Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΝΙΚΑ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΝΙΚΑ ΚΑΘΕ ΦΟΒΟ

Του Σεβ. Μητροπολίτη Κυθήρων Σεραφείμ

=====

Οἱ σημερινοί ἄνθρωποι, οἱ Χριστιανοί τοῦ 21ου αἰῶνος, παρ’ ὅτι ἔχουμε ἀπόλυτα βεβαιωμένο τό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ καί βεβαία τήν ἐλπίδα καί προσμονή τῶν ἀγαθῶν τῆς Ἐπουρανίου Βασιλείας, ἐν τούτοις δέν ἔχουμε, ἴσως ἀποβάλη ἀπό τήν καρδιά μας ὁριστικά τά αἰσθήματα τοῦ φόβου, τῆς ἀγωνιώδους μέριμνας, τῆς ἀνησυχίας καί τῆς ἀνασφάλειας. Δέν ἔχουμε ἐμπιστευθῆ ἀπόλυτα στόν Χριστό «ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν», ὅπως ἐπαναλαμβάνουμε καθημερινά στή Θεία Λατρεία μας.

Ἡ οἰκονομική κρίσις, πού δέν ὑποχωρεῖ ἀκόμη, μέ τίς δυσοίωνες προβλέψεις. Ἡ ἠθική καί πνευματική κρίσις, πού φαντάζει τρομακτική μπροστά στά μάτια μας, μέ τήν ἀποστασία ἀπό τόν Θεό καί τό πανάγιο θέλημά Του. Μέ τήν πτῶσι καί τόν εὐτελισμό ἠθικῶν καί πνευματικῶν ἀξιῶν, ἰδιαίτερα στόν χῶρο τῆς Παιδείας καί τῆς ἀγωγῆς τῆς μαθητιώσης καί σπουδαζούσης νεολαίας μας. Μέ τόν κλονισμό τῶν θεσμῶν καί τῶν παραδοσιακῶν ἀξιῶν τοῦ κοινωνικοῦ μας ἱστοῦ καί τήν παρατηρούμενη ἐκτροπή τοῦ ἀνθρώπου σέ ἀνίερες, ἔκφυλες και ἀνώμαλες ἠθικῶς καταστάσεις. Μέ τό προσφυγικό καί μεταναστευτικό πρόβλημα, τό ὁποῖο διογκώνεται καθημερινά μέ ἀπρόβλεπτες διαστάσεις καί ἐξελίξεις. Μέ τήν ἀστάθεια καί τήν ἀπειλή πολεμικῶν συρράξεων στή Μέση Ἀνατολή. Μέ τά νεωτεριστικά ἀντορθόδοξα καί ἀντιπαραδοσιακά ἀνοίγματα μέσα στόν ἐκκλησιαστικό χῶρο πρός τούς ἀλλοδόξους καί ἀλλοθρήσκους μέ τό ἀλλοπρόσαλλο πνεῦμα τῆς λεγομένης «μεταπατερικῆς θεολογίας» καί τῆς «μετανεωτερικότητας», τά ὁποῖα εἶναι ἔκγονα τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τῆς Παγκοσμιοποιήσεως. Καί γενικότερα, μέ τήν ἐπικρατοῦσα ἀστάθεια, ρευστότητα καί ἀβεβαιότητα, πού προβάλλουν ὡς ἀπειλητικά νέφη στόν πνευματικό μας ὁρίζοντα καί τρομακρατοῦν πολλούς συνανθρώπους μας.

Οἱ φόβοι, οἱ ἀγωνίες καί ἀνασφάλειες αὐτές δέν ἔχουν καμμία θέσι στή ζωή τοῦ πιστοῦ Χριστιανοῦ, τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ, πού πιστεύει ἀκράδαντα στόν Ἀναστάντα θριαμβευτή καί τήν Ἁγία Του Ἀνάστασι. Ὅσο καί ἄν φαίνονται ὅτι ἐπικρατοῦν οἱ δυνάμεις τοῦ σκότους, ἄς εἴμεθα βέβαιοι ὅτι τά σκοτεινά καί ἀσεβῆ τους σχέδια θά σωριασθοῦν μιά ἡμέρα ὡς χάρτινοι πύργοι, ὅπως τά ὁλοκληρωτικά καθεστῶτα τοῦ βορρᾶ, κατά τόν περασμένο αἰῶνα, καί ἡ Ἀλήθεια τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ, ἡ σῴζουσα καί λυτρωτική Ἀλήθεια θά, θριαμβεύση τελικά.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΕΚ ΝΕΚΡΩΝ

ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΜΕ ΠΑΘΟΣ ΤΟΝ ΑΝΑΣΤΑΝΤΑ

ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΜΕ ΠΑΘΟΣ ΤΟΝ ΑΝΑΣΤΑΝΤΑ

Tου Σεβ. Ακαρνανίας Κοσμά

=====

Ζώντας συνειδητά το μυστήριο της Αναστάσεώς Του, ας στερεώσουμε μέσα μας την πίστι στο θαύμα της Αναστάσεως, στην παντοδυναμία Του, στην συνεχή παρουσία Του κοντά μας.

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι ανάμεσά μας, στις ψυχές μας, στη ζωή μας, υπάρχει σήμερα ανασφάλεια, σύγχυσι, φοβία, αβεβαιότητα. Προβλήματα πολύμορφα, δυσκολίες, κρίσεις, επιδρομές, πολέμιοι πίστεως και πατρίδος, μας φέρουν αγωνία και ταραχή. Υποχωρήσεις προδοτικές, συμβιβασμοί, περιφρονήσεις αξιών, ιδανικών, αιωνίων αληθειών, ύβρεις ακόμη κατά της ορθοδοξίας μας και της φιλοπατρίας, μας θορυβούν, μας αποθαρρύνουν. Ισχυροί της γης, αξιωματούχοι, σκοτισμένοι άνθρωποι, αιρετικοί, μάρτυρες του Ιεχωβά, παπικοί, πεντηκοστιανοί, οικουμενισταί πολεμούν με πάθος τον Αναστάντα, την θεότητά Του, την ορθόδοξο αλήθειά Του.

