἴδε «Χριστιανική Σπίθα», φύλ. 248 - 249/Μάιος - Ἰούνιος 1962).  

(Συνεχίζεται)