Saturday, July 1, 2017

ΕΚΤΕΝΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΦΙΛΕΣΤΑΤΟΥ ΑΒΥΔΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΟΣΩΝ ΑΝΤΙΤΙΘΕΝΤΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ



ΕΚΤΕΝΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΦΙΛΕΣΤΑΤΟΥ ΑΒΥΔΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΟΣΩΝ ΑΝΤΙΤΙΘΕΝΤΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=====

Διαβάσαμε, στο ιστολόγιο “Αναστάσιος”, εκτενή περιεκτική πραγματεία του Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Ἀβύδου Κυρίλλου (Κατερέλου) που επιγράφεται “Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τῆς Κρήτης: Νέα Εκκλησιολογία ἢ Πιστότητα στὴν Παράδοση;”

Η πραγματεία του Θεοφιλέστατου Αβύδου συνιστά την μέχρι στιγμής πιο ολοκληρωμένη εργασία υπεράσπισης της Συνόδου της Κρήτης. 

ΑΥΣΤΗΡΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΥ
_________

Ο Θεοφιλέστατος Αβύδου ασκεί αυστηρή κριτική σε όλους τους αντιοικουμενιστές ηγέτες με εξαίρεση τους π. Αναστάσιο Γκοτσόπουλο και κ. Δημήτριο Τσελεγγίδη. Παρόλον ότι δεν κατονομάζει στην πραγματεία του τους δύο αυτούς διακεκριμένους αντιοικουμενιστές θεολόγους, στην πραγματικότητα τα επιχειρήματα αυτών απαντά, αφού ο κ. Τσελεγγίδης ήταν ο πρώτος που είπε με παρρησία ότι η Σύνοδος της Κρήτης δεν είναι ούτε Αγία, ούτε Μεγάλη, ούτε Σύνοδος. 

Άλλωστε είναι φανερή η συμβολή του κορυφαίου δογματολόγου της Εκκλησίας μας στην απόφαση που εξέδωσε η Εκκλησία της Βουλγαρίας για τη Σύνοδο της Κρήτης. 

Ταυτόχρονα η κριτική που ο Θεοφιλέστατος Αβύδου ασκεί στον π. Πέτρο Χιρς αντανακλά στον κ. Τσελεγγίδη, αφού ο π. Πέτρος εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή υπό την επίβλεψη του κ. Τσελεγγίδη. 

Το ίδιο συμβαίνει με τον  π. Αναστάσιο Γκοτσόπουλο. Δεν τον κατονομάζει μεν ο Θεοφιλέστατος, αλλά τα επιχειρήματα αυτού απαντά όταν αρνείται να ταυτίσει τα κανονικά και χαρισματικά όρια της Εκκλησίας. 

Ο Θεοφιλέστατος, στην πραγματεία του, αναφέρει επώνυμα τους Σεβ. Ναυπάκτου, π. Θεόδωρο Ζήση, Όσιο Ιουστίνο Πόποβιτς, π. Πέτρο Χιρς και εμμέσως τους π. Ιωάννη Ρωμανίδη, π. Αναστάσιο Γκοτσόπουλο, κ. Δημήτριο Τσελεγγίδη. 

Γι’ αυτό είναι λογικό να αναμένουμε ότι όλοι ή ορισμένοι από τους εν ζωή θιγόμενους θα δώσουν εμπεριστατωμένη απάντηση στις κακόδοξες θέσεις που κατά συρροήν αναπτύσσει ο Θεοφιλέστατος.

Ο ΘΕΟΦΙΛΕΣΤΑΤΟΣ ΑΒΥΔΟΥ ΠΕΡΙΦΡΟΝΕΙ ΤΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΚΑΡΧΗΔΟΝΟΣ
_________

Εμείς περιοριζόμαστε, εδώ, να αναφέρουμε ότι η διήκουσα γραμμή της συνηγορίας του Θεοφιλέστατου υπέρ του Οικουμενισμού και της Συνόδου της Κρήτης συνοψίζεται στην αγωνιώδη, πλην όμως απολύτως ανεπιτυχή προσπάθειά του, να διαμφισβητήσει την εκκλησιολογία του Αγίου Κυπριανού Καρχηδόνος. 