Μέσα σε όλα αυτά και σήμερα ακούγεται η φωνή του Αναστάντος Κυρίου μας προς τον Ευαγγελιστή Ιωάννη: «Και ιδού ζων ειμί εις τους αιώνας», είμαι κοντά σας.

Μη φοβώμαστε, αγαπητοί, τους διώκτας και πολεμίους του Χριστού μας. Αιώνες πολλούς τόσοι πανίσχυροι, φαινομενικά ισχυροί, πολέμησαν με μανία τον Αναστάντα, αλλά συντρίφτηκαν. Πού είναι; Ποιός τους θυμάται; Ελάκτισαν προς κέντρα, πληγώθηκαν, χάθηκαν. Ο Χριστός, ο Αναστάς Κύριος, «ιδού ζων» είναι, «εξήλθε νικών ίνα νικήση» (Αποκ. στ , 2). Μην πτοηθούμε λοιπόν. Σήμερα να τονώσουμε την πίστι μας, να αγαπήσουμε τον Αναστάντα Κύριο, να θελήσουμε να ζούμε με συνέπεια την ορθόδοξο αλήθεια, να μείνουμε ανεπηρέαστοι, αταλάντευτοι εμπρός στις προκλήσεις, στις προδοσίες, στις απειλές, στις λυσσαλέες επιθέσεις των στρατευμένων εχθρών του Αναστάντος Χριστού μας, της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, του φωτός και της αληθείας, της σωτηρίας μας.

«ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ - ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ», Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ

«ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ - ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ», Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

=====

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που δεν εκλαμβάνουν την Ζωηφόρο και Αγία Ανάσταση, ως μεγίστη έκφραση αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο. Με την Ανάσταση του ο Χριστός εχάρισε ζωήν «τοις εν τοις μνήμασι». «Εκ γαρ θανάτου προς ζωήν, και εκ γης προς ουρανόν, Χριστός ο Θεός, ημάς διεβίβασεν». Το μέγεθος της δωρεάς καθορίζει το μέγεθος και το κάλλος της Θείας αγάπης. Για τούτο και εμείς την Άγια τούτη μέρα της Ανάστασης, ομολογούμε «Χριστός Ανέστη», «Αληθώς Ανέστη». 

Ομιλώντας ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς για την Ανάσταση του Χριστού αναφέρει: «Οι άνθρωποι κατεδίκασαν τον Θεόν εις θάνατον· ο Θεάνθρωπος όμως δια της αναστάσεώς Του ‘’καταδικάζει’’ τους ανθρώπους εις αθανασίαν.  Δια τα κτυπήματά τους ανταποδίδει τους εναγκαλισμούς· δια τας ύβρεις τας ευλογίας· δια τον θάνατον την αθανασίαν. Ποτέ δεν έδειξαν οι άνθρωποι τόσον μίσος προς τον Θεόν, όσο όταν Τον εσταύρωσαν· ποτέ δεν έδειξαν ο Θεός τόσην αγάπην προς τους ανθρώπους, όσην όταν ανέστη».

«Χάρις εις την ανάστασιν του Χριστού», σημειώνει ο μεγάλος αυτός Ομολογητής, «χάρις εις την νίκην επί του θανάτου οι άνθρωποι εγίνοντο και γίνονται χριστιανοί. Όλη η ιστορία του Χριστιανισμού δεν είναι τίποτε άλλο από τι, παρά ιστορία ενός και μοναδικού θαύματος, του θαύματος της  του Χριστού αναστάσεως, το οποίον συνεχίζεται διαρκώς εις όλας τας καρδίας των χριστιανών από ημέρας εις ημέραν, από έτους εις έτος, από αιώνος εις αιώνα μέχρι της Δευτέρς Παρουσίας.»

Την Αγία τούτη μέρα της Ανάστασης ομολογούμε «Χριστός Ανέστη», «Αληθώς Ανέστη». Ο αναστάσιμος χαιρετισμός είναι πρωτίστως μια ομολογία. «Χριστός Ανέστη», «Αληθώς Ανέστη». Τούτη η μέρα είναι ημέρα που όλοι ανεξαιρέτως, με τον αναστάσιμο χαιρετισμό ομολογούμε την πίστη μας στο γεγονός της Ανάστασης του Χριστού μας. Για τούτο στο Άγιο Όρος καθ΄όλη τη Διακαινήσιμο Εβδομάδα, αποτελεί και τον  μόνο χαιρετισμό. Ενω διαβαίνοντας το Άγιον Όρος την υπόλοιπη περίοδο ακούς το ‘’Ευλογείτε’’, και την απάντηση ‘’ο Κύριος’’, κατά τη Διακαινήσιμο Εβδομάδα ακούς  τούτο τον χαιρετισμό της αναστάσιμης ομολογίας. «Χριστός Ανέστη», «Αληθώς Ανέστη».  

«Εις τέσσαρας μόνον λέξεις συγκεφαλαιούνται και τα τέσσαρα Ευαγγέλια του Χριστού : Χριστός ανέστη!  Αληθώς ανέστη!» σημειώνει ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς. Η αναστάσιμη τούτη ομολογία είναι πηγή ανεκλαλήτου χαράς «ην ουδείς δύνατι να άρη αφ’ ημών». «Χριστός Ανέστη», «Αληθώς Ανέστη».  

