ΛΕΧΘΕΝΤΑ ΚΑΙ ΠΡΑΧΘΕΝΤΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΣΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΥΡΟΥ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ ΛΗ΄

ΛΕΧΘΕΝΤΑ ΚΑΙ ΠΡΑΧΘΕΝΤΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΣΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΥΡΟΥ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ

ΛΗ΄

Του π. Ἄγγελου Ἀγγελακόπουλου

                                     =====                                                                 

113) Ἀγάπη ἄνευ ὅρων καί ὁρίων...

«Ποῦ εἶναι ὁ Χριστός Σωτήρ; Διαιρεθέντες, ἀπεδιώξαμεν Αὐτόν… Οὕτως ἡ ἱστορία σήμε­ρον ἀποκαθιστώσα γενναίως τήν ἀλήθειαν τῶν πραγμάτων, καλεῖ τούς ὑπευθύνους τῶν Ἐκκλη­σιῶν Ἀρχηγούς καί τήν Ἱεραρχίαν, ὅπως ἐπιστρατεύοντες τήν Θεολογίαν, ὡς θ ε ρ α π α ι ν ί δ α πλέον, καταστήσωσι μοναδικόν σκοπόν τῆς ὑπάρξεως καί τῆς ἀποστολῆς αὐτῶν τόν «ἄνθρωπον», διά τόν ὁποῖον ὁ Θεός ἐγένετο ἄν­θρωπος, καί παραστῶσιν αὐτῷ θετικῶς, κατά τήν τραγικήν αὐτοῦ ὥραν ταύτην… Ὑπό σύνθημα, τήν ἀγάπην ἄνευ ὅρων καί ὁρίων… Οὐδέ θά ἠδύνατο ἄλλως γενέσθαι. Τά μεγάλα ἐκκλησιαστικά γεγονότα τῆς τελευταίας ταύτης ἑξαετίας, μάλιστα αἱ τρεῖς κατά συνέχειαν συναντήσεις ἡμῶν μετά τῆς Α. Ἁγιότητος τοῦ Πάπα Ρώμης Παύλου τοῦ ΣΤ΄ καί τό πρόσφατον Αὐτοῦ Διάγγελμα, ὅπως «μηδεμία» φωνή σιωπήση ἐντός τῆς ἀπέραντου συναυλίας τῶν Ἐκκλησιῶν καί ὅλου τοῦ κόσμου», κατήργησαν τάς ἀποστάσεις τοῦ χωρισμοῦ καί ἐγεφύρωσαν τό χάσμα… Συνοδίται δέ αὐτοῦ οἱ Λαοί τοῦ Χριστοῦ. Οὗτοι ἀγνοούντες τάς δογματι­κάς διαφοράς, μηδέ ἀσχολούμενοι ἐπ' αὐτῶν, βλέπουσι νῦν ἀλλήλους ὡς ἀδελφούς ἐν Χριστῷ. Καί ἀνυπομονοῦντες, ζῶσι τήν ὥραν τῆς ἑνώσεως, καί δή οὐχί ὡς ἕνα μύθον μακρινόν, ἀλλ' ὡς μίαν ἐκ τῶν ἔνδον ἔντονον πραγματικότητα, ἀπόδειξις ὅτι Χριστός γεννᾶται… Οὕτως ἡ ἕνωσις, παύσασα πλέον νά εἶναι «ἐμπορεύσιμος» καί προσπάθεια ἑνωτικῶν Θεολογικῶν Διαλόγων ἀ­νεδαφικῶν καί ἀκάρπων, ἀπέβη ἔμπρακτος καί «ἐξ ἔργου ἀπειργασμένου» ὑπόθεσις τῶν «εἰρη­νοφίλων ἀγωνιστῶν»…».

(Ἐκ μηνύματός του ἐπί τῇ ἑορτῇ τῶν Χρι­στουγέννων τοῦ 1968. Ἴδε «Καθολική», φ. 1611, 31.12.1968).

114) Ἠλλοιώθη ἡ μορφή τῆς Ἐκκλησίας.

«Ἡμέραν τινά ἡ ἀγάπη μεταξύ τῶν ἀδελφῶν ἐψύγη, ἀντ' αὐτῆς κυριαρχεῖ τό μίσος καί ἡ μορ­φή τῆς Ἐκκλησίας ἀλλοιοῦται, ἥν ὁ Χριστός ἠθέλησεν ἔνδοξον, μή ἔχουσαν σπίλον ἤ ρυτίδα, ἀλλ' ἄμωμον καί ἁγίαν».

(Ἐκ μηνύματός του ἐπί τῇ ἑορτῇ τῶν Χρι­στουγέννων τοῦ 1968. Ἴδε «Βραδυνή» τῆς 20.12.1968).

(Συνεχίζεται)