Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΩΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΤΗΣ ΚΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΟΡΟΥ "ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗ" ΘΕΟΛΟΓΙΑ

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΩΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΤΗΣ ΚΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΟΡΟΥ “ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗ” ΘΕΟΛΟΓΙΑ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

====

Αποκαλυπτικά είναι όσα αναφέρει ο Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ιωάννης Κορναράκης αναφορικά με τις “επιδόσεις” του αείμνηστου Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου στον Οικουμενισμό και το Νεοβαρλααμισμό.

Οπως πολύ σωστά αναφέρει ο κ. Καθηγητής, ο αείμνηστος Χριστόδουλος ήταν όχι απλά Οικουμενιστής, αλλά ακραίος Οικουμενιστής.

Δεν έφερε απλώς τον Πάπα στην Αθήνα - πριν ακόμη τον καλωσορίσει ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος στην Κωνσταντινούπολη! - αλλά και συμμετείχε στον οικουμενιστικό καρνάβαλο του καθαιρετέου Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ. Στυλιανού, όπου και συμπροσευχήθηκε όχι μόνον με Παπικούς, Προτεστάντες και αλλόθρησκους αλλά και με Σαμανιστές μάγους.

Αλλά πέραν των οικουμενιστικών κατορθωμάτων του ο αείμνηστος Χριστόδουλος ήταν ο πρωτοπόρος Νεοβαρλααμίτης επίσκοπος της Εκκλησίας μας.

ΠΡΟΣΟΧΗ! Η “ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ” ΕΙΝΑΙ ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΗΣ "ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗΣ" ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ

__________

Το άρθρο του κ. Κορναράκη μας αποκαλύπτει ότι ΔΕΝ έγινε απλά προσπάθεια μεταγλώττισης των κειμένων για ποιμαντικούς λόγους - όπως αφελώς ορισμένοι, ψευδώς άλλοι - αφήνουν να νοηθεί, ΑΛΛΑ για να αποδεσμευθεί η Εκκλησία από το “κοσμοείδωλο” του Βυζαντίου.

Ουδεμία υποψία στους “μεταπατερικούς” της εκπρόσωπους ότι η Βυζαντινή Εικόνα, η Βυζαντινή Μουσική, η Βυζαντινή αρχιτεκτονική, οι Κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων, εκφράζουν το δόγμα της Εκκλησίας και ότι η προσπάθεια να αντικατασταθούν αναπόφευκτα θα οδηγήσει σε παρερμηνείες, διαστρεβλώσεις και παραμόρφωση της πίστης της Εκκλησίας.

Δεν είναι δυνατόν να εγκεντρισθούν νέες μορφές τέχνης, εικαστικής έκφρασης κτλ. στην Εκκλησία;

Ασφαλώς και είναι δυνατόν.

Και έγιναν άλλωστε στη ζωή της Εκκλησίας, από Αγίους ανθρώπους και όχι από κληρικούς και λαικούς θεολόγους με αλλοτριωμένη ορθόδοξη συνείδηση - όπως καλή ώρα η των “μεταπατερικών” θεολόγων - αλλά έγιναν για τη σωτηρία του ανθρώπου ΟΧΙ για να εκφράσουν το “μεταπατερικό” φρόνημα των επίδοξων μεταρρυθμιστών.

ΚΑΤΕΞΟΧΗΝ “ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΟΙ” ΘΕΟΛΟΓΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΓΟΥΡΙΔΙΚΟΙ "ΜΕΤΑΝΕΩΤΕΡΙΚΟΙ" ΘΕΟΛΟΓΟΙ

____________

Οπως αποκαλυπτικά αναφέρει ο κ. Κορναράκης η πρόταση για τη λεγόνενη “λειτουργική αναγέννηση” φέρει τη σφραγίδα των γνωστών Αγουριδικών της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης, οι οποίοι - ΠΟΛΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΔΩ - είναι και οι κατεξοχήν “μεταπατερικοί” θεολόγοι.

Οι “καρχαρίες”, όχι η “μαρίδα” της “μεταπατερικότητας”.

Οχι η Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών του Βόλου που διευθύνεται από μετριότητες σπιθαμιαίου θεολογικού αναστήματος.

Οσοι θεωρούν την Ακαδημία ΤΟ κέντρο της “μεταπατερικής” Θεολογίας και ΟΧΙ τη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης, (που τώρα αποκτά γερά πλοκάμια και στη Θεολογική Σχολή Αθηνών), χτυπούν το σαμάρι και ΟΧΙ το γάιδαρο.

Και εδώ ΠΡΟΣΟΧΗ μεγάλη.!

