ΤΑ ΤΡΙΑΝΤΑΧΡΟΝΑ ΤΗΣ ΙΔΡΥΣΗΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ

ΤΑ ΤΡΙΑΝΤΑΧΡΟΝΑ ΤΗΣ ΙΔΡΥΣΗΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΠΕΝΤΑΛΟΦΟΥ ΓΟΥΜΕΝΙΣΣΗΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

===========

Τα μοναστήρια, έλεγε ο ο Αγος Γέροντας Παίσιος, είναι οι πνευματικές βάσεις της Ορθοδοξίας. Οπως οι μεγάλες δυνάμεις έχουν στρατιωτικές βάσεις για την άμυνα της πατρίδας τους έτσι και η Ορθοδοξία έχει πνευματικές βάσεις: Τα μοναστήρια!

Οπου μάλιστα οι μοναχοί έχουν φόβο Θεού και αγωνίζονται στην εμπροσθοφυλακή των θεμάτων της πίστης μας τότε καθίστανται πόλοι πνευματικοί που δίνουν μεγάλη δύναμη στο λαό του Θεού.

Ενα από αυτά τα μοναστήρια είναι και το ευλογημένο κοινόβιο της Ιεράς Μονής Οσίου Νικοδήμου του Αγιορείτη το οποίο, υπό την εμπνευσμένη καθοδήγηση του Ηγουμένου του Αρχιμανδρίτη Χρυσοστόμου, έχει επιτελέσει ένα θαυμαστό - από πολλές απόψεις - έργο στα τριάντα χρόνια της ίδρυσής του.

Ανήγειρε εξαιρετικά κτίσματα παραδοσιακής Αγιορειτικής αρχιτεκτονικής για τους πατέρες και τους προσκυνητές, ένα εξαιρετικό καθολικό, πρωτοστάτησε και πτωτοστατεί στους αγώνες της Εκκλησίας εναντίον του Οικουμενισμού, του Νεονικολαιτισμού και εναντίον της ηλεκτρονικής φυλακής και εκδίδει θαυμάσια πνευματικά βιβλία που ωφελούν τους πιστούς.

Συγχαίρουμε εκ μέσης καρδίας για τα τριαντάχρονα της Μονής και προσβλέπουμε στους αγώνες του ευλογημένου κοινόβιου που είναι καμάρι όχι μόνον της περιοχής αλλά και συμπάσης της Ορθοδοξίας.

Παραθέτουμε στη συνέχεια αποσπάσματα από το δελτίο τύπου που εξέδωσε η Μονή για το συνέδριο που πραγματοποίησε με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 30 χρόνων από την ίδρυσή της, που μας έδωσε την αφορμή για το πιο πάνω σχόλιο.

*****

ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΠΕΡΙ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΥ

Εκ της Ιεράς Μονής Οσίου Νικοδήμου του Αγιορείτου

=================

Μιά πνευματική πανδαισία ἔζησαν οἱ ἑκατοντάδες πιστοί πού ἀνέβηκαν στό Ἱερό Κοινόβιο Ὁσίου Νικοδήμου Πενταλόφου Γουμένισσας τό διήμερο Τετάρτη 31 Αὐγούστου καί Πέμπτη 1^η Σεπτεμβρίου 2011. Τό Ἱερό Κοινόβιο, πού εἶναι Μετόχι τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας Ἁγίου Ὄρους, ἑόρταζε τά τριάντα χρόνια ἀπό τήν θεμελίωσή του (31-8-1981). Τόν θεμέλιο λίθο εἶχε τοποθετήσει τότε ὁ μακαριστός καί ἀνεπανάληπτος Ποιμενάρχης Πολυανῆς καί Κιλκισίου κυρός Ἀμβρόσιος. Μέ ἀφορμή τοῦτο τό εὐφρόσυνο γεγονός τό Ἱερό Κοινόβιο ὀργάνωσε στούς χώρους του Συνέδριο περί Μοναχισμοῦ, στό ὁποῖο ἐκλήθησαν καί μίλησαν Καθηγούμενοι καί Μοναχοί ἀπό Ἱερές Μονές τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί τοῦ εὐρύτερου ἑλλαδικοῦ χώρου.

Τό διήμερο αὐτό Συνέδριο τίμησαν ἐπίσης μέ τήν παρουσία τους ὁ Δικαῖος τῆς Ἱερᾶς Σκήτης τῆς Ἁγίας Ἄννης Ἁγίου Ὄρους Ὁσιολογιώτατος Γέρων Θεόληπτος καθώς καί ἀντιπροσωπεῖες ἀπό πολλά ἀνδρικά καί γυναικεία μοναστήρια τῆς Πατρίδος μας.

Τό Συνέδριο ἄρχισε στίς 6μ.μ. τῆς Τετάρτης 31 Σεπτεμβρίου μέ Ἁγιασμό πού τέλεσε ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μεγίστης Μονῆς Βατοπαιδίου Ἁγίου Ὄρους, Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Ἐφραίμ στό μεγάλο Ἀρχονταρίκι τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου, πού εἶχε διαμορφωθεῖ κατάλληλα γιά τήν περίσταση σέ συνεδριακό χῶρο. Πρῶτα ἐκφωνήθηκαν οἱ Χαιρετισμοί καί μετά ὁ Καθηγούμενος τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π.Χρυσόστομος κήρυξε τήν ἔναρξη τοῦ Συνεδρίου. Στή συνέχεια διαβάστηκε εἰσαγωγική ὁμιλία ὑπό τοῦ ἀδελφοῦ τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ἱερομονάχου Χρυσοστόμου μέ θέμα: «Τριάντα χρόνια Ἱερό Κοινόβιο Ὀσίου Νικοδήμου». Τήν ἐναρκτήρια συνεδρία ἔκλεισε ὁ Καθηγούμενος τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου ἀναγινώσκοντας εἰσήγηση τοῦ Προηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π.Αἰμιλιανοῦ μέ θέμα: «Μελέτη τοῦ τρόπου ἐπαναφορᾶς τῆς παλαιᾶς κανονικῆς διοικήσεως τῶν ἱερῶν μονῶν καί δή τῆς ἀρχῆς τοῦ κοινοβίου».

