ΕΥΟΔΟΥΤΑΙ Ο ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

ΕΥΟΔΟΥΤΑΙ Ο ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Η πρόσφατη απόφαση της Εκκλησίας της Γεωργίας με την οποία απορρίπτει ως απαράδεκτο το κείμενο της ε΄Προσυνοδικής Διάσκεψης για τον Οικουμενισμό απέδειξε έμπρακτα ότι ευοδούται ο αντιοικουμενιστικός αγώνας.

Οι δυσκολίες που υπήρχαν και υπάρχουν ήταν και είναι ανυπέρβλητες αλλά με τη βοήθεια του Θεού καθαιρέθηκε το πρώτο οχύρωμα του εχθρού.

Η απόφαση της Εκκλησίας της Γεωργίας από μόνη της θα μπορούσε να αποβεί καθοριστική για την απόσυρση του αιρετικού κειμένου επειδή απαιτείται ομοφωνία των Ορθοδόξων Εκκλησιών για την έγκριση ενός κειμένου.

Φυσικά κανείς δεν μπορεί να επαναπαυθεί στις δόξες της απόφασης της Εκκλησίας της Γεωργίας επειδή δεν ξέρουμε ποια προσκόμματα θα παρεμβάλουν και ποιες παγίδες θα απλώσουν οι οικουμενιστές.

Δεν ξέρουμε προπαντός ποια στάση θα τηρήσει ο αστάθμητος παράγοντας της Εκκλησίας της Ρωσίας.

Δυστυχώς η κακόδοξη Διακήρυξη που υπέγραψαν ο Πάπας Φραγκίσκος και ο Πατριάρχης Κύριλλος στην Κούβα δεν αφήνει πολλά περιθώρια ελπίδας ότι η Εκκλησία της Ρωσίας δεν θα συμμαχήσει με τους Φαναριώτες στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο. Αλλά ουδείς μπορεί -στο παρόν τουλάχιστον στάδιο- να πει με βεβαιότητα τι θα κάνει η Εκκλησία της Ρωσίας.

Αν όμως, όπως όλα δείχνουν, τελικά οι Μοσχοβίτες θα συμμαχήσουν με τους Φαναριώτες και θα έχουν στο πλάι τους τους εκατέρωθεν συμμάχους τους, η κατάσταση στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο θα είναι πολύ δύσκολη ακόμη και με δεδομένη την κατά Θεόν απόφαση του Πατριαρχείου της Γεωργίας.

Σε λίγες μέρες αναμένουμε την απόφαση της Εκκλησίας της Ελλάδας. Αν η Εκκλησία της Ελλάδας τηρήσει ορθόδοξη γραμμή και απορρίψει το κακόδοξο κείμενο τότε η επιτυχία του αντιοικουμενιστικού αγώνα θα καταγάγει μια περηφανή νίκη που δύσκολα θα μπορέσει να αγνοηθεί από τους Οικουμενιστές. Αυτή μάλιστα θα αποδειχθεί ακόμη πιο περηφανής αν υπάρξουν και άλλες Αυτοκέφαλες Ορθόδοξες Εκκλησίες που προσχωρήσουν στο αντιοικουμενιστικό στρατόπεδο.

Τιτάνιος είναι πραγματικά ο αγώνας που αποδύθηκε η ηγεσία του αντιοικουμενιστικού αγώνα. Οι προσευχές, η αγάπη και ο σεβασμός μας την συνοδεύουν.

ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΗΚΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ ΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΑΡΙ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΘΥΜΑΣΤΕ ΠΟΥ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΑΜΕ ΠΡΙΝ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΑΡΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ;

ΛΙΓΟ ΔΙΑΡΚΕΣΑΝ ΟΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΜΟΙ ΜΑΣ ΕΠΕΙΔΗ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΗΚΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ.

ΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΙΣΛΑΜΟΛΑΓΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΑΣ ΠΟΥ ΔΙΑΚΡΙΝΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΗΤΟΡΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ;

ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ!!!

ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ!!!

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Διαβάσαμε στο ιστολόγιο “Φως Φαναρίου”:

“Ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Πατριάρχης, ἐδέχθη εἰς ἀκρόασιν: 

Τήν ἐν τῇ Πόλει σεβασμίαν Ἱεραρχίαν, ὑποβαλοῦσαν τά ἑαυτῆς ἑόρτια σέβη καί εὐχάς ἐπί τοῖς γενεθλίοις Αὐτοῦ.”

Κύριε ελέησον! Οι ιεράρχες γιορτάζουν γενέθλια; Όταν δίνει ο Παναγιότατος και οι ιεράρχες του Θρόνου τόσο κακά διαπιστευτήρια για το ήθος τους τι τους θέλουν τους αντιπάλους;

Γενέθλιος ημέρα για τους Αγίους είναι η ημέρα του μαρτυρίου τους.

Οι χριστιανοί και δη οι κληρικοί και οι εξ αυτών ιεράρχες γιορτάζουν τα ονοματήριά τους για να αποδίδουν στον Άγιο του Οποίου φέρουν το όνομα την πρέπουσα τιμή και να ζητούν τις μεσιτείες Του προς τον Κύριο.

Αυτά τα αγγλοσαξωνικά γενέθλια δεν έχουν καμία θέση στη ζωή των ιεραρχών μας πολλώ μάλλον στη ζωή του Οικουμενικού Πατριάρχη.

Αντιλαμβανόμαστε φυσικά τις αντιρρήσεις που είναι δυνατόν να υπάρχουν. Σιγά μη στάξη η ουρά! Εδώ ο Παναγιότατος μεθοδεύει με κάθε αθέμιτο τρόπο τη θεσμοθέτηση του οικουμενισμού στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο και εσείς ενοχληθήκατε από τις ευχές της Ιεραρχίας του Θρόνου για τα γενέθλιά του;

Αντιλαμβανόμαστε το επιχείρημα αλλά δεν είναι δυνατόν να αντιπαρερχόμαστε τέτοιου είδους αντορθόδοξες αήθειες.

1. Η ΓΕΝΕΣΗ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: "ΣΧΕΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΛΟΙΠΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΚΟΣΜΟΝ" ΣΑΜΠΕΖΥ 2015

Του π. Αναστάσιου Γκοτσόπουλου

=====

1. Η ΓΕΝΕΣΗ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

=====

Η Σύναξη των Προκαθημένων των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών (Κωνσταντινούπολη, 6-9 Μαρτίου 2014), στα πλαίσια της προετοιμασίας συγκλίσεως της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου αποφάσισε την επεξεργασία και αναθεώρηση των εγκεκριμένων κειμένων της Γ΄ ΠΠΔ (1986), και ιδιαιτέρως των δύο κειμένων που αφορούσαν στις σχέσεις της Ορθοδοξίας με τον χριστιανικό κόσμο[6]. Το έργο αυτό ανέλαβε η Α΄ Ειδική Διορθόδοξη Επιτροπή (29.9-4.10.2014) της οποίας τα πορίσματα υποβλήθηκαν στην Ε΄ Πανορθόδοξη Προσυνοδική Διάσκεψη (Ε΄ ΠΠΔ) (Σαμπεζύ 11-17.10.2015) προς συζήτηση και έγκριση, για να εισαχθούν στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο (Κρήτη, Πεντηκοστή 2016).

Η Ε΄ ΠΠΔ (2015) αποφάσισε να συνενώσει τα δύο θέματα των Α΄ και Γ΄ ΠΠΔ,                          8)«Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον» και                           9)«Ορθόδοξη Εκκλησία και Οικουμενική Κίνηση» σε ένα, υπό τον τίτλο «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον». Στο υπ’ αριθμ. 8 κείμενο της Γ΄ ΠΠΔ υπήρχε αναλυτική αξιολόγηση των διμερών Θεολογικών Διαλόγων που διεξάγει η Ορθόδοξη Εκκλησία με τις λοιπές Χριστιανικές Κοινότητες, ενώ στο υπ’ αρ. 9 κείμενο είχαμε αποτίμηση της συμμετοχής της Ορθοδόξου Εκκλησίας στην Οικουμενική Κίνηση και ιδιαιτέρως στο ΠΣΕ.