ΗΓΕΡΘΗ! ΟΥΚ ΕΣΤΙΝ ΩΔΕ!

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΔΙ’ ΑΠΟΚΡΟΥΣΙΝ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΩΝ

“ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΔΙ’ ΑΠΟΚΡΟΥΣΙΝ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΩΝ”

=====

Τὸ ἄρθρο αὐτὸ μὲ τὸν παραπάνω τίτλο, ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνὸς τὸ ἔγραψε μὲ ἀφορμὴ ἕνα μεγάλο ἄρθρο μὲ τίτλο «Ὁ Παναγιώτατος ἐτόλμησε νὰ ζητήση ἀπὸ τὴν Κυβέρνησιν τὰς “Νέας Χώρας”!» ποὺ δημοσίευσε πρὸ ἡμερῶν ὁ π. Βασίλειος Βολουδάκης. Μὲ ἔκπληξη, ὅμως, παρατηροῦμε ὅτι ὁ π. Γεώργιος, ἐνῶ ἀπολογεῖται γιὰ μία ἐναντίον του συκοφαντία, δὲν βρίσκει νὰ πεῖ δυὸ λόγια γιὰ τὴν ἐναντίον του μομφή (ὅπως καὶ ἐναντίον ὅλων τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν) ποὺ τοῦ προσάπτει ὁ π. Βασίλειος, ἂν καὶ τὴν μομφὴ αὐτὴ τὴν ἀναλύει σὲ μεγάλο μέρος τοῦ ἄρθρου του.

     

Ἄραγε τὴν ἀποδέχεται; Δικαιώνει τὸν π. Βασίλειο ποὺ δηλώνει ὅτι δὲν συστρατεύεται στὸν ἀγώνα τῆς Πίστεως ἐναντίον τῶν Οἰκουμενιστῶν, διότι κάποιοι (ἀπὸ τὰ ἡγετικὰ στελέχη τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν) προσπαθοῦν νὰ τὸν ἀποπροσανατολίσουν; Ἢ δὲν ἔχει νὰ ἀπολογηθεῖ κάτι γι’ αὐτὴ τὴν μομφή;     

Ἔγραψε ὁ π. Βασίλειος:

«Θεωρῶ  ἀπαραίτητο  νά  συνδέσω  τό  ἄρθρο μου αὐτό («Ὁ Παναγιώτατος ἐτόλμησε νὰ ζητήση ἀπὸ τὴν Κυβέρνησιν τὰς “Νέας Χώρας”!») μέ τήν δεοντολογία καί τό ἦθος πού πρέπει κατά τήν ἐκτίμησή μου νά ἔχη ὁ ἀντιοικουμενιστικός ἀγώνας, διότι μερικοί προσπαθοῦν νά τόν ἀποπροσανατολίσουν, κατηγορώντας ἐμένα γι’ αὐτό πού κάνουν…Αὐτός εἶναι ὁ λόγος πού ἔχω διαφοροποιηθεῖ καί στήν θεώρηση τοῦ Ἀντιοικουμενιστικοῦ ἀγῶνος, διότι βλέπω πώς ἀπό τόν ἀγώνα αὐτόν ἀπουσιάζουν τά προαπαιτούμενα καί λαμβάνονται ὑπ’ ὄψιν –καί μάλιστα προβαλλόμενες μετά κρότου– ἀποσπασματικές τοποθετήσεις ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι μέχρι χθές ἦσαν παντελῶς ἀπόντες ἀπό τόν ἀντιοικουμενιστικόν ἀγώνα…» (ἐδῶ). 

      

Ἐκτός, ὅμως, ἐκείνων ποὺ γράφει ὁ π. Γεώργιος γιὰ τὸν π. Βασίλειο, πάλι μὲ ἔκπληξη παρατηρήσαμε ὅτι μᾶς παρουσιάζει τὸν φίλο τῶν Οἰκουμενιστῶν κ. Ἱερώνυμο, ὡς τὸν κατάλληλο ἄνθρωπο, γιὰ τὸν ὁποῖο πρέπει νὰ εἴμαστε εὐτυχεῖς ποὺ τὸν ἔχουμε Προκαθήμενο καὶ ἄρα νὰ τὸν ἐμπιστευθοῦμε ὡς ἱκανὸ νὰ προστατεύσει τὴν Πίστη καὶ τὰ δίκαια τῆς Πίστεώς μας!

      

Γράφει: «Εὐτυχῶς  ὅµως  ὁ  νῦν  σεβαστὸς  Προκαθήµενος  τῆς Ἐκκλησίας µας κ. Ἱερώνυµος καὶ καλὰ «γράµµατα» γνωρίζει καὶ τὸ σθένος ἔχει, παρὰ τὸν παραπλανητικὸν σὲ πολλοὺς ἤπιον χαρακτήρα του, νὰ προστατεύσει τὰ δίκαια»!

