ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΠΙΑ ΝΑ ΩΡΙΜΑΣΗ Η ΨΥΧΗ ΜΑΣ!

ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΤΟΥ

ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΩΡΙΜΑΣΗ Η ΨΥΧΗ ΜΑΣ!

Του Πρωτοπρ. Βασίλειου Βολουδάκη

=============

Το νέο εκκλησιαστικό έτος άρχισε και βρίσκει την πλειοψηφία των ανθρώπων σε μεγάλο ψυχικό αναβρασμό, αφού δεν υπάρχει άλλη αιτία μεγαλύτερη από την ανασφάλεια, που να ευθύνεται περισσότερο για την ψυχική αναστάτωση του ανθρώπου.

Και είναι πια πολλές οι αφορμές σήμερα, που μας δένουν χειροπόδαρα, αφήνοντάς μας, συγχρόνως, μετέωρους πάνω απ’ την άβυσσο: Εσωτερικές, ενδόμυχες, οι πιο σοβαρές – από τα πάθη και τις αμαρτίες μας – και εξωτερικές, από τις συνθήκες που επικρατούν, με πρώτη την αβεβαιότητα για το αν θα μπορέση κανείς και να επιβιώση ακόμη, μετά την απειλή της οικονομικής Πτωχεύσεως της Χώρας μας.

Ο μετεωρισμός πάνω απ’ την άβυσσο δεν είναι, όμως, πάντα απειλή και όλεθρος! Αρκεί να θυμηθούμε – έστω και τότε – ότι ο Θεός είναι πανταχού Παρών. Και πάνω, και κάτω, και πέρα απ’ την άβυσσο! Είναι πανταχού Παρών και για μας, αν Τον χρειαζόμαστε και αν Τον καλούμε κοντά μας. Αν συνειδητοποιούμε, στον πιο επικίνδυνο μετεωρισμό μας, ότι η πτωχεία μας είναι φτώχεια πολύ βαθειά και εσωτερική. Είναι φτώχεια από Θεό, ανέχεια από Θεό και γι’ αυτό δεν ανεχόμαστε πια ούτε ο ένας τον άλλον μας ούτε την παραμικρή υλική ανέχεια!

Χρειάζεται τώρα, που βρίσκεται ο καθένας μας μετέωρος στην δική του άβυσσο, να κάνουμε λόγια και της δικής μας ψυχής – και όχι μόνο των χειλέων μας – τα Λόγια της Γραφής: «Ταχύ προκαταλαβέτωσαν ημάς οι οικτιρμοί Σου, Κύριε, ότι επτωχεύσαμεν σφόδρα. Βοήθησον ημίν ο Θεός ο Σωτήρ ημών, ένεκεν της δόξης του Ονόματός Σου. Κύριε, ρύσαι ημάς και ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών ένεκα του Ονόματός Σου, μήποτε είπωσι τα έθνη που εστιν ο Θεός αυτών;»

Είναι καιρός να ωριμάση η ψυχή μας! Να αρχίση να ζη πραγματικά, γιατί οι περισσότεροι συνηθίσαμε να ζούμε φανταστικά, θεωρητικά, στο δικό μας κόσμο, με θεωρία μεν την Αλήθεια του Θεού αλλά με πράξεις άσχετες και αντίθετες από αυτήν την Αλήθεια!

Λατρεύουμε τον Θεό Ορθοδόξως, αληθινά και γνήσια ως προς το Τυπικό και την Θεολογική ακρίβεια, αλλά, οι περισσότεροι από μας, μηχανικά, από συνήθεια, πολλές φορές με παθολογικό ψυχαναγκασμό, χωρίς ουσιαστική πνευματική καλλιέργεια και χωρίς να συμμετέχουμε και να τρεφόμαστε απ’ αυτήν μας την Θεία Λατρεία, ώστε αυτή να μεταστοιχειωθή σε πράξη και πράξεις Ζωής!

Εμείς είμαστε στον όνομα και στον βαπτισμό μας οι Ορθόδοξοι αλλά στην πράξη δεν είμαστε όλοι πραγματικά Ορθόδοξοι. Άλλοι, πολλές φορές και αλλόθρησκοι, ζουν περισσότερο από εμάς την Αλήθεια, χωρίς να το ξέρουν, γιατί ο Θεός είναι δίκαιος και βλέπει τις καρδιές τους ότι είναι ευθείς και ειλικρινείς και ζητούν βαθειά μέσα τους αυτό που δεν ξέρουν ότι υπάρχει! Το ζητούν με σφοδρότητα και ο Θεός τους δίνει ζωή από τη Ζωή Του και φως από το Φως Του, για να Τον γνωρίσουν, να Τον πλησιάσουν και να αξιωθούν να ζήσουν κοντά Του!

Είναι πανταχού Παρών ο Θεός γιατί υπάρχουν πλάσματά Του στα πέρατα της γης, που μπορεί να μην έμαθαν ακόμη την ακρίβεια του Ευαγγελίου Του αλλά Τον ζητούν. Μπορεί να μη γνωρίζουν ότι Σαρκώθηκε ο Θεός και έγινε άνθρωπος, αλλά η ύπαρξή τους ποθεί τη Γέννησή Του. Τον ζητούν, όπως οι Αρχαίοι πρόγονοί μας, σαν Άγνωστον Θεόν, όπως ο ένας –από τους Δέκα– ο Σαμαρείτης ιαθείς λεπρός, η Χαναναία, η Σαμαρείτις και τόσοι άλλοι αλλογενείς που δέχθηκαν τις ευεργεσίες Του.

ΠΗΓΗ:

Ενοριακή Ευλογία 110- 111