Το παρόν, λοιπόν, κείμενο της Ε΄ ΠΠΔ (2015) υπό τον τίτλο «Σχέσεις Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν Χριστιανικόν Κόσμον» αποτελεί συγκερασμό και συγχώνευση των ανωτέρω κειμένων της Γ΄ ΠΠΔ (1986).  Οι βασικές τοποθετήσεις του Κειμένου της Ε΄ ΠΠΔ (2015) δεν αφίστανται των θέσεων και προτάσεων της  Γ΄ ΠΠΔ (1986).

Σημαντική όμως διαφοροποίηση του Κειμένου τής Ε΄ ΠΠΔ από τα κείμενα της Γ΄ ΠΠΔ αποτελεί η μη αναλυτική κριτική αξιολόγηση της έως τώρα πορείας ενός εκάστου των διμερών θεολογικών διαλόγων με τις Χριστιανικές Κοινότητες, που υπήρχε στα κείμενα της Γ΄ ΠΠΔ. Ως αιτιολογία για την αποσιώπηση αναφέρθηκε το γεγονός ότι δεν έχει ολοκληρωθεί κανένας διμερής διάλογος, και έτσι εκρίθη σκόπιμο να μην εισαχθεί στη Μ. Σύνοδο όχι μόνο προς τελική κρίση, αλλ’ ούτε καν προς συζήτηση. Αυτό όμως το δεδομένο της μη ολοκλήρωσης των διαλόγων υπήρχε και στην Γ΄ ΠΠΔ (1986)[7], και εν τούτοις η Διάσκεψη προχώρησε στην αξιολόγηση των διαλόγων και συνέταξε το κείμενό της παραπέμποντάς το (ad referendum) στην Αγία Σύνοδο. Μάλιστα ο Γραμματέας της Γ΄ ΠΠΔ (1986) Σεβ. Ελβετίας Δαμασκηνός εκφράζοντας τη Διάσκεψη είπε ότι η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος «θα εξετάσει το σύνολον των Διαλόγων και εν τη ουσία του και εν ταις λεπτομερείαις του»[8].

Συνεπώς η αιτιολογία της μη αξιολογήσεως της μέχρι τούδε πορείας των διμερών διαλόγων από την Ε΄ ΠΠΔ δεν φαίνεται να ευσταθεί! Τι συνέβη λοιπόν και άλλαξε τόσο πολύ η συγκρότηση του κειμένου στο βασικό αυτό ζήτημα; Επιπλέον, διερωτόμαστε καλόπιστα: δε θα έπρεπε η Ορθόδοξη Εκκλησία στην  κορυφαία αυτή στιγμή της συνοδικής εκφράσεώς Της να ενημερωθεί και αποφαινομένη Πανορθοδόξως να προβεί σε μια έστω μερική -και ασφαλώς όχι οριστική, διότι οι διάλογοι δεν έχουν ολοκληρωθεί - αξιολόγηση της μέχρι τώρα πορείας των διαλόγων, όταν μάλιστα οι διμερείς ανεπίσημοι ή και επίσημοι διάλογοι διεξάγονται από 35 έως και πλέον των 50 ετών; Μάλιστα σε ορισμένους εξ αυτών έχουν συνταχθεί σημαντικά δογματικά (χριστολογικά και εκκλησιολογικά) κείμενα τα οποία θα έπρεπε να τεθούν προς αξιολόγηση στην ύψιστη διαδικασία έκφρασης της εκκλησιαστικής συνειδήσεως που αποτελεί η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος. Για ποιο λόγο να μην επιτραπεί στην Εκκλησία εν Συνόδω να ενημερωθεί και να λάβει υπεύθυνη θέση για τα μεγάλα και σοβαρά θέματα των διαλόγων, όχι γενικόλογα και αόριστα,  αλλά πολύ συγκεκριμένα;  

Μήπως να υποθέσουμε ότι δεν ενδιαφέρει πλέον το αποτέλεσμα των διαλόγων, διότι, ανεξάρτητα από την έκβασή τους, η «μερική κοινωνία» (βασικός εκκλησιολογικός όρος της Β΄ Βατικανής) μεταξύ των «Χριστιανικών Εκκλησιών και Ομολογιών» καλά προχωρεί; Ή μήπως κάποιοι φοβούνται ότι αν στη Μ. Σύνοδο έλθει προς συζήτηση η πορεία ενός εκάστου των διμερών θεολογικών διαλόγων θα γινει πασιφανές αυτό που όλοι οι Προκαθήμενοι πολύ καλά γνωρίζουν, αλλά δεν τολμούν expressis verbis να δηλώσουν: Όλοι οι διάλογοι βρίσκονται πλέον σε αδιέξοδο, κοινώς έχουν «βαλτώσει»! Και αυτό, όχι μόνο λόγω της εμμονής των αιρετικών στις παλαιές κακοδοξίες για τις οποίες αποσχίστηκαν από την Εκκλησία, αλλά και λόγω νέων φοβερών κακοδοξιών και πρακτικών, ακόμα και στην ηθική διδασκαλία, που έχουν αναφυεί (χειροτονία γυναικών, αποδοχή του σοδομισμού, intercommunion, περιεκτική γλώσσα, θεωρία των κλάδων κοκ)! Όποιος διαβάσει με προσοχή τις σχετικές εισηγήσεις ενώπιον της Ιεραρχίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου (Κωνσταντινούπολη, 1-3.9.2015) βεβαιώνεται ότι οι περισσότεροι διάλογοι ουσιαστικά έχουν οδηγηθεί σε αποτυχία, την οποία οι εκκλησιαστικοί μας Ηγέτες απλώς δεν ανακοινώνουν. Γιατί; Διότι, ασφαλώς, η ειλικρινής δημόσια παραδοχή της αποτυχίας των διαλόγων θα τινάξει, κυριολεκτικά, στον αέρα σύνολη την Οικουμενική Κίνηση! Μήπως λοιπόν, «οικουμενικές» σκοπιμότητες «φιμώνουν» την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο και δεν της επιτρέπουν να ανταποκριθεί στην αποστολή της, να ενημερωθεί και αποφαινομένη κυριαρχικά να αναδειχθεί πράγματι σε Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδοξίας;  Όμως οι υπεύθυνοι ας διερωτηθούν με ειλικρινεια: Μία τέτοια στάση δείχνει σεβασμό στο Συνοδικό Θεσμό της Εκκλησίας μας; Και όταν οι ίδιοι με πλημμελή σεβασμό αντιμετωπίζουν την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο, πώς απαιτούν από τον απλό Λαό του Θεού να την σεβαστεί;

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

[6]  Τα κείμενα με αριθμ.  8) Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπό χριστιανικό κόσμο, και 9) Ορθόδοξη Εκκλησία και Οικουμενική Κίνηση, στο Επίσκεψις, 369(15.12.1986), 9-13  και 14-17, και  Συνοδικά, ΙΧ, εκδ. Ορθόδοξο Κέντρο του Οικουμενικού Πατριαρχείου, Σαμπεζύ-Γενεύης 2014, σ. 305-310  και 311-314.

[7] Βλ. Εισήγηση του Γραμματέως Σεβ. Μητροπολίτου Ελβετίας Δαμασκηνού στην Ολομέλια τςη Γ΄ΠΠΔ (1986), στο Συνοδικά ΙΧ,  σ. 104.

[8] Βλ. Εισήγηση του Γραμματέως Σεβ. Μητροπολίτου Ελβετίας Δαμασκηνού στην Ολομέλια της Γ΄ΠΠΔ (1986), στο Συνοδικά ΙΧ,  σ. 104.

(Συνεχίζεται)

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΝΤΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΩΝ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΝΤΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΩΝ

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Οδεύομεν προς την Πανορθόδοξη Σύνοδο. Μετά τη δημοσίευση των αποφασισθέντων είναι φανερόν ότι στη μέλλουσα Σύνοδο ΔΕΝ πρόκειται να ακουσθεί «μέλος εναρμόνιον θεολογίας». Από τη μια το πρόβλημα των αιρέσεων που ταλανίζουν την Εκκλησία κατά τη β΄ μ.Χ. χιλιετία ΔΕΝ θίγεται καν κι από την άλλη οδεύομεν προς αποποινικοποίησιν των ποικιλωνύμων αιρέσεων ΑΛΛΑ και την συγκατοίκησιν μετ’ αυτών. 

