Saturday, April 14, 2018

Η ΝΗΣΤΕΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ Η “ΝΗΣΤΕΙΑ” ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ Β΄


Η ΝΗΣΤΕΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ Η “ΝΗΣΤΕΙΑ” ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ

Β΄

Του Γραφείου επί των αιρέσεων της Ι. Μ. Πειραιώς
=====

Ήδη από τα αποστολικά χρόνια όρισε η Εκκλησία να νηστεύουμε όχι μόνον την Παρασκευή, αλλά και την Τετάρτη, την οποία αποσιωπά ο αρθρογράφος. Ενδεικτικά εδώ αναφέρουμε τον 69ο(ΞΘ΄), Ιερό Κανόνα των αγίων αποστόλων: «Ει τις επίσκοπος, ή πρεσβύτερος, ή διάκονος, ή υποδιάκονος, ή αναγνώστης, ή ψάλτης, την αγίανΤεσσαρακοστήν ου νηστεύει, ή Τετράδα (=Τετάρτη), ή Παρασκευήν καθαιρείσθω. Εκτός ειμή δι’ ασθένειαν εμποδίζοιτο. Εάν δε λαϊκός ή, αφοριζέσθω».[1] 

Επίσης από τα αποστολικά χρόνια, η Εκκλησία όρισε και άλλες περιόδους νηστείας, όπως η νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, όπως είδαμε στον παρά πάνω Ιερό Κανόνα, των αγίων Αποστόλων, της Παναγίας, (του δεκαπενταυγούστου) και των Χριστουγέννων, οι οποίες διά μέσου των αιώνων πήραν συγκεκριμένες μορφές, οριστικοποιήθηκαν από τους αγίους Πατέρες και θεσμοθετήθηκαν από τις Άγιες Συνόδους. Βεβαίως αυτές οι νηστείες δεν απαγόρευαν μόνο το κρέας, αλλά και άλλες ζωικές και λιπαρές τροφές, κάτι που αποσιωπά ο αρθρογράφος! 

Η αντίληψη ότι δήθεν «αυτή είναι η καρδιά της παράδοσης της αποχής από το κρέας την Παρασκευή» είναι πέρα για πέρα λανθασμένη. Ο άγιος Νικόδημος ο αγιορείτης στο «Πηδάλιό» του αναφέρει ότι «η νηστεία της Τετράδος και Παρασκευής δεν περιορίζεται εις μόνην την αποχήν του κρέατος, αλλά κανονίζεται αύτη εις το να μη γευθεί τινάς τελείως τροφής έως της εσπέρας. Όθεν και ο μακάριος Βενέδικτος εις τον ΜΑ΄ Κανόνα αυτού διορίζει τους υποτασσομένους αυτώ μοναχούς να νηστεύουν την Τετράδα και Παρασκευήν έως ώρας ενάτης».[2] 

Στο σπουδαίο πρωτοχριστιανικό κείμενο «Διδαχή των Δώδεκα Αποστόλων» (τέλη 1ου αιώνα), αναφέρεται ρητά ότι «Αι δε νηστείαι υμών μη έστωσαν μετά των υποκριτών· νηστεύουσι γαρ δευτέρα σαββάτων και πέμπη· υμείς δε νηστεύσατε τετράδα και παρασκευήν»,(8,1). Στο αρχαίο εκκλησιαστικό κείμενο «Αποστολικαί Διαταγαί», (Δ΄ αιώνας), αναφέρεται  «Τετράδα και Παρασκευήν προσέταξεν ημίν νηστεύειν, την μεν διά την προδοσίαν, την δε διά το Πάθος»(Ε, 15). Επίσης η αντίληψη ότι δήθεν «οι Χριστιανοί από την αρχή ξεχώρισαν αυτήν την ημέρα, [Παρασκευή], για να ενώσουν τα βάσανά τους με τον Ιησού», δεν ευσταθεί. Όπως εξηγεί στο «Πηδάλιό» του ο άγιος Νικόδημος ο αγιορείτης: «Όθεν δεν πρέπει να λέγομεν ότι πενθούμεν διά τον σταυρόν. Ου γαρ δι’ εκείνον πενθούμεν, μη γένοιτο, αλλά για τα ιδικά μας αμαρτήματα».[3]

(Συνεχίζεται)

No comments:

Post a Comment