ΕΥΕΡΓΕΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΤΙΚΟ ΤΟ ΤΣΟΥΝΑΜΙ Δ΄

ΕΥΕΡΓΕΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΤΙΚΟ ΤΟ ΤΣΟΥΝΑΜΙ

Εὐθύνεται ὁ Θεός γιά τίς φυσικές καταστροφές;

Δ΄

Του π. Θεόδωρου Ζήση

=====

4. Θεολόγοι, ὄχι οἰκολόγοι. Tά βιβλικά καί πατερικά δεδομένα.

Ἔτσι π.χ. δέν ἔδωσε καμμία ἀπάντηση γιά τό πνευματικό νόημα τῶν φυσικῶν καταστροφῶν καί γιά τήν θεραπευτική καί ἀγαπητική ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ ὁ ἐκπρόσωπος τύπου τοῦ ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν ἀρχιμανδρίτης Ἐπιφάνιος Oἰκονόμου, οὔτε μετέδωσε τό «μήνυμα τῆς τραγωδίας πού ἔπληξε τήν Νοτιοανατολική Ἀσία»¹¹, ὅπως ἰσχυρίζεται ὁ ὑπότιτλος τοῦ ἄρθρου πού ἐδημοσίευσε μέ τόν ἐντελῶς ἀκατάλληλο τίτλο «Tό περιβάλλον ἐκδικεῖται τόν ἄνθρωπο - βιαστή του». 

Mεταβληθήκαμε τώρα ὅλοι σέ περιβαλλοντολόγους καί οἰκολόγους· παύσαμε νά εἴμαστε θεολόγοι. Ἀντί νά ἀσχολούμαστε μέ τήν μόλυνση τοῦ πνευματικοῦ περιβάλλοντος, μέ τήν πνευματική καταστροφή, μέ τήν λεηλασία καί τήν καταστροφή τῶν ψυχῶν, μέ τήν ἁμαρτία, πού εἶναι τό μοναδικό κακό -«οὐ­δέν κακόν, ἁμαρτία μόνον»-, ἀναλαμβάνουμε νά σώσουμε τόν κόσμο, τήν κτίση, ὑπεισερχόμενοι στίς ἁρμοδιότητες τοῦ Θεοῦ. 

Ἡ καταστροφή τοῦ Ἰνδικοῦ Ὠκεανοῦ δέν ἔχει σχέση μέ τήν καταστροφή τοῦ περιβάλλοντος· εἶναι ὄντως βιβλική, γιατί παραπέμπει στίς μεγάλες βιβλικές καταστροφές τοῦ Κατακλυσμοῦ ἐπί Νῶε καί τῶν Σοδόμων καί Γομόρων, ὅπως καί στά αἴτια πού τίς προκάλεσαν. Δέν ὑπῆρχε τότε θέμα καταστροφῆς τοῦ περιβάλλοντος, οὔτε καί κατά τίς ἑπόμενες χιλιετίες πού συνέβαιναν «λιμοί, λοιμοί, σεισμοί καί καταποντισμοί». Ὑπῆρχε ἄμεση καί αἰτιώδης σχέση μεταξύ τῆς ἠθικῆς καταπτώσεως, τῆς διαστροφῆς τῶν ἀνθρώπων, καί τῆς θεραπευτικῆς καί παιδαγωγικῆς ἐπεμβάσεως τοῦ Θεοῦ, τοῦ παντοδυνάμου καί πανσόφου δημιουργοῦ, ὁ ὁποῖος μπορεῖ μέ ἕνα νεῦμα του, μέ τό ἄκρο τοῦ δακτύλου του νά σαλεύσει τήν γῆ, χωρίς νά εἰδοποιήσει τούς σεισμολόγους καί τούς ἄλλους εἰδικούς, οἱ ὁποῖοι μόνον μέ τήν συνήθη καί τακτική κίνηση καί λειτουργία τῶν φυσικῶν φαινομένων καί νόμων μποροῦν νά ἀσχολοῦνται καί ὄχι μέ τίς ἔκτακτες ἐπεμβάσεις τοῦ Θεοῦ, πού ἀνατρέπουν καί ἀναστέλλουν τήν ὁμαλή λειτουργία τοῦ σύμπαντος. Κανένα σύστημα προγνώσεως καί προφυλάξεως τοῦ μικροῦ καί ἀδυνάμου ἀνθρώπου δέν θά σταθεῖ ἱκανό νά ἀνιχνεύσει ἤ πολύ περισσότερο νά ἀποτρέψει σχεδιασμένη ἀπό τόν Θεό εὐεργετική καί ἀγαθοποιό ἐπέμβαση, ἡ ὁποία κακῶς θεωρεῖται ὡς τραγωδία καί ἀδικία, ἀπό τούς πνευματικά βέβαια κρίνοντες καί ἀνακρίνοντες.

Ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ὁ ἀδιάψευστος καί ἀληθινός, διά στόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Xριστοῦ ἐπιβεβαιώνει ὅτι ὁ ἐπί ἐποχῆς τοῦ Νῶε κατακλυσμός ὀφειλόταν στήν ὀργή τοῦ Θεοῦ γιά τήν διαστροφή τῶν ἀνθρώπων. Ἡ περιγραφή μάλιστα μέ λίγες φράσεις αὐτῆς τῆς συμπερι­φορᾶς, πού κατήντησε νά θεωρεῖται ὡς φυσική καί ἀξιοζήλευτη ἀπό τήν πλειονότητα τῶν ἀνθρώπων, εἰκονίζει δυστυχῶς καί φωτογραφίζει καί τήν κατάσταση τῆς σημερινῆς ἀνθρωπότητος, κάνοντάς μας νά ὑποψιαζόμαστε ὅτι προσεγγίζουμε τούς ἐσχάτους καιρούς, στούς ὁποίους παραπέμπει ἡ συνάφεια τῶν λόγων τοῦ Κυρίου: «Ὥσπερ γάρ ἦσαν ἐν ταῖς ἡμέραις ταῖς πρό τοῦ κατακλυσμοῦ τρώγοντες καί πίνον­τες, γαμοῦντες καί ἐκγαμίζοντες, ἄχρι ἧς ἡμέρας εἰσ­ῆλθε Νῶε εἰς τήν κιβωτόν, καί οὐκ ἔγνωσαν ἕως ἦλθεν ὁ κατακλυσμός καί ᾖρεν ἅπαντας, οὕτως ἔσται καί ἡ παρουσία τοῦ Yἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου»¹². Ἡ Π. Διαθήκη παρουσιάζει τόν Θεό προβληματισμένο, «μεταμελημένο», γιά τήν δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος, ἐνῶ πλάσθηκε κατ᾽ εἰκόνα Θεοῦ, κρᾶμα σαρκός καί πνεύματος, μεγαλειώδης σύνθεση ψυχῆς καί σώματος, κατήντησε σάρκα καί ὕλη, δημιουργός κακιῶν καί ἁμαρτιῶν πού κατέκλυσαν τήν γῆ· «Oὐ μή καταμείνῃ τό πνεῦμά μου ἐν τοῖς ἀνθρώποις τούτοις εἰς τόν αἰῶνα διά τό εἶναι αὐτούς σάρκας... ὅτι ἐπληθύνθησαν αἱ κακίαι τῶν ἀνθρώπων ἐπί τῆς γῆς καί πᾶς τις διανοεῖται ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ ἐπιμελῶς ἐπί τά πονηρά πάσας τάς ἡμέρας... ἀπαλείψω τόν ἄνθρωπον, ὅν ἐποίησα ἀπό προσώπου τῆς γῆς»¹³. 

Παρόμοια καί χειρότερη ἡ κατάσταση στά Σόδομα· οἱ ἔκφυλοι ἄνδρες Σοδομῖτες ἀπαιτοῦσαν ἀπό τόν Λώτ νά τούς παραχωρήσει τούς δύο φιλοξενουμέ­νους ἄνδρες - ἀγγέλους, γιά νά συγκοιμηθοῦν καί ἀσελγήσουν ἐπ᾽ αὐτῶν· καί ἐνῶ ὁ Λώτ προσπαθοῦσε νά τούς ἀποτρέψει ἀπό τήν σοδομιτική καί παρά φύσιν αὐτή πράξη τῆς ὁμοφυλοφιλίας, φθάνοντας μάλιστα μέχρι τοῦ σημείου νά τούς δώσει τίς δύο κόρες του, γιά νά ἱκανοποιήσουν τίς ἐπιθυμίες τους¹⁴, ἐκεῖνοι, ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, αὐστηρῶς καταδικάζων τόν Σοδομιτισμό τῆς ὁμοφυλοφιλίας, «ἀφέντες τήν φυσικήν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τήν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι... αἵ τε γάρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τήν φυσικήν χρῆσιν εἰς τήν παρά φύσιν»¹⁵. Κατόπιν αὐτῶν ὁ «Κύριος ἔβρεξεν ἐπί Σόδομα καί Γόμορα θεῖον, καί πῦρ παρά Κυρίου ἐξ οὐρανοῦ καί κατέστρεψε τάς πόλεις ταύτας καί πᾶσαν τήν περίχωρον καί πάντας τούς κατοικοῦντας ἐν ταῖς πόλεσι καί τά ἀνατέλλοντα ἐκ τῆς γῆς»¹⁶. Ἡ μέχρι σήμερα σύνθεση τοῦ νεροῦ τῆς Νεκρᾶς Θάλασσας, παρά τό ὅτι ἐπί χιλιετίες χύνεται σ᾽ αὐτήν ὁ ζωοφόρος καί ζωοπάροχος Ἰορδάνης ποταμός, μαρτυροῦν τό μέγεθος καί τό μή ἀναστρέψιμο αὐτῆς τῆς βιβλικῆς καταστροφῆς.

(Συνεχίζεται)