Χαρακτηριστικό είναι ότι οι αιρετικοί εκλήθησαν στη Σύνοδο, όχι για να απολογηθούν και να επιστρέψουν εν μετανοία στην Εκκλησία, αλλά σαν παρατηρητές!!! 

Τίθεται το ερώτημα: Όλοι οι επίσκοποι της Εκκλησίας είναι οικουμενιστές και μινιμαλιστές εις τα της Πίστεως; ΟΧΙ. Ήδη από την Εκκλησία της Ελλάδος (από την οποία περιμένουμε πολλά) ακούστηκαν φωνές διαμαρτυρίας. Πέντε επίσκοποι οργανώνουν συνέδριο κατά της Συνόδου το Μάρτιο κι ο διαπρεπής καθηγητής Δημήτριος Τσελεγγίδης έγραψε καταπελτικό κείμενο στο οποίο αποδεικνύεται ότι πόρρω απέχει το κείμενο του Σαμπεζύ από τις ορθόδοξες θέσεις. 

Η ανάλυση του εν λόγω κείμενου από τον μητροπολίτη Λεμεσού Αθανάσιο είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για την Εκκλησία της Κύπρου να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να μην αμαυρώσει τη διαχρονική σχέση της Εκκλησίας του Αποστόλου Βαρνάβα με την προάσπιση της Πίστεως. Αν οι επίσκοποι της Εκκλησίας της Κύπρου θέλουν να έχουν τις ευλογίες του Αγίου Σπυρίδωνος, ο οποίος  «της Συνόδου της πρώτης ανεδείχθη υπέρμαχος», η αποστροφή τους προς όλες τις αντορθόδοξες αποφάσεις που προωθούνται στη Σύνοδο είναι μονόδρομος. 

Η Εκκλησία της Γεωργίας πήρε ήδη συνοδικά θέση κατά των απαράδεκτων θέσεων του Σαμπεζύ. 

Στη Μολδαβία, που υπάγεται στο Ρωσικό Πατριαρχείο, πλείστοι ιερείς αρνούνται να μνημονεύσουν τον Πατριάρχη Κύριλλο και τον οικείο μητροπολίτη Βλαδίμηρο, λόγω των απαράδεκτων αυτών αποφάσεων. 

Καιροί ου μενετοί. Επίσκοποι και λοιποί κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί πρέπει να βροντοφωνάξουμε ένα στεντόριο ΟΧΙ στη συνοδική κατοχύρωση του οικουμενισμού κι όλων των άλλων απαράδεκτων μεθοδεύσεων των οικουμενιστικών κύκλων.

ΟΙ ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΥΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗΣ

ΟΙ ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΥΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗΣ

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

=====

«Όταν η Εκκλησία αντιμετωπίζει μια αίρεση, το κριτήριο ότι είναι αίρεση, είναι ότι ανατρέπει την εμπειρία της Πεντηκοστής που απεκαλύφθη η πάσα αλήθεια και ανακόπτει την πορεία των ανθρώπων προς την θέωση»*, αναφέρει ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης. Με αυτά τα λόγια ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης, επισημαίνει το μεγάλο πρόβλημα των αιρέσεων. Μέσα από αυτή την Ορθόδοξη προοπτική της εν Χριστώ ζωής πρέπει να αντιμετωπίζονται οι αιρέσεις, που δεν επιτρέπει την ανορθόδοξη αβρότητα να καλούνται οι αιρέσεις ‘’εκκλησίες’’ και ως τέτοιες να θεωρούνται.

Η αναφορά στη δημοσιευθείσα απόφαση της Συνάξεως των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών, που πραγματοποιήθηκε στο Ορθόδοξο Κέντρο του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Σαμπεζύ Γενεύης  (21-28 Ιανουαρίου 2016), για Εκκλησίες και Ομολογίες, ότι «Η Ορθόδοξος Εκκλησία αναγνωρίζει την ιστορικήν ύπαρξιν άλλων χριστιανικών Εκκλησιών και Ομολογιών μη ευρισκωμένων εν κοινωνία μετ’ αυτής», αποτελεί ξεκάθαρη εκκλησιολογική στρέβλωση.

Οι εκτός της Μίας, Αγίας Εκκλησίας είναι αιρέσεις και σχίσματα και συνεπώς πρέπει να αντιμετωπίζονται μέσα από τη Ορθόδοξη προοπτική της εν Χριστώ ζωής, που οδηγεί στην κάθαρση τον φωτισμό και τη θέωση. «Κι αν δήτε τα κριτήρια για όλες τις αιρέσεις, θα δήτε πάντοτε ότι τα κριτήρια των αιρέσεων είναι πνευματικά»*, αναφέρει ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης. «Οι αιρέσεις είναι αιρέσεις γιατί δεν οδηγούν εκεί που πρέπει να οδηγήσουν. Και δεν μπορεί η αίρεση να οδηγήσει στη σωστή πνευματική ζωή»*. Προς τι λοιπόν οι αιρέσεις, ‘’εκκλησίες’’ να θεωρούνται;

Να αναφέρομε την παραδοχή του δρος Willian J. Abraham, ο οποίος είναι ‘’ιερέας’’ των Ηνωμένων Μεθοδιστών, στη διάλεξή του στο Καλβινιστικό Κολλέγιο στις ΗΠΑ, με θέμα ‘’The Tresures and Trials of Eastern Orthodoxy’’, «ότι ναι μεν οι μεθοδιστές είναι θρησκευόμενοι άνθρωποι, αλλά η πνευματικότητά τους βρίσκεται σε απελπιστικό σημείο»**. Μια παραδοχή που θίγει τόσο την αιτία, αλλά και το καρπό της αίρεσης.

 «Ο αρειανισμός δεν είναι αίρεση εξ απόψεως θεωρητικής επιστήμης και κακών στοχασμών απλώς. Ο αρειανισμός είναι αίρεση, διότι καταστρέφει την διδασκαλία της θεώσεως. Δεν καταλαβαίνει το θέμα της θεώσεως. Δεν καταλαβαίνει το θέμα της θεώσεως, τις σχέσεις μεταξύ κτιστού και ακτίστου κλπ. Και δεν μπορεί ποτέ μια αίρεση να μεταβάλη το δόγμα σε βίωμα, διότι πάντοτε το δόγμα της παραμένει ένα κακό βίωμα και δεν θα είναι βίωμα της θεώσεως. Και αν δήτε όλες τις αιρέσεις, θα δήτε πάντοτε ότι τα κριτήρια των αιρέσεων είναι πνευματικά. Οι αιρέσεις είναι αιρέσεις, γιατί δεν οδηγούν εκεί που πρέπει να οδηγήσουν. Και δεν μπορεί η αίρεση να οδηγήση στην σωστή πνευματική ζωή», αναφέρει ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης.  Γιατί οι ποικίλες αιρέσεις, ‘’εκκλησίες’’ να καλούνται και ως τέτοιες να θεωρούνται;

*Από το βιβλίο του Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου «Εμπειρική Δογματική της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας κατά τις προφορικές παραδόσεις του π. Ιωάννου Ρωμανίδη. Τόμος Β΄».

**Από το dogma.gr (12 Ιουλίου 2013)

ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΤΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ

ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΤΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Στα δικαστήρια οι μάρτυρες ορκίζονται να πουν την αλήθεια, όλη την αλήθεια και τίποτε άλλο εκτός από την αλήθεια.

Αυτή ακριβώς η αρχή πρέπει να διέπει και όλους όσους καταθέτουν τη μαρτυρία τους για πρόσωπα και γεγονότα της Ιστορίας.

Δυστυχώς αυτή η αρχή παραβιάστηκε έντονα από τον κ. Άγγελο Πάκλαρα με το άρθρο του “Η ανεκτίμητη προσφορά του Ιακώβου σε Εκκλησία και Ομογένεια” που διαβάσαμε στη “Ρομφαία”.

