ΜΙΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΡΥΠΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

    

ΜΙΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΡΥΠΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

                                              

                                                                          Του Β. Χαραλάμπους

=====

                                              

Σ’ ένα ταξί, πριν λίγα χρόνια, σε μια όχι και τόσο κοντινή διαδρομή (Λευκωσία - Λάρνακα), έγινε τούτη η απλή συνομιλία. Στην αρχή η διαδρομή ήταν σιωπηλή ώσπου μια απλή ερώτηση έσπασε τούτη τη σιωπή. «Από που είσαι;» «Από το  Ριζοκάρπασο» κι αυθόρμητα η ερώτηση μου, «Πήγες καθόλου στο χωριό σου;» «Μια φορά είχα πάει, αλλά όχι με το δικό μου ταξί. Πήγα με άλλον ταξί, με Τούρκο ταξιτζή. Και να σου πω τι μου έτυχε;». Εγώ σιωπηλός άκουγα αυτόν τον απλό άνθρωπο, από το κατεχόμενο Ριζοκάρπασο. «Εκεί στο αγίασμα τ’ Άη Θέρισσου (Αγίου Θύρσου ή Θέρισσου) ο ταξιτζής έκανε τον σταυρό του. Αμέσως τον ρωτώ. Είσαι Χριστιανός; «Όχι», μου απαντά. Ξαναρωτώ: «Είσαι Τουρκοκύπριος;» 

Και τούτο γιατί πολλοί ήταν οι Τούρκοι, που πριν την βάρβαρη εισβολή ήταν κρυπτοχριστιανοί. Γι’ αυτό και οι Έλληνες της Κύπρου τους αποκαλούσαν «λινοπάμπακους». Από το λινάρι και το βαμβάκι, γιατί εξωτερικά ζούσαν ως μωαμεθανοί και μυστικά ήταν Χριστιανοί.

Ο ταξιτζής στην ερώτηση λοιπόν αν είναι Τουρκοκύπριος απάντησε, «Όχι είμαι Τούρκος». «Να! Σε ρωτώ, γιατί σε είδα που έκανες τον σταυρό σου όπως εμάς κι απόρησα». Έμεινε λίγο σιωπηλός ο Τούρκος ταξιτζής κι ύστερα συνέχισε, «Να σου πω», μου λέγει, η γυναίκα μου είναι Τουρκοκύπρια κι έχουμε ένα μικρό κοριτσάκι. Το κοριτσάκι μας είχε μεγάλη αρρώστια. Έλιωνε το κοριτσάκι, κατάλαβες; Έλιωνε. Πήραμε το κοριτσάκι σε γιατρούς εξωτερικό γιατί θα πέθαινε. Πήγαμε Τουρκία, πήγαμε Ισραήλ μα τίποτε, μας είπαν θα πεθάνει. Η γυναίκα μου επέμενε  να το πάρουμε στο αγίασμα τ’ Άη Θέρισσου. Εγώ όμως δέν δεχόμουν. Όταν κατάλαβα πως πλησίαζε  το τέλος του παιδιού μου δέχτηκα. Τι να κάμω; Βάλαμε αγίασμα στο κοριτσάκι, από πάνω ως κάτω κι έγινε εντελώς καλά. Έγινε εντελώς καλά. Από τότε χωρίς να γίνω  Χριστιανός, κάθε φορά που περνώ από το αγίασμα τ’ Άη Θέρισσου, κάνω το σταυρό μου όπως τον κάνετε εσείς, για να ευχαριστήσω τον Άγιο». 

Σιώπησε ύστερα ο ταξιτζής, σιώπησα κι εγώ, με τη ευχή να δώσει ο Θεός αυτοί οι συνάνθρωποί μας που ταλαιπωρούνται από τη δαιμωνιώδη πλάνη του Μωάμεθ να γνωρίσουν τον Χριστό, το Αληθινό Φως.