ΝΕΟΠΑΝΡΩΣΙΣΜΟΥ ΑΝΑΙΡΕΣΙΣ

ΝΕΟΠΑΝΡΩΣΙΣΜΟΥ ΑΝΑΙΡΕΣΙΣ

Tου καθηγητή Αριστείδη Πανώτη

Άρχοντος Μ. Ιερομνήμονος της Μ.τ.Χ.Ε.

==============

Οι σύγχρονοι πονηροί λογισμοί όσων δεν εγκαταλείπουν παρωχημένα κοσμικά ιδεολογήματα παρώξυναν την σκέψη μου να αναμνησθεί ιστορικά γεγονότα που μελέτησα και έζησα μόλις έλαβα ένα σπουδαιότατο τόμο με τίτλο: «Η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως κατά τον 19ο αιώνα» του διαπρεπούς Ρώσου ιστορικού της χριστιανικής Ανατολής καθηγητή Ιβάν Σοκολώφ. Ο πρώτος τόμος του συγγράμματος αυτού εκδόθηκε το 1904 και στάθηκε πολύτιμος στους μελετητές για την αμερόληπτη κατάθεση της ιστορίας του Οικουμενικού Θρόνου, χωρίς να μολυνθεί από το φυλετικό ιδεολόγημα του Πανσλαβισμού, τα σκιρτήματα του οποίου ακούονται και πάλι στην εκκλησιαστική ζωή μας. Μερίδα σύγχρονων εκκλησιαστικών της Ρωσίας φαίνεται δεν εδιδάχθηκε τίποτα από τα ογδόντα χρόνια της Βαβυλώνιας αιχμαλωσίας της.

Ο Σοκολώφ, διδάσκαλος στην Πετρούπολη του σεπτού μου δασκάλου στη Θεολογία Γρηγορίου Παπαμιχαήλ, παρά το διεθνές κύρος του υπήρξε και αυτός στο έσχατο γήρας του θύμα του Σταλινισμού και τον εξώρισαν μια νύκτα του Δεκεμβρίου του 1933 στην μακρυνή πόλη της Ούφα, όπου και απεβίωσε το 1939!

Ο πατριάρχης Ιωακείμ Γ΄, γνώστης της σοβαρής συμβολής του Σοκολώφ στην Ιστορία του Οικουμενικού Θρόνου, τον τίμησε με το οφφίκιο του Ιερομνήμονα γιατί παρέμεινε έντιμος μαθητής του Βατοπεδινού μοναχού Μάξιμου Γραικού και στήριξε τις κανονικές σχέσεις των εν Ρωσία χριστιανών με την Μητέρα τους Εκκλησία έναντι των αδιάβαστων «αυτοκεφαλιστών», που έγιναν έρμαια του «Πανρωσικού εθνοφυλετισμού» στην εποχή του. Ο Σοκολώφ ως τίμιος επιστήμων παρέμεινε πιστός στον τελεσίδικο όρο που δέχθηκε ο Μόσχας Ιώβ για να του χορηγηθεί η πατριαρχική αξία: «ότι πάντοτε θα αναγνωρίζει ως κεφαλή της Ορθοδοξίας το Οικουμενικόν Πατριαρχείον». Σε εγγύηση αυτού μάλιστα συμφώνησε με τον εκεί ευρισκόμενο πατριάρχη Ιερεμία Β΄ ότι «οι διάδοχοί του θα εξελέγοντο όπως οι προκάτοχοί του μητροπολίτες του Συνταγματίου του Οικουμενικού Θρόνου από την Πατριαρχική Ιερά Σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως», κάτι που ατόνησε λόγω των μετά ταύτα συνθηκών. (1)

(Συνεχίζεται)

ΠΗΓΗ:

Ιδιωτική Οδός