Ο κ. Πάκλαρας παρουσίασε τον κυρό Ιάκωβο με τρόπο που προκαλεί αφόρητα όσους γνωρίζουν εκ του σύνεγγυς τον βίο και την πολιτεία του κεκοιμημένου Αρχιεπισκόπου.

Η παρουσίαση του κ. Πάκλαρα είναι μια “αγιογραφία”. Αποσιωπά το πλήθος των αρνητικών στοιχείων της προσφοράς του Αρχιεπισκόπου Ιακώβου και παρουσιάζει με τα πιο ρόδινα χρώματα τα θετικά της Αρχιεπισκοπείας του. Είναι ένα προπαγανδιστικό κείμενο που δεν σέβεται τα γεγονότα και την Ιστορία.

Ουδεμία κριτική ασκεί για το συγκρητιστικό πνεύμα που χαρακτήριζε τον μ. Ιάκωβο, τα αλλεπάλληλα οικουμενιστικά του ολισθήματα, το δαιμόνιο του νεωτερισμού που τον κατάτρυχε μέχρι το τέλος της ζωής του, την επιδειξιομανία που τον χαρακτήριζε, τις χειροτονίες ιερέων και δη επισκόπων που έκανε προσώπων τα οποία επ’ ουδενί λόγω έπρεπε να στέκονται μπροστά στο άγιο θυσιαστήριο, τον εκπροτεσταντισμό της συνείδησης των ομογενών και το πνεύμα της εκκοσμίκευσης που επέβαλε στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής και στην Ομογένεια.

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος ανέδειξε την Ομογένεια και την Εκκλησία μας σε περίοπτη θέση στην Αμερικανική κοινωνία και πύργωσε το προσωπικό του κύρος έναντι των Αμερικανικών και Ελληνικών κυβερνήσεων. Το τίμημα, όμως, γι’ αυτά ήταν ο πλήρης εκπροτεσταντισμός και η εκκοσμίκευση της Εκκλησίας της Αμερικής. Αν σ’ αυτό συνυπολογίσει κανείς τα οικουμενιστικά φρονήματα του μεταστάντος, που επαξίως δικαιούται να καυχάται -ουχί βεβαίως εν Κυρίω- ότι ήταν ένας από τους πιο βαμμένους οικουμενιστές ιεράρχες της Ορθοδοξίας, αντιλαμβάνεται το βαθμό της παραμόρφωσης της Ιστορίας που επεχείρησε ο κ. Πάκλαρας με το άρθρο του.

Εκφράζουμε τη θλίψη μας επειδή ο συγγραφέας του άρθρου σεβάστηκε τόσο λίγο την Ιστορία και τα γεγονότα για τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο.

ΕΝΤΕΙΝΕΤΑΙ Η ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΛΥΣΣΑ ΤΩΝ ΤΣΙΠΡΟΚΑΜΜΕΝΩΝ

ΕΝΤΕΙΝΕΤΑΙ Η ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΛΥΣΣΑ ΤΩΝ ΤΣΙΠΡΟΚΑΜΜΕΝΩΝ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Διαβάσαμε τα εξής απίστευτα στη “Ρομφαία”:

“Ανεπιθύμητος να επισκεφθεί και να μιλήσει σε σχολείο της Θεσσαλονίκης χαρακτηρίστηκε από καθηγητές και με εντολή του Υπουργείου Παιδείας και ο Μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος!

Την είδηση επιβεβαίωσε σήμερα ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος μιλώντας για "διωγμό που έχει αρχίσει ανεπίσημα και προχωρεί να επισημοποιηθεί".

"Ενας συμπατριώτης μας, ο Μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος, ήρθε στην Θεσσαλονίκη για μια ομιλία σε ένα σχολείο, μετά από αίτημα των παιδιών. Ήρθε και μου είπε θα μου επιτρέψετε Παναγιώτατε να κάνω μια ομιλία σε σχολείο που με καλέσανε, και του είπα να κάνετε όσες ομιλίες θέλετε.

Πήγε στο σχολείο που τον καλέσανε και οι αρμόδιοι είπαν ότι δεν μπορούμε να σας αφήσουμε να μιλήσετε στα παιδιά, διότι αυτή είναι η εντολή του Υπουργείου. 

Αυτός είναι ο διωγμός που έχει αρχίσει ανεπίσημα και τώρα προχωρεί να επισημοποιηθεί.

Η εντολή του Υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη έχει δοθεί σε όλα τα σχολεία, αφού προ ημερών δόθηκε και διευκρινιστική εντολή σε σχολεία: "Κανένας μητροπολίτης δεν θα μιλάει στα παιδιά και να ελέγξετε τι έχουν κάνει όσοι έχουν επισκεφθεί τα σχολεία μέχρι σήμερα. Αν έχουν κάνει ομιλία ή κατήχηση".

Έχουν πετάξει τελείως τη μάσκα οι Τσιπροκαμμένοι. Έφτασαν μέχρι του σημείου να απαγορεύσουν στους Μητροπολίτες να μιλούν στους μαθητές.!!! Από τι άραγε κινδυνεύουν τα παιδιά αν τους μιλήσει ο Σεβ. Μεσογαίας; Ο εν λόγω Μητροπολίτης -ως γνωστόν- μιλά για πνευματικά και για απολογητικά θέματα. Ποιος είναι δυνατόν να ενοχλείται από τις ομιλίες του εκτός κι αν είναι αντίχριστος και Εκκλησιομάχος; Αλλά αυτή ακριβώς είναι η κυβέρνηση της χώρας και μάλιστα ο ανεκδιήγητος υπουργός παιδείας.

Η Σύνοδος της Ιεραρχίας που θα συνέλθει σε λίγες μέρες δεν είναι δυνατόν να αφήσει αναπάντητη την πρόκληση του Εκκλησιομάχου υπουργού Παιδείας και της αντίχριστης κυβέρνησης που εκπροσωπεί.

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: "ΣΧΕΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΛΟΙΠΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΚΟΣΜΟΝ" ΣΑΜΠΕΖΥ 2015

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: "ΣΧΕΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΛΟΙΠΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΚΟΣΜΟΝ" ΣΑΜΠΕΖΥ 2015

Του π. Αναστάσιου Γκοτσόπουλου

=====

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

=====

Τό 1976, σέ ἓνα ἀπό τά συμπόσια τοῦ Pro Οriente στό  Πανεπιστήμιο τοῦ Graz ὁ καθηγητής τῆς Δογματικῆς Joseph Ratzinger και μετέπειτα Πάπας Βενέδικτος XVI διετύπωσε μία πρόταση γιά τή λύση τοῦ ἐπίμαχου θεσμοῦ τῆς δικαιοδοσίας τῆς Ρώμης καί τῆς ἕνωσης τῶν Ἐκκλησιῶν, τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς καί τῆς Ὀρθόδοξης. Ἡ ἑνότητα θά μποροῦσε – εἶπε ὁ Ratzinger – «νά ἐπιτευχθεῖ πάνω στή βάση ὃτι ἡ Ἀνατολή θά παραιτεῖτο ἀπό τό νά πολεμᾶ τή δυτική ἐξέλιξη τῆς β΄χιλιετίας ὡς αἱρετική καί θά ἀναγνώριζε τήν Καθολική Ἐκκλησία ὡς νόμιμη καί ὀρθή ἀπό ἂποψη πίστης μέ ἐκείνη τή μορφή, στήν ὁποία ἡ Καθολική Ἐκκλησία βρέθηκε μέσα ἀπό τήν ἐξέλιξη τῆς β΄χιλιετίας, ἐνῶ ἀντίστροφα ἡ Δύση θά ἀναγνώριζε τήν Ἀνατολή ὡς νόμιμη καί ὀρθή στήν πίστη σέ ἐκείνη τή μορφή τήν ὁποία αὐτή διατήρησε στήν ἱστορία της”»^[1] ! Με άλλα λόγια, εμείς οι Ορθόδοξοι θα πάψουμε να χαρακτηρίζουμε τους παπικούς ως αιρετικούς και θα θεωρήσουμε τα αιρετικά παπικά δόγματα και τη διαστροφή της παράδοσης ως θεμιτή, αποδεκτή θεολογική εξέλιξη γι’ αυτούς και αυτοί το ίδιο, δεν θα μας θεωρούν πλέον αιρετικούς. Έτσι ο καθένας θα πιστεύει ό,τι θέλει αλλά θα είμαστε ενωμένοι^. «μαζί και διαφορετικά» σύμφωνα με το θεοσοφικό σύνθημα του συγκρητιστικού οικουμενισμού …

