ΕΤΣΙ ΚΑΠΟΤΕ ΚΙ Ο ΝΙΚΟΚΛΗΣ
Του Βασίλη Χαραλάμπους
=========
Εύκολα που ξεχνάμε,
εύκολα που θυμόμαστε
και τανάπαλιν.
Γι’ αυτούς όμως
που τα ροζιασμένα χέρια ζωγραφούν
τον κάματο από τ’ άροτρο στη σκλάβα γη
ένα πράγμα μετρά μονάχα
εκείνη η θύμιση.
Στη γειτονιά των γενναίων
τα λαλούμενα δεν λεν να σωπάσουν.
Έτσι κάποτε κι ο Νικοκλής
ο βασιλιάς των Σόλων
αρχινούσε το τραγούδι
κάθε π’ αντίκρυζε τα Περσικά καράβια.
Γιατί δεν είναι πρεπούμενο
ν΄ακούγεται σ’ αντρειωμένου τόπο
η κλάψα των σπιτιών.
Και να θυμάσαι ακόμα τούτο
από το δικό τους θάρρος
σκιούνται ακόμα οι αφεύγατοι αετοί.
(Από τη συλλογή "Ακαμαντίς")
No comments:
Post a Comment