ΚΑΘΕ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΑΝΗΣΥΧΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΠΡΟΓΑΜΜΑ ΣΠΟΥΔΩΝ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

ΚΑΘΕ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΑΝΗΣΥΧΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΠΡΟΓΑΜΜΑ ΣΠΟΥΔΩΝ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Του κ. Λυκούργου Νάνη

================

«Πολλοί ιερείς-θεολόγοι διδάσκουν με ιερό ζήλο και θέρμη ψυχής το μάθημα των Θρησκευτικών στα σχολεία και μάλιστα έχουν οδηγήσει χάριτι Θεία πολλές ψυχές στο Χριστό. 

Αλλά και το κορυφαίο όργανο αντιπροσώπευσης των εν Ελλάδι θεολόγων τουτέστιν η ΠΕΘ αποτελείται από θεολόγους καθηγητές που έχουν διδάξει επί σειράν ετών και εξακολουθούν να διδάσκουν το μάθημα στους μαθητές των διαφόρων βαθμίδων της εκπαίδευσης. 

Όσο για τους μητροπολίτες που αντιδρούν είναι εξ ορισμού θεολόγοι αφού επί τη βάσει του νόμου 590/77 περί καταστατικού χάρτου της Εκκλησίας της Ελλάδος όλοι οι εν ενεργεία μητροπολίτες θα πρέπει να κέκτηνται πτυχίο θεολογικής σχολής. 

Εξ όσων δε τυγχάνει ευρέως γνωστό και οι σεβαστοί καθηγούμενοι όχι μόνο είναι θεολόγοι υπό την έννοια της αποκτήσεως και κατοχής θεολογικού πτυχίου αλλά και ιδιαίτερα εγκρατείς περί τα θεολογικά. 

Επομένως τουλάχιστον τα μέλη της ΠΕΘ αλλά και ικανός αριθμός ιερέων-καθηγητών διαθέτουν εξ αντικειμένου την ανάλογη εμπειρία η οποία και προσδίδει στην επιστημονική τους γνώμη ιδιαίτερη βαρύτητα. 

Θεωρώ όμως ότι λόγο επί του προκειμένου όχι μόνο δικαιούνται αλλά και πρέπει να έχουν όχι μόνο όσοι συμμετέχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία αλλά και κάθε μέλος της Εκκλησίας. 

Διότι η φύση του συγκεκριμένου ζητήματος αφορά σε όλους μας ως σχετιζόμενη με τη διαφαινόμενη απώλεια της θρησκευτικής αλλά και εθνικής ιδιοπροσωπείας μας στην απευκταία περίπτωση της εφαρμογής και υλοποιήσεως του επίμαχου προγράμματος σπουδών.

Εν ετέροις λόγοις το εν λόγω θέμα δεν είναι αμιγώς επιστημονικό-θεολογικό αλλά και εκκλησιαστικό-πνευματικό και εθνικό-κοινωνικό. 

Και γι αυτόν ακριβώς το λόγο ξεσηκώθηκαν, ας μου επιτραπεί η έκφραση, τόσοι και τόσοι, θεολόγοι και μη. 

Υπάρχει όμως και μία άλλη πτυχή του ανακύψαντος ζητήματος. 

Πολλοί απ’ όσους διαμαρτύρονται κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου εν οις και ο υποφαινόμενος τυγχάνουν γονείς μικρών παιδιών που πρόκειται να γίνουν δέκτες του νέου Π.Σ. με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα και του ήθους τους. 

Ανησυχούν λοιπόν δικαιολογημένα κατά τη γνώμη μου όταν διαβλέπουν να εισάγεται στους ιερούς ναούς της Παιδείας τουτέστιν στα σχολεία μας το πνεύμα του συγκρητισμού και της ομογενοποίησης των πάντων!