Την πρόταση αυτή του πάπα Βενεδίκτου, που ουσιαστικά συγκεφαλαιώνει την εκκλησιολογία της Β΄ Βατικανής Συνόδου, την βλέπουμε να υλοποιείται σιγά-σιγά, αλλά σταθερά, και από Ορθοδόξου πλευράς. Ορισμένοι εκ των Ορθοδόξων Ηγετών, διαγράφοντας την ομόφωνη, δέκα αιώνων, παράδοση των Πατέρων, έπαψαν να χαρακτηρίζουν τους παπικούς ως αιρετικούς, αλλά τους θεωρούν ως Εκκλησία που έχει στο ακέραιο όλα τα χαρακτηριστικά και την πληρότητα της σώζουσας Θ. Χάριτος της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού. Συνεπώς, γι’  αυτούς,  η υπό τον πάπα Ρώμης Κοινότητα είναι «αδελφή Εκκλησία» με την εκκλησιολογική πληρότητα του όρου και έχει έγκυρα και υποστατά ιερά μυστήρια που χορηγούν τη σώζουσα Θ. Χάρη, όπως και η Ορθόδοξη Εκκλησία. Το ίδιο, λίγο-πολύ,  ισχύει και για τις από την παπική μήτρα γεννημένες χριστιανικές Κοινότητες των Προτεσταντών.

Έτσι, παρά τις σοβαρές δογματικές διαφορές που άπτονται καίριων ζητημάτων πίστεως και της ίδιας της υποστάσεως της Εκκλησίας, οι εκκλησιαστικές σχέσεις και η εν τη λατρεία κοινωνία (συμπροσευχές μέχρι και “ατελή” συλλείτουργα[2]) ολοέν και αυξάνονται και καλλιεργούνται σε βαθμό που ο απλός λαός (Ορθόδοξοι και Ρωμαιοκαθολικοί) να νομίζει ότι δεν χωρίζει τίποτα το σοβαρό την Ορθόδοξη Εκκλησία από τις άλλες Ομολογίες.

Βέβαια, μέχρι τώρα ο “λαϊκός οικουμενισμός” δεν είχε την παραμικρή συνοδική και ως εκ τούτου εκκλησιαστική και εκκλησιολογική νομιμοποίηση. Είναι προφανές ότι η περιφρόνηση τής μέχρι σήμερα ομόφωνης και πάγιας πατερικής, κανονικής και εκκλησιαστικής παράδοσης δεν ήταν δυνατόν να θεμελιωθεί σε κανένα Δογματικό ή Συμβολικό κείμενο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, σε καμία συνοδική απόφαση. Όσοι, λοιπόν, ενεργούσαν αντίθετα σε αυτή την ορθόδοξη παράδοση ήσαν πάντοτε εκτεθειμένοι στην εκκλησιαστική συνείδηση των πιστών ως παραβάτες των ιερών κανόνων και επιλήσμονες των αρχιερατικών υποσχέσεών τους^. είχαν μεν την κάλυψη της εξουσίας, αλλά δεν είχαν τη σκέπη της θεολογίας. Η έλλειψη αυτή τους εξέθετε και δεν τους επέτρεπε να προχωρήσουν όσο και όπως θα ήθελαν.

Δυστυχώς, όμως τώρα τα δεδομένα αλλάζουν! Σχεδιάζεται να χρησιμοποιηθεί το μεγάλο εκκλησιολογικό γεγονός τής επί το αυτό εν Πανορθοδόξω Συνόδω συνάξεως της Ορθοδόξου Εκκλησίας για να τροποποιηθεί η μέχρι τώρα εκκλησιαστική παράδοση και να συμμορφωθεί με στις δικές τους επιθυμίες και πρακτικές. Έτσι, η Πανορθόδοξος Σύνοδος κινδυνεύει να εκπέσει, αν επιτρέψει ο Θεός και υλοποιηθούν οι μέχρι τώρα άνομοι και αντιπατερικοί σχεδιασμοί του συγκρητιστικού οικουμενισμού.

Για να μη νομιστεί ότι κινδυνολογούμε ή ότι φανταζόμαστε ανύπαρκτους κινδύνους ας ακούσουμε τι είπε πολύ πρόσφατα (μόλις στις 16.1.2016) ο Πρόεδρος του Ποντιφικικού Συμβουλίου για την Ενότητα των Χριστιανών, ο καρδινάλιος Kurt Koch από το επίσημο “βήμα” του RadioVaticana: «Το 2016 θα είναι το έτος της αγάπης και της ελεημοσύνης... Αυτό το ιερό έτος δίνει την ευκαιρία να μιλήσουμε όχι μόνο για τις διαφορές που μας χωρίζουν, αλλά και για αυτά που μας ενώνουν... Είμαι σίγουρος ότι η Πανορθόδοξος Σύνοδος θα ενώσει πιο πολύ τις Ορθόδοξες Εκκλησίες και αυτό θα είναι μεγάλη βοήθεια να ξεπεράσουμε όποιες δυσκολίες στον καθολικό-ορθόδοξο διάλογο. Στις δυσκολίες αυτές περιλαμβάνονται η  ημερομηνία του Πάσχα, η αλληλοαναγνώριση  των μυστηρίων και η ερώτηση για το πρωτείο του πάπα»[3].

Ας γίνουμε, λοιπόν, πιο συγκεκριμένοι: Όπως ήδη αναφέραμε, μέχρι σήμερα όλες οι Σύνοδοι της Ορθοδόξου Εκκλησίας από την Αποστολική, τις Οικουμενικες και Τοπικές, παλαιές και πρόσφατες, είχαν ως πρώτιστο και βασικό τους μέλημα τη διακήρυξη τής Αλήθειας του Χριστού με την ταυτόχρονη καταδίκη τής αίρεσης και της διαίρεσης του Σώματος του Χριστού. Τα συνοδικά κείμενα διακρίνονταν για την λεπτολόγο ακρίβεια στη διατύπωση της εκκλησιαστικής εν Αγίω Πνεύματι εμπειρίας και στην τεκμηρίωσή της στις προ αυτών Συνόδους και τους «εκκρίτους πατέρες». Το «επόμενοι τοις Αγίοις Πατράσι» αποτελούσε ανέκαθεν την ασφαλέστερη και  πλέον εγγυημένη οδό για τη διατύπωση της πίστεως ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος ακόμα και της παραμικρής αλλοίωσης ή νόθευσής  της.

Στην πάγια αυτή συνοδική πρακτική δεν φαίνεται να στοιχίζεται το κείμενο της Ε΄ Πανορθοδόξου Προσυνοδικής Διασκέψεως (Ε΄ Π.Π.Δ.) (Σαμπεζύ Γενεύης 10-17.10.2015) με τίτλο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν Χριστιανικόν κόσμον» (στο εξής: Κείμενο), που εισάγεται προς έγκριση στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας (Κρήτη 2016).  

Ήδη η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου  της Γεωργίας κατά τη συνεδρίαση της 16.2.2016 απέρριψε συνοδικώς[4] το κείμενο αυτό,  ενώ σοβαρό πρόβλημα βρίσκεται σε εξέλιξη στην Εκκλησία της Μολδαβίας,  όπου  από τις 14 Φεβρουαρίου μοναστήρια και ιερείς προχώρησαν σε διακοπή του μνημοσύνου του Πατριάρχου Μόσχας Κυρίλλου και του Μητροπολίτη Κισινέβ Βλαδίμηρου, επειδή η Σύνοδος του Πατριαρχείου της Ρωσίας (Μόσχα, 2-3.2.2016)[5] το αποδέχθηκε ως ορθόδοξο!

