ΙΣΑΜΕ Τ’ ΑΚΡΟΛΙΜΝΙΑ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ
Του Β. Χαραλάμπους
========
Ανήμερα του Αγίου Πνεύματος
της καμπάνας τ’ αδιάκοπο
στ’ Άη Συμιού το βυζαντινό το Μοναστήρι.
Η σιωπή ίσαμε τ’ ακρολίμνια του Μεσολογγίου
συντροφεύει τούτο τον καημό.
Αργοψελίζει ο Δεσπότης
των τόσων εξοδιτών τα ονόματα
«εις μνημόσυνον αιώνιον»
κατάμπροστα στον ολόλευκο Σταυρό
κι εμείς προσμετρούμε ακόμα χιλιάδες δεκατρείς
από κείνο τον ορυμαγδό.
Αποβραδίς ξάγρυπνοι
μοναχά τα ποταμογλάρονα
η κοκκινοκαλυδρίδα
ο κοκκινοσκέλης
κι οι καστανοκέφαλοι γλάροι δεν αγρυπνούν.
Μη θαρρήσεις οδοιπόρε
πως περίσσια θα καταλάβεις
κείνο που ζωγραφεί ακόμα
του Μεσολογγίου ο πόνος
προφταίνοντας μονάχα
την ομορφάδα που ιχνογραφούν
τούτα τα λασμοτόπια
τα σαλτσίνα
οι αλμυρόβαλτοι
οι καλαμιώνες
τα ψαθοτόπια κι οι τόσες λουρονησίδες.
Σταλαγματιά σταλαγματιά το δάκρυ
κάθε που συλλογίζουμαι κείνο το κακό.
Του πόνου τ’ ανάσασμα
μακρόσυρτο τραγούδημα
της στερνής τούτης διαδρομής.
Κι όλα ετούτα να τυλίγουνε
ότι απόμεινε από κείνη την παντοχή.
(Από την ποιητική συλλογή «Γη άγνωστος»)
No comments:
Post a Comment