ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΥΣ ΙΕΡΑΡΧΩΝ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ 2014
Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=====
“Εὰν θέλωμεν νὰ εἴμεθα ἄξιοι τῆς δόξης καὶ τιμῆς διὰ τῆς ὁποίας περιέβαλε τὸ ἀνθρώπινον πρόσωπον ὁ «δι᾿ ἡμᾶς καθ᾿ ἡμᾶς γενόμενος» Δημιουργὸς μας, νὰ πράξωμεν πᾶν τὸ δυνατὸν διὰ νὰ παύσῃ ἡ ἐσχάτως διογκουμένη ἐξευτελιστικὴ διὰ τὸ ἀνθρώπινον πρόσωπον συμπεριφορά.
Ο προαιώνιος Υιός του Θεού έγινε Υιός του ανθρώπου για να μπορέσει ο άνθρωπος να γίνει υιός του Θεού. Όπως στην πρώτη πλάση ο Θεός έλαβε χώμα από την παρθένο ακόμη γη και έδωσε στον άνθρωπο σάρκα, έτσι και με την εκ Μαρίας της Παρθένου γέννηση ο Θεός ενήργησε μιαν άλλη πλάση. Ο Υιός του Θεού ενώθηκε με την ανθρώπινη φύση για να δημιουργήσει μια νέα κατάσταση ανθρώπινης ζωής. Η από άκρα συγκατάβαση του Θεού σάρκωση του Ιησού Χριστού άνοιξε μια νέα σελίδα στην ανθρώπινη ιστορία. Ο Ιησούς Χριστός έγινε μεσίτης Θεού και ανθρώπου. Υιοθέτησε τον κτιστό άνθρωπο και τον κοινώνησε με τον άκτιστο Θεό. Του εξασφάλισε τη δυνατότητα να σπάσει τα δεσμά των δυνάμεων που συνέθλιβαν την ύπαρξή του και να γίνει μέτοχος Θεού.
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΥΠΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
Καὶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία, ζώντας μέσα στὸν λειτουργικὸ χρόνο τὸ ὑπερφυὲς αὐτὸ γεγονός, ὑπενθυμίζει σ’ ὅλους τὸν σκοπὸ τῆς θείας Ἐνσαρκώσεως: «Τοῦτο ἑορτάζομεν σήμερον», λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, «ἐπιδημίαν Θεοῦ πρὸς ἀνθρώπους ἵνα τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον ἀποθέμενοι, τὸν νέον ἐνδυσώμεθα». Μέσα στὴν πνιγηρὴ ἀτμόσφαιρα ποὺ δημιουργοῦν πόλεμοι καὶ συρράξεις, σκάνδαλα καὶ διαφθορά, καταπάτηση τῆς ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας καὶ κυριαρχία συμφερόντων, ἡ Ἐκκλησία προβάλλει καὶ φέτος, μὲ ἀνυπέρβλητη λιτότητα, τὸν σκοπὸν τῆς γέννησης τοῦ Χριστοῦ στὴ γῆ: νὰ ἐπαναφέρει στὸ «πρωτόκτιστον κάλλος» τὴν ἀνθρώπινη φύση, νὰ ἀναστήσει τὴν πεσμένη εἰκόνα. Τότε, ἐπὶ Καίσαρος Αὐγούστου, σὲ μίαν ἐποχὴ μὲ παρόμοια πρὸς τὴ δικὴ μας χαρακτηριστικά, «ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ἐξ ὕψους ὁ Σωτὴρ ἡμῶν». Ἦλθε καὶ φώτισε τὴ νύκτα τῆς ἀπελπισίας τοῦ κόσμου μὲ τὸ μεγάλο φῶς τῆς θεϊκῆς ἀγάπης. Καταδέχτηκε, ὁ ἄϋλος καὶ ἄναρχος Θεός, νὰ προσδιοριστεῖ μὲ τὶς σκληρὲς συντεταγμένες τῆς φθορᾶς, τοῦ χώρου καὶ τοῦ χρόνου, «ὁδηγῶν ἡμᾶς πρὸς σέλας ζῳηφόρον».
