ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟ ΚΑΙ ΕΥΘΥΒΟΛΟ ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΣΙΖΗΣ

ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟ ΚΑΙ ΕΥΘΥΒΟΛΟ ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΣΙΖΗΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

===========

Το καλό περιοδικό “Ο Σωτήρ” βάζει - για μια ακόμη φορά - τα πράγματα στη θέση τους αναφορικά με τον Οικουμενισμό. Αυτή τη φορά αναφέρεται στη Διαθρησκειακή της Ασίζης. Καταρχήν το περιοδικό αποκαλύπτει άγνωστες - στους πολλούς - πτυχές της Διαθρησκειακής και δείχνει ότι αυτή τη φορά μετριάστηκε ο συγκρητιστικός χαρακτήρας της συνάντησης χωρίς όμως να παύει να είναι απαράδεκτη από Ορθοδόξου πίστεως η συμμετοχή σε τέτοιου είδους συναντήσεις.

Ας μας επιτραπεί να προσθέσουμε μόνον στα όσα σοφά, ενημερωμένα και εύστοχα καταγράφει ο σχολιογράφος του “Σωτήρος” ότι, όχι μόνον είναι απαράδεκτηαπό ορθοδόξου σκοπιάς, η συμμετοχή σε αυτές τις συγκρητιστικες συναντήσεις αλλά ταυτόχρονα είναι και πρακτικά ανώφελη.

Για όνομα του Θεού! Ποιος σοβαρός άνθρωπος πιστεύει ότι με αυτές “τις ειρηνολογικές διακηρύξεις με σάλτσα αγάπης” - όπως εύστοχα και ειρωνικά τις χαρακτηρίζει το καλό ιστολόγιο “Χριστιανική Βιβλιογραφία” - είναι δυνατόν να επιτευχθεί κάτι καλό που θα παράγει πρακτικό αποτέλεσμα και θα προωθεί στην πράξη την ειρηνική συνύπαρξη των θρησκειών;

Παραθέτουμε στη συνέχεια το σχόλιο του περιοδικού “Σωτήρ” και το σχετικό εισαγωγικό σχόλιο του ιστολογίου “Χριστιανική Βιβλιογραφία”, που μας έδωσαν την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

*****

“Ο ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ ΤΗΣ ΑΣΣΙΖΗΣ”

Τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»

===========

. Στὶς 28 Ὀκτωβρίου πραγματοποιήθηκε στὴν Ἀσίζη καὶ ἐφέτος κατόπιν προσκλήσεως τοῦ Πάπα ἡ Παγκόσμια Ἡμέρα Προσευχῆς τῶν Θρησκειῶν γιὰ τὴν εἰρήνη, 25 χρόνια μετὰ τὴν πρώτη ποὺ εἶχε γίνει στὶς 27 Ὀκτωβρίου 1986. Παρόντες ἀπὸ πλευρᾶς Ὀρθοδοξίας ἦταν διάφοροι ἐκπρόσωποι ἐκ μέρους τῶν κατὰ τόπους Ἐκκλησιῶν καὶ ὁ ἴδιος ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος.

. Χωρὶς ἀμφιβολία ἡ ἐφετινὴ ἡμερίδα ἦταν μετρημένη, δὲν εἶχε τὶς προκλητικὲς ἐκδηλώσεις προηγουμένων συναντήσεων. Ἀντὶ γιὰ βέβηλες συμπροσευχὲς προτιμήθηκε ἀτομικὴ προσευχή, ἕνα κοινὸ γεῦμα καὶ μιὰ τελικὴ συνάντηση δεσμεύσεως γιὰ τὴν εἰρήνη. Τὸ Βατικανὸ θέλησε μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ νὰ τονίσει ὅτι οἱ συμμετέχοντες θὰ προσευχηθοῦν καθένας σύμφωνα μὲ τὴν παράδοσή του. Στὴν σχετικὴ προγραμματικὴ ἀνακοίνωση τοῦ Βατικανοῦ ὑπογραμμίζεται ἡ ἐπιδίωξη «νὰ ἀποφευχθεῖ ἡ συνάντηση στὴν Ἀσίζη νὰ γίνει ἕνα χωνευτήρι διαφορετικῶν θρησκευτικῶν ταυτοτήτων».

. Θεωρεῖται ὅτι αὐτὴ ἡ ἀλλαγὴ ὀφείλεται στὶς ἀντιλήψεις τοῦ ἴδιου τοῦ Πάπα, ποὺ λέγεται ὅτι διαφωνοῦσε μὲ τὴν προκλητικότητα τῶν συμπροσευχῶν τοῦ 1986 καὶ γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ εἶχε ἀρνηθεῖ τότε νὰ μετάσχει.

