ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΡΓΑΜΟ

ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΡΓΑΜΟ

(Σημείωση του ιστολογίου “Χριστιανική Βιβλιογραφία”: Σήμερα 11 Ἀπριλίου ἡ μνήμη τοῦ Ἁγ. Ἀντίπα, ἐπισκόπου Περγάμου.

Ἀκολουθεῖ μιὰ ἐξαίσια ἑρμηνευτικὴ προσέγγιση σχετικὴ μὲ τὸ μαρτύριο τοῦ Ἁγ. Ἀντίπα στὴν Πέργαμο καὶ τὴν πρώτη ἔκδηλη ἐμφάνιση τοῦ Ἀντιχρίστου).

Της Ἱεράς Μονὴς Σταυροβουνίου

==============

. (…) Ἂς ἀναφέρουμε καὶ ἕναν ἐπιπρόσθετο λόγο, ποὺ καθιστοῦσε τὴν Πέργαμο ὡς τὴν πόλι ὅπου «κατοικεῖ ὁ Σατανᾶς». Σ’ αὐτὴ τὴν πόλι, ὡς κέντρο τῆς ρωμαϊκῆς διοικήσεως στὴν Μικρὰ Ἀσία, ἐπεβλήθη, ἀπὸ τὴν τότε κυρίαρχη ρωμαϊκὴ κοσμοκρατορία, ἡ λατρεία τοῦ ἑκάστοτε ρωμαίου Καίσαρα σὰν θεοῦ! Καὶ ναὶ μὲν ἡ λατρεία τοῦ Καίσαρα εἶχε ὡς πρώτη ἕδρα τὴν πρωτεύουσα αὐτῆς τῆς κοσμοκρατορίας, δηλαδὴ τὴ Ρώμη, ὅμως ἡ ἀπεχθὴς αὐτὴ λατρεία καθιερώθηκε δυναμικὰ καὶ ἐπιβλήθηκε καὶ στὴν Πέργαμο, στὸ κέντρο δηλαδὴ τῆς Μικρασιατικῆς Διοικητικῆς καὶ Δικαστικῆς ἐξουσίας τοῦ τότε θεωρουμένου μόνου «πλανητάρχη», τοῦ ρωμαίου δηλαδὴ αὐτοκράτορα. Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο, ὅπως προαναφέραμε, κατὰ τοὺς χρόνους ποὺ γραφόταν ἡ Ἀποκάλυψι ἡ Πέργαμος ἀπεκαλεῖτο καὶ μὲ τὴν προσωνυμία «Μικρὰ Ρώμη». Ἐκεῖ ἀνηγέρθη μάλιστα καὶ «ἱερὸ» πρὸς τιμὴν τῆς «θεᾶς Ρώμης», ὅπως ἐπίσης καὶ ναοὶ λατρείας τοῦ Καίσαρα Αὐγούστου καὶ ἀργότερα τοῦ Καίσαρα Τραϊανοῦ. Αὐτὴ δὲ ἡ θεοποίησι καὶ προσωπολατρία τῶν ἑκάστοτε ρωμαίων Αὐτοκρατόρων ἦταν ἄρρηκτα συνυφασμένη μὲ τοὺς ἀδίστακτους τότε τρομεροὺς διωγμοὺς ἐναντίον τῶν πιστῶν Χριστιανῶν. Καὶ τοῦτο, διότι οἱ Χριστιανοί, ἀφ’ ἑνὸς μὲν ἀρνοῦνταν μέχρι θανάτου τὴν λατρεία τοῦ Καίσαρα, καὶ ἀφ’ ἑτέρου ἐλάτρευαν μέχρι θανάτου τὸν μόνο ἀληθινὸ Θεό, τὸν Σωτήρα μας Ἰησοῦ Χριστό.

. Αὐτὰ ὅλα λοιπὸν συναποτελοῦν εὔλογη καὶ κορυφαία αἰτία τοῦ χαρακτηρισμοῦ τῆς Περγάμου ὡς τῆς πόλεως ἐκείνης, ὅπου ὄχι μόνο λατρεύεται ὁ Σατανᾶς, ἀλλὰ καὶ ὅπου εὑρίσκεται καὶ αὐτὸς τοῦτος ὁ θρόνος του!

. Ἡ ἀπολυτοποίησι καὶ ἡ θεοποίησι τοῦ θεωρουμένου ὡς παντοδυνάμου καθεστῶτος τῆς ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας καὶ ἡ προσωπολατρία τοῦ θεωρουμένου ὡς ἀθανάτου παντοκράτορα Καίσαρα τῆς τότε κοσμοκράτειρας Ρώμης, ἀποτελοῦσε Ὕβρι κατὰ τοῦ μόνου Ἀληθινοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ Του.