Τώρα, τί νὰ πρωτοπιστέψουμε ἀπ’ ὅσα γράφει ὁ π. Γεώργιος; Ὁ π. Βασίλειος εἶναι τόσο «ἀγωνιστὴς καὶ εὔστοχος» στὶς κρίσεις του ἢ ὅτι ἀστοχεῖ μὲ ὅσα γράφει, τόσο, ὥστε τὸν ἀνάγκασε νὰ γράψει τὸ πρὸν ἄρθρο; Ὁ κ. Ἱερώνυμος εἶναι ἄξιος ἐλέγχου καὶ ψόγου, ἀφοῦ (ἐκτὸς τῶν ἄλλων) μόλις πρὶν λίγες μέρες παρέστη σὲ συμπροσευχὲς καὶ τὸ θέατρο τοῦ παραλόγου στὴ Λέσβο, ἢ εἶναι ἄξιος νὰ τοῦ ἐμπιστευθοῦμε τὰ ἱερὰ καὶ δίκαια τῆς Πίστεώς μας;

ΠΗΓΗ:

Πατερική Παράδοση

Ω ΓΛΥΚΥ ΜΟΥ ΕΑΡ

ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΤΗΣ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ

ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ

ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ Ε΄ ΠΡΟΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΔΙΑΣΚΕΨΕΩΣ

[Σαμπεζύ – Γενεύη, 10-17 Ὀκτωβρίου 2015]:

«ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΟΙΠΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΚΟΣΜΟΝ»

__________

ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΤΗΣ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ

Του Καθηγητή Δημήτριου Τσελεγγίδη

=====

ε) Τά γραφόμενα ἀπό τόν Σεβασμιώτατο γιά τήν ἀπόρριψη τῆς λεγόμενης «Βαπτισματικῆς Θεολογίας» μᾶς βρίσκουν κατ’ ἀρχήν σύμφωνους σέ θεωρητικό ἐπίπεδο, δέν συμφωνοῦμε ὅμως σέ πρακτικό ἐπίπεδο μέ ὅσα γράφει ὁ Σεβασμιώτατος περί τοῦ «ἐγκύρου καί ὑποστατοῦ τοῦ βαπτίσματος» στήν «κατ’ οἰκονομίαν ἀποδοχήν» τῶν ἑτεροδόξων. Συγκεκριμένα, γράφει ὁ Σεβασμιώτατος: «Ἡ «κατ’ οἰκονομίαν» αὕτη ἀποδοχή τῶν ἑτεροδόξων ὑπό τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, διά Λιβέλλου καί διά Χρίσματος, συνεπάγεται μέν τήν «κατ’ οἰκονομίαν» ἀποδοχήν ὡς ἐγκύρου καί ὑποστατοῦ τοῦ βαπτίσματος, ὄχι ὅμως καί ὅλων τῶν λοιπῶν μυστηρίων ἤ τῆς ἀντίστοιχης Ὁμολογίας («Ἐκκλησίας») (σ. 11).

Οἱ ὅροι «ἔγκυρο» καί «ὑποστατό» μυστήριο σημαίνουν τό μυστήριο «πού ἔχει ἰσχύ» καί «ὑφίσταται», ἀντιστοίχως. Ἡ ἀποδοχή ὅμως τῶν ἑτεροδόξων ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, διά Λιβέλλου καί διά Χρίσματος, στήν περίπτωση ἀσκήσεως τῆς «οἰκονομίας», δέν σημαίνει τήν ἀποδοχή τοῦ Βαπτίσματός τους ὡς «ἐγκύρου» καί ὡς «ὑποστατοῦ». Κάτι τέτοιο δέν μαρτυρεῖται οὔτε ἄμεσα οὔτε ἔμμεσα ἀπό τόν 7^ο Κανόνα τῆς Β΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου οὔτε ἀπό τόν 95^ο τῆς Πενθέκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ὡς γνωστόν, οἱ Κανόνες αὐτοί περιγράφουν τόν τρόπο καί τό πλαίσιο τῆς «κατ’ οἰκονομίαν» ἀποδοχῆς τῶν ἑτεροδόξων, πού ἐπιστρέφουν στήν Ὀρθοδοξία.

(Συνεχίζεται)

ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΙΣ - ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΘΡΗΝΟΣ

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΤΑΙ Η ‘’ΕΝΩΣΗ ΑΘΕΩΝ’’ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΟΣ

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΤΑΙ Η ‘’ΕΝΩΣΗ ΑΘΕΩΝ’’ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΥΠΟΔΟΧΗ  ΤΟΥ  ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΟΣ

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

=====

Η ‘’Ένωση αθέων’’ με επιστολή της προς τα Υπουργεία Οικονομικών, Εξωτερικών, Εθνικής Άμυνας, Παιδείας, Θρησκευμάτων, Αθλητισμού και Πολιτισμού, καθώς και στα Πολιτικά κόμματα, διαμαρτύρεται για την επίσημη υποδοχή του Αγίου Φωτός με τιμές αρχηγού κράτους. 

Το μένος των επιστράτευσε και την αναφορά στο  κόστος ακόμα και των μικροφωνικών εγκαταστάσεων που χρησιμοποιούνται στην επίσημη υποδοχή.  Να υπενθυμίσουμε και την ερώτηση 8 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στις 18 Μαΐου 2015 στην Βουλή των Ελλήνων, για την υποδοχή του Αγίου Φωτός με τιμές αρχηγού κράτους.

Πέρυσι στον ΒΗΜΑ 99,5 ο νυν υπουργός Παδείας Ν. Φίλης δήλωνε: «Πριν μερικό καιρό, την Μεγάλη Παρασκευή, ήρθε το Άγιο Φως με τιμές πάλι αρχηγού κράτους, δηλαδή δύο αρχηγοί κρατών επισκέφτηκαν επί ΣΥΡΙΖΑ την Ελλάδα και είναι το Άγιο Φως και τα λείψανα της Αγίας Βαρβάρας». «Τι γαρ ει ηπίστησαν τινές;  μη η απιστία αυτών την πίστιν του Θεού καταργήσει;» (Ρωμ. 3,3)

Κι όλα τούτα για το Άγιο Φως από την ‘’Ένωση αθέων’’, λόγω του αντίχριστου μένους για του Φωτός τον χορηγό.  Όλα τούτα από το αντίθεο μένος για τον Δεσπότη Χριστό, το Φως το Αληθινό.  Δεν αντέχουν οι άθεοι το Άγιο Φως από τον Πανάγιο και Φωτοφόρο Τάφο του Χριστού.  Ενοχλούνται καθότι την «φωτοφάνειαν ποιούμεθα», την του Δεσπότου Χριστού «προς ημάς συμπαθώς γενομένην θεοφάνειαν, εικονίζομεν»*.

