ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΑΠΑΥΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΠΟΥ ΑΣΚΩ

ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΑΠΑΥΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΠΟΥ ΑΣΚΩ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Η κριτική που ασκώ όταν σχολιάζω την επικαιρότητα -και δη την επικαιρότητα που σχετίζεται με τον Οικουμενισμό, τους νεωτερισμούς και την εκκοσμίκευση- ενοχλεί πολλούς, καλοπροαίρετους και μη.

Ουδόλως με εκπλήττει το γεγονός. Όποιος καταθέτει δημόσια επώνυμα τις θέσεις του για επώνυμους και λέγει την αλήθεια ή τέλος πάντων αυτό που ο ίδιος νομίζει ότι είναι η αλήθεια, είναι φυσικό να δημιουργήσει εχθρούς.

Έλεγε ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ: "Για να δημιουργήσεις εχθρούς δεν χρειάζεται να κάνεις πολλά. Είναι αρκετό να λέγεις την αλήθεια".

ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΤΗΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΔΥΣΦΟΡΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ ΜΟΥ

________

Ορισμένοι -για την ακρίβεια πολλοί- κληρικοί της Αρχιεπισκοπής Αμερικής αισθάνονται ιδιαίτερη δυσφορία με την κριτική που ασκώ εναντίον του Οικουμενισμού.

Τη δυσφορία τους αυτή ουδέποτε τόλμησαν ή θέλησαν να μου εκφράσουν κατά πρόσωπο. Στα κηρύγματά τους, όμως, μου κάνουν συχνά πυκνά επίθεση με γενικότητες, ηθικολογίες, συνθήματα και θεολογικές αμπελοφιλοσοφίες.

ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΟΥ ΕΠΙΣΗΜΑΝΟΥΝ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΟΥ;

__________

Αν ο σκοπός των εν λόγω κληρικών είναι να μου επισημάνουν τα όποια λάθη μου ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να το κάνουν είναι να με καλέσουν για να συζητήσουμε τις αντιρρήσεις τους.

Με τον Οικουμενισμό ασχολούμαι από την πρώτη μέρα που άρχισα τις σπουδές μου στη Θεολογική Σχολή ή ίσως και νωρίτερα. Τις τέσσερις αυτές δεκαετίες έγραψα βιβλία, άρθρα και σχόλια για τον Οικουμενισμό που υπερβαίνουν τις 5.000.

Αυτό σημαίνει ότι ξέρω τι πιστεύω και γιατί το πιστεύω. Γι’ αυτό είμαι ολοπρόθυμος να δώσω "απολογίαν παντί τω αιτούντι", όπως μας εντέλλεται το Άγιο Ευαγγέλιο.

Ας με φωνάξει, λοιπόν, όποιος δεν αρέσκεται από την κριτική που ασκώ κατά του Οικουμενισμού, για να συζητήσουμε διεξοδικά το θέμα. Αν μου αποδείξει ότι είναι λάθος να ασκούμε κριτική στον Οικουμενισμό, τους νεωτερισμούς και την εκκοσμίκευση, θα αναγνωρίσω δημόσια το λάθος μου, θα ζητήσω συγγνώμη από όλους όσους τυχόν αδίκησα και θα αλλάξω πορεία πλεύσεως.

Αυτό, όμως, μπορεί να γίνει αν ακούσω σοβαρά θεολογικά επιχειρήματα βασισμένα στην Αγία Γραφή, στις Οικουμενικές Συνόδους, στην Υμνολογία της Εκκλησίας, στους βίους των Αγίων και στα συγγράμματα των Αγίων Πατέρων.

Η συνθηματολογία, οι γενικότητες, οι ηθικολογίες και οι αμπελοθεολογίες του τύπου "ο τάδε Άγιος είπε να είμαστε ταπεινοί γι' αυτό μην ασκείς κριτική στον Οικουμενισμό" (άκου παραλογισμό)!!!, την ώρα του κηρύγματος, δεν οδηγούν πουθενά. Τρέφω την (μάταιη;) ελπίδα ότι το αντιλαμβάνονται.

Η προθυμία μου, λοιπόν, για συζήτηση με όλους είναι δεδομένη. Η συζήτηση -φυσικά- που τυχόν θα διεξαχθεί δεν θα μείνει ιδιωτική, αλλά θα μεταφερθεί στο ιστολόγιό μου, επειδή τα θέματα της πίστεως δεν είναι προσωπικά μυστικά.

