ΔΕΝ ΤΙΜΩΡΕΙ Ο ΘΕΟΣ;

ΔΕΝ ΤΙΜΩΡΕΙ Ο ΘΕΟΣ;

Του ορθόδοξου περιοδικού “Σταυρός”

=====

Πολλοί, ιδίως δημοσιογράφοι, αλλά και θεολόγοι και κληρικοί, ιδίως φαύλοι, υποστηρίζουν, ότι ο Θεός δεν τιμωρεί. Και γιατί δεν τιμωρεί; Διότι, λέγουν, ο Θεός είναι αγάπη. Ναι, ο Θεός είναι αγάπη. Και μάλιστα εσταυρωμένη αγάπη. Για μας ο Θεός από απέραντη αγάπη έγινε σαν εμάς, άνθρωπος, και υπέστη το φρικτότερο μαρτύριο, τη σταύρωση.

Άλλ' αφού ο Θεός είναι αγάπη, και μάλιστα ασυγκρίτως μεγαλύτερη από την ιδική μας αγάπη, γιατί με την παντοδυναμία του δεν αποτρέπει τόσα κακά, που συμβαίνουν στον κόσμο; Γιατί σεισμοί; Γιατί ηφαίστεια; Γιατί Βεζούβιοι; Γιατί τυφώνες και κυκλώνες; Γιατί πλημμύρες και κατολισθήσεις; Γιατί τρικυμίες και ναυάγια; Γιατί τσουνάμια και καταποντισμοί; Γιατί άγρια θηρία και κατασπαραγμοί ανθρώπων; Γιατί λιμοί και λοιμοί, πείνες και επιδημίες; Γιατί ασθένειες, μάλιστα οδυνηρές και πολυχρόνιες; Γιατί πυρκαϊές; Γιατί πόλεμοι, βασανιστήρια, σφαγές και απερίγραπτες θηριωδίες και φρικαλεότητες; Εγώ, καίτοι έχω αγάπη ασυγκρίτως μικρότερη από την αγάπη του Θεού, αν είχα τη δύναμη, θα απέτρεπα όλα τα κακά, όλες τις καταστροφές, όλες τις συμφορές, που συμβαίνουν στον κόσμο. Γιατί ο Θεός, ερωτώ πάλι, που έχει ασυγκρίτως μεγαλύτερη αγάπη από μένα, άλλα και παντοδυναμία, δεν αποτρέπει τα τόσα κακά;

Ο Θεός είναι βεβαίως αγάπη. Άλλ' είναι και δικαιοσύνη. «Δίκαιος Κύριος και δικαιοσύνας ηγάπησεν, ευθύτητας είδε το πρόσωπον αυτού» (Ψαλμ. 10:7). Όταν δε εμείς οι άνθρωποι κάνουμε κατάχρηση της αγάπης του Θεού, τότε τον λόγο λαμβάνει ή δικαιοσύνη του Θεού και τιμωρεί την ασέβεια. Έχουν επιπολαιότητα και άγνοια της Γραφής όσοι ισχυρίζονται, ότι ο Θεός δεν τιμωρεί. Γεμάτη είναι η Γραφή από λόγια και παραδείγματα, που δείχνουν, ότι ο Θεός τιμωρεί αμαρτίες και ασέβειες. Από τα αναρίθμητα αναφέρουμε εδώ ορισμένα μόνο.

Ο Θεός δεν απείλησε τιμωρία με θάνατο, αν οι πρωτόπλαστοι παρέβαιναν την εντολή του; Και δεν πραγματοποίησε την απειλή του, όταν ή παράβαση συνέβη; Την ήμερα της παραβάσεως δεν τους έδιωξε από τον παράδεισο και από κοντά του, πράγμα που σημαίνει πνευματικό θάνατο; Και κατόπιν δεν επέφερε και τον σωματικό θάνατο; Γιατί ο θάνατος είναι δυσάρεστος; Δεν είναι και για άλλους μεν λόγους, αλλά και διότι είναι ποινή, που επιβλήθηκε στον άνθρωπο λόγω της αμαρτίας;