*Από την ‘’Ευχή του Αγίου Φωτός’’ την οποία αναγιγνώσκει ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων γονυκλινής προ του Παναγίου Τάφου, η οποία επακριβώς αναφέρει «εκ τάφου δε θεοπρεπώς αναλάμψαν αναμιμνησκόμενοι, φωτοφάνειαν ποιούμεθα, σου την προς ημάς συμπαθώς γενομένην θεοφάνειαν, εικονίζοντες».

ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ “ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΗΓΕΤΩΝ” ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ

ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ “ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΗΓΕΤΩΝ” ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ

Του Γραφείου επί των Αιρέσεων της Ι. Μ. Πειραιώς

=====

Τελικά ο αιρεσιάρχης της Ρώμης, με την σύμφωνη γνώμη του Οικουμενικού Πατριαρχείου και δυστυχώς και της Δ.Ι.Σ. της Εκκλησίας της Ελλάδος και την επίσημη πρόσκληση της Ελληνικής Πολιτείας, «πάτησε» για μια ακόμη φορά το πόδι του στην Ορθοδόξη Πατρίδα μας, την αιματοβαμμένη από τα τίμια αίματα των αγίων και οσιομαρτύρων της αμωμήτου ημών Πίστεως, που εμαρτύρησαν ανά τους αιώνας από τους προκατόχους του νυν «Πάπα». 

ΘΕΑΤΡΟ ΕΝΤΥΠΩΣΕΩΝ

_______

Η «φιέστα» της Λέσβου ήταν ένα θέατρο εντυπώσεων, που αποσκοπούσε να παρουσιάσει τον πάπα παγκοσμίως ως τον προστάτη των φτωχών και των πονεμένων προσφύγων, με κομπάρσους τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο και τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο.

ΩΘΗΣΗ ΤΟΥ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟ

_________

Αποσκοπούσε ακόμη να παρουσιάσει τον πάπα ως γνήσιο και κανονικό επίσκοπο Ρώμης, αναγνωριζόμενο ως τέτοιο από δύο Ορθοδόξους Προκαθημένους και να δώσει έτσι μια ισχυρή ώθηση στην απόδοση εκκλησιαστικότητος στην αιρετική παρασυναγωγή του Παπισμού από την μέλλουσα να συνέλθη προσεχώς Αγία και Μεγάλη Σύνοδο. 

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑ Η ΚΟΙΝΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

_________

Υπέγραψαν ακόμη κατά την διάρκεια της παρουσίας τους στο νησί της Λέσβου, οι τρεις θρησκευτικοί ηγέτες μια κοινή διακήρυξη, την οποία, αν αξιολογήσουμε από καθαρά εκκλησιολογική σκοπιά, την θεωρούμε στο σύνολό της επιεικώς απαράδεκτη.

Το κείμενο αναφέρει μεταξύ άλλων: «Ως ηγέτες των αντίστοιχων Εκκλησιών μας, εκφράζουμε από κοινού την επιθυμία μας για ειρήνη και την ετοιμότητά μας να προωθήσουμε την επίλυση των συγκρούσεων μέσω του διαλόγου και της συμφιλίωσης…. Απευθύνουμε κοινή έκκληση για τον τερματισμό του πολέμου και της βίας στη Μέση Ανατολή, μια δίκαιη και διαρκή ειρήνη, και την έντιμη επιστροφή όσων αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Ζητούμε από τις θρησκευτικές κοινότητες να εντείνουν τις προσπάθειες τους στην υποδοχή, παροχή βοήθειας και προστασίας στους πρόσφυγες όλων των θρησκειών, και τις θρησκευτικές και πολιτικές υπηρεσίες ανακούφισης, (των προσφύγων), να εργάζονται για να συντονίζουν τις πρωτοβουλίες τους. Για όσο διάστημα υπάρχει η ανάγκη, επιμόνως ζητούμε από όλες τις χώρες να παράσχουν προσωρινό άσυλο, να προσφέρουν την ιδιότητα του πρόσφυγα σε όσους έχουν δικαίωμα, να επεκτείνουν τις προσπάθειες αρωγής τους και να συνεργαστούν με όλους τους ανθρώπους καλής θέλησης για τον άμεσο τερματισμό των συνεχιζομένων συγκρούσεων».

Κατ’ αρχήν η φράση «ως ηγέτες των αντίστοιχων Εκκλησιών μας» είναι τελείως άστοχη και απαράδεκτη, διότι αναγνωρίζεται από τους δύο Ορθοδόξους Προκαθημένους, σαφέστατα και δημοσίως, ότι ο Παπισμός είναι αδελφή Εκκλησία και ότι ο προκαθήμενος αυτής είναι ο Πάπας Φραγκίσκος, πράγμα που αποτελεί βαρύτατο εκκλησιολογικό σφάλμα.

Ουδεμία διάκριση γίνεται μεταξύ της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και της αιρέσεως του Παπισμού.

ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

_____________

Στη συνέχεια απευθύνουν οι τρεις ηγέτες «κοινή έκκληση για τον τερματισμό του πολέμου και της βίας στη Μέση Ανατολή». Και παρά κάτω ζητούν από όλους τους αρμόδιους θρησκευτικούς και πολιτικούς φορείς να προχωρήσουν σ’ όλες τις αναγκαίες ενέργειες για την οριστική επίλυση του προσφυγικού ζητήματος. 