Είμαι, επίσης, πεπεισμένος ότι, όσοι θελήσουν να μου ασκήσουν κριτική γνωρίζουν, -ή τουλάχιστον καλόν είναι να γνωρίζουν-, ότι I will turn the tables on them και θα τους ζητήσω εξηγήσεις, αν τυχόν δεν είναι Ομολογητές κληρικοί, για ποιο λόγο δεν κατηχούν τον λαό του Θεού -όπως έχουν αδήριτο χρέος- εναντίον του Οικουμενισμού.

Με αυτά τα δεδομένα -επαναλαμβάνω- ότι είμαι πανέτοιμος και ολοπρόθυμος να συζητήσω με οιονδήποτε κληρικό, μοναχό ή λαικό επιθυμεί.

Αναμένω με πλήρη νηφαλιότητα και απόλυτη ηρεμία συνειδήσεως.

ΑΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΟΥΝ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΤΟΥΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΟΙ

_________

Υπάρχει φυσικά και το άλλο ενδεχόμενο. Οι επιθέσεις που δέχομαι, με τα κηρύγματα, δεν αποσκοπούν να πειστώ να αλλάξω πορεία πλεύσεως. They know better than that! 

Απλά δίνουν έκφραση στην παφλάζουσα εμπάθεια, στη μοχθηρία, στον εγωισμό, στην οργή, στο μίσος και στην αντιπάθεια που τρέφουν απέναντί μου. 

Είναι ενδεχόμενο, επίσης, οι επιθέσεις να τους χρησιμεύουν για να πουν σε κάποιους πολύ υψηλά ιστάμενους, που τους πιέζουν να με τιθασσεύσουν: "Εμείς του τα λέμε, αλλά δεν μας ακούει."

Σ’ αυτή την περίπτωση τους διαβεβαιώνω ότι

μπορούν ανενόχλητα να συνεχίσουν την πορεία τους. Δεν πρόκειται να τους επιτεθώ δημόσια από το ιστολόγιο, ούτε θα επιτρέψω να δημιουργηθεί στην ψυχή μου η παραμικρή αντιπάθεια προς το πρόσωπό τους. 

Ο ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟΣ ΜΟΥ ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΡΠΟΣ ΥΠΑΚΟΗΣ ΣΕ ΑΓΙΟΥΣ ΓΕΡΟΝΤΕΣ

_________

Ο αγώνας μου εναντίον του Οικουμενισμού είναι καρπός υπακοής σε τρεις πνευματικούς:

1.) Στον π. Αθανάσιο Σταυροβουνιώτη (που συμπεριέλαβε στις εκδόσεις της Μονής το βιβλίο μου “Ορθοδοξία και Παπισμός σε διάλογο” και εξέφραζε πάντοτε τα πιο επαινετικά λόγια για την αντιοικουμενιστική αρθρογραφία μου), 

2.) Στο Γέροντα Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, ο οποίος μου έδωσε σαφέστατη κατηγορηματική εντολή να πολεμώ ασταμάτητα τον Οικουμενισμό, τους νεωτερισμούς και την εκκοσμίκευση, και 

3.) Στον π. Γεώργιο Καψάνη προς τον οποίο στράφηκα για καθοδήγηση -κυρίως μετά την κοίμηση του π. Επιφανίου-, ο οποίος με καθοδηγούσε και με ενεθάρρυνε να συνεχίσω τον αντιοικουμενιστικό αγώνα στο περιοδικό “Ορθόδοξη Μαρτυρία” και αλλού.

Πέραν των πιο πάνω Γερόντων -όπως ήταν φυσικό- εξομολογήθηκα -κατά καιρούς- σε πολλούς άλλους κληρικούς, επειδή έζησα μεγάλο μέρος της ζωής μου σε διάφορα μέρη (Λονδίνο, Αθήνα, Άγιον Όρος, Θεσσαλονίκη, Αμμόχωστο, Λεμεσό, Λευκωσία και Νέα Υόρκη).

Επομένως κατέφυγα -κατ’ ανάγκην- σε πολλούς πνευματικούς σε διάφορες χώρες και πόλεις που κατά καιρούς έζησα. Γραμμή, όμως, για θεολογικά θέματα πήρα από τους τρεις Γέροντες π. Αθανάσιο Σταυροβουνιώτη, π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο και π. Γεώργιο Καψάνη.

Η γραμμή των τριών Γερόντων για τον Οικουμενισμό, τους νεωτερισμούς και την εκκοσμίκευση ήταν ταυτόσημη και με αναπαύει πλήρως. 

Παρά ταύτα, αν -επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά- κάποιος πατέρας ή αδελφός θέλει να μου αποδείξει Γραφικά, Πατερικά και Κανονικά ότι κινούμαι στη λανθασμένη πορεία είμαι ολοπρόθυμος να αλλάξω πορεία πλεύσεως.