ΟΙ ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ "ΑΓΡΑΜΜΑΤΕΣ ΚΥΡΟΥΛΕΣ"

ΟΙ ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΤΕΣ ΚΑΙ “ΟΙ ΑΓΡΑΜΜΑΤΕΣ ΚΥΡΟΥΛΕΣ”

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=========

Αυτά που κατανοούν ακόμη και λαικοί μη θεολόγοι, που ίσως δεν είναι και τόσο στενά δεμένοι με τη ζωή της Εκκλησίας, δεν τα αντιλαμβάνονται δυστυχώς οι Νεοβαρλααμίτες. Τόσο ξένοι είναι προς την πραγματικότητα ώστε αδυνατούν να συλλάβουν τα οφθαλμοφανή και αυταπόδεικτα.

Ακόμη και “οι αγράμματες κυρούλες”, όπως τις ονομάζει ο προσφάτως αποβιώσας Ακαδημαικός Ιάκωβος Καμπανέλλης, κατανοούν τη γλώσσα των Ευαγγελίων επειδή έχουν παιδιόθεν συνεχή αναστροφή με την λατρεία της Εκκλησίας. Ποιος άλλος λαός κατανοεί τη γλώσσα των προγόνων του σε τόσο μεγάλο βάθος χρόνου;

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΓΛΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

____________

Ας κάνουμε τον παραλληλισμό με τα Αγγλικά. Ο θεωρούμενος πατέρας της Αγγλικής λογοτεχνίας Geoffrey Chaucer (1343 - 1400) έγραψε τα συγγράμματά του (Canterbury Tales και άλλα) το δεύτερο ήμισυ του 14ου αιώνα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι, για να μελετήσουν τα έργα του Chaucer οι Αμερικανοί φοιτητές του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης (ακόμη και αυτοί που σπουδάζουν Αγγλική λογοτεχνία), χρειάζονται ειδική εκπαίδευση στη γλώσσα του Chaucer, τα λεγόμενα “Middle English”, η οποία είναι πολύ πιο επίμοχθη από την εκμάθηση της γλώσσας του Ευαγγελίου από ένα Νεοέλληνα, παρόλον ότι τα Ευαγγέλια γράφτηκαν τον 1ον μ.Χ. αιώνα.

Ας σημειωθεί ότι δεν έχουν μόνον μεγάλη δυσκολία να αντιληφθουν την έννοια των λέξεων αλλά ακόμη και να προφέρουν σωστά τις λέξεις. Δίνω ένα παράδειγμα για να αντιληφθεί ο αναγνώστης τη δυσκολία που αντιμετωπίζουν. Η λέξη “Knight”(=ιππότης) προφέρεται “νάιτ” στη σύγχρονη Αγγλική γλώσσα. Στα “Middle English” όμως προφερόταν “κνιχτ”!!! Και αυτό φυσικά έχει μεγάλη σημασία επειδή ο τρόπος που προφέρεις τις λέξεις είναι ο μόνος που μπορεί να σε βοηθήσει να αντιληφθείς πώς ομοιοκαταληκτούν οι στίχοι.

Ας μην μιλήσουμε πια για τις δυσκολίες, που έχει ένας σύγχρονος φοιτητής της Αγγλικής λογοτεχνίας, στο ίδιο πανεπιστήμιο, για να διαβάσει το Ηρωικό Επος “Beowulff” (η συγγραφή του οποίου χρονολογείται μεταξύ του 8ου-11ου αιώνα) και το οποίο είναι γραμμένο στα λεγόμενα “Old English”. Χρειάζεται συστηματική προσπάθεια εκμάθησης αυτής της γλώσσας σε δύο τετράμηνα, για να γίνει το κεμίενο βατό στους φοιτητές.

Για να αντιληφθείτε πόσο μόχθο αναμένεται ένας φοιτητής να καταβάλει για την εκμάθηση της γλώσσας των “Old English”, που είναι γραμμένο το ηρωικό έπος “Beowulff”, αναφέρω την αντίστοιχη προσπάθεια εκμάθησης των αρχαίων Ελληνικών στο ίδιο πανεπιστήμιο. Σε δύο τετράμηνα ο φοιτητής που δεν ξέρει λέξη Αρχαία Ελληνικά πρέπει να είναι σε θέση να μεταφράζει Ευριπίδη!!!

ΕΙΝΑΙ ΑΦΙΛΟΤΙΜΙΑ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΠΟΚΟΠΗΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

____________

Και όμως! Εμείς είμαστε τόσο αφιλότιμοι ώστε θέλουμε να αποκόψουμε αυτή τη θαυμαστή γλωσσική συνέχεια της Ελληνικής γλώσσας, “που κατανοούν ακόμη και οι αγράμματες κυρούλες”, όπως είπε ο αείμνηστος Ακαδημαικός Ιάκωβος Καμπανέλλης.

Λίγη προσπάθεια χρειάζεται με τη βοήθεια των θεολόγων και των φιλόλογων για να μπορούν τα παιδιά μας να κατανοούν - σε πολύ προχωρημένο βαθμό - τη γλώσσα του Ευαγγελίου, των Αγίων Πατέρων και της Θείας Λειτουργίας.