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΥΠΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
Καὶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία, ζώντας μέσα στὸν λειτουργικὸ χρόνο τὸ ὑπερφυὲς αὐτὸ γεγονός, ὑπενθυμίζει σ’ ὅλους τὸν σκοπὸ τῆς θείας Ἐνσαρκώσεως: «Τοῦτο ἑορτάζομεν σήμερον», λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, «ἐπιδημίαν Θεοῦ πρὸς ἀνθρώπους ἵνα τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον ἀποθέμενοι, τὸν νέον ἐνδυσώμεθα». Μέσα στὴν πνιγηρὴ ἀτμόσφαιρα ποὺ δημιουργοῦν πόλεμοι καὶ συρράξεις, σκάνδαλα καὶ διαφθορά, καταπάτηση τῆς ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας καὶ κυριαρχία συμφερόντων, ἡ Ἐκκλησία προβάλλει καὶ φέτος, μὲ ἀνυπέρβλητη λιτότητα, τὸν σκοπὸν τῆς γέννησης τοῦ Χριστοῦ στὴ γῆ: νὰ ἐπαναφέρει στὸ «πρωτόκτιστον κάλλος» τὴν ἀνθρώπινη φύση, νὰ ἀναστήσει τὴν πεσμένη εἰκόνα. Τότε, ἐπὶ Καίσαρος Αὐγούστου, σὲ μίαν ἐποχὴ μὲ παρόμοια πρὸς τὴ δικὴ μας χαρακτηριστικά, «ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ἐξ ὕψους ὁ Σωτὴρ ἡμῶν». Ἦλθε καὶ φώτισε τὴ νύκτα τῆς ἀπελπισίας τοῦ κόσμου μὲ τὸ μεγάλο φῶς τῆς θεϊκῆς ἀγάπης. Καταδέχτηκε, ὁ ἄϋλος καὶ ἄναρχος Θεός, νὰ προσδιοριστεῖ μὲ τὶς σκληρὲς συντεταγμένες τῆς φθορᾶς, τοῦ χώρου καὶ τοῦ χρόνου, «ὁδηγῶν ἡμᾶς πρὸς σέλας ζῳηφόρον».
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ
Η γέννηση του Χριστού μας προκαλεί να πάψουμε να υποκρινόμαστε τους χαρούμενους και τους αισιόδοξους, να αποθέσουμε τα παλαιά μας προσωπεία και να ενδυθούμε τον Χριστό και να αναζητήσουμε την προσωπική μας γέννηση, η οποία μπορεί πράγματι να μας δώσει χαρά και αισιοδοξία. Τα Χριστούγεννα δεν είναι ένα από τα πολλά παυσίπονα που θα μαλακώσουν τον πόνο μας, ούτε ένας πανηγυρικός θόρυβος, ούτε πολύ περισσότερο μία ευκαιρία απλώς για εξωτερικές φιλανθρωπικές δράσεις και τυπικές εκδηλώσεις που προσφέρουν εφήμερη συναισθηματική ικανοποίηση. Η αληθινή μας γέννηση δεν θα συντελεστεί στον κρότο και στη λάμψη των εξωτερικών μας εκδηλώσεων, αλλά στη σιωπηλή φάτνη της καρδιάς μας.
Η εορτή των Χριστουγέννων, αδελφοί μου, μας θυμίζει τις ιδιαίτερες συνθήκες και δυσκολίες μέσα στις οποίες βάδισε από βρέφος ο Ιησούς Χριστός. Αλλά, κυρίως, ότι Αυτός είναι ο Λόγος ο Οποίος «ἐσαρκώθη... καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν». Κι εμείς συχνά αντιμετωπίζουμε ανυπέρβλητες αντιξοότητες. Ας μην τα χάνουμε. Η πίστη στον Χριστό χαρίζει την πεποίθηση ότι δεν είμαστε μόνοι σε ένα έναν κόσμο σκληρό. Ο ένσαρκος Λόγος του Θεού παραμένει αδιάκοπα μαζί μας. Αυτός δίνει νόημα, φως και δύναμη σε κάθε φάση της ζωής μας. Αυτός ανοίγει περάσματα σε δύσβατους τόπους Προσφέρει τη δυνατότητα υπερβάσεως του ανθρωπίνως αδυνάτου.
Ἡ Σάρκωση τοῦ Χριστοῦ εἶναι μιά ἀποκάλυψη ἀγάπης. Προσφέροντας τόν Ἑαυτόν Του πρός χάριν μας, καθίσταται μέγιστο δῶρο. Τό φῶς τῆς χάριτος ἀποκαλύπτει τήν εὐσπλαγχνία τοῦ Θεοῦ γιά τή δημιουργία Του, καί ἡ δύναμη τῆς χάριτος ἡ ὁποία εἶναι ὁρατή στό βρέφος ἐπιβεβαιώνει ὅτι ἔχει ἐπέλθει ἴαση. Στήν ἀνακαίνιση τῆς ζωῆς πού Ἐκεῖνος μᾶς χάρισε, ἦλθε ὁ Χριστός γιά νά μᾶς ὁδηγήσῃ ἀπό τόν θάνατο στή ζωή. Στήν ὡραιότητα ἑνός παιδιοῦ, καί ὄχι μέ κατακλυσμιαία ἤ πρόσκαιρη ἰσχύ, ἡ δύναμη τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ μᾶς φέρνει ἀνείπωτη χαρά καί ἄσβεστη ἐλπίδα!
