Thursday, April 26, 2018

ΦΩΤΙΑ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ


Για μια ακόμη φορά, η αγωνιστική αδελφότητα “Ο Σωτήρ”, μιλά με ομολογιακή παρρησία και βάζει στη θέση τους τους συγκρητιστές οπαδούς του αλήστου μνήμης Μεγάλου Αποστάτη της πίστης μας Αθηναγόρα.

Βεβαίως ολόκληρη η αδελφότητα “Ο Σωτήρ” έχει ορθόδοξες θέσεις για την παναίρεση του Οικουμενισμού.

Το ευτύχημα είναι ότι ο νυν Προιστάμενος της αδελφότητας Αρχιμανδρίτης Αστέριος Χατζηνικολάου -κατά σάρκαν αδελφός του Σεβ. Μεσογαίας Νικόλαου-, έχει ιδιαίτερη ευαισθησία στα θέματα του Οικουμενισμού και έτσι συνεχίζει, με συνέπεια, την αντι-οικουμενιστική παράδοση της αδελφότητος.


ΦΩΤΙΑ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ

Του ορθόδοξου περιοδικού “Ο Σωτήρ”
=====

Στὶς 19 καὶ 20 Ἀπριλίου 2018 διεξήχθη στὸ Α΄ Ἀμφιθέατρο τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Διεθνὲς Συνέδριο. Τὸ θέμα του ἦταν: «Ἀθηναγόρας καὶ Οἰκουμένη: 70 χρόνια ἀπὸ τὴν ἐκλογὴ τοῦ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα στὸν Οἰκουμενικὸ Θρόνο καὶ ἀπὸ τὴν ἵδρυση τοῦ Π.Σ.Ε.».

Τραγικὴ κατάπτωση μιᾶς Θεολογικῆς Σχολῆς ποὺ παλαιότερα ἐκαυχᾶτο ὡς παραδοσιακὴ καὶ πιστὴ στὴν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας.

Σὲ μᾶς δὲν προξένησε ἔκπληξη ἡ διοργάνωση τέτοιου Συνεδρίου γιὰ νὰ τιμηθεῖ ὁ Ἀθηναγόρας. Γνωρίζουμε πολὺ καλὰ ποῦ ὁδηγεῖται ἡ Ἐκκλησία στοὺς καιρούς μας. Τὸ πλανεμένο πνεῦμα τοῦ Ἀθηναγόρα ἔχουν ἐνστερνισθεῖ πολλοὶ σημερινοὶ ποιμένες μας, αὐτὸ ἐξυμνοῦν καὶ μὲ αὐτὸ ὠθοῦν τὴν Ὀρθοδοξία στοὺς γκρεμοὺς τῆς οἰκουμενιστικῆς καὶ πανθρησκειακῆς ἐκτροπῆς.

Θλιβόμαστε καὶ πονοῦμε γι᾿ αὐτό. Μνημονεύουμε τὰ κρυστάλλινα λόγια τῶν ἁγίων μας «ζώντων καὶ τετελειωμένων» καὶ μὲ σεβασμὸ ὑψώνουμε φωνὴ υἱικὴ πρὸς τοὺς θαυμαστὲς τοῦ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα καὶ τοὺς παρακαλοῦμε: Μὴ ρίχνετε ἄλλη φωτιὰ στὸν τάφο τοῦ ἐκτραπέντος Πατριάρχη! Ἀφῆστε τον στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ.

Ἀκοῦστε τὸν διάπυρο λόγο τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος τοῦ Ἁγίου Ὄρους τότε ποὺ ἐπαινοῦσε τὴ διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου του.

Ἀκοῦστε τὴν πονεμένη κραυγὴ τοῦ ἁγίου Παϊσίου ποὺ ἔγραφε: «Τὰ γραφόμενά μου δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ ἕνας βαθύς μου πόνος διὰ τὴν γραμμὴν καὶ κοσμικὴν ἀγάπην, δυστυχῶς, τοῦ πατέρα μας κ. Ἀθηναγόρα. Ὅπως φαίνεται, ἀγάπησε μίαν ἄλλην γυναίκα μοντέρνα, ποὺ λέγεται Παπικὴ Ἐκκλησία, διότι ἡ Ὀρθόδοξος Μητέρα μας δὲν τοῦ κάμνει καμμίαν ἐντύπωσι, ἐπειδὴ εἶναι πολὺ σεμνή…».

