ΤΟ ΦΟΒΕΡΟ ΠΑΘΟΣ ΤΗΣ ΜΝΗΣΙΚΑΚΙΑΣ

ΤΟ ΦΟΒΕΡΟ ΠΑΘΟΣ ΤΗΣ ΜΝΗΣΙΚΑΚΙΑΣ

Του Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσόστομου

==============

Ἂς δοῦμε μὲ τὴν βοήθεια τῶν Ἁγίων της Ἐκκλησίας μας Πατέρων, γιατί εἶναι τόσο τρομερὸ κακὸ ἡ μνησικακία καὶ τόσο μεγάλο ἀγαθὸ καὶ ἀπαραίτητη προϋπόθεση σωτηρίας ἡ συγχώρηση.

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης, δίνοντας τὸν ὁρισμὸ τῆς μνησικακίας, λέγει χαρακτηριστικὰ: «Μνησικακία ἐστί θυμοῦ κατάληξις, ἁμαρτημάτων φύλαξ, δικαιοσύνης μίσος, ἀρετῶν ἀπώλεια, ἰός ψυχῆς, σκώληξ νοός, προσευχῆς αἰσχύνη, δεήσεως ἐκκοπή· ἀγάπης ἀλλοτρίωσις, ψυχῆς ἧλος πεπηγώς...διηνεκὴς ἁμαρτία». 

Τί ἐννοεῖ ὁ Ἅγιος, λέγοντας ὅτι ἡ μνησικακία εἶναι «ἁμαρτημάτων φύλαξ»; 

Τί ἄλλο ἀπὸ τὸ ὅτι αὐτὴ ἐμποδίζει τὸν Θεὸ νὰ συγχωρήσει τὰ ἁμαρτήματα τοῦ μνησίκακου καὶ μοιάζει σὰν νὰ τὰ φρουρεῖ γιὰ νὰ μὴν φύγουν ἀπὸ τὴν ψυχή. 

Ὁ Κύριος τὸ εἶπε καθαρά: «Ἐὰν γάρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος· ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν» (Ματθ. 6, 14 - 15). 

Ἔτσι ὅμως, ἡ μνησικακία γίνεται καὶ «ἀρετῶν ἀπώλεια», ἀφοῦ ὅσες ἀρετὲς καὶ ἂν ἔχει ὁ μνησίκακος, πᾶνε χαμένες, ἐφόσον οἱ ἁμαρτίες του μένουν ἀσυγχώρητες καὶ χάνει τὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. 

Γίνεται, λοιπὸν, μέσα στὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου ἡ μνησικακία «διηνεκὴς ἁμαρτία», δηλαδὴ ἁμαρτία διαρκείας, διότι κάθε στιγμὴ ὁ μνησίκακος αὐξάνει τό πάθος του, ἔχοντας διαρκῶς στὴν ψυχὴ του τὸ μῖσος. 

Αὐτὸ δὲ τὸ μῖσος γίνεται «τῆς ψυχῆς ἧλος πεπηγώς», δηλαδή καρφὶ μπηγμένο στὴν καρδία τοῦ μνησίκακου, ποὺ τὸν κάνει νὰ ὑποφέρει καὶ νὰ λειώνει ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν κακία του. 

Ἂν γνωρίζει ὅτι ὁ ἐχθρός του εὐτυχεῖ, ὑποφέρει ἀπὸ τὸν φθόνο. 

Ἂν πάλι γνωρίζει ὅτι δυστυχεῖ, ἀγωνιᾶ μήπως κάποτε εὐτυχήσει καὶ ἔτσι ποτὲ δὲν ἡσυχάζει!