Καταθέτουμε τις σκέψεις μας αυτές εν ειλικρινεία ενώπιον του Θεού και της Εκκλησίας Του, με πολύ συνοχή καρδιάς και με την ευχή όλες οι ανησυχίες και οι εκτιμήσεις μας να αποδειχθούν λανθασμένες. Με τη βεβαιότητα ότι ο Θεός, που χρησιμοποίησε την άλογη όνο για να στείλει το μήνυμά Του στον Βαλαάμ, μπορεί χορηγώντας τη Χάρη Του, να θεραπεύσει τις αστοχίες, να αναπληρώσει τις ελλείψεις και να αξιοποιήσει τις σκέψεις αυτές στον υγιή εκκλησιαστικό προβληματισμό και τη φιλόθεη ανησυχία, μακριά από φανατισμούς και ακρότητες με δέος και σεβασμό στο μεγάλο γεγονός της επί το αυτό εν Πανορθοδόξω Συνόδω συνάξεως της Ορθοδόξου Καθολικής του Χριστού Εκκλησίας.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

[1] Μαρτυρία του καθηγητού Αθ. Βλέτση στήν ἐπιστημονική ἡμερίδα πού διοργάνωσε ἡ Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης μέ θέμα «Ὁ θεολογικός Διάλογος μεταξύ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας» (Θεσσαλονίκη 20.5.2009).

[2] Με θλίψη μνημονεύουμε την κατ’ επανάληψιν  συμμετοχή του πάπα στη Θ. Λειτουργία στον Ι. Ν. Αγ. Γεωργίου στο Φανάρι, καθώς και την πολύ πρόσφατη (25.10.2015) συμμετοχή του Μητροπολίτου Προύσης Ελπιδοφόρου σε “αρχιερατική Λειτουργία” Ουνιτών στην Ιταλία. Κατά τη διάρκεια της λειτουργίας ο κ. Ελπιδοφόρος απήγγειλε το «Πιστεύω», αντάλλαξε λειτουργικό ασπασμό με τον ουνίτη “επίσκοπο” και τον άκουσε στη Μ. Είσοδο  να μνημονεύει του «πάπα Φραγκίσκου και του Πατριάρχου Βαρθολομαίου». Στο τέλος, ο κ. Ελπιδοφόρος από Ωραίας Πύλης στην προσφώνησή του προς τον Ουνίτη “επίσκοπο” είπε τα εξής αδιανόητα για Ορθόδοξο επίσκοπο: «Σήμερα ἔγινε μεγάλη χαρὰ στὸν οὐρανό, καὶ οἱ Ἄγγελοι ἀνέβαιναν καὶ κατέβαιναν μὲ τὰ φτερά τους, πετώντας πάνω ἀπὸ τὰ κεφάλια μας! Γιατὶ ἀκόμη μία φορὰ ἡ Κωνσταντινούπολη, ἡ μητέρα μας Ἐκκλησία, τὸ Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο, ὁ Παναγιώτατος Πατριάρχης μας κ. Βαρθολομαῖος, ἔστειλε στὰ παιδιά του τὰ ἀγαπημένα, σὲ σᾶς ὅλους, ἕνα Ἱεράρχη τῆς Κωνσταντινούπολης. (Δὲν ἀκούγεται ευκρινώς)  …  χρησιμοποιοῦμε δύο Πατέρες μας, τον πάπα Φραγκίσκο καὶ στὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, ὁ Θεὸς νὰ τοὺς δίδει ὑγεία, νὰ τοὺς δίδει χρόνια πολλά, γιὰ νὰ μᾶς καθοδηγοῦν, ὅλους μας, στὸ δρόμο τῆς σωτηρίας καὶ τῆς ἀγάπης! Τὴν χαρά μας αὐτὴ τὴν ὀφείλομε καὶ στὴν ἀδελφικὴ πρόσκληση τοῦ θεοφιλεστάτου ἀδελφοῦ, τοῦ ἀγαπημένου Ἐπισκόπου Μύρων κ. Δονάτου, ὁ ὁποῖος ποιμαίνει αὐτὴν τὴν ἐπαρχία σὰν ἄγγελος Κυρίου» (βλ. https://www.youtube.com/watch?v=zp15aaXPCWM  και https://www.youtube.com/watch?v=bVghw-sjp5Y)!

[3]  http://de.radiovaticana.va/news/2016/01/16/ein_spannendes_jahr_der_%C3%B6kumene_konzil_und_reformation/1201463

[4]  Στη δήλωσή του ο Πατριάρχης της Γεωργίας Ηλίας Β΄ ανακοινώνοντας την συνοδική απόφαση δήλωσε μεταξύ άλλων: «Η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος πρόκειται να πραγματοποιηθεί τον Ιούνιο... Η Εκκλησία μας θα παραμείνει με το παλαιό ημερολόγιο ... Η Εκκλησίας μας ήταν, είναι και θα είναι ο θεματοφύλακας της Ορθοδοξίας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Γεωργίας απορρίπτει το έγγραφο για τον Οικουμενισμό που έχει συνταχθεί για την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο. Η εκκλησία μας είναι αυτή που έχει σώσει τη χώρα μας και το λαό μας. Στο μέλλον η Εκκλησία μας θα σταθεί ως εγγυητής για την Ορθοδοξία» βλ. video https://www.youtube.com/watch?v=x7kwe5FQjgU

[5]  http://sobor.patriarchia.ru/db/text/4367700.html 

(Συνεχίζεται)

ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΘΗΚΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΗΡΑΚΛΕΙΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΘΗΚΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΗΡΑΚΛΕΙΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Ο ένας μετά τον άλλο, οι Ηρακλείς του Οικουμενισμού, εκτελώντας διατεταγμένη εκστρατεία, γράφουν άρθρα και δίνουν συνεντεύξεις υπέρ της Αγίας και Μεγάλης Σύνοδου με τα οποία εγκωμιάζουν γλοιωδώς τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο ως πρωτεργάτη της σύγκλησής της.

Μέχρι στιγμής, εκτός από τον κ. Παπαδερό, ο π. Γεώργιος Τσέτσης και ο Σεβ. Μητροπολίτης Ιταλίας κ. Γεννάδιος κατέθεσαν τον οικουμενιστικό οβολό τους. Πώς θα μπορούσε, όμως, να λείπει από την ομήγυρι της οικουμενιστικής ασέβειας ο κ. Αριστείδης Πανώτης;

Σε σχετικό άρθρο του, που διαβάσαμε στον Πυλώνα Εκκλησιαστικών Ειδήσεων Αμήν, πέφτει σε ένα παραλήρημα εγκωμίων του Οικουμενικού Θρόνου και του Παναγιότατου Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου πλην όμως εσκεμμένα παραγνωρίζει κάτι σημαντικό.

Είναι αλήθεια ότι ο Οικουμενικός Θρόνος έχει να επιδείξει δεκάδες Αγίους της Εκκλησίας που χρημάτισαν Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως όπως είναι ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο Ιωάννης Χρυσόστομος, ο Πατριάρχης Ταράσιος, ο Μέγας Φώτιος, ο Άγιος Γεννάδιος Σχολάριος, ο Άγιος Γρηγόριος Ε΄ κτλ.

Όπως πολύ καλά γνωρίζει, όμως, ο κ. Πανώτης το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει στο παθητικό του και ορισμένους αιρετικούς πατριάρχες οι οποίοι αναθεματίστηκαν από Οικουμενικές και Τοπικές Συνόδους.

Ας μετριάσει, λοιπόν, τις μεγαληγορίες του προς τον Παναγιότατο οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο μέχρις ότου ολοκληρωθούν οι εργασίες της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου.

Αν μέχρι τότε ο Παναγιότατος μετανοήσει και αποκηρύξει τις κακοδοξίες της διηρημένης Εκκλησίας και της Βαπτισματικής θεολογίας τις οποίες τώρα προβάλλει προς θεσμοθέτηση από την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο έχει καλώς. Αν όχι δεν χρειάζονται ύμνοι και ωδές για τον πρόεδρο μιας συνόδου που θα μείνει στη συνείδηση της Εκκλησίας ως ληστρική.