Ἀκοῦστε τὴ δραματικὴ κραυγὴ τοῦ μεγάλου ὁσίου πατρὸς Ἰουστίνου Πόποβιτς: «Ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας; Αὐτὸς μὲ τὴν νεοπαπιστικὴν συμπεριφοράν του εἰς τοὺς λόγους καὶ εἰς τὰς πράξεις σκανδαλίζει ἐπὶ μίαν ἤδη δεκαετίαν τὰς ὀρθοδόξους συνειδήσεις, ἀρνούμενος τὴν μοναδικὴν καὶ πανσωστικὴν Ἀλήθειαν τῆς Πίστεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀναγνωρίζων τὰς Ρωμαϊκὰς καὶ ἄλλας αἱρέσεις ὡς ἰσοτίμους μὲ τὴν Ἀλήθειαν, ἀναγνωρίζων τὸν Ρωμαῖον Ἄκρον Ποντίφηκα μὲ ὅλην τὴν δαιμονικὴν ἀντιεκκλησιαστικὴν ὑπερηφάνειάν του. Καὶ προετοιμάζει μὲ αὐτοκτονικὴν ταχύτητα καὶ ἐπιπολαιότητα, κατὰ τὸ παράδειγμα τοῦ Βατικανοῦ, αὐτὴν τὴν ἰδικήν του λεγομένην ‘‘Μεγάλην Πανορθόδοξον Σύνοδον’’… Τὸν τελευταῖον καιρὸν αὐτὸς ἔχει γίνει πηγὴ ἀναρχισμοῦ καὶ μηδενισμοῦ εἰς τὸν ὀρθόδοξον κόσμον».

Ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι πνευματικοὶ ὁδηγοὶ τῆς ἐποχῆς τὸν ἐπέκριναν δριμύτατα: ὁ π. Φιλόθεος Ζερβάκος, ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, ὁ π. Θεόκλητος Διονυσιάτης, ὁ Φώτης Κόντογλου, οἱ καθηγητὲς Παναγιώτης Τρεμπέλας, Ἀνδρέας Θεοδώρου, Κωνσταντίνος Μουρατίδης.

Γι᾿ αὐτὸ γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ φωνάζουμε: Μὴ ρίχνετε ἄλλη φωτιὰ στὸν τάφο του!

3 comments:

  1. Διερωτώμεθα ακόμα  στά κατά τόπους και πόλεις παραρτήματα της αδελφότητος  συνεχίζουν  νά καλούν τον οικουμενιστή επίσκοπο  νά κάνει τον αγιασμό  και νά τους ευλογήσει , συνεχίζουν νά  εκδηλώνουν τον ιδιότυπο σεβασμό μέ  οσφυοκαμψίες  , συνεχίζουν νά παρίστανται  συνευδοκούντες  στίς  οικουμενιστικές του  εκτροπές , συνεχίζουν νά τόν συγχαίρουν  για τό  μεγαλόπνοο  έργο  του ;  Τί νά τό κάνει κανείς όταν  γράφει τόσο ωραία λόγια ο π. Αστέριος , αλλ' όμως στην πράξη  ακυρώνονται  , όταν είναι ανακόλουθα  , όταν κανείς δεν εξεγείρεται  από τις  προδοτικές προκλήσεις εις βάρος της πίστεως ;  Αυτή η αντίφαση λόγων και έργων είναι κάτι τό αλλόκοτο , και κάτι τό πολύ επιζήμιο  για τις ψυχές  . Οδηγεί  στην  αποσύνθεση  των χαρακτήρων  και στην αποδόμηση της προσωπικότητος του ανθρώπου   Σε τί ωφελεί η διακήρυξη  για " αγώνα μέχρις εσχάτων " υπέρ της Αληθείας  , αλλ' όμως στην πράξη  δεν είσαι διατεθειμένος  ούτε για την απειροελάχιστη  ενόχληση  και διατάραξη της γαλήνης σου ;  Άν υποθέσουμε οτι οι παπάδες είναι εξαρτημένοι από  τον επίσκοπο  ,   ποιός είναι ο βαθμός εξάρτησης  της αδελφότητος   και των δεσποινίδων  ;  Ποιό είναι αυτό τό αόρατο κέντρο  στό  οποίο υπακούουν  οι  κατα τόπους αδελφότητες ;  Μήπως είναι το ίδιο κέντρο  αυτό  απο το οποίο εκπορεύονται αυτοί οι πύρινοι λόγοι του π. Αστέριου  και  αυτό που υπαγορεύει  το εύσχημο  ή σύσχημο  περπάτημα  των δεσποινίδων ;  Καί ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος μας είχε διδάξει νά σεβόμεθα  τους τύπους  , όχι όμως νά απωλέσουμε την ουσία  . Ο τύπος τότε καταντά ένα λείψανο , ένα κουφάρι νεκρών ψυχών

