Ο ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΑΠΙΚΟΥΣ

Ο ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΑΠΙΚΟΥΣ

Του Πανοσ. Αρχιμανδρίτη Νικόδημου Αεράκη

=====

β.) Περί των Παπικών. Τι εκ των δύο συνέβη; Έγραφεν ο αείμνηστος Γέροντάς μας προς τον Πατριάρχη κυρό Αθηναγόρα, τω 1965: «Παναγιώτατε, Αλληλογραφείτε μετά του Πάπα εν πάση εκκλησιαστική τάξει, ως εάν εζώμεν εις τον Ε΄  μ.Χ. αιώνα. Καλείτε αυτόν «Πρώτον Επίσκοπον της Χριστιανωσύνης» και Υμάς Αυτόν δεύτερον. Συμπροσεύχεσθε μετ’ αντιπροσώπων αυτού και φέρεσθε προς αυτούς σχεδόν όπως και προς τους Ορθοδόξους Επισκόπους. Τι εκ των δύο συνέβη; Ο Πάπας προσεχώρησεν εις την Ορθοδοξίαν, η Υμείς εις τον Παπισμόν; Εάν το πρώτον, αναγγείλατε τούτο, ίνα πάντες φαιδρώς πανηγυρίσωμεν και μετ’ αλλήλων χορεύσωμεν. 

Εάν το δεύτερον, ομιλήσατε μετ’ ειλικρίνειας και ευθύτητος, ίνα βεβαιωθώμεν ότι, μετά της παλαιάς, απώλετο και η νέα Ρώμη και κατεπόθη υπό της αιρέσεως. Εάν δε ουδέν εκ τούτων συνέβη, αλλά και Υμείς και ο Πάπας μένετε εν τοις οικείοις έκαστος όροις, πώς ερμηνεύονται αι προεκτεθείσαι ενέργειαι Υμών; Πώς είνε δυνατόν ο αιρετικός Πάπας να είνε ο πρώτος επίσκοπος της Χριστιανωσύνης και Υμείς ο δεύτερος; Πότε η Εκκλησία ημών συνηρίθμησεν ομού μετά των Ορθοδόξων Επισκόπων τους επισκόπους των αιρετικών; Δογματικής και κανονικής ακριβείας γλώσσαν ομιλείτε η ευελίκτου διπλωματικής υποκρισίας;» (Ανωτ. σελ. 14-15).

Εις δε την τοποθέτησιν ότι χρειαζόμεθα την συμμαχίαν του Βατικανού προς αντιμετώπισιν των τουρκικών βρυχηθμών χαρακτηριστικώς τονίζει ο Γέροντάς μας π. Επιφάνιος: «Παναγιώτατε· άδεται ότι ενεργείτε ως ενεργείτε, ίνα προσεταιριζόμενος το πανίσχυρον κοσμικώς Βατικανόν, αντιτάξητε την εκ της συμμαχίας αυτού αίγλην και δύναμιν προς τους τουρκικούς βρυχηθμούς και δυνηθήτε ούτω να στηρίξητε τον δεινώς απειλούμενον και κλονιζόμενον Θρόνον της πάλαι ποτέ Βασιλευούσης. Εάν ταύτα έχωνται αληθείας, και πλανάσθε και ματαιοπονείτε. Έχομεν την συμμαχίαν του Θεού, Παναγιώτατε, ναι η ου; Εάν ναι, τότε «εις διώξεται χιλίους και δύο μετακινήσουσι μυριάδας»· τότε «καν κύματα διεγείρηται, καν πελάγη», καν τουρκικών θηρίων θυμός, αράχνης δι’ ημάς έσονται ευτελέστερα· τότε «εξανθήσει και υλοχαρήσει και αγαλλιάσεται τα έρημα του Ιορδάνου» και «αλείται ως έλαφος ο χωλός, τρανή δε έσται γλώσσα μογιλάλων»· τότε… ω τότε «γνώτε Έθνη και ηττάσθε ότι μεθ’ ημών ο Θεός»!… Εάν όχι, τότε προς τι «πεποίθαμεν επ’ άρχοντας, επί υιούς ανθρώπων οις ουκ εστι σωτηρία;»».

Τέλος τονίζει ότι «ουδείς Ορθόδοξος εύχεται την μετακίνησιν η τον θάνατον του Οικουμενικού θρόνου. Μη γένοιτο! Αλλά και ουδείς θα θυσιάση χάριν αυτού ιώτα εν η μίαν κεραίαν εκ της Ορθοδόξου Πίστεως. Αγωνίσασθε υπέρ αυτού πάση δυνάμει. Όχι απλώς έχετε δικαίωμα, αλλ’ οφείλετε να στηρίξητε αυτόν, το καθ’ Υμάς. Θυσιάσατε χάριν αυτού οτιδήποτε: Χρήματα, κτήματα, τιμάς, δόξαν, πολύτιμα κειμήλια, Διακόνους, Πρεσβυτέρους, Επισκόπους· Ακόμη και τον Πατριάρχην Αθηναγόραν! Εν μόνον κρατήσατε, εν φυλάξατε, ενός φείσασθε, εν μη θυσιάσητε: Την ορθόδοξον Π ί σ τ ι ν! Ο Οικουμενικός Θρόνος έχει αξίαν και χρησιμότητα μόνον και μόνον, όταν εκπέμπη απανταχού της γης το γλυκύ και ανέσπερον της Ορθοδοξίας Φως. Οι Φάροι είνε χρήσιμοι, εάν και εφ’ όσον φωτίζωσι τους ναυτιλλομένους, ίνα αποφεύγωσι τους σκοπέλους. Όταν το φως αυτών σβεσθή, τότε δεν είνε μόνον άχρηστοι αλλά και επιβλαβείς, διότι μεταβάλλονται και αυτοί εις σκοπέλους. (Ανωτ. Σελ. 16)

ΠΗΓΗ: 

Ορθόδοξος Τύπος