ΠΡΟΩΡΩΜΗΝ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΕΝΩΠΙΟΝ ΜΟΥ ΔΙΑ ΠΑΝΤΟΣ (Ψαλμός ιε´)

ΠΡΟΩΡΩΜΗΝ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΕΝΩΠΙΟΝ ΜΟΥ ΔΙΑ ΠΑΝΤΟΣ

(Ψαλμός ιε´)

Της Χριστούφαντου

=====

Ἐστήριξα ἐλπίδα μου σ᾽ Ἐσένα, Κυριέ μου,

προστάτευσον καί φύλαξον Σόν δοῦλον, ὦ Θεέ μου. 

Τό εἶπα καί τό ἐννοῶ, Σύ ὁ Δημιουργός μου,

ἀνάγκη δώρων ἀγαθῶν δέν ἔχει ὁ Θεός μου.

Στούς εὐσεβεῖς καί δίκαιους πού ζοῦνε εἰς τήν γῆν Του,

ἔργα μεγάλα, θαυμαστά, δείχνει μέ δύναμίν Του.

Θελήματά Του ἐνεργοῦν τά τέκνα τά δικά Του

καί ἐξυψώνονται αὐτά μέ τά χαρίσματά Του.

Ἐπλήθυναν ἀσθένειες, θλίψεις, ταλαιπωρίες,

παρῆλθον ὅμως σύντομα κακιές ἀνησυχίες.

Συνάξεις τίς λατρευτικές δέν θά τίς συναθροίσω

καί μολυσμένους μ᾽ αἵματα οὔτε θά συναντήσω.

Τῶν ἀσεβῶν καί ρυπαρῶν, τῶν μισητῶν θεῶν τους,

δέν θέλω κἄν νά θυμηθῶ, μέσῳ τῶν θυσιῶν τους.

Τό ὄνομά τους βέβηλον, οὔτε τό ἀναφέρω,

τά χείλη μου θά μολυνθοῦν, ἔστω κι ἄν τό προφέρω.

Μερίδιον κληρονομιᾶς λαμβάνω τοῦ Κυρίου

καί γεύομαι τοῦ γλυκασμοῦ δικοῦ Του Ποτηρίου.

Εὐτυχισμένος θά βρεθῶ μέσ᾽ στήν κληρονομιά μου, 

στήν ποθεινή πατρίδα μου, παντοτεινή χαρά μου.

Σάν μέ σχοινιά μετρήθηκε μερίδιον δικό μου,

ἔχω ὅ,τι καλύτερο δῶρο στόν ἑαυτό μου. 

Δοξολογήσω Κύριον, πού πάντα μέ ἐμπνέει,

ἡ Χάρις Του τό συνετόν φρόνημα ἀποπνέει.

Κι αὐτές οἱ ἐσωτερικές κινήσεις ἐν καρδίᾳ,

μά καί τῆς συνειδήσεως νυγμοί ἐν ἡσυχίᾳ,

μέ νουθετοῦνε πάντοτε καί μέ παιδαγωγοῦνε,

Θεόν μου νά ᾽χω στήριγμα, πού ὅλα ἀνυμνοῦνε. 

Ὁρῶ Αὐτόν, τόν Κύριον, πάντοτε ἔμπροσθέν μου,

Πρόνοιαν συναισθάνομαι καί βλέπω ἄνωθέν μου.

Τόν νοιώθω εἰς τά δεξιά, γιά νά μέ προστατεύσῃ,

μή ταραχθῶ, μή κλονισθῶ, φόβος μή μέ σαλεύσῃ.

Γιά τοῦτο καί εὐφράνθηκε ἐκ βάθους ἡ καρδιά μου

καί γλῶσσα μου ἐλάλησε λόγους ἀπ᾽ τή χαρά μου.

Ἀκόμη καί τό σῶμα μου, ὅταν θά ἀποθάνῃ,

ἐλπίδα ἀναπαύσεως ὁ τάφος θά σημάνῃ.

Δέν θά ἀφήσῃς ἔρημον ψυχήν μου εἰς τόν ᾅδη,

ὁ γνήσιος ὁ δοῦλος Σου δέν θά ᾽ναι στό σκοτάδι.

Κι Αὐτήν τοῦ τάφου ἡ φθορά οὐδόλως θά νικήσῃ,

τήν σάρκα μου στό μνῆμα μου ποτέ δέν θά ἀγγίσῃ. 

Δρόμους ἐγνωστοποίησες καί τρόπους μακαρίας

ζωῆς τῷ ὄντι ἀληθοῦς καί θείας εὐλογίας.

Θά μέ πληρώσῃς μέ χαρά, σάν δῶ τό Πρόσωπόν Σου,

βαστάζεις τίς τερπνότητες πρός δόξαν τῶν δικῶν Σου.