    ReplyDelete
  2. Οι Ιεροί Κανόνες  καταγράφουν και κωδικοποιούν το εκκλησιαστικό βίωμα  , αυτό  που η εκκλησία ήδη  βιώνει   αυθορμήτως  λόγω της δυναμικής της  , ακόμα και άν δεν γνωρίζει την ύπαρξη των σχετικών Κανόνων .Όλοι δεν είμεθα κανονολόγοι  Δεν  χρειάζεται κάποιος 15ος Κανόνας νά μας υπενθυμίσει την υποχρέωση της απομάκρυνσης  από τον αιρετικό επίσκοπο  , αλλά  αυτό θα έπρεπε νά είναι κάτι τό αυτονόητο  , κάτι  που υπαγορεύται  από τό  βίωμα . Και " χαίρειν αυτώ μή λέγετε " πόσω μάλλον  νά τον καλείς νά σε αγιάσει  !  Τότε δεν σε αγιάζει , αλλά σε μολύνει  , γιατί  επικοινωνείς μέ τις ανόσιες πράξεις του  και συμμετέχεις σε αυτές  . Μέ ποιό τρόπο συμμετέχεις ;  Ο τρόπος είναι πολλαπλός  .  Πρώτον διότι σε βλέπει η άλλη γυναικούλα  εσένα την αφιερωμένη νά παίρνεις την ευλογία του αιρετικού επισκόπου και   αποκοιμίζεις  την συνείδησή της . Δεύτερον διότι  παρέχεις γήν και ύδωρ στό φύτεμα και στην ανάπτυξη της αιρέσεως στις κατά τόπους και πόλεις  κοινωνίες . Τρίτον διότι  δεν στέκεσαι εμπόδιο  στό αποδομητικό του έργο  κ.ο.κ. Με αυτό τον τρόπο η αίρεση αποκτά δικαιώματα  και εμπέδωση  στις συνειδήσεις και στην πρακτική της εκκλησίας  Δεν πιστεύουμε στην μόλυνση των  Μυστηρίων των  οικουμενιστών ,διότι δεν είναι δικά του αλλά του Χριστού , όμως αυτή η τακτική  μολύνει και σε καθιστά συμμέτοχο ,  συνένοχο  και συγκοινωνό  τού αιρετικού επισκόπου  .  Ας μήν υποβαθμίζουμε τό θέμα  , θεωρώ οτι είναι τό νόημα και  τό πνεύμα του πολυσυζητημένου  15ου Κανόνος της Α/Β συνόδου  . Ο  μέν κληρικός εκφράζεται μέ την διακοπή  του μνημοσύνου  του αιρετικού επισκόπου  ( δυνητικώς )  , ο δέ λαικός   μέ την εκδήλωση της αποστροφής του  πρός τις αιρετικές πράξεις του επισκόπου  . Ας μήν νομίζουμε οτι είναι μία παρονυχίδα , μία ιδιοτροπία  ,  ένα  εριστικό πνεύμα  , αλλά  είναι τό βίωμα της εκκλησίας καταγεγραμμένο σε έναν  Ιερό Κανόνα .

    ReplyDelete
  3. Επανειλημμένως κ. Τελεβάντο επαινείτε και δημοσιεύετε  τά άρθρα  απο το φυλλάδιο της αδελφότητος  .  Γιατί όμως εμείς βλέπουμε μία εξάντληση στα αμφιλεγόμενα   "κατηχητηκούλια " ;  Θα θέλαμε νά διαμηνύσουμε στόν π. Αστέριο  οτι τά γραφόμενα  στό φυλλάδιο  ουδόλως   περνάνε στην  βάση , στίς κατά τόπους και πόλεις αδελφότητες . Μία διάσταση λόγων και έργων  δεν συμφέρει , αντίθετα πολλαπλώς ζημιώνει  .  Τά λόγια ή θα πρέπει νά έχουν μία συνέπεια  ή αλλιώς καταντούν μία ασυναρτησία  .  Δυστυχώς βλέπουμε ο θεσμός της υπακοής νά εξευτελίζεται  από  τις οργανωμένες  αδελφότητες είτε είναι μοναστικές είτε κοσμικές  . Χρησιμοποιείται η οργάνωση των εδελφοτήτων μόνο και μόνο για την  καταστολή  των συνειδήσεων  και αυτό αποτελεί μία νοσηρότητα . Αξίζει η αγάπη του Θεού , στην οποία αφιερωθήκαμε , τόν εξευτελισμό της μεγαλοσχημίας μας , των πλεξούδων , των μακρυών φουστανιών

    ReplyDelete