Ολοι οι Θεολόγοι που θεολογούν παρά, εκτός και ενάντια στους Αγίους Πατέρες είναι “μεταπατερικοί” τρόπο τινά θεολόγοι.

Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης (Ζηζιούλας), ο κ. Γιανναράς ιδιαίτερα με την περί προσώπου θεολογία τους και άλλοι είναι κατά κάποια έννοια “μεταπατερικοί” Θεολόγοι.

ΟΧΙ όμως με την αυστηρή έννοια του όρου.

“Μεταπατερικοί θεολόγοι” ως εκφραστές της “μετανεωτερικότητας” στη θεολογία ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ είναι τα γεννήματα της Θεολογικής έχιδνας που ακούγετο στο όνομα Σάββας Αγουρίδης, (ο αείμνηστος Ρωμανίδης τον αποκαλούσε "κακό δαίμονα" της Νεοελληνικής Θεολογίας"), τουτέστιν οι σημερινοί σχολάρχες του Θεολογικού Τμήματος της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης, οι εκπρόσωποι της στοχαστικής θεολογίας των Ρώσων θεολόγων της διασποράς λ.χ. ο π. Βασίλειος Θερμός, η “Συναξιακή” κλίκα και βεβαίως οι “Ακαδημαικοί” του Βόλου

Τρία σημεία αναφορικά με τον αείμνηστο Χριστόδουλο:

“ΔΕΝ ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ”

_________

ΔΕΝ μας λείπει ο Χριστόδουλος. Αυτό θα το δείξουμε, συν Θεώ, στη συνέχεια όταν - συν Θεώ - θα επιχειρήσουμε συστηματική αναίρεση της Παποκαισαρικής πλάνης που εκφράζει απροκάλυπτα - λόγω και έργω - ο σεβαστός μας π. Βασίλειος Βολουδάκης.

Η ΜΕΤΑΓΛΩΤΤΙΣΗ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΡΠΟΣ ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΚΟΥ ΦΡΟΝΗΜΑΤΟΣ

_________

Η μεταγλώττιση των λειτουργικών κειμένων ΔΕΝ είναι καρπός της ποιμαντικής ανησυχίας ορισμένων κληρικών και λαικών.

Εστω και αν μεταξύ των υποστηρικτών της υπάρχουν ορισμένοι που βλέπουν τη μεταγλώττιση απλά ως ποιμαντική ανάγκη, αυτοί που σχεδίασαν τη “λειτουργική αναγέννηση” τουτέστιν ο κ. Πέτρος Βασιλειάδης και οι Αγουριδικοί ομοιδεάτες του και ο αείμνηστος Χριστόδουλος είχαν ΣΑΦΩΣ υπόψη - και έχουν συντάξει σχετικά κείμενα - με τα οποία καθιστούν σαφές ότι βλέπουν τη μεταγλώττιση ως “μεταπατερική” και "μετανεωτερική" θεώρηση της Θείας λατρείας.

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΩΣ ΑΚΡΑΙΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ

_________

Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος κακώς θεωρείται κατ’ επιφάνεια οικουμενιστής από ορισμένους.

Κακώς εντοπίζεται το οικουμενιστικό του στίγμα αποκλειστικά στον ανταγωνισμό του προς το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.

Στην πραγματικότητα υπήρξε ένας από τους πιο συνειδητούς οικουμενιστές ιεράρχες που γνώρισε η Εκκλησία.

Προσκάλεσε τον Πάπα στη Αθήνα - με δόλιο τρόπο - όπως ο ίδιος ομολόγησε. Συμπροσευχήθηκε μαζί του, έδωσε την άδεια στο ΠΣΕ για πρώτη φορά να οργανώσει στην Ελλάδα συνέδριο και συμμετείχε στο βδέλυγμα της ερημώσεως στην Καμπέρα, που διοργάνωσε ο τότε Πρόεδρος της επιτροπής του Διαλόγου Ορθοδόξων και Παπικών καθαιρετέος Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ. Στυλιανός.

Παραθέτουμε στη συνέχεια απόσπασμα του άρθρου του κ. Ιωάννη Κορναράκη, που μα έδωσε αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

*****

O Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος – ἀκραῖος οἰκουμενιστής– συνέπλευσε μὲ τὸν Πατριάρχη στὰ ἀνοίγματα πρὸς τοὺς οἰκουμενιστικοὺς χώρους. Ἔφερε καὶ αὐτός, πρὶν ἀπὸ τὸν Πατριάρχη, τὸν Πάπα στὴν Ἀθήνα, καὶ πανηγύρισε τὸ γεγονὸς μὲ φιέστες καὶ ἐκδηλώσεις μειοδοσίας τῆς Ὀρθοδοξίας.

