Η ΣΤΡΕΒΛΗ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΩΝ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ

Η ΣΤΡΕΒΛΗ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΩΝ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ

«Ου γαρ νικήσαι ζητούμεν, αλλά προσλαβείν αδελφούς, ων τω χωρισμώ σπαραττώμεθα».*

Του θεολόγου κ. Β. Χαραλάμπους

======

Γεγονός πολύ λυπηρό, αποτελεί το Παλαιοημερολογιτικό Σχίσμα, που προκλήθηκε χωρίς καμιά δογματική διαφορά, με αποτέλεσμα να τηρούν οι αποσχισθέντες παλαιοημερολογίτες, τη  βλάσφημη στάση, απέναντι στα Άγια Μυστήρια της Ορθόδοξης Εκκλησίας, θεωρούντες αυτά ως άκυρα. «Αυτοί οι καημένοι ξεκόπηκαν», ήταν η έκφραση λύπης του Γέροντος Παϊσίου.

Να σημειωθεί ότι το παλαιό ημερολόγιο, το λεγόμενο και Ιουλιανό ημερολόγιο, έγινε από τον αλεξανδρινό αστρονόμο Σωσιγένη και ο Ιούλιος Καίσαρας, το εφάρμοσε σε όλη την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.   Το νέο ημερολόγιο, το λεγόμενο Γρηγοριανό ήμερολόγιο, έγινε (εισηγητικά) από τον Aloysius Lilius, από τη Νάπολη της Ιταλίας και θεσπίστηκε από τον Πάπα Γρηγόριο ΙΓ΄ (με έτος εφαρμογής του το 1582).   Όταν καμιά φορά λέγανε στον Γέροντα Παΐσιο, ότι «Πάπας έκανε το νέο ημερολόγιο», χαρακτηριστικά απαντούσε, «Το νέο το έκανε Πάπας και το παλαιό ειδωλολάτρης (εννοώντας τον Ιούλιο Καίσαρα)».

«Το ημερολογιακόν» κατά τον π. Θεόκλητο Διονυσιάτη «εψύχρανε τους πιστούς, οδήγησεν εις απείθειαν, εις χωρισμόν, εις δημιουργίαν ιδίας εκκλησίας».  Η στάση των Πατριαρχείων Ιεροσολύμων, Ρωσσίας, Σερβίας κλπ, που τηρούν ναι μεν το παλαιό ημερολόγιο, έχουν όμως κοινωνία με το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, υπέδειξε την ορθή εκκλησιολογική στάση.

Θα παραθέσω  ένα περιστατικό που μου έτυχε στη νεότητά μου σε κάποιο Μοναστήρι (δεν αναφέρω το όνομά του για ευνοήτους λόγους).  Μας πλησίασε λοιπόν ένα μοναχός, που τον ταλαιπωρούσε ο αδόκιμος ζήλος του ημερολογίου και προσπαθούσε να μας πείσει, με τους συνήθεις ισχυρισμούς των παλαιοημερολογιτών (αν και ήταν μοναχός, σε μοναστήρι που τηρούσε το νέο ημερολόγιο).  Ενώ προσπαθούσε να μας πείσει, πλησίασε ο Ηγούμενος του Μοναστηριού και μας είπε με πολλή απλότητα «Μην τον ακούτε, είναι άρρωστος».  Βαρύς ο λόγος θα έλεγε κάποιος και σκληρός, όμως όσο περίεργο κι αν φαίνεται και τη συνομιλία διέκοψε και εμάς προστάτεψε.  Με τον ποιμαντικό τούτο τρόπο μας προστάτεψε, χωρίς αυτό «ουδέ επ’ ελάχιστον» να φανερώνει έκπτωση της πραγματικής εν Χριστώ αγάπης, προς τον «δοκιμαζόμενο μοναχό», προς τον οποίο εξέφρασε τοιουτοτρόπως και την άκρα διαφωνία του.  

Τούτο μου θύμισε το «μήτε χαίρειν» στους αιρετικούς που αναφέρει ο Ευαγγελιστής της αγάπης Ιωάννης, στη Β΄ Επιστολή του.  Καθόλου δεν μας ξενίζει, που ο Ευαγγελιστής της αγάπης Ιωάννης, υποδεικνύει στους Χριστιανούς το «μήτε χαίρειν» στους αιρετικούς.  Με την ποιμαντική αυτή προτροπή «μήτε χαίρειν», στους αιρετικούς, ο Ευαγγελιστής της αγάπης Ιωάννης,  προστάτεψε τους Χριστιανούς.  Ο Απόστολός Παύλος λέγει «Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει» Α΄ Κορ.13,8, μιλώντας φυσικά για «την τελείαν εν Χριστώ αγάπην», η οποία «αγάπη εν αληθεία εστίν».