. Τὸ μεγάλο ζήτημα ποὺ τίθεται καὶ πάλι, παρόλο τὸν ἠπιότερο χαρακτήρα τῶν ἐφετινῶν ἐκδηλώσεων, εἶναι τὸ ἂν ἔχει θέση ἡ Ὀρθοδοξία σὲ τέτοιες ἐκδηλώσεις. Ἀναμφιβόλως τυχὸν ἄρνησή της νὰ μετάσχει θὰ ἑρμηνευόταν ἀπὸ πολλοὺς ὡς προϊὸν φανατισμοῦ. Ὅμως ἡ ἀλήθεια εἶναι ἀδιαπραγμάτευτη γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία. Δὲν ἔχουμε δικαίωμα στὸ ὄνομα τῶν «καλῶν» ἐντυπώσεων νὰ τραυματίζουμε τὴν ἀλήθειά της. Καὶ τὴν τραυματίζουμε, ὅταν μετέχουμε σὲ τέτοια συνάντηση ποὺ τὸ θέμα της, ὅπως ἀνακοινώθηκε, ἦταν: «Προσκυνητὲς τῆς ἀλήθειας, προσκυνητὲς τῆς εἰρήνης». Ποιᾶς ἀλήθειας προσκυνητές; Τί σχέση μὲ τὴν ἀλήθεια ἔχουν ὅλες αὐτὲς οἱ πλάνες ποὺ παρελαύνουν στὴν Ἀσίζη;

. Καὶ τὸ ἐρώτημα τίθεται τώρα ἀμείλικτο: Τὴν ἀλήθεια προσκυνοῦμε ἐκεῖ οἱ Ὀρθόδοξοι; Ποιά ἀλήθεια; Δὲν τὴν ἔχουμε; Ψάχνουμε νὰ τὴν βροῦμε σὲ χώρους τόσο σκοτεινούς;

. Καὶ δὲν πρέπει κάποτε ἐπιτέλους τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο νὰ σταματήσει νὰ μετέχει σ’ αὐτὸν τὸν ἐμπαιγμό;

*****

ΣΧΟΛΙΟ

Του ιστολογίου «Χριστιανική Βιβλιογραφία”

================

Τὸ “ἀγύριστο” κεφάλι τῶν Τεχνοκρατῶν τῆς Θεολογίας συγγενεύει τροπικῶς μὲ τὸ “ἀγύριστο” κεφάλι τῶν Ἐργολάβων τῆς Ἀλλοτριώσεως, οἱ ὁποῖοι μὲ παχειὰ λόγια, προσχήματα, ἐπαγγελίες καὶ ψευτοδικαιολογίες κατάφεραν ἐπὶ τρεῖς δεκαετίες νὰ βουλιάξουν τὴν Πατρίδα. Μετὰ δὲ τὴν πλήρη ἐπιτυχία τους ἐπστράτευσαν τὶς “σοφώτατες” κεφαλὲς γιὰ νὰ ὁλοκληρώσουν τὴν Ἐργολαβία, τὸν ἔσχατο καταποντισμὸ στὴν ἄβυσσο.

Ἀκριβῶς τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τοὺς Τεχνοκράτες Οἰκουμενιστές. Εἶναι ἀπὸ τὴν ἴδια στόφα. Ὁπότε ἐκεῖνο ποὺ θὰ ἐπιτευχθεῖ μὲ τὶς συμπροσευχές καὶ τὸν θεομίσητο συγκρητισμὸ θὰ εἶναι ἡ ἀποτυχία τῆς Ἐκκλησίας νὰ «δώσει» καὶ νὰ προσφέρει ΑΚΕΡΑΙΟ τὸν Χριστὸ στοὺς ἀνθρώπους. Σαλαμοειδῶς, λίγο-λίγο δηλ., ἀντὶ νὰ ἔχει ΚΗΡΥΞΕΙ Χριστὸν ἐληλυθότα ἐν σαρκὶ (Α´ Ἰω. δ´ 3), θὰ ἔχει συρρικνώσει τὸ αὐθεντικὸ καὶ λυτρωτικό της μήνυμα μὲ διάφορα καλοφτιαγμένα καὶ καλοσερβιρισμένα θεολογικὰ μισόλογα. Κατὰ τὰ ἄλλα ὅμως θὰ ἔχει πετύχει: Δημόσιες σχέσεις, λαμπρὲς ἐντυπώσεις, ἐπίσημες παραστάσεις, εἰρηνολογικὲς διακηρύξεις μὲ σάλτσα … ἀγάπης “ἀλὰ κρέμ”.