ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΕΙΚΟΣΑΧΡΟΝΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ ΚΟΝΙΤΣΗΣ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΕΙΚΟΣΑΧΡΟΝΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ ΚΟΝΙΤΣΗΣ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Διαβάσαμε, στο ιστολόγιο “Ακτίνες”, για τον Μητροπολίτη Κονίτσης κυρό Σεβαστιανό:

«Μνήμη δικαίου μετ’ εγκωμίων»... Ένας πραγματικά δίκαιος άνθρωπος, ένας επίσκοπος που κατάφερε μόνος όσα ελάχιστοι μπορούν να καταφέρουν, που αγάπησε απέραντα τον Χριστό και τον πονεμένο άνθρωπο, χωρίς να συμβιβάζεται ποτέ στον αγώνα για το δίκαιο και την αλήθεια. Φτωχός σε χρήματα, πλούσιος όμως σε αρετές, πανύψηλος σε πνευματικό επίπεδο. 

Επίσκοπος σε ένα από τα πιο φτωχά μέρη της Ελλάδας, δεν πήρε αξία από τον τόπο, αλλά έδωσε αξία στην μικρή και δυσπρόσιτη Κόνιτσα. Το δράμα των Βορειοηπειρωτών όχι απλώς τον συγκίνησε, αλλά το ανέδειξε σε όλον τον Ελληνισμό και αν, ως νεοέλληνες, δεν έχουμε ξεχάσει πλήρως τη Βόρειο Ήπειρο, αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον ίδιο. Όταν όμως κάποιος του χτυπούσε την πόρτα, άνοιγε και παρείχε απλόχερα βοήθεια ανεξάρτητα από εθνικότητα και πίστη. Τέτοιος ήταν ο αείμνηστος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κυρός Σεβαστιανός.

Σήμερα, 30/11/2014, σε μία μεγαλειώδη εκδήλωση στην ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα τελετών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και με αφορμή τα 20 χρόνια από την κοίμησή του, πλήθος λαού ήρθε να τιμήσει και να εμπνευστεί από τον μακαριστό Ιεράρχη. Την εκδήλωση συνδιοργάνωσε η Συντονιστική Επιτροπή Ορθ. Φοιτητών, η ΣΦΕΒΑ και ο ΠΑΣΥΒΑ, πνευματικά παιδιά του Σεβαστιανού. Κύριοι ομιλητές ήταν ο διάδοχός και συνεχιστής του αγώνα του στην Κόνιτσα, κ. Ανδρέας και ο Μητρ. Μεσογαίας κ. Νικόλαος.” 

Τι δείχνει η όντως εντυπωσιακή σε όγκο και σε παλμό εκδήλωση για τα εικοσάχρονα από την κοίμηση του Μητροπολίτη Κονίτσης κυρού Σεβαστιανού και η αντίστοιχη πριν λίγες μέρες για το Τμήμα Ισλαμικών Σπουδών;

Οτι όταν υπάρξει προσκλητήριο για αγώνα υπάρχει ανταπόκριση από τους πιστούς!

Το λήμμα υπάρχει! Αυτό που λείπει -πολλές φορές- είναι οι ηγέτες που αψηφούν τους κινδύνους. Ηγέτες λιοντάρια. Οχι ηγέτες λαγωοί. Και για να τους αποκτήσωμεν “του Κυρίου δεηθώμεν.”