. Ὕβρι γενικὰ κατὰ τοῦ Θεοῦ συνιστᾶ κάθε προσπάθεια θεοποιήσεως εἴτε αὐτοῦ τούτου τοῦ στυγνοῦ ἀπολυταρχικοῦ καθεστῶτος, εἴτε αὐτοῦ τοῦ ἰδίου τοῦ προσώπου τοῦ ἀπόλυτου μονάρχη. Στὴν πόλι δὲ τῆς Περγάμου, ποὺ ἦταν διοικητικό, θρησκευτικὸ καὶ πολιτιστικὸ κέντρο τῆς τότε ἐποχῆς, αὐτὴ ἡ βλάσφημη «θεοποίησι» πῆρε ἐπίσημη μορφὴ καὶ κατέστη θεσμός.

. Ἡ βλασφημία αὐτὴ φθάνει στὴν κορύφωσι, ὅταν τὸ ἄ-θεο καὶ προσωποπαγὲς καθεστὼς κατέστη καὶ ἀντί-θεο μὲ τὸν ἐξαπολυθέντα δριμύ, ἄτεγκτο καὶ ἀδυσώπητο διωγμὸ ἐναντίον τῶν ἐκεῖ διαβιούντων πιστῶν χριστιανῶν.

. Στὴν πόλι τῆς Περγάμου, ὅπου ὑπῆρχε ὅλο ἐκεῖνο τὸ σατανικὸ ὑπόβαθρο, τὸ ὁποῖο περιγράφει ἐν περιλήψει στὰ προηγούμενα, ἐξαπολύεται ἱστορικὰ καὶ ὁ πρῶτος συστηματικὸς διωγμὸς τοῦ ἀντιχρίστου κράτους ἐναντίον τῶν χριστιανῶν, μέσα τὸν χῶρο τῆς πνευματικῆς ἀκτινοβολίας τῶν ἑπτὰ Ἐκκλησιῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας!

. Ὅπως προσφυέστατα παρατηρεῖ καὶ ἐπισημαίνει ὁ μακαριστὸς καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Βασίλειος Στογιάννος, οἱ χριστιανοί, δικαίως, πίσω ἀπὸ τὴ λατρεία τοῦ ἀντιθέου καθεστῶτος ὅσο καὶ τοῦ λατρευομένου ὡς θεοῦ Καίσαρα Δομιτιανοῦ (αὐτοῦ δηλαδὴ ποὺ ἐξώρισε καὶ τὸν ἅγιο ἀπόστολο καὶ Εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη στὴν νῆσο Πάτμο) ἔβλεπαν τὸν ἴδιο τὸν Σατανᾶ νὰ προσπαθῆ νὰ σφετερισθῆ τὸν θρόνο τῆς θεότητος!

. Ὅπως προαναφέραμε, στὴν Πέργαμο ὑπῆρχαν καὶ ἐκδηλώνονταν, δίκην ὁμοκέντρων καὶ ὑπερτιθεμένων «κύκλων», πολλὲς καὶ ποικίλες μορφὲς «ἀναφορᾶς» τοῦ Σατανᾶ καὶ ἀποδόσεως σ’ αὐτὸν τιμῆς καὶ λατρείας.

. Οἱ ἐκδηλώσεις καὶ τὰ κέντρα ἐξουσίας τοῦ Σατανᾶ στὴν Πέργαμο συνοψίζονται κυρίως στὰ πιὸ κάτω:

• Εἰδωλολατρικοὶ ναοί·
• Ὑπέρλαμπρος καὶ ὑπερυψούμενος «θρόνος» τοῦ Δία στὴν ἀκρόπολι τῆς πόλεως·
• Σατανικὲς λατρεῖες·
• Θεοσοφικὲς «θεραπεῖες» μὲ τὰ συμπαρομαρτοῦντα παραπλανητικὰ βιβλία καὶ περγαμηνές·
• Λατρεία τοῦ Ἀσκληπιοῦ·
• Λατρεία τοῦ ἀσβέστου «πυρὸς-θεοῦ» στὴν κορυφὴ τῆς Ἀκροπόλεως τῆς Περγάμου·
• Λατρεία τῆς ἀπολυτοποιημένης ρωμαϊκῆς κυριαρχίας καὶ τοῦ αὐτοθεοποιουμένου Καίσαρά της.

