Η ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΑΦΟΣΙΩΣΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Η ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΑΦΟΣΙΩΣΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Του Σεβ. Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ιερόθεου

================

Εκείνο που διέκρινε κανείς βλέποντας την ζωή του μακαριστού Γέροντος ήταν η ολοκληρωτική αφοσίωσή του στον Θεό. Τα προσόντα που διέθετε, οι ικανότητες που τον χαρακτήριζαν, οι γνώσεις που είχε θα του εξασφάλιζαν μια πορεία λαμπρή μέσα στην διοίκηση και την ποιμαντική της Εκκλησίας, αυτό που μερικοί ονομάζουν «καριέρα». Αλλά ενώ θα μπορούσε και στο Πανεπιστήμιο να διαπρέψη, εκείνος αισθανόταν αφιερωμένος στον Θεό. Έδωσε όλη του την ύπαρξη στον Θεό, τους αδελφούς και τα τέκνα του, τα οποία αγάπησε «εις τέλος». Η σκέψη του, η καρδιά του, ο χρόνος της ζωής του, ολόκληρη η ύπαρξή του είχε αφιερωθή στον Θεό και την Εκκλησία. Σπάνια συναντά κανείς τέτοια μεγάλη αφιέρωση. Στην Εκκλησία έδινε συνεχώς τα πάντα, και δεν λάμβανε μισθό, θυσιαζόταν και δεν θυσίαζε, σταυρωνόταν και δεν σταύρωνε.

Ολόκληρη η ψυχή και το σώμα του είχαν δοθή στον Θεό. Έτσι ζούσε στο κέντρο της Αθήνας, κυκλοφορούσε στους πολυσύχναστους δρόμους πέριξ της πλατείας Ομονοίας και των γύρω περιοχών με έντονη νήψη και προσευχή στο λογιστικό μέρος της ψυχής, εγκράτεια στις αισθήσεις και αγάπη στο παθητικό μέρος της ψυχής, που και τα τρία αυτά, κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, συνιστούν την ιερή ησυχία. Όποιος αφιερώνει τον εαυτό του στον Θεό και διατηρεί καθαρές όλες τις εσωτερικές-ψυχικές δυνάμεις του, ζή την ατμόσφαιρα της ερήμου και στην πολυάσχολη πόλη. Ερημίτης, λοιπόν, εν μέσω πολλών ανθρώπων ο μακαριστός Γέροντας, και ζώντας το πνεύμα της ερήμου ήταν αγγελόνους.

Μέσα σε αυτήν την προοπτική πρέπει να δούμε την αγάπη του για την Αγία Γραφή και τα πατερικά κείμενα, αλλά και αυτά τα φιλοκαλικά. Εργάσθηκε για την έκδοση της Φιλοκαλίας των ιερών νηπτικών και εξέφραζε το πνεύμα των φιλοκαλικών Πατέρων, καθώς επίσης διάβαζε τα έργα του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, του μεγάλου αυτού ησυχαστού και αγιορείτου, σε περίοδο πού, εν πολλοίς, από τους ευσεβείς κύκλους υπήρχε άγνοια της διδασκαλίας και περιφρόνηση της ησυχαστικής παραδόσεως. Είχε βαθυτάτη ευσέβεια, επηρεασμένος από ασκητές και ερημίτες, χωρίς, όμως, να έχη στοιχεία ευσεβισμού. Αυτό φαίνεται από την ελευθερία με την οποία εκινείτο και με αυτήν καθοδηγούσε τα πνευματικά του παιδιά. Έχω προσωπική γνώση της ελευθερίας που ήταν ένα από τα χαρακτηριστικά του γνωρίσματα.

Γενικά, ο μακαριστός π. Επιφάνιος ήταν ένα πιστό τέκνο της Εκκλησίας, την οποία αγαπούσε υπερβολικά και στην οποία ζούσε θυσιαστικά. Αγωνιζόταν για να δίνη την καλή μαρτυρία της στον κόσμο. Καίτοι ο ίδιος δεν ήθελε να γίνη Επίσκοπος, παρά το ότι του προτάθηκε, εν τούτοις αγωνιζόταν για να εκλεγούν καλοί Επίσκοποι στην Εκκλησία, ώστε να δοξάζεται το όνομα του Θεού και τελικά πνευματικά του παιδιά έγιναν λαμπροί Επίσκοποι που κοσμούν την Εκκλησία μας. Δεν έγινε αυτός Επίσκοπος, με την δική του θέληση, αλλά ήταν και είναι Πατέρας πολλών καλών Επισκόπων.

ΠΗΓΗ:

Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων "Ρομφαία"