Ο Θεός μετά την αμαρτία δεν υπέταξε την κτίση στη φθορά; Δεν λέγει ο Απόστολος, «τη ματαιότητι η κτίσις υπετάγη, ουχ εκούσα, αλλά διά τον υποτάξαντα»; (Ρωμ. 8:20). Ο Θεός δεν διέταξε στην έρημο τα φίδια να δαγκώνουν και να θανατώνουν τους Ισραηλίτες; Ο Θεός δεν διέταξε αρκούδες και κατασπάραξαν μερικά παλιόπαιδα, που κορόιδευαν τον προφήτη Ελισσαίο; Ο Θεός δεν αποστρέφει το πρόσωπο του και ταράσσονται τα σύμπαντα; Από το ύψος της μεγαλοσύνης του ο Θεός δεν ρίπτει ένα βλέμμα στη γη και την κάνει να τρέμει; Δεν εγγίζει τα όρη και εκρήγνυνται ηφαίστεια;

Ο Θεός δεν άνοιξε τους καταρράκτες του ουρανού και έγινε ο κατακλυσμός και πνίγηκαν οι σαρκολάτρες; Ο Θεός δεν έβρεξε φωτιά και θειάφι από τον ουρανό και κάηκαν τα Σόδομα και Γόμορρα; Ο Θεός δεν έδωσε τις δέκα πληγές στο Φαραώ; Ο Θεός δεν διήρεσε την Ερυθρά Θάλασσα και δεν την ένωσε και δεν έπνιξε σ' αυτή τον Φαραώ με την στρατιά του; Ο Θεός δεν τιμώρησε και τους Ισραηλίτες με το ν' αξιώσει από το μέγα πλήθος, που ξεκίνησε από την Αίγυπτο, να φθάσουν στη γη της επαγγελίας μόνο δύο άτομα;

Ο Θεός στο Μωυσή, στον Ιησού του Ναυή, στο Σαούλ, στο Δαβίδ και σε άλλους δεν έδωσε εντολή να πολεμούν, να σκοτώνουν και να εξοντώνουν άσεβη έθνη; Ο Θεός δεν έδωσε εντολή σε άγγελο και θανάτωσε 185 χιλιάδες Ασσυρίους; Ο Θεός δεν έστειλε φωτιά από τον ουρανό και θανάτωσε τους απεσταλμένους του Αχαάβ για να συλλάβουν τον Ηλία; Ο Θεός δεν διέταξε τον Ηλία να σφάξει τους προφήτες του Βάαλ; Ο Θεός δεν έδωσε εντολή να θανατώνονται οι παραβάτες του νόμου του;

Ο Θεός και στην Παλαιά Διαθήκη και στην Καινή δεν λέγει, «Εμοί εκδίκησις, εγώ ανταποδώσω»; (Δευτ. 32:35, Ρωμ. 12:19, Εβρ. 10:30. Βλέπε και 31).

Ο Χριστός, ο ενανθρωπήσας Θεός, δεν είπε παραβολικώς, «τους εχθρούς μου εκείνους, τους μη θελήσαντάς με βασιλεύσαι επ' αυτούς, αγάγετε ώδε και κατασφάξατε αυτούς έμπροσθέν μου»; (Λουκ. 19:27). Ο Χριστός δεν είπε επίσης παραβολικώς για την καταστροφή των Ιουδαίων και της Ιερουσαλήμ από τα Ρωμαϊκά στρατεύματα, ότι «ο βασιλεύς εκείνος (αλληγορικώς ο Θεός) ωργίσθη, και πέμψας τα στρατεύματα αυτού απώλεσε τους φονείς εκείνους και την πόλιν αυτών ενέπρησε»; (Ματθ. 22:7). Ο Χριστός για τις ήμερες της καταστροφής της Ιερουσαλήμ δεν είπε, ότι είναι ημέρες «εκδικήσεως», θείας εκδικήσεως; (Λουκ. 21:22). Εξ αφορμής των Γαλιλαίων, που έσφαξε ο Πιλάτος, και εκείνων, που σκοτώθηκαν από την πτώση πύργου, ο Χριστός δεν είπε, «εάν μη μετανοήτε, πάντες ωσαύτως απολείσθε»; (Λουκ. 13:3 και 5).