Στις παρά πάνω φράσεις του κειμένου παρουσιάζονται οι δύο τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες, (στα πρόσωπα των δύο Ορθοδόξων προκαθημένων), να συμπορεύονται και να συνεργάζονται με μια αιρετική κοινότητα, τον Παπισμό, για να επιτύχουν δύο βασικούς κοινούς στόχους, «τον τερματισμό του πολέμου και της βίας στη Μέση Ανατολή» και την επίλυση του προσφυγικού ζητήματος.

Ουδέποτε στο παρελθόν η Εκκλησία είχε την παραμικρή συνεργασία με αιρετικές κοινότητες για την επίτευξη παρομοίων στόχων.

ΟΥΔΕΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΕΧΕΙ Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ

_________

Το κείμενο καταλήγει με την εξής δήλωση: «Από την πλευρά μας, υπακούοντας στο θέλημα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, πιστεύουμε ακράδαντα, ολόψυχα και με αποφασιστικότητα, ότι πρέπει να εντείνουμε τις προσπάθειες μας για την προώθηση της πλήρους ενότητας όλων των Χριστιανών. Επιβεβαιώνουμε την πεποίθηση μας ότι η "συμφιλίωση (μεταξύ των Χριστιανών) περιλαμβάνει την προώθηση της κοινωνικής δικαιοσύνης εντός και μεταξύ όλων των λαών… Μαζί, θα κάνουμε το χρέος μας, ώστε να προσφέρουμε στους μετανάστες, τους πρόσφυγες, και τους αιτούντες άσυλο, μία ανθρώπινη υποδοχή στην Ευρώπη" (Οικουμενική Χάρτα, 2001). Με την υπεράσπιση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων των προσφύγων, των αιτούντων άσυλο και των μεταναστών, καθώς και των πολλών περιθωριοποιημένων ανθρώπων στις κοινωνίες μας, έχουμε ως στόχο να εκπληρώσουμε την αποστολή των Εκκλησιών, που είναι η διακονία του κόσμου». 

Η αποστολή της Εκκλησίας του Χριστού και όχι των «Εκκλησιών», (συμπεριλαμβανομένου του Παπισμού), δεν είναι η διακονία του κόσμου με τα κοσμικά κριτήρια, που αυτοί θέτουν, αλλά η σωτηρία του κόσμου από τη δουλεία του διαβόλου, από την κυριαρχία των αντιχρίστων δυνάμεων του κόσμου και των δαιμονοθρησκειών, οι οποίες δημιουργούν πολέμους με όλα τα συνεπακόλουθά του, όπως το προσφυγικό, προκειμένου να προωθήσουν τους στόχους της Νέας Εποχής, δηλαδή την ενοποίηση της ανθρωπότητος, πολιτική, οικονομική, πολιτισμική και θρησκευτική και την επίτευξη μιας παγκόσμιας κυβερνήσεως υπό την ηγεσία ενός νέου Μεσσία.

Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

________

Τέλος στο κείμενο παρεμβάλλεται εν είδει «σφήνας» το θέμα της «συμφιλίωσης μεταξύ των Χριστιανών».

Εκφράζουν την ανάγκη να «εντείνουμε τις προσπάθειες μας για την προώθηση της πλήρους ενότητας όλων των Χριστιανών». Δεν μας λένε όμως σε ποιά βάση.

Στη βάση της επιστροφής του Παπισμού στην αλήθεια της Ορθοδοξίας, η στη βάση μιας συγκρητιστικού τύπου ενότητος, την οποία προωθεί η παναίρεση του Οικουμενισμού;

Περαίνοντας, εκφράζουμε τη λύπη μας για το θλιβερό γεγονός της συναντήσεως του Οικουμενικού Πατριάρχου και του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών με τον αμετανόητο αιρεσιάρχη της Ρώμης.

Δέχτηκαν εκόντες, άκοντες να υπηρετήσουν τα πολιτικά σχέδια του Βατικανού. Δέχτηκαν να προωθήσουν το δήθεν φιλειρηνικό και φιλάνθρωπο προσωπείο του ιησουίτη πάπα, του οποίου το σκοτεινό παρελθόν βοά για το αντιχριστιανικό του έργο.

Διαπιστώνουμε τέλος, πως μέσα από τέτοιες κακοστημένες φιέστες προωθείται αλματωδώς ο θρησκευτικός συγκρητισμός και καλλιεργείται πυρετωδώς ο λαϊκός Οικουμενισμός, εν όψει μάλιστα και της συγκλήσεως της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, η οποία, όπως δείχνουν τα πράγματα, δεν θα είναι ούτε Μεγάλη, ούτε Αγία.

Και τούτο διότι προβλέπεται, εκτός απροόπτου, να αποδοθεί εκκλησιαστική υπόσταση στον αιρετικό Παπισμό και στις προτεσταντικές παρασυναγωγές.

Λογαριάζουν όμως χωρίς τον ξενοδόχο, τον πιστό λαό του Θεού, ο οποίος δεν πρόκειται να αποδεχθεί μια τέτοια Σύνοδο.