Ἡ ἀλήθεια, λοιπόν, ἡ σῴζουσα ἀλήθεια, τήν ὁποίαν εὕρομεν μέ τήν Θείαν Ἐνανθρώπησιν τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, εὑρίσκεται ἀποκλειστικά καί μόνον ἐν τῷ Ἰησοῦ Χριστῷ καί ἐν τῇ Μιᾷ Ἁγίᾳ Καθολικῇ καί Ἀποστολικῇ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησίᾳ καί πουθενά ἀλλοῦ. Ἡ Ἁγία μας Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι ἡ θεματοφύλαξ τῆς ἀληθείας καί ἡ Κιβωτός τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας.
Ἄς μή πλανῶνται οἱ συμπαθεῖς κατά τά ἄλλα συνάνθρωποί μας ἑτερόδοξοι, αἱρετικοί ἤ ἑτερόθρησκοι. «Οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενί ἡ σωτηρία» (Πραξ. 4,12), παρά μόνον ἐν τῷ Ἰησοῦ Χριστῷ καί τῇ Μιᾶ Ἁγίᾳ Ἀποστολικῇ Ἐκκλησίᾳ τῆς Πεντηκοστῆς, ἡ ὁποία ἀποκλειστικά καί μόνον εἶναι ἡ Ἁγία τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησία.
Μέσα στὴ θύελλα αὐτοῦ τοῦ κόσμου, μέσα στὸν παραλογισμὸ τῆς κοσμικότητος, μέσα στὴν τρικυμία τῆς ἀπιστίας, κάπου βρισκόμαστε κι ἐμεῖς πάνω στὸ εὐλογημένο καὶ ἀσφαλὲς σκάφος τῆς πίστεως καὶ τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ ἐνῷ ὁ κόσμος ξεγελιέται μὲ δεντράκια καὶ λαμπιόνια, μὲ γλυκίσματα καὶ ψεύτικες συνήθειες, μὲ Χριστούγεννα χωρὶς Χριστό, ἡ Ἐκκλησία καὶ μαζί της κι ἐμεῖς ἀγρυπνοῦμε ψάλλοντας «μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός, γνῶτε ἔθνη καὶ ἡττᾶσθε», διότι ὁ Θεός εἶναι μαζί μας. Δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη ἀλήθεια, δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη χαρά. «Δεῦτε, λοιπόν, ἀγαλλιασώμεθα τῷ Κυρίῳ τὸ παρὸν μυστήριον ἐκδιηγούμενοι».
Μέσα στην εποχή της συγχύσεως, της αμβλύνσεως και της αλλοιώσεως δόγματος και ήθους που ζούμε, την εποχή του συγκρητισμού και της πανθρησκείας, εμείς ας μείνουμε πιστοί, εδραίοι, αμετακίνητοι στην ορθόδοξο πίστι, στη θεότητα του Κυρίου μας και ας ομολογούμε ημέρα και νύκτα ότι: «ουκ εστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία» (Πραξ. δ , 12). Πλησιάζοντας δε την παναγία φάτνη με πίστι, καθαρότητα, πόθο και ευλάβεια, ας ενωθούμε με τον σαρκωθέντα Θεό μας αξίως. «Φάτνη» λέει ο Ιερός Χρυσόστομος, «είναι η αγία Τράπεζα. Εδώ εις την αγία Τράπεζα εναποτίθεται πάλι το Σώμα το Δεσποτικόν».
Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία γιορτάζει καὶ πανηγυρίζει τὴν Γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καὶ διὰ τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου μᾶς καλεῖ νὰ πᾶμε καὶ νὰ δοῦμε ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός. Μὲ ὅλα δὲ τὰ τροπάρια καὶ τὰ ἀναγνώσματα τῆς θαυμάσιας Χριστουγεννιάτικης Ἀκολουθίας γίνεται φανερό, ὅτι «ὡς γέγραπται, Χριστὸς ἐτέχθη ἐκ τῆς Παρθένου ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας». Οἱ ἱεροὶ Εὐαγγελιστὲς Ματθαῖος καὶ Λουκᾶς μᾶς παρουσιάζουν μὲ πολλὴ ἁπλότητα ἀρκετὰ ἀπὸ τὰ περιστατικὰ τῆς Γεννήσεως.