. Καθὼς ἐπισημαίνει ὁ ἀνωτέρω μακαριστὸς Καθηγητὴς Βασίλειος Στογιάννος, ὅλα αὐτὰ συνέβαιναν καὶ λειτουργοῦσαν, εἴτε μεμονωμένως, εἴτε μὲ τοὺς ποικίλους συνδυασμούς τους, ὄχι μόνο στὴν Πέργαμο ἀλλὰ καὶ ἀλλαχοῦ. Καὶ διερωτᾶται: Γιατί εἰδικὰ στὴν Πέργαμο ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ὑπογραμμίζει καὶ ἐπισφραγίζει τὸ ἰδιάζον γεγονός, ὅτι σὲ αὐτὴ τὴν πόλι κατοικοῦσε ὁ Σατανᾶς καὶ ἐκεῖ μάλιστα εἶχε καὶ τὸν θρόνο του; Καὶ ἀπαντᾶ ὁ ἴδιος μὲ τὴν ἰδική του προσωπικὴ εὐφυῆ ἑρμηνεία: Διότι στὴν Περγάμο ἔχομε τὸν πρῶτο συστηματικὸ διωγμὸ κατὰ τῶν χριστιανῶν, ὁ ὁποῖος ἔχει αἰτιώδη σύνδεσι μὲ τὴ λατρεία τοῦ Καίσαρα. Ὡς ἐκ τούτου, στὴν Πέργαμο ἀναδεικνύεται καὶ ὁ πρῶτος ἐν τῇ Μικρᾷ Ἀσίᾳ Μάρτυρας! Ὁ Κύριος τὸν ἐπικαλεῖται εὐφήμως, ὀνομάζοντάς τον ὡς τὸν «Μάρτυρά Του τὸν πιστὸν» (Ἀποκ. β΄ 15)! Αὐτὸν ποὺ ἀκολούθησε τὸ ζωντανὸ ὑπόδειγμα τοῦ ἐπισκόπου τῆς Περγάμου, πρὸς τὸν ὁποῖον δηλαδὴ ἀπευθύνει ὁ Χριστὸς τὴν «πρὸς τὸν ἄγγελον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Περγάμου» (Ἀποκ. β΄, 12), ἐπιστολή Του, καὶ τὸν ὁποῖον ἐπαινεῖ διότι· «κρατᾶ τὸ Ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καὶ δὲν ἀρνήθηκε τὴν πίστι στὸν Χριστὸ» (Ἀποκ. β΄, 13), καὶ μάλιστα, ἂν καὶ ἐζοῦσε σὲ μία τόσο σατανοκρατούμενη πόλι!

. Μὲ τὸν μαρτυρικὸ θάνατο τοῦ Ἁγίου Ἀντίπα ἔχουμε πασιφανῆ πλέον παρουσία τοῦ «θηρίου-Ἀντιχρίστου» στὸ χῶρο τῆς πνευματικῆς ἐπικρατείας τῶν ἑπτὰ Ἐκκλησιῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Τοιουτοτρόπως ἐξηγεῖται καὶ διαφωτίζεται πλήρως ὁ χαρακτηρισμὸς τοῦ Χριστοῦ γιὰ τὴν Πέργαμο «ὅπου ὁ θρόνος τοῦ Σατανᾶ» καὶ «ὅπου ὁ Σατανᾶς κατοικεῖ».

. Τὸ μαρτύριο τοῦ ἁγίου Ἀντίπα, ὁ ὁποῖος ἑορτάζεται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας τὴν 11η Ἀπριλίου, συνιστᾶ τὴν ἀπαρχὴ μιᾶς σειρᾶς διαδοχικῶν δεινῶν, ποὺ θὰ πλήξουν τὴν Ἐκκλησία. Καὶ αὐτὰ τὰ δεινά, ποὺ θὰ εἶναι φοβερὰ καὶ ἀπερίγραπτα, τὰ ἐπιφέρει στὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ, στὴν Μίαν Ἐκκλησία, ἡ προσωρινὴ ἐπικράτησι τοῦ ἀντιθέου καὶ ἀντιχρίστου κράτους!

. Ἤδη στὸν κόσμο λειτουργεῖ ἡ θεϊκὴ «κρίσι», ποὺ ἀπορρέει ἀπὸ τὴν κένωσι, τὴν κάθοδο, τὴν σάρκωσι καὶ τὴν παρουσία σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο τοῦ Θεοῦ Λόγου, τοῦ Σωτῆρος μας Χριστοῦ! Στὴν Πέργαμο ἔχουμε, κατ’ ἀντιπαράθεσι, τὴν ἀνάδυσι ἑνὸς ἐκδήλου πρώτου κυττάρου τῆς παρουσίας τοῦ Ἀντιχρίστου!

ΠΗΓΗ:

Χριστιανική Βιβλιογραφία,

Περιοδ. «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ», ἔκδ. Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου (Κύπρος) , ἀρ. τ. 106-111 /2010,

Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»