Να το καλέσομε απλά Σχίσμα, το Παλαιοημερολογιτικό Σχίσμα, δεν θα ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, για τον λόγο ότι έχουμε αδελφούς μας, που αποσχίστηκαν και θεωρούν τα Μυστήρια της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας άκυρα, εμάς αβαπτίστους και ακοινωνήτους.  Δεν είναι τούτο βλάσφημο;  «Θεώρησαν τις 13 ημέρες θέμα δογματικό και όλους εμάς πλανεμένους και έφυγαν από την Εκκλησία», αναφέρει  χαρακτηριστικά ο Γέροντας Παΐσιος.

Προσευχόταν και πονούσε ο Γέροντας Παΐσιος, για τους αποσχιθέντες παλιοημερολογίτες.  Πράγματι είναι πολύ λυπηρό το γεγονός, ότι απεκόπηκαν για ένα τόσο  δευτερεύοντα λόγο, από την Μία Αγία Εκκλησία, και διακηρύττουν ότι τα Μυστήριά της είναι άκυρα. Ήταν χαρακτηριστική η φράση του σπουδαίου Γέροντος του Κελλίου της Παναγούδας, «Καλόν ήταν να μην υπήρχε αυτή η διαφορά, αλλά δεν είναι θέμα πίστεως».  «Ουδέν ούτω παροξύνει τον Θεόν, ως το Εκκλησίαν διαιρεθήναι», λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Εις την Προς Φιλαδελφείς 3,3 επιστολή του ο Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος αναφέρει «ει τις σχίσματι ακολουθεί, βασιλείαν Θεού ου κληρονομεί».

Έχουν δημιουργήσει, οι λεγόμενοι παλαιοημερολογίτες διάφορες «εκκλησίες» οι οποίες πλειστάκις αντιπαλεύουν μεταξύ των, σημείο και τούτο ότι, ο ζήλος των δεν είναι κατά Θεόν.  Χαρακτηριστικό του πολυποίκιλου χωρισμού των είναι ο αυτοπροσδιορισμός, «εγώ του δείνα επισκόπου» κλπ..  «Όλο κομματιάζονται και αλληλοαναθεματίζονται και αλληλοαφορίζονται και αλληλοκαθαιρούνται», έλεγε ο Γέροντας Παΐσιος, για να καταλήξει με την έκφραση πόνου, γι αυτή τους την κατάντια, «δεν ξέρεις πόσο έχω πονέσει και πόσο έχω προσευχηθεί γι’ αυτό το θέμα», ήταν η έκφραση πόνου του.  

Ο Γέροντας  Γεώργιος Γρηγοριάτης (Καψάνης), ο οποίος πολύ λυπόταν  για τους αποσχισθέντες παλαιοημερολογίτες, πολλάκις προσπάθησε, για την επιστροφή τους στην Εκκλησία.  Με την εν Χριστώ αγάπη που τον διέκρινε καθώς και το παγκοίνως γνωστό ομολογιακό θάρρος του, πολλούς γλύτωσε από τον αδόκιμο ζήλο του ημερολογίου.  Η ποιμαντική του προσπάθεια, στη Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης, όπου αρκετοί χριστιανοί εταλαιπωρούντο, από αυτή την εκκλησιολογική αδιακρισία, ήταν μεγίστη.  Οι καρποί των ποιμαντικών αυτών προσπαθειών του, κατάδηλοι από την αλληλοπεριχώρηση αγάπης και αληθείας.

«Χρειάζεται να τους αγαπάμε και να τους πονάμε και όχι να τους κατακρίνουμε και πιο πολύ να προσευχόμαστε γι αυτούς, να τους φωτίσει ο Θεός κι αν τύχει καμιά φορά και μας ζητήσει κανείς βοήθεια να λέμε και καμιά καλή κουβέντα».  

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, εις τον λόγον του «Εις την Πεντηκοστήν» λέγει «Ου γαρ νικήσαι ζητούμεν, αλλά προσλαβείν αδελφούς, ων τω χωρισμώ σπαραττώμεθα».  Τούτος ο λόγος του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, ας είναι «κανών εν Χριστώ αγάπης» για τους χριστιανούς που ταλαιπωρούνται από τον αδόκιμο ζήλο του ημερολογίου με αποτέλεσμα να τηρούν βλάσφημη στάση, για τα Αγια Μυστήρια της Εκκλησίας.  Ευχόμαστε ο Πανάγαθος Θεός να βοηθήσει, για την  σωτήριο επιστροφή τους στην Εκκλησία.

*«Ου γαρ νικήσαι ζητούμεν, αλλά προσλαβείν αδελφούς, ων τω χωρισμώ σπαραττώμεθα». Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος – Λόγος Εις την Πεντηκοστήν

**Τα εντός εισαγωγικών λόγια του Γέροντος Παϊσίου, είναι παρμένα από το βιβλίο του Ιερομονάχου Ισαάκ «Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου».