"Ἀναπεσών ἐκοιμήθη ὡς λέων καί ὡσεί σκύμνος. Τίς ἐγερεῖ αὐτόν"; (Γέν. 49, 9)
Του π. Ἄγγελου Αγγελακόπουλου
=====
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἑρμηνεύοντας τόν ἀνωτέρω λόγο-προφητεία τοῦ Πατριάρχου Ἰακώβ, λέγει ὅτι τό λιοντάρι εἶναι φοβερό, ὄχι μόνο ὅταν εἶναι ξύπνιο, ἀλλά καί ὅταν κοιμᾶται. Τό ἴδιο ἀκριβῶς ἔγινε καί μέ τόν Χριστό, ὁ Ὁποῖος ἦταν φοβερός, ὄχι μόνο πρό τοῦ Σταυροῦ, ἀλλά καί κατά τήν διάρκεια τοῦ Σταυροῦ καί κατά τόν καιρό τοῦ θανάτου Του. Ἔτσι ἐξηγεῖται, γιατί τήν ὥρα, πού πέθανε ὁ Χριστός, ἔγιναν ὅλα ἐκεῖνα τά φοβερά. Τό σκοτάδι στή γῆ, ὁ σεισμός, τό σχίσιμο τῶν πετρῶν καί τοῦ καταπετάσματος τοῦ ναοῦ καί ἡ ἀνάσταση τῶν κεκοιμημένων ἁγίων, πού εἰσῆλθαν στά Ἱεροσόλυμα. Μέ τήν εἰκόνα τοῦ λιονταριοῦ δηλώνεται ἡ Θεότητα τοῦ Χριστοῦ.
Ὁ τάφος τοῦ Χριστοῦ ἀναδείχθηκε ''ζωῆς θησαυρός θεῖος'', ἀφοῦ μέσα του εἶχε τήν ἴδια τήν ζωή. Ὁ ἅγιος Ἐπιφάνιος Κύπρου σέ σχετική του ὁμιλία ἐκφράζει τόν θαυμασμό του γιά τό πῶς ἡ ζωή γεύθηκε τόν θάνατο, ὁ ἀχώρητος χωρήθηκε στόν τάφο, πῶς κατοίκησε στό μνήμα Αὐτός, πού δέν ἐγκατέλειψε τόν πατρικό κόλπο, πῶς εἰσῆλθε στό σπήλαιο Αὐτός, πού ἄνοιξε τίς πύλες τοῦ Παραδείσου καί συνέτριψε τίς πύλες τοῦ Ἅδου, ἐνῶ ταυτόχρονα δέν διέρρηξε τίς πύλες τῆς Παρθένου κλπ.
Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος ὀνομάζει τόν τάφο ''χωρίον ἀναστάσεως'', ''ἐργαστήριον ἀναστάσεως'', ''κατάλυσιν τῶν τάφων'', ''τάφον ἐν ὧ ἡ ζωή φύεται, πέρας οὐκ ἔχουσα''. Ὁ τάφος αὐτός ἔπρεπε νά εἶναι καινός γιά πολλούς λόγους. Ὁ κυριότερος, ὅμως, εἶναι, γιά νά μήν γίνει καμμία σύγχυση καί νά μήν θεωρηθεῖ ὅτι ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ὀφειλόταν στήν παρουσία κάποιου ἄλλου, πού εἶχε προηγουμένως ἐνταφιασθεῖ ἐκεῖ, οὔτε ὅτι κάποιος ἄλλος ἀναστήθηκε ἀντί τοῦ Χριστοῦ.
Καί ὁ ἱερός ὑμνογράφος, σκεπτόμενος τόν τάφο, ψάλλει: ''Ὄλβιος τάφος. Ἐν ἑαυτῶ γάρ δεξάμενος ὡς ὑπνοῦντα τόν Δημιουργόν, ζωῆς θησαυρός θεῖος ἀναδέδεικται, εἰς σωτηρίαν ἡμῶν τῶν μελωδούντων. Λυτρωτά ὁ Θεός εὐλογητός εἶ''.
No comments:
Post a Comment