ΣΗΜΕΡΟΝ ΚΡΕΜΑΤΑΙ ΕΠΙ ΞΥΛΟΥ

ΣΩΣΤΗ Η ΔΙΟΡΘΩΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ

ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ

ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ Ε΄ ΠΡΟΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΔΙΑΣΚΕΨΕΩΣ

[Σαμπεζύ – Γενεύη, 10-17 Ὀκτωβρίου 2015]:

«ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΟΙΠΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΚΟΣΜΟΝ»

________

ΣΩΣΤΗ Η ΔΙΟΡΘΩΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ

Του Καθηγητή Δημήτριου Τσελεγγίδη

=====

γ) Ἡ «διορθωτική πρότασις» πού εἰσηγεῖται ὁ Σεβασμιώτατος κ. Χρυσόστομος στήν § 6 τοῦ Προσυνοδικοῦ Κειμένου, εἶναι καίρια καί σωστή. Θά ἀποφευχθοῦν πράγματι πολλές ἀσάφειες καί συγχύσεις στήν ὀρθή κατανόηση τοῦ Κειμένου, ἄν ἀντικατασταθεῖ ἡ πρόταση: «Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀναγνωρίζει τήν ἱστορικήν ὕπαρξιν ἄλλων χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί Ὁμολογιῶν μή εὑρισκομένων ἐν κοινωνίᾳ μετ’ αὐτῆς», μέ τήν Πρότασή του: «ἄλλων ἤ λοιπῶν Χριστιανικῶν Ὁμολογιῶν καί Κοινοτήτων» (σελ. 9). Ἡ διορθωτική αὐτή Πρόταση τοῦ Σεβασμιωτάτου εἶναι μέν στήν σωστή κατεύθυνση, δέν διασφαλίζει ὅμως τά ἀκριβῆ ὅρια τῆς Μίας, μόνης καί ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας καί ὡς ἐκ τούτου προκύπτουν ἀναπόφευκτα ἐσφαλμένες ἐκκλησιολογικές ἑρμηνεῖες.

Τό Προσυνοδικό Κείμενο, βέβαια, στήν § 6 ἐπιχειρεῖ τήν δικαίωση τῆς συμμετοχῆς «εἰς τήν Οἰκουμενικήν Κίνησιν τῶν νεοτέρων χρόνων, ἐν τῇ πεποιθήσει ὅτι διά τοῦ διαλόγου δίδει δυναμικήν μαρτυρίαν τοῦ πληρώματος τῆς ἐν Χριστῷ ἀληθείας καί τῶν πνευματικῶν αὐτῆς θησαυρῶν πρός τούς ἐκτός αὐτῆς, μέ ἀντικειμενικόν σκοπόν τήν προλείανσιν τῆς ὁδοῦ τῆς ὁδηγούσης πρός τήν ἑνότητα». Ἐδῶ, διερωτώμεθα, ἄν οἱ συντάκτες τοῦ ἄρθρου αὐτοῦ σοβαρολογοῦν! Δίνει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία «δυναμικήν μαρτυρίαν τῆς ἐν Χριστῷ ἀληθείας», ὅταν προσυπογράφει συγκεκριμένα Κοινά Κείμενα λ.χ. μέ τούς Ἀντιχαλκηδονίους, μέ τούς Ρωμαιοκαθολικούς (Balamand, Ραβέννα) καί μέ τούς Προτεστάντες (Porto Alegre, Busan); Καί πῶς ὑποστηρίζεται ὁ παραπάνω ἰσχυρισμός, ὅταν τά Κοινά αὐτά Κείμενα δέν ἔχουν ἀξιολογηθεῖ ἀπό τίς Ἱεραρχίες τῶν Τοπικῶν Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν; Ἡ πικρή ἀλήθεια εἶναι, ὅτι ὡς Ὀρθόδοξοι, στήν προκειμένη περίπτωση, παρουσιαζόμαστε νά ἔχουμε ἔλλειμμα Κανονικότητας, Συνοδικότητας καί Ὀρθόδοξης αὐτοσυνειδησίας. 

δ) Ὡς πρός τήν §16 τοῦ Προσυνοδικοῦ Κειμένου, ἔχουμε νά παρατηρήσουμε, ὅτι αὐτό πού ἐπιχειρεῖται ἐδῶ ὑπερβαίνει τίς ἁρμοδιότητες τῆς συγκεκριμένης Πανορθοδόξου Συνόδου, ἐπειδή αὐτή στήν πράξη ἐμφανίζεται ὡς μιά διηυρημένη Σύνοδος Προκαθημένων. Κατά συνέπεια, εἶναι ἐκκλησιαστικῶς ἐπισφαλές καί ἀνεπίτρεπτο μιά Πανορθόδοξη Σύνοδος, μέ σοβαρό ἔλλειμμα Συνοδικότητας (χωρίς τήν ἐνεργό – διά ψήφου συμμετοχή ὅλων τῶν Ἱεραρχῶν τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, κατά τό δυνατόν), νά ἐπιχειρεῖ νά νομιμοποιήσει Πανορθοδόξως τήν συμμετοχή τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στήν Οἰκουμενική Κίνηση, τό «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν» (Π.Σ.Ε.) καί σέ διαχριστιανικούς ὀργανισμούς, καί περιφερειακά ὄργανα, ὅπως ἡ «Διάσκεψη τῶν Εὐρωπαϊκῶν Ἐκκλησιῶν» (Κ.Ε.Κ.) καί τό «Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς» (Σ.Ε.Μ.Α.). Καί τοῦτο, παρά τό γεγονός ὅτι οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες τῆς Γεωργίας καί τῆς Βουλγαρίας ἀπεχώρησαν ἀπό τό Π.Σ.Ε. τό 1997 καί τό 1998 ἀντίστοιχα.

(Συνεχίζεται)

Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ Π.Σ.Ε.

Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ Π.Σ.Ε.

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

=====

Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Βουλγαρίας επιμένει να είναι εκτός του Π.Σ.Ε., γιατί δεν μπορεί να είναι μέλος ενός οργανισμού στον οποίο θα θεωρείται ‘’ως μια  εκ των πολλών ή ως κλάδος της Μίας Εκκλησίας, που ψάχνει και αγωνίζεται για την πραγμάτωσή της στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών’’. Ως γνωστό η Ορθόδοξη Εκκλησία της Βουλγαρίας έχει αποχωρήσει από το Π.Σ.Ε. το έτος 1998.