Λίγο πρὶν ἔλθει ὁ Πάπας στὴν Ἀθήνα, καὶ ἀφοῦ εἶχε ὀργανώσει τὰ πάντα γιὰ τὴν ὑποδοχή του, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἐκάλεσε τέσσερεις ὁμοτίμους καθηγητὲς Πανεπιστημίου –μεταξὺ αὐτῶν καὶ τὸν ὑπογράφοντα τὸ παρόν– γιὰ νὰ τὸν βοηθήσουν νὰ συντάξει τὰ σχετικὰ κείμενα ποὺ θὰ διάβαζε ἐνώπιον τοῦ Πάπα, οὕτως ὥστε αὐτὰ νὰ ἔχουν ἀκραιφνῶς ὀρθόδοξο χαρακτῆρα. Ὡστόσο, προσωπικῶς διαπίστωσα ὅτι, τὰ συγκεκριμένα κείμενα ἀνεγνώσθησαν ἐνώπιον τοῦ Πάπα χωρὶς τὶς διορθώσεις μας.

Τὸ 2003, δύο χρόνια μετὰ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Πάπα, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος εἰσηγήθηκε τὸν νεωτερισμὸ τῆς «Λειτουργικῆς Ἀναγέννησης» τῆς Ἐκκλησίας. Τὸ θεολογικὸ ὑπόβαθρο τῆς Ἀναγεννήσεως ποὺ εἶχε στὸ μυαλό του, δημοσιεύθηκε τὸ ἴδιο ἔτος, στὸ περιοδικὸ ΕΚΚΛΗΣΙΑ7, ὡς συνοδικὸ κείμενο, γραμμένο ἀπὸ καθηγητὲς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π. Θεσσαλονίκης. Τὸ κείμενο αὐτὸ ἀποτυπώνει, μὲ γνώμονα τὴν ἀρχὴ τῆς μετανεωτερικότητος, τὶς σαρωτικὲς ἀλλαγές ποὺ ἔπρεπε νὰ γίνουν γιὰ νὰ ὁλοκληρωθεῖ ἡ «Λειτουργικὴ Ἀναγέννηση» τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀπὸ τὶς προτεινόμενες αὐτὲς ἀλλαγές, ἀναφέρουμε δύο:

α) Λόγῳ τῶν προόδων τῶν ἀνθρωπιστικῶν καὶ κοινωνικῶν ἐπιστημῶν, θὰ πρέπει νὰ ἐπαναπροσδιορίζεται ἡ ταυτότητα τῆς Ἐκκλησίας, προκειμένου νὰ συμπορευόμαστε μὲ αὐτὲς τὶς προόδους καὶ τὶς πολιτιστικὲς ἐξελίξεις.

β) Γιὰ τοὺς ἰδίους λόγους, θὰ πρέπει νὰ ἐπαναπροσδιορίζεται συνεχῶς καὶ τὸ Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Ἡ πλατύτερη ἐπαναδιατύπωση τοῦ μυστηρίου αὐτοῦ –προταθεῖσα καὶ σὲ ἄλλο κείμενο τοῦ ἰδίου, σὲ ἐπετηρίδα τῆς Σχολῆς– ἐξηγεῖ ὅτι, στὸ μυστήριο αὐτό, δὲν προσερχόμαστε γιὰ νὰ γίνουμε ἅγιοι, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀποκτήσουμε πνεῦμα ἀλληλεγγύης μεταξύ μας (στὸ πνεῦμα τῆς παγκοσμιοποιήσεως), γιὰ νὰ φθάσουμε στὰ ἔσχατα!!!

Ἐπειδή, ὅμως, ἡ ταυτότητα τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸ Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας εἶναι ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός, τὸ συνοδικὸ αὐτὸ κείμενο πρότεινε, κατ’ οὐσίαν, τὸν διαρκῆ ἐπαναπροσδιορισμὸ τοῦ Ἰδίου τοῦ Χριστοῦ!!!

Εἶναι περίεργο ὅτι, κανεὶς Ἐπίσκοπος δὲν παρουσιάσθηκε γιὰ νὰ τὸ στηλιτεύσει. Οὔτε ἡ Διαρκὴς Ἱ. Σύνοδος ἔδωσε σημασία στὸ ὀκτασέλιδο Ὑπόμνημα τοῦ ὑπογράφοντος, τὸ ὁποῖο παραδόθηκε νομίμως σὲ ὅλα τὰ μέλη τῆς Συνόδου τῆς ἐποχῆς ἐκείνης.