Ο Χριστός δεν είπε, «Μη φοβηθήτε από των αποκτεννόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων αποκτείναι φοβήθητε δε μάλλον τον δυνάμενον και ψυχήν και σώμα απολέσαι εν γεέννη»; (Ματθ. 10:28). 

Ο Χριστός δεν είπε για άλλη Ιεζάβελ και συνδεόμενους μαζί της, «Ιδού βάλλω αυτήν εις κλίνην και τους μοιχεύοντας μετ' αυτής εις θλίψιν μεγάλην, εάν μη μετανοήσωσιν εκ των έργων αυτής, και τα τέκνα αυτής αποκτενώ εν θανάτω, και γνώσονται πάσαι αι Εκκλησίαι, ότι εγώ είμι ο ερευνών νεφρούς και καρδίας, και δώσω υμίν εκάστω κατά τα έργα υμών»; (Αποκ. 2:22-23).

Ο Θεός δεν θανάτωσε τον Άνανία και τη Σαπφείρα, που είπαν ψέμα και προσέβαλαν το Άγιο Πνεύμα; Ο Θεός δεν τύφλωσε τον Ελύμα, τον μάγο, που διέστρεφε τους ευθείς δρόμους του Κυρίου;

Ο Απόστολος δεν λέγει, «Αποκαλύπτεται οργή Θεού απ' ουρανού επί πάσαν ασέβειαν και αδικίαν ανθρώπων των την αλήθειαν εν αδικία κατεχόντων»; (Ρωμ. 1:18). Ο Απόστολος, απευθυνόμενος στον καταχραστή της αγάπης του Θεού, δεν λέγει, «Κατά την σκληρότητά σου και αμετανόητον καρδίαν θησαυρίζεις σεαυτώ οργήν εν ημέρα οργής και αποκαλύψεως και δικαιοκρισίας του Θεού, ος αποδώσει εκάστω κατά τα έργα αυτού»; (Ρωμ. 2:5-6). Αποστολικός δεν είναι ο λόγος, «Φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος»; (Έβρ. 10:31).

    

Τέλος, ο Θεός δεν λέγει, «Εγώ ο κτίζων κακά»; (Ησ. 45:7). Και λόγοι προφητικοί, αποστολικοί, κυριακοί δεν είναι οι λόγοι της Γραφής για κρίση και δικαιοκρισία του Θεού, για ανταπόδοση από τον Κύριο κατά τα έργα εκάστου, για αιώνια καταισχύνη, για αιώνια κόλαση, για αιώνιο βασανισμό, για αιώνια δυστυχία των ασεβών, κακοποιών και αμετανόητων;

Ο Θεός έχει αγάπη προς τον άνθρωπο. Αλλά και ο άνθρωπος πρέπει να έχει αγάπη προς τον Θεό και τους συνανθρώπους του. Και αν δεν έχει αγάπη, αλλά κακίες και κακά έργα, ο Θεός τον τιμωρεί παιδαγωγικώς, για να μετανοήσει και να διορθωθεί, ή παραδειγματικώς, για να ιδούν άλλοι και να φυλαχθούν από την αμαρτία ή να μετανοήσουν και να διορθωθούν. Ο Θεός τιμωρεί στη γη, τιμωρεί και στην αιωνιότητα. Και στη μεν γη τιμωρεί από αγάπη και δικαιοσύνη, στη δε αιωνιότητα τιμωρεί από δικαιοσύνη. Και συνεπώς, όσοι δεν παραδέχονται τον Θεό ως τιμωρό της αμαρτίας και της ασεβείας, αυτοί αιρετίζουν, διότι παρερμηνεύουν μία ιδιότητα του Θεού, την αγάπη, και καταργούν μία άλλη ιδιότητα του Θεού, τη δικαιοσύνη.