Τ’ ΟΥΡΑΝΟΥ ΤΟ ΜΙΜΗΜΑ
Του Βασίλη Χαραλάμπους
=========
Σιμά στα γκρέμια
που ισκιώνουν ότι απόμεινε
από της Βιθυνίας την Τρίγλεια
η θολωτή βασιλική
της Παναγιάς της Παντοβασίλισσας
το πέτρινο μεράκι π’ ομορφαίνει τη Μικρασία.
Δυο δρασκελιές τ’ αραξοβόλι της Προποντίδας
και θαρρείς ανιστορούνε ακόμη
κείνοι οι παλαιοί καπεταναίοι
το φευγαλέο πρωτοτάξιδο της βυζαντινής αρμάδας.
Mισοκαταστρεμμένη κι ερειπωμένη
ότι απόμεινε από κείνη την οιμωγή*
ψηφί και τούτο στον καθημερινό μονόλογο
του μακρόσυρτου καημού μας.
Γύρωθε μοναχά σκλαβιά κι αγριόχορτα
κι οι μαρμάρινοι κίονες κρατάνε ακόμα
τον θόλο τον ημικυκλικό
τ’ ουρανού το μίμημα.
*οιμωγή - ολοφυρμός, θρήνος
(Από την ποιητική Συλλογή “Γη άγνωστος”)
No comments:
Post a Comment