Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΠΑΠΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΠΑΠΙΚΗΣ “ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ”

Τοῦ Μητροπ. πρώην Ἐρζεγοβίνης Ἀθανασίου Γιέβτιτς

=========

. Εἶναι χαρακτηριστικὸ πὼς στὸν ἅγιό μας δὲν κυριαρχεῖ οὔτε ζῆλος οὔτε ἀδιαφορία. Καὶ στὴν ἐποχή μας, σήμερα, πρέπει νὰ προσέξουμε πολὺ στὸ σημεῖο αὐτὸ νὰ μὴ καλλιεργεῖται μία ἄποψη: ὅτι μόνον οἱ ζηλωτὲς εἶναι κακοὶ καὶ δὲν ἔχουν ἀγάπη. Διότι καὶ οἱ ἄλλοι, οἱ λεγόμενοι Οἰκουμενιστές, δὲν ἔχουν ἀληθινὴ ἀγάπη μὲ τὸ νὰ μιλᾶνε γιὰ ἀγάπη χωρὶς τὴν ἀγάπη τῆς ἀληθείας. Ἡ πόλωση αὐτὴ δὲν εἶναι καλή.

. Ὁ ἅγιος Νεκτάριος τονίζει ὅτι ἡ ἀγάπη εἶναι τὸ πᾶν. Δὲν φταῖνε τὰ δόγματα. Ἐὰν ἕνας μισεῖ τὸν αἱρετικό, φταίει περισσότερο τὸ πνεῦμα του, ἡ τοποθέτησή του. Ὁ ἅγιος, χωρὶς νὰ καταργεῖ τὴν ἀγάπη, θεωρεῖ τὴν παπικὴ ἐκκλησιολογία σὰν ἕνα εἶδος φιλοσοφικοῦ θεσμοῦ, μία φιλοσοφικὴ θεωρία ποὺ παραδέχεται τὸν Θεὸν ὡς Δημιουργό του κόσμου, ἀλλὰ ὄχι καὶ σὰν Προνοητὴ αὐτοῦ. Ἡ παπικὴ Ἐκκλησία θέτει σὲ δεύτερη μοίρα τὸν ἴδιο τὸν Χριστόν. Αὐτὸ τὸ ἔχει τονίσει καὶ ὁλόκληρη ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μέσα ἀπὸ τὶς ἐπιστολὲς τῶν Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς, ἀλλὰ ἔχει τονιστεῖ καὶ στὴ Σερβικὴ Θεολογία, στὸν π. Ἰουστίνο Πόποβιτς. Ὁ πάπας ἐκτοπίζει τὴν Ἐκκλησία ὡς Σῶμα Χριστοῦ καὶ Κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καὶ ἔρχεται αὐτὸς νὰ κυριαρχήσει, ἐνῶ ὁ Χριστὸς βρίσκεται κάπου πίσω καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα δὲν ἔχει τὴν κεντρικὴ θεοπρεπῆ θέση Του. Ὁ Φλωρόφσκυ ἔλεγε ὅτι πράγματι χωλαίνει ἡ ἐκκλησιολογία τῆς Ρώμης, μὰ περισσότερο ἡ Χριστολογία τους. Τό ᾽χει γράψει καὶ ἡ μηδαμινότητά μου ὅτι δὲν ἔχει Χριστοκεντρισμὸ ἡ ρωμαϊκὴ θεολογία, ἔχει περισσότερο Χριστομονισμό, χωλαίνει στὴ Χριστολογία. Καὶ ὁ ἅγιος Νεκτάριος, χωρὶς νὰ τὸ λέει ἐπὶ λέξει, τὸ ἐννοεῖ, πὼς τὸ νὰ ἀπωθεῖται ὁ Χριστὸς καὶ νὰ γίνεται ὁ πάπας ἀντικαταστάτης του εἶναι ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ ὡς Ἀπαρχῆς καὶ Κεφαλῆς καὶ Ἀκρογωνιαίου Λίθου τῆς Ἐκκλησίας, ὡς Πρωτοτόκου ἐν πολλοῖς ἀδελφοῖς. [...]

. Τὰ κείμενα τοῦ ἁγίου εἶναι λίαν σημαντικά. Δὲν εἶναι γραμμένα μὲ μίσος, ἀλλὰ ἀποτελοῦν ἔκφραση τῆς ἴδιας ἀγάπης καὶ μέριμνας τοῦ «ἰδίου χριστοψύχου Ἱεράρχου» ἁγίου Νεκταρίου καὶ προῆλθαν ἀπὸ μία σπουδαία μελέτη, ἀπὸ ἕνα ἄνθρωπο ποὺ ἤθελε πραγματικὰ τὸ διάλογο: «Διὰ τοῦ δόγματος τοῦ ἀλαθήτου ἡ Δυτικὴ Ἐκκλησία ἀπώλεσε τὴν πνευματική της ἐλευθερία, τὸν στολισμόν της, ἐκλονίσθη ἐκ βάθρων, ἐστερήθη τοῦ πλούτου τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ἀπὸ πνεύματος καὶ ψυχῆς κατέστη ἄναυδον σῶμα [...] Ἀπὸ καρδίας θλιβόμεθα γιὰ τὴν γενομένην ἀδικίαν τὴ Ἐκκλησία καὶ ἐκ τῶν μυχίων [...] εὐχόμεθα νὰ φωτίση τὸ νοῦν καὶ τὴν καρδίαν τοῦ Μακαριωτάτου Ποντίφηκος τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, ὅπως ἀποδόση τιμὴ τὴ Ἁγία Καθολικὴ Ἐκκλησία, ὅ,τι παρ’ αὐτῆς ἀφήρεσεν ὡς μὴ ὤφειλεν».

. Εἶναι μεγάλος ὁ πόνος τοῦ «ἰδίου χριστοψύχου Ἱεράρχου» ἁγίου μας γιὰ τὴν πτώση καὶ μὴ μετάνοια τῆς Ρώμης. Λέει στὸ βιβλίο του: «…ὅπως ἔχουν στὴν πρώτη σειρὰ τὸ πρωτεῖο, τὴν ἐξουσία τοῦ Πέτρου, μακάρι νὰ εἶχαν καὶ στὴν πρώτη σειρὰ τὴν μετάνοια τοῦ Πέτρου γιὰ νὰ εἶναι ὁλόκληρο τὸ Εὐαγγέλιο, νὰ εἶναι πράγματι εὐαγγελικὴ ἡ Ἐκκλησία».

ΠΗΓΗ:

egolpion.com,

Χριστιανική Βιβλιογραφία