ΑΓΙΟΣ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ ΠΡΟΤΕΡΙΟΣ. ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ

ΑΓΙΟΣ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ ΠΡΟΤΕΡΙΟΣ. 

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Στις 29 Φερβρουαρίου η Εκκλησία τιμά και γεραίρει τη μνήμη ενός άξιου τέκνου της, του ιερομάρτυρα Προτερίου, Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας. Ο Άγιος καταγόταν από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου κι έζησε κατά την ταραγμένη περίοδο του ε΄αιώνος, όταν οι φοβερές αιρέσεις του Νεστοριανισμού και κατόπιν του Μονοφυσιτισμού αναστάτωσαν την Εκκλησία. Ήταν πρεσβύτερος και συνόδευσε τον κακόφρονα πατριάρχη Αλεξανδρείας Διόσκορο στη Δ΄Οικουμενική  Συνοδο της Χαλκηδόνος στα 451 μ.Χ.. Διέπρεψε στη Σύνοδο ομολογήσας την ορθόδοξη πίστη και μετά την καθαίρεση του αιρετικού Διοσκόρου εξελέγη Πατριάρχης Αλεξανδρείας στα 452, αφού αναθεμάτισε και τον Ευτυχή και το Διόσκορο. 

Μετά την επιστροφή του στην Αλεξάνδρεια οι αιρετικοί Μονοφυσίτες τον πολεμούσαν ασταμάτητα. Ο πανούργος αιρετικός Τιμόθεος ο Αίλουρος ξεσήκωσε στάση  των Μονοφυσιτών εναντίον του στα 457 και ο Άγιος αναγκάστηκε να φύγει από την πόλη. Επιστρέφοντας στην πόλη κρύφτηκε σε μια εκκλησία. Οι αιρετικοί Μονοφυσίτες τον εντόπισαν και τον κατέσφαξαν, μαζί με έξι άλλους ορθόδοξους, χρησιμοποιώντας μυτερά καλάμια! Στη συνέχεια έβγαλαν τα σπλάχνα του Ιερομάρτυρος και τα έφαγαν!!! Ακολούθως έσυραν το ιερό λείψανο του Ομολογητού Πατριάρχου στους δρόμους και ένα μέρος του σώματος του έδωσαν σε σκύλους και το υπόλοιπο το κατέκαυσαν. 

Αυτή ήταν η ενδεδειγμένη στάση των επισκόπων του Χριστού. Πιστοί άχρι θανάτου. Δεν πουλούσαν την πίστη, δεν νόθευαν τα δόγματα, δεν έδιναν «τα άγια τοις κυσί». Ο συγκρητισμός, ο συναγελασμός, ο συγχρωτισμός κι η συμπόρευση με τους αιρετικούς ήταν γι’ αυτούς κάτι το αδιανόητο. Σήμερα που το οικουμενιστικό φρόνημα έχει αλώσει πολλούς των επισκόπων  και των λοιπών κληρικών, όσοι επίσκοποι, λοιποί κληρικοί, αλλά και μοναχοί και λαϊκοί αγωνίζονται για την καθαρότητα της πίστεως, για την «άπαξ παραδοθείσαν τοις αγίοις πίστιν», ας έχουν παράδειγμα τον Άγιο ιερομάρτυρα Προτέριο, που σφάχτηκε σαν πασχαλινό αρνί για την αγάπη του Χριστού.

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: "ΣΧΕΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΛΟΙΠΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΚΟΣΜΟΝ" ΣΑΜΠΕΖΥ 2016

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: "ΣΧΕΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΛΟΙΠΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΚΟΣΜΟΝ" ΣΑΜΠΕΖΥ 2015

Του π. Αναστάσιου Γκοτσόπουλου

=====

Σεβαστοί  και αγαπητοί,

"Kαταθέτουμε τις σκέψεις μας αυτές εν ειλικρινεία ενώπιον του Θεού και της Εκκλησίας Του, με πολύ συνοχή καρδιάς και με την ευχή όλες οι ανησυχίες και οι εκτιμήσεις μας να αποδειχθούν λανθασμένες. Με τη βεβαιότητα ότι ο Θεός, που χρησιμοποίησε την άλογη όνο για να στείλει το μήνυμά Του στον Βαλαάμ, μπορεί χορηγώντας τη Χάρη Του, να θεραπεύσει τις αστοχίες, να αναπληρώσει τις ελλείψεις και να αξιοποιήσει τις σκέψεις αυτές στον υγιή εκκλησιαστικό προβληματισμό και τη φιλόθεη ανησυχία, μακριά από φανατισμούς και ακρότητες με δέος και σεβασμό στο μεγάλο γεγονός της επί το αυτό εν Πανορθοδόξω Συνόδω συνάξεως της Ορθοδόξου Καθολικής του Χριστού Εκκλησίας” (από την εισαγωγή του σχολιασμού).

"Το Κείμενο αυτό (της Ε΄ Πανορθοδόξου Προσυνοδικής Διασκέψεως) μπορεί να μην έχει τη μορφή και τη δομή δογματικού όρου, εν τούτοις κατ’ ουσίαν είναι δογματικό Κείμενο, αφού αναφέρεται στη δογματική περί Εκκλησίας διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας και, συνεπώς, η Εκκλησία – δηλ. όλοι εμείς, κλήρος και λαός – οφείλουμε να το αντιμετωπίζουμε ως τη δογματική απόφαση της Πανορθοδόξου Συνόδου... Ελπίζουμε και προσευχόμαστε το Άγιο Πνεύμα να επισκιάσει επί την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο ώστε «επομένη τοις αγίοις Πατράσιν» και ορθοτομούσα τον λόγον της του Χριστού αληθείας να καταταγεί από την αλάθητη εκκλησιαστική συνείδηση στη σειρά των Αγίων και Οικουμενικών Συνόδων της Εκκλησίας μας προς δόξαν Θεού, αγαλλίαση του Λαού Του και καταισχύνη των εχθρών της Αληθείας" (από τα συμπεράσματα του σχολιασμού).

Εύχεσθε!

π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος

Εφημέριος Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Πατρών

(Συνεχίζεται)

ΔΙΑΛΑΛΗΤΗΣ ΠΟΥ ΠΡΟΛΑΒΑIΝΕΙ

ΔΙΑΛΑΛΗΤΗΣ ΠΟΥ ΠΡΟΛΑΒΑIΝΕΙ

                                                                 

Του Β. Χαραλάμπους

=====

Στο ολοπράσινο μονοπάτι για τη Βασίλεια

εκεί όπου το παμπάλαιο Λιθικό

στου Κόρνου το βουνοπλάγι

η των Κρινέων Μονή

«υπομνήματος και χρυσοβουλλίου»

αυτοκράτορος βυζαντινού.

Χνάρι παμπάλαιο

το Σιναΐτικο ετούτο μετόχι

κι ας λογιούνται ανώφελα τα χνάρια

στην περίσσια λησμοσύνη

για τούτο τ’ άδικο.

Ίσως και τούτο αντιπάλεμα στη λήθη

τ' απομεινάρια από τις βυζαντινές τοιχογραφίες.

Και κάθε ανασασμός και παρακάλεμα

στην Παναγιά την Κρινιώτισσα

διαλαλητής που προλαβαίνει

στης Κερύνειας το πρόπυλο

το μεγάλο ξημέρωμα.

*Παναγιά η Κρινιώτισσα - 12ου αιώνα μάλλον

Κοντά στην Κερύνεια η Βασίλεια. Το Λιθικό (Χωριό στην πλαγιά του Κόρνου στον Πενταδάκτυλο) σήμερα δεν υπάρχει, υπάρχει όμως χειρόγραφο που το μαρτυρεί τούτο.

