ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ, Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ ΤΟΥ ΙΕ' ΚΑΝΟΝΟΣ ΠΕΡΙ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ

=========

Ευθυμίου Τρικαμηνά, Ιερομονάχου, Η διαχρονική Συμφωνία των Πατέρων για το Υποχρεωτικό του 15ου Κανόνος της Πρωτοδευτέρας Συνόδου περί Διακοπής Μνημονεύσεως Επισκόπου Κηρύσσοντος επ’ εκκλησίαις αίρεσιν, Degiorgio Εκδόσεις, Τρίκαλα 2012, σσ. 318.

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====================

Το νέο βιβλίο του π. Ευθυμίου Τρικαμηνά “Η διαχρονική Συμφωνία των Πατέρων για το Υποχρεωτικό του 15ου Κανόνος της Πρωτοδευτέρας Συνόδου περί Διακοπής Μνημονεύσεως Επισκόπου Κηρύσσοντος επ’ εκκλησίαις αίρεσιν”, κινείται στην ίδια γραμμή άλλων συγγραμμάτων, που σχετίζονται με την αποτείχιση από την Εκκλησία.

Το βιβλίο είναι καλογραμμένο, περιέχει πολύ χρήσιμο υλικό, συνιστά καρπό μεγάλου μόχθου και μελέτης των πηγών, και διακρίνεται για την σεμνή εκτυπωτική του καλαισθησία.

Επί της ουσίας όμως δεν πείθει το βιβλίο για τον σκοπό που γράφτηκε.

Συγκεκριμένα. Για ποιο λόγο ο π. Ευθύμιος, ο κ. Σημάτης και άλλοι προχώρησαν στην αποτείχιση δεκαετίες μετά την αντικανονική άρση των αναθεμάτων Παπισμού και Ορθοδοξίας υπό του υιού της Γεέννης του Οικουμενισμού - Πατριάρχη Αθηναγόρα - το όνομα του οποίου θα έπρεπε από καιρό να συμπεριληφθεί - με Πανορθόδοξη απόφαση - στα αναθέματα της Κυριακής της Ορθοδοξίας;

Γιατί τόσες δεκαετίες (επαναλαμβάνω δεκαετίες!) ανέχονταν χωρίς να προχωρήσουν σε αποτείχιση το μνημόσυνο του Πατριάρχη Αθηναγόρα και των επιγόνων του και των επισκόπων που κοινωνούν με αυτόν;

Για ποιο λόγο αποφάσισαν την αποτείχιση πολλά χρόνια μετά τις οικουμενιστικές ασχημίες που έγιναν στην Κωνσταντινούπολη κατά την επίσκεψη του Πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ΄ και δεν αποτειχίστηκαν αμέσως;

Προφανώς δεν δίνει απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα το βιβλίο που έγραψε ο π. Ευθύμιος και όσοι άλλοι τυχόν συνέδραμαν στη συγγραφή του, ούτε και αλλού έδωσαν ποτέ έστω και στοιχειωδώς πειστικές απαντήσεις.

Η προσωπική μας πικρία για εκκλησιαστικά θέματα δεν επιτρέπεται να μας οδηγεί σε αποτειχίσεις και σχίσματα. Δεν κάνουμε πρώτα αποτείχιση και μετά πηγαίνουμε στον Αγιο Θεόδωρο τον Στουδίτη ή στην ερμηνεία των Ιερών Κανόνων για να δικαιολογήσουμε τις παράνομες μας ενέργειες.

Το αντίθετο θα ήταν πειστικό. Αν κάποιος αποφάσιζε να προβεί σε αποτείχιση, αν δεν ερχόταν σε σύγκρουση με τους τοπικούς επισκόπους, όπως λ.χ. για την παράνομη εκπαραθύρωση του Λαρίσης Θεολόγου ή εξαιτίας της δικαιολογημένης προσωπικής του πικρίας για την όντως άδικη συμπεριφορά του Αγίου Καλαβρύτων.

Αυτοί ΔΕΝ είναι λόγοι αποτείχισης.

Ευχαριστούμε λοιπόν θερμά τον π. Ευθύμιο, τον κ. Σημάτη και όποιον άλλο κοπίασε για τη συγγραφή του ωραίου βιβλίου και αναμένουμε την αναίρεση της απόφασης για αποτείχιση που έχουν πραγματοποιήσει.