Αναφέρει ο Θεοφιλέστατος Αβύδου:

“Τὶ θὰ ἔπρεπε νὰ καταγράψει ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης; Τὴν Ἐκκλησιολογία τοῦ Ἁγ. Κυπριανοῦ ποὺ ἀπέρριψαν οἱ Οἰκουμενικὲς Σύνοδοι καὶ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας; Μποροῦμε ὡς Ὀρθόδοξοι νὰ ἰσχυριζόμαστε σοβαρά, ὅτι δὲν ὑπάρχει Ἅγιο Πνεῦμα ἐκτὸς ἀπὸ τὰ κανονικὰ ὅρια τῆς Ἐκκλησίας; Τὴ μὴ ἀποκλειστικότητα τῆς Ἐκκλησίας ἐπισημαίνουν ἅγιοι καὶ διακεκριμένοι Θεολόγοι,ὁ Γ. Φλωρόφσκυ, ὁ St. Sankow, ὁ S. Bulkakov, ὁ P. Evdokimov, ὁ Ἱ. Καρμίρης, ὁ Μ. Φαράντος, ὁ Μητρ. Πλάτων (Gorodezkij), ὁ Ἀλέξανδρος Schmemann, ὁ John Meyendorff, ὁ Anthony Bloom ὁ D. Stăniloae κ.ἄ.” 

Μένει κανείς έκπληκτος διότι:
1.) Καταρχήν θεωρεί ότι η ταύτιση των κανονικών και χαρισματικών ορίων της Εκκλησίας είναι προσωπική δοξασία του Αγίου Κυπριανού Καρχηδόνος και όχι πίστη της Εκκλησίας και ότι δήθεν αυτή η δοξασία έρχεται σε αντίθεση με τις Οικουμενικές Συνοδους.!!!

Ο Θεοφιλέστατος Αβύδου γνωρίζει πολύ καλά ότι το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Ο Άγιος Κυπριανός δεν εξέφρασε καμία προσωπική πεποίθηση. Θεολόγησε εναρμόνιο μέλος θεολογίας εν Συνόδω. Και όχι μόνον αυτό! Η Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος περιέβαλε με οικουμενικό κύρος, με τον β΄ Κανόνα της, τις αποφάσεις της Συνόδου της Καρχηδόνος. Άρα πώς είναι δυνατόν να διατυπώνεται ο ισχυρισμός ότι η θεολογία του Αγίου Κυπριανού αντιτίθεται στη θεολογία των Οικουμενικών Συνόδων;

Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΕΓΚΥΡΗ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ
________

2.) Είναι τουλάχιστον εξωφρενικό ο Θεοφιλέστατος Αβύδου να προβάλλει τους “Γ. Φλωρόφσκυ, St. Sankow, S. Bulkakov, P. Evdokimov, Ἱ. Καρμίρη, Μ. Φαράντο, Μητρ. Πλάτων (Gorodezkij), Ἀλέξανδρο Schmemann, John Meyendorff, Anthony Bloom και D. Stăniloae" ως αντίβαρο στη διδασκαλία των Οικουμενικών Συνόδων, αφού η θεολογία του Αγίου Κυπριανού ότι τα χαρισματικά και τα κανονικά όρια της Εκκλησίας ταυτίζονται απέκτησε οικουμενικό κύρος με την Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο.

Αλίμονον αν ορισμένοι σύγχρονοι θεολόγοι που φέρουν έκδηλο -τουλάχιστον σε ορισμένα σημεία- το στίγμα της Δυτικής θεολογίας στο έργο τους θεωρούνται πιο έγκυροι από τη διδασκαλία των Οικουμενικών Συνόδων.!!! 

2 comments:

  1. Κύριε Τελεβάντο, επεχείρησα να διαβάσω την πραγματεία του θεοφιλεστάτου Αβύδου Κυρίλλου ,αλλά επειδή είναι πολύ δύσκολο να την διαβάσει κανείς μονομιάς και λόγω της εκτάσεως και λόγω της δυσκολίας ---τουλάχιστον για όποιον δεν είναι τόσο εξοικειωμένος με το είδος αυτό --- θα ήθελα να κάνω μόνο ένα σχόλιο αυθορμήτως πάνω στο θέμα της ΄΄αναγνωρίσεως της ιστορικής ονομασίας των ετεροδόξων ομολογιών ως εκκλησιών ΄΄ από την Σύνοδο της Κρήτης , όπως το αναλύει ο θεοφιλέστατος Η ανάλυσή του στηρίζεται σε δύο άξονες Πρώτον αναφέρεται στις φιλοσοφικές έννοιες του ιδεαλιστικού ρεαλισμού του Πλάτωνος και του νομιναλισμού του κάποιου …….. ευρωπαίου φιλοσόφου Εγώ ήξερα ότι ο εκπρόσωπος του νομιναλισμού είναι ο Αριστοτέλης , ο θεοφιλέστατος βαζει και τον Αριστοτέλη στην ίδια κατηγορία με τον Πλάτωνα , εν πάση περιπτώσει ……. Ο λόγος που αναφέρεται σε αυτές τις φιλοσοφικές έννοιες είναι , ότι ο σεβ. Ναυπάκτου λέει ότι δεν είναι δυνατόν να δεχθούμε τον νομιναλισμό στην θεολογία , δηλαδή στην διατύπωση του συνοδικού κειμένου ΄΄ αναγνωρίζουμε την ιστορική ονομασία άλλων χριστιανικών ομολογιών ως εκκλησίες ΄΄ η λέξη ΄΄εκκλησία ΄΄ δεν έχει οντολογική υπόσταση Παρατηρούμε ότι σε΄ άλλες διατυπώσεις του συνοδικού κειμένου ο θεοφιλέστατος αποδίδει ΄΄ακριβεστάτη ΄΄ έννοια και σε άλλες νομιναλιστική , που σημαίνει ότι οι λέξεις δεν σημαίνουν την οντολογική τους έννοια Τώρα αν αναποδογυρίσουμε αυτή την διάταξη και πάρουμε την εντελώς αντίθετη εκδοχή , δηλαδή αν δώσουμε ΄΄νομιναλιστική ΄΄ έννοια εκεί που ο θεοφιλέστατος δίδει ΄΄ακριβέστατη ΄΄ και το αντίθετο τι συμπέρασμα θα βγάλουμε ; Αυτό στην λαϊκή γλώσσα ονομάζεται κόβουμε και ράβουμε όπως θέλουμε κατά το δοκούν και αυθαίρετα Τετοια κείμενα με τόση ρευστότητα , υποκείνενα σέ αυθαίρετες ερμηνείες δεν μπορεί να είναι συνοδικά κείμενα ! Συνέχεια .....