Η ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑ ΤΟΥ π. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ Ε΄ ΠΡΟΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΔΙΑΣΚΕΨΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ

Η ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑ ΤΟΥ π. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ Ε΄ΠΡΟΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΔΙΑΣΚΕΨΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Ο π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος -εγκρατής θεολόγος κάρφος στον οφθαλμό των οικουμενιστών- εξέδωσε περισπούδαστο υπόμνημα με τον τίτλο “Σχολιασμός στο κείμενο της Ε ́ Πανορθοδόξου Προσυνοδικής Διασκέψεως (Σαμπεζύ Γενεύης 11-17.10.2015) “Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν Χριστιανικόν Κόσμο”.

Πρόκειται για αληθινή πραγματεία που ανατέμνει μεθοδικά το αιρετικό κείμενο της ε΄ Προσυνοδικής Διάσκεψης για τον Οικουμενισμό.

Ο π. Αναστάσιος βλέπει το θέμα ιστορικά, κανονικά και εξ απόψεως της συμμετοχής Ορθοδόξων Εκκλησιών στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.) και αποδεικνύει τα σαθρό των επιχειρημάτων του κακόδοξου κειμένου.

Για μια ακόμη φορά ο π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος χαρίζει στην Εκκλησία ένα οστεοκλαστικό κείμενο κατά του Οικουμενισμού που αφήνει άφωνους τους εχθρούς της πίστεως και γεμίζει με χαρά τους πιστούς των οποίων πλουτίζει το οπλοστάσιο με συντριπτικά κατά του κακόδοξου κειμένου επιχειρήματα.

Ιδιαιτέρως το Υπόμνημα του π. Αναστασίου απαντά στις κακοδοξίες της διηρημένης Εκκλησίας και της βαπτισματικής Θεολογίας που το διαπνέουν και δίνει απάντηση στο θέμα του λαικού οικουμενισμού και των συμπροσευχών που προωθεί.

Θερμά ευχαριστούμε τον σεβαστό και αγαπητό κληρικό για την μεγάλης σπουδαιότητας προσφορά του και παρακαλούμε τον Χριστό να τον ενδυναμώνει στον αγώνα του.

Μια παράκληση μόνον προς τον σεβαστό μας Πρωτοπρεσβύτερο. Τον παρακαλούμε να δώσει σε κανονική μορφή το κείμενο επειδή όπως έχει κυκλοφορήσει διαβάζεται πολύ δύσκολα. Έχει κάνει τόσο κόπο και βλέπει το θέμα τόσο εμπεριστατωμένα. Δεν είναι κρίμα να μην μπορούν οι αναγνώστες να το χαρούν και να ωφεληθούν από αυτό στο βαθμό που πρέπει εξαιτίας του τρόπου που δημοσιεύθηκε;

ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΑΡΙ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ

ΤΕΛΙΚΑ ΟΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΕΙΧΑΝ ΘΕΤΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΜΑΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΕΙ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ "ΚΑΤΑΝΥΞΙΣ".

ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΑΡΙ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΣΤΟΝ Α΄ΟΡΟΦΟ ΣΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.

ΕΙΘΕ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΑΞΙΩΣΕΙ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟ ΝΑ ΧΑΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ ΤΗΣ Ε΄ΔΙΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΡΟΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΔΙΑΣΚΕΨΗΣ.

ΠΟΛΥΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΕΣ ΦΙΕΣΤΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΙΕΡΙΣΣΟΥ ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ

Η ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΖΕΤΑΙ ΦΑΝΕΡΑ ΜΕ ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΜΕΤΑΞΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΝΑΡΙΟΥ

Η ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΖΕΤΑΙ ΦΑΝΕΡΑ ΜΕ ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΜΕΤΑΞΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΝΑΡΙΟΥ

Του Ορθόδοξου Κέντρου Πατερικών μελετών “Αγιος Μάρκος Εφέσου ο Ευγενικός"

=====

Είναι γνωστά τα εξής δύο γεγονότα: 

1) Επί παρουσία του παπικού «αρχιεπισκόπου» της Σμύρνης κ. Λαυρεντίου, παρέστη στην ορθόδοξη θεία λειτουργία, το Σάββατο 6-2-2016, στην οποία προεξήρχε ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίος, βατοπαιδινή αντιπροσωπεία αποτελούμενη από τον ιερομόναχο π. Ευδόκιμο και τον μοναχό π. Βαρνάβα,  η οποία είχε μεταφέρει αντίγραφο της Παναγίας της Παραμυθίας από τη Μονή Βατοπαιδίου ως δώρο στον Ορθόδοξο Ναό του Αγίου Βουκόλου Σμύρνης, όπου ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίος την υποδέχθηκε πριν τον εσπερινό της εορτής του Αγίου, την Παρασκευή 5-2-2016. 

2) Με τη συγχοροστασία του παπικού «αρχιεπισκόπου» της Σμύρνης κ. Λαυρεντίου, τελέστηκε ορθόδοξος εσπερινός, το Σάββατο 6-2-2016, στον παπικό καθεδρικό ναό της Σμύρνης επ’ ονόματι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, στον οποίο χοροστάτησε ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίος, που απάντησε σε προσφώνηση του παπικού «αρχιεπισκόπου», και στον οποίο παρέστη η ίδια βατοπαιδινή αντιπροσωπεία αποτελούμενη από τον ιερομόναχο π. Ευδόκιμο και τον μοναχό π. Βαρνάβα. Μάλιστα ο ιερομόναχος π. Ευδόκιμος, ο οποίος στεκόταν σε στασίδι κοντά στον Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο, μετά την απόλυση και ενώ ο Πατριάρχης μοίραζε εικονίδια στους παρισταμένους, έψαλλε μαζί με έναν παπικό «ιερέα» το «Αγνή Παρθένε Δέσποινα», όπως φαίνεται σαφέστατα στο σχετικό βίντεο που αναρτήθηκε σε πολλούς ιστότοπους.  

Παρακαλείται η Μονή Βατοπαιδίου να μην κωφεύσει και να απαντήσει στα ακόλουθα εύλογα ερωτήματα των πιστών: 

Πρώτον ερώτημα

1 – Αναγνωρίζει εμπράκτως ή όχι η Μονή Βατοπαιδίου ότι η Παπική «Εκκλησία» δεν είναι Εκκλησία του Χριστού;

Δεύτερον ερώτημα

Αναγνωρίζει εμπράκτως ή όχι η Μονή Βατοπαιδίου ο Ρωμαιοκαθολικός Πάπας δεν έχει έγκυρες χειροτονίες, όπως εκείνη του παπικού «αρχιεπισκόπου» Σμύρνης κ. Λαυρεντίου, με τον οποίο μετείχαν στην ορθόδοξη θεία λειτουργία στον Ορθόδοξο Ναό του Αγίου Βουκόλου Σμύρνης και με τον οποίο συμπροσευχήθηκαν και συνέψαλλαν μάλιστα το «Αγνή Παρθένε Δέσποινα» στον Παπικό Καθεδρικό Ναό Σμύρνης; 

Τρίτο ερώτημα

Αποδέχεται ή όχι η Μονή Βατοπαιδίου ότι η προγραμματιζόμενη ένωση μεταξύ παπικών και ορθοδόξων θα γίνει συγκρητιστικά και όχι με βάση την πλήρη ομολογία της πίστεως της αδιαίρετης Εκκλησίας της πρώτης χιλιετίας;

Τέταρτο ερώτημα 

Αναγνωρίζει ή όχι η Μονή Βατοπαιδίου ότι έχουν υποχρεωτική ισχύ οι ιεροί κανόνες οι οποίοι απαγορεύουν τις συμπροσευχές των ορθοδόξων με τους αιρετικούς;

Αναμένουμε απάντηση στον βάσιμο θεολογικά σκανδαλισμό των πιστών από την συγκρητιστική οικουμενιστική συμπεριφορά της αντιπροσωπείας της στη Σμύρνη για τη γιορτή του Αγίου Βουκόλου. Άλλως η σιωπή της θα εκληφθεί ως  αδικαιολόγητη ενοχή της ενώπιον του Αγίου Τριαδικού Θεού και των αδίκως σκανδαλισθέντων από αυτήν εν Χριστώ αδελφών.