Αὐτός ὁ Χριστός πού γεννήθηκε καί σήμερα γιορτάζουμε τήν γέννησή Του δέν ἄρχισε νά ὑπάρχει ἀπό τότε πού γεννήθηκε, ἀλλά ὑπῆρχε πρό πάντων τῶν αἰώνων. Εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, πού γεννήθηκε παρθενικά ἀπό τόν Θεό Πατέρα: «Τῷ πρό τῶν αἰώνων ἐκ Πατρός γεννηθέντι ἀρρεύστως Υἱῷ». Αὐτός λοιπόν, πού γεννήθηκε προαιώνια, τόν βλέπουμε τώρα «ἐπ᾽ ἐσχάτων ἐκ Παρθένου σαρκωθέντι ἀσπόρως». Ὅπως ὁ Παρθένος Πατήρ Θεός ἐγέννησεν «ἀρρεύστως», δηλαδή παρθενικά, τόν Υἱό Του, ἔτσι καί ἡ Παρθένος Μαρία ἐγέννησε παρθενικά τόν Χριστό, Αὐτόν τόν προαιώνιο Υἱό τοῦ Θεοῦ.
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΛΥΦΑΔΑΣ ΠΑΥΛΟΣ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΛΥΦΑΔΑΣ ΠΑΥΛΟΣ
«Μυστήριον ξένον ὁρῶ καὶ παράδοξον». Ὅλοι σήμερα καλούμεθα σέ αὐτό τό μυστήριο, νά λάβουμε μέρος, ἀρκεῖ νά δεχθοῦμε τίς προϋποθέσεις, μέσα στίς ὁποῖες λειτουργεῖ ἡ ἑορτή. Χωρίς μάτια δέ μποροῦμε νά δοῦμε τό φῶς, καί χωρίς πνευματικά μάτια θά παραμένουμε στό περιθώριο καί στόν διάκοσμο τῆς ἑορτῆς. «Ἐκ νυκτὸς ἔργων, ἐσκοτισμένης πλάνης ἱλασμὸν ἡμῖν Χριστὲ τοῖς ἐγρηγόρως» («Γρήγορα νά ἐξέλθουμε ἀπό τή νύχτα τῆς ἐσκοτισμένης πλάνης μας, μέ μετάνοια στόν Χριστό»).
Μέ πολλή χαρά καί ἐλπίδα ἡ Ἐκκλησία μας γιορτάζει καί ἐφέτος τό ἐκπληκτικό καί ἀνεπανάληπτο γεγονός τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου καί καλεῖ τά παιδιά της νά τό ἐγγίσουν μέ ἁγνή διάθεση, νά τό ἰδοῦν μέ τά μάτια τῆς ψυχῆς τους καί νά τό θαυμάσουν μέ τήν πίστη τους, λέγοντας στό καθένα: «Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί πού ἐγεννήθη ὁ Χριστός..». Ἡ Γέννηση τοῦ Κυρίου μας εἶναι «Μυστήριον μέγα καί παράδοξον» καί «τό Μυστήριον οὐ φέρει ἔρευναν», γι’ αὐτό μέ μόνη τήν πίστη μας τό ἑρμηνεύουμε, ἀφοῦ ἀδυνατοῦμε ἀκόμη καί νά τό προσεγγίσουμε μέ ἄλλους τρόπους καί μάλιστα μέ τήν ἀδύνατη ἀνθρώπινη λογική.
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ
Κάποτε οι άνθρωποι γιόρταζαν αληθινά Χριστούγεννα. Επιθυμούσαν να ζήσουν αυτό το πνευματικό γεγονός και ετοιμάζονταν με την λατρεία και με τα μέσα τα οποία διαθέτει η Εκκλησία μας να το ζήσουν εσωτερικά και καρδιακά. Σήμερα τα πράγματα άλλαξαν. Η παράδοση των προγόνων μας χάθηκε. Ο δυτικός πολιτισμός μετέτρεψε αυτήν την γιορτή σ΄ ένα πραγματικό εμπόριο. Γιά να μην ενοχλούνται, ακόμη, εκείνοι που δεν δέχονται το πρόσωπο του Χριστού, σε κάποιες μεγάλες πόλεις απαγορεύεται ο χριστιανικός εορταστικός διάκοσμος που υπενθυμίζει την γέννηση του Σωτήρος. Έτσι, υπάρχουν μόνον φώτα χωρίς το μοναδικό φως που είναι ο Χριστός.Υπάρχουν μόνο δώρα χωρίς την παρουσία του ουρανίου δώρου που είναι ο Σαρκωμένος Λόγος του Θεού.Εορτάζει ο δυτικός κόσμος τα γενέθλια άλλων, ενώ καταργεί τα μοναδικά Γενέθλια που χώρισαν τον χρόνο και την ιστορία στα δύο. Καθιερώνουμε κι εμείς στην πατρίδα μας γιορτές για τα πρόσκαιρα και υλικά αγαθά, χωρίς καμμία πνευματική αναφορά στον Σωτήρα Κύριο που μόνον Αυτός αγιάζει, χαριτώνει και ανυψώνει τον πλανώμενο άνθρωπο.
No comments:
Post a Comment