ΣΤΕΦΑΝΟΣ, Η ΚΑΛΗ ΑΠΑΡΧΗ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ

ΣΤΕΦΑΝΟΣ, Η ΚΑΛΗ ΑΠΑΡΧΗ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Εξέχουσα μορφή της πρωτοχροστιανικής Εκκλησίας ο πρωτομάρτυρας Στέφανος, μας παρουσιάζει με την ζωή και τη δράση του αξεπέραστα παραδείγματα. 

Από τις Πράξεις των Αποστόλων μαθαίνουμε ότι ο Στέφανος εξελέγη από την πρωτοχριστιανική κοινότητα των Ιεροσολύμων, τη μητέρα των Εκκλησιών. 

Εξελέγη, όχι μόνον γιατί ήταν δημοφιλής, αλλά και διότι ήταν “πλήρης Πνεύματος Αγίου και πίστεως”.  Τα προσόντα του Στεφάνου φάνηκαν εντονότερα όταν ανέλαβε το αξίωμά του. “Εποίει σημεία και τέρατα μεγάλα εν τω λαώ”. 

Τότε ορισμένοι ελληνόφωνοι, αλλά πεισματικά προσηλωμένοι στις στείρες ιουδαικές αντιλήψεις Ιουδαίοι, ανέλαβαν να διεξάγουν διάλογο με τον Στέφανο, με σκοπό να τον στριμώξουν και να περιορίσουν ή ακόμη να εκμηδενίσουν την επιρροή του ανάμεσα στους ελληνόφωνους Ιουδαίους. Απέτυχαν παταγωδώς, διότι ο Στέφανος δεν πήγε στο διάλογο για να πουλήσει την πίστη του ή να κάνει εκπτώσεις για να αρέσει στους  συμπατριώτες του, αλλά για να τους δείξει ότι ο Χριστός είναι ο Μεσσίας που περίμεναν και ότι πρέπει να βαπτιστούν και να ενταχθούν στην Εκκλησία. Καθαρά πράγματα, όχι γλυκανάλατες αγαπολογίες, ούτε εξύμνηση της απιστίας και της απομάκρυνσης από την αλήθεια. Τέτοιες “καταλλαγές” δεν καταλάβαιναν οι απόστολοι του Χριστού. Μόνο την καταλλαγή με τον Θεό κήρυτταν. Ο πρωτομάρτυρας Στέφανος είναι διαχρονικό παράδειγμα για τους διαλόγους που διεξάγει η Εκκλησία. 

Οι απειθείς Ιουδαίοι, θέλησαν με ύπουλο τρόπο να τον βγάλουν από τη μέση. Η μεγαλειώδης απολογία του Πρωτομάρτυρος ενώπιον του Συνεδρίου είναι μνημείο χριστιανικής παρρησίας, αλλά και ανηλεές μαστίγωμα του φαύλου ιουδαικού κατεστημένου. Η  παρρησία του αυτή τον αξίωσε να δει τον Χριστό στα δεξιά του Θεού Πατρός. 

Και το τέλος του Στεφάνου είναι γνωστό. Ο λιθοβολισμός του μας παρουσίασε τον πρώτο χριστιανό μάρτυρα και η μνημειώδης ανεξικακία του έδειξε ένα αληθινό μαθητή του Χριστού με τα τελευταία του λόγια: “Κύριε μη στήσης αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην”.