Δυστυχώς! Αντί να στρέψουν προς αυτή την κατεύθυνση την ποιμαντική τους προσπάθεια οι Νεοβαρλααμίτες τελούν τη Θεία Λειτουργία σε μεταγλωττισμένη μορφή παρά την αντίθετη απόφαση της Ιεράς Συνόδου.

Ο ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΣΗ

_____________

Αυτά για τη γλωσσική διάσταση της μεταγλώττισης η οποία είναι η παρωνυχίδα της ζημιάς που γίνεται με τη μεταγλώττιση των ιερών κειμένων.

Αυτό που πρώτιστα μας ανησυχεί είναι ότι στην ουσία της είναι Νεοβαρλααμισμός, δηλαδή προσπάθεια επιβολής νοησιαρχίας στη λατρεία της Εκκλησίας.

Αυτό απέδειξαν -μεταξύ άλλων - κορυφαίοι ορθόδοξοι θεολόγοι των ημερών μας (π. Θεόδωρος Ζήσης, π. Σαράντης Σαράντος και ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος) με τις σχετικές εξαίρετες θεολογικές πραγματείες τους.

Φοβάμαι ότι δυστυχώς λίγοι έχουν αντιληφθεί ότι ο Νεοβαρλααμισμός είναι σαφής προσπάθεια εκδυτικοποίησης της πίστης μας. Συνιστά μια μορφή Οικουμενισμού, όπως δείχνει με τις εργασία του ο π. Μιχαήλ Πομαζάνσκυ, που αφορά την προτεσταντική αντίληψη της λατρείας που διέπει τη θεολογία του π. Αλέξανδρου Σμέμαν, αλλά και όπως καταδεικνύεται από το διάλογο μεταξύ του Μητροπολίτη Ναυπάκτου Ιερόθεου με τον κακόδοξο Νεοβαρλααμίτη κληρικό π. Βασίλειο Θερμό.

Οσοι διαμφισβητούν το Νεοβαρλααμικό χαρακτήρα της προσπάθειας μεταγλώττισης των ιερών κειμένων ας μελετήσουν προσεκτικά τα περισπούδαστα κείμενα των τριών αυτών σύγχρονων κορυφαίων θεολόγων.

Δεν έχουμε καμιά αμφιβολία ότι, αν έχουν και την ελάχιστη έστω καλή διάθεση, δεν θα δυσκολευτούν να αντιληφθούν ότι έχουμε να κάνουμε με πολύ σοβαρής μορφής αίρεση, η οποία με κανένα τρόπο δεν μπορεί να αφεθεί να ριζώσει.

Το ευτύχημα είναι ότι η Ιερά Σύνοδος - με την ιστορική της απόφαση για το θέμα των μεταγλωττίσεων - έθεσε το θέμα στη σωστή του βάση και έτσι κατοχύρωσε και συνοδικά τον αιρετικό χαρακτήρα του Νεοβαρλααμισμού.

Παραθέτουμε στη συνέχεια απόσπασμα της συνέντευξης του αείμνηστου Ιάκωβου Καμπανέλλη που μας εδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

*****

Ο ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΟΥΛΑΣ

Από συνέντευξη του Ιάκωβου Καμπανέλλη στην Καθημερινή:

Τι σημαίνει για σας Ελλάδα; Θα μου δώσετε μερικές λέξεις ή εικόνες αντιπροσωπευτικές;

– Τα παιχνίδια που ανέφερα, οι γονείς μου, η υπέροχη γλώσσα μας, η ομορφιά αυτού του τόπου που δυστυχώς καταστρέφεται, η καταπληκτική μυθολογία και η ιστορία της, πράγματα που αποτελούν και το ατομικό μου παρελθόν.

– Καθώς μιλούσατε για τη γλώσσα, διέκρινα μια σπίθα στα μάτια σας... – Ναι, καμαρώνω πάρα πολύ που είμαι Έλληνας. Και έχουμε μια μεγάλη περιουσία, την οποία δεν διαχειριζόμαστε καλά. Σκεφθείτε το εξής: πηγαίνεις στο τελευταίο χωριό της Ελλάδας και βλέπεις την αγράμματη κυρούλα, να πηγαίνει την Κυριακή στην εκκλησία, να ακούει τα Ευαγγέλια που γράφτηκαν τον πρώτο αιώνα μετά Χριστόν και να καταλαβαίνει. Πόσοι λαοί σ’ αυτό τον πλανήτη έχουν το χάρισμα αυτής της κυρούλας; Λοιπόν, αυτή τη σπουδαία γλώσσα μιλάμε, αλλά δυστυχώς την αφήνουμε να κακοποιείται – είτε μέσα από τη λανθασμένη χρήση της, είτε μέσα από το περιορισμένο λεξιλόγιο, είτε ακόμη και χρησιμοποιώντας ξένες λέξεις στη θέση των ελληνικών. Είναι σαν να μην καμαρώνεις επειδή ο μπαμπάς σου ήταν κάποιος σπουδαίος άνθρωπος.

ΠΗΓΗ:

Ιδιωτική Οδός,

Καθημερινή