    ReplyDelete

  2. Για να υποστηρίξει τον ΄΄νομιναλισμό ΄΄ των λέξεων ο θεοφιλέστατος , συνεχίζει με το επιχείρημα της έννοιας του ΄΄κακού ΄΄ ως παρα –υπόστασης και απουσίας του κακού ,ότι δηλαδή το κακό δεν έχει οντολογική υπόσταση , αλλά η ορθόδοξη διδασκαλία περί του κακού είναι ένας ΄΄νομιναλισμός ΄΄ Μάλλον όμως αναφέρεται στο ότι η ορθόδοξος θεολογία απορρίπτει την δυαρχία ,δηλαδή ότι δεν υπάρχει ο κακός θεός , που είναι η πηγή του κακού , αλλά μόνο ο Τριαδικός Θεός είναι ο Ων και το κακό ορίζεται ως η απουσία του Θεού Ο φόνος έχει υπόσταση εφ’όσον έχει πτώμα και αίμα , η συκοφαντία έχει υπόσταση εφ’όσον έχει γλώσσα και λόγο Η μοιχεία έχει υπόσταση εφ’όσον ……. Αν δεν είχε υπόσταση τότε μαζί με την δικαιολογία ΄΄ δεν είναι αυτό που πιστεύεις ΄΄ θα μπορούσε ο μοιχός να συμπληρώσει ΄΄αυτό που βλέπεις είναι απλά ένας φιλοσοφικός νομιναλισμός ΄΄ …….!
    Δεύτερος άξονας είναι ότι η λέξη ΄΄εκκλησία ΄΄ χρησιμοποιήθηκε στην εκκλησιαστική γραμματεία της β’ χιλιετίας Συνεπώς έχουμε την υποχρέωση να κάνουμε και εμείς το ίδιο ως συνεχιστές αυτής της παραδόσεως Με δεδομένο ότι ΄΄αίρεση ΄΄ δεν είναι απλά να διατυπώσει κανείς αιρετικές θέσεις ,αλλά και να εμμένει σε αυτές , μπορεί να μας απαντήσει ο θεοφιλέστατος ,αν υποδεικνυόταν στον τάδε και στον τάδε εκκλησιαστικό άνθρωπο ή ακόμα και άγιο το λάθος από την δύναμη της συνήθειας να χρησιμοποιεί την λέξη ΄΄εκκλησία ΄΄ αντί της λέξεως ΄΄λατινόφρονες ΄΄ που ηταν ήδη σε ευρύτατη χρήση , τι πιστεύει δεν θα συμμορφωνόταν με πολλή απλότητα αβίαστα , αλλα θα επέμενε και θα επεχειρηματολόγει , όπως κάνουν οι υποστηρικτές της συνόδου της Κρήτης και όπως κάνει και ο ίδιος με την παρούσα περισπούδαστη πραγματεία του ; Εκτός όλης αυτής της περισπούδαστης επιχειρηματολογίας βλέπουμε μία διαπραγμάτευση του θέματος Από ΄΄ πραγματική ύπαρξη ΄΄ πήγαμε στην ΄΄ιστορική υπαρξη ΄΄ και στην συνέχεια στην ΄΄ ιστορική ονομασία ΄΄ Γιατί όλη αυτή η διαπραγμάτευση για ένα ΄΄νομιναλιστικό ΄΄ θέμα για μία λέξη που δεν έχει καμμία οντολογική σημασία ; Είναι απορίας άξιον !

    ReplyDelete