Στήν ἀναγνωσθεῖσα εἰσήγηση τοῦ Γέροντος Αἰμιλιανοῦ ἡ βασική ἐπισήμανση ἦταν ὅτι «ὁλόκληρη ἡ ἱστορία μαρτυρεῖ ὅτι ὁ μοναχισμός ὅπου ἤνθησε, ἤνθησε μόνον, ὅταν ἦτο ἐλεύθερος». Ἆραγε σήμερα ὁ Μοναχισμός εἶναι πράγματι ἐλεύθερος; Δυστυχῶς στίς ἡμέρες μας ἐπαληθεύεται ἐπίσης ἡ παρακάτω διαπίστωση τοῦ σεβαστοῦ Γέροντος: «Εἰδικῶς γιά τήν ἰδικήν μας πατρίδα, τό πρόβλημα ἤρχισεν οὐσιαστικῶς ἀπό τούς χρόνους τούς μετά τήν ἀπελευθέρωσιν ἀπό τόν τουρκικόν ζυγόν. Κατά τό διάστημα αὐτό, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἐκ συμφώνου πρός τήν βαυαρικήν κυβέρνησιν ἤ ἐπηρεαζομένη ἐξ αὐτῆς ἤ ἐξαναγκαζομένη δι᾿ ἐγκυκλίων καί κυβερνητικῶν διαταγμάτων, ἀφῄρεσεν ἀπό τάς μονάς τήν ἀνεξαρτησίαν των. Καί ὅμως αἱ μοναί αὐταί εἶχαν δώσει τό αἷμα των καί τήν ζωήν των διά τήν ἀνεξαρτησίαν τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Ἔθνους»...

Τήν δεύτερη ἡμέρα, Πέμπτη 1^η Σεπτεμβρίου καί ἀρχή τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, τελέσθηκε στό Καθολικό τῆς Μονῆς ἱερατικό Συλλείτουργο μέ προεξάρχοντα τόν Καθηγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μεγίστης Μονῆς Βατοπαιδίου Ἁγίου Ὄρους, Πανοσιολογιώτατο Ἀρχιμανδρίτη π. Ἐφραίμ καί συλλειτουργούς Καθηγουμένους Ἱερῶν Μονῶν καί Ἱερομονάχους.

Κατά τή διάρκεια τῆς ἡμέρας ἐκφωνήθηκαν σύμφωνα μέ τό πρόγραμμα ὀκτώ εἰσηγήσεις ἀπό ἰσάριθμους ὁμιλητές σέ τέσσερεις συνεδρίες, δύο πρωινές καί δύο ἀπογευματινές. Μετά τό πέρας τῶν εἰσηγήσεων ἑκάστης συνεδρίας, ὑποβάλλονταν ἐρωτήσεις πρός τούς ὁμιλητές ἀπό τούς παρισταμένους μοναχούς καί λαϊκούς καί ἀκολουθοῦσε συζήτηση.

Ἡ πολύ ὄμορφη αὐτή ἐκδήλωση μέ ἀφορμή τά τριάντα χρόνια ἀπό τήν ἵδρυση τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὀσίου Νικοδήμου, συγκέντρωσε «ἐπί τό αὐτό» γιά ἕνα διήμερο Καθηγουμένους Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί τοῦ εὐρύτερου ἑλλαδικοῦ χώρου, Καθηγουμένες, Μοναχούς καί Μοναχές ἀλλά καί τόν φιλομόναχο λαό. Ἡ ταυτόχρονη παρουσία τόσων κληρικῶν, μοναχῶν καί πιστοῦ λαοῦ σέ μιά ἁρμονική συνύπαρξη ἦταν ἀσφαλῶς ἀποτέλεσμα τῆς εὐλογίας τοῦ προστάτη τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, ὁ ὁποῖος ἀοράτως παρίστατο καί ἐπευλογοῦσε τίς ἐργασίες τοῦ Συνεδρίου.

Τό Ἱερό Κοινόβιο Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου ξεκίνησε τήν πορεία του κυριολεκτικά ἀπό τό μηδέν. Ἐγκαταστάθηκε σ᾿ ἕναν παρθένο τόπο καί ἔριξε ἀπό τήν ἀρχή τά δικά του θεμέλια. Στέριωσε γερά δημιουργώντας βαθιές ρίζες καί ὄρθωσε σιγά σιγά τό ἀνάστημά του στίς πλαγιές τοῦ ὄρους Παΐκου. Καί μέ τόν καθημερινό πνευματικό ἀγώνα του –ὡς Μετόχι μιᾶς ἁγιορείτικης Μονῆς, τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας– προσπαθεῖ νά μεταλαμπαδεύσει τό ἴδιο ἐκεῖνο πνεῦμα καί τήν χιλιόχρονη παράδοση τοῦ ἁγιοτρόφου Ἄθωνα καί στόν κόσμο.

Ἄς εὐχηθοῦμε νά συνεχίσει τήν πορεία του εἰς τό διηνεκές ἐκπέμποντας τό φῶς τοῦ Χριστοῦ σ᾿ ἕναν κόσμο πού τόσο τό ἔχει ἀνάγκη...