Με σαφήνεια η Ορθόδοξη Εκκλησία της Βουλγαρίας επιμένει να είναι εκτός από ένα τέτοιο βαβέλειο συνοθύλευμα, όπως αυτό του Π.Σ.Ε.. Ποιος αμφιβάλλει ότι το Π.Σ.Ε. είναι σύγχρονη Βαβέλ, όπου το μεγαλύτερο μέρος του αποτελείται από τις σύγχρονες αιρετικές Προτεσταντικές παραφυάδες; Η Εκκλησιολογική Οικουμενική συνείδηση των Ορθοδόξων, δεν επιτρέπει εκκλησιολογικές οικουμενιστικές εκτροπές. «Η Οικουμένη ως συμπεφώνηκεν», αναφέρεται στο Συνοδικό Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, καταδεικνύοντας πως ορίζεται Ορθοδόξως η Οικουμένη, όπου οι πάντες το αυτό φρονούν.

Είναι σαφές λοιπόν ότι  η αναφορά του κειμένου της δημοσιευθείσας απόφασης της Συνάξεως των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών στο Σαμπεζύ Γενεύης, στη «Δήλωση του Τορόντο» (Παρ. 19), αντιβαίνει στην προλογική ομολογία του κειμένου, όπου αναφέρεται ότι «η Ορθόδοξος Εκκλησία, είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία» (Παρ. 1). Στη «Δήλωση του Τορόντο», σαφέστατα για μας τους Ορθόδοξους ενυπάρχει εκκλησιολογική εκτροπή, αναφέροντας ότι «οι εκκλησίες αναγνωρίζουν ότι το να αποτελεί κάποιος  μέλος της εκκλησίας του Χριστού είναι πιο περιεκτικό από το να αποτελεί  μέλος της ίδιας του της εκκλησίας».

Μπορούμε ως Ορθόδοξοι να δεχθούμε κάτι τέτοιο; Μπορούμε ως Ορθόδοξοι να δεχθούμε αυτό που καταδεικνύεται με το «περιεκτικότερο»; Ξεκάθαρα υποβαθμίζεται το γεγονός να ανήκεις στην ίδια σου την εκκλησία, πράγμα που ειδικά εμείς οι Ορθόδοξοι δεν μπορούμε να δεχθούμε, καθότι αντιβαίνει στην αυτοσυνειδησία της Ορθόδοξης Εκκλησίας. 

Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι μια από τις διάφορες εκκλησίες, όπως τούτο εννοείται με τη «Δήλωση του Τορόντο». Δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι ανήκουμε στις «επί μέρους εκκλησίες» και ότι υπάρχει μια άλλη Εκκλησία του Χριστού στην οποία είναι «περιεκτικότερο» να ανήκουμε. Ορθά λοιπόν η Ορθόδοξη Εκκλησία της Βουλγαρίας επιμένει να είναι εκτός του Π.Σ.Ε.

ΠΕΘ: “ΚΥΡΙΕ ΦΙΛΗ ΒΙΑΖΕΣΘΕ. Η ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΕΛΕΙΤΑΙ ΤΗ Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ”

ΠΕΘ: “ΚΥΡΙΕ ΦΙΛΗ ΒΙΑΖΕΣΘΕ. Η ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΕΛΕΙΤΑΙ ΤΗ Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ”

=====

Τη Μεγάλη Τρίτη, 26 Απριλίου 2016, το Υπουργείο Παιδείας παρουσίασε την Υπουργική απόφαση για το ολοήμερο Δημοτικό Σχολείο, συνοδευόμενη από ανακοίνωση που τιτλοφορείται: «Με υπογραφή Φίλη το ολοήμερο Δημοτικό Σχολείο - Ενιαίος Τύπος Ολοήμερου Δημοτικού Σχολείου - Η συνταγματική επιταγή γίνεται πράξη - Ίσες ευκαιρίες εκπαίδευσης για όλα τα παιδιά του δημοτικού σχολείου».

Η ως άνω Υπουργική απόφαση, κατά παράβαση κάθε συνταγματικής επιταγής,  εντελώς προκλητικά, μειώνει τις ώρες διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών από 2 σε 1 στην Ε’ και ΣΤ’ τάξη του Δημοτικού Σχολείου και ουσιαστικά καταργεί τη διδασκαλία του μαθήματος, αν συνυπολογίσει κανείς το γεγονός, ότι ήδη σε πολλά Δημοτικά Σχολεία γίνεται ελλιπής διδασκαλία ή δεν πραγματοποιείται καθόλου το μάθημα των Θρησκευτικών. 

Η απόφαση αυτή του Υπουργού Παιδείας, έρχεται να επιτείνει την όλη ζοφερή ατμόσφαιρα που καλλιεργείται από τον κ. Φίλη, αναφορικά με το μάθημα των Θρησκευτικών και τη σχεδιαζόμενη μετατροπή του σε θρησκειολογία ή, διαμέσου των νέων Προγραμμάτων Σπουδών, σε ένα πολυθρησκειακό Σούπερ Μάρκετ θρησκειών.

Με τον τρόπο αυτόν φανερώνει περίτρανα το μένος και την απαξίωσή του προς τη διδασκαλία της Ορθόδοξης χριστιανικής αγωγής στο ελληνικό σχολείο. Το μάθημα των Θρησκευτικών, ως εφόδιο γνώσης και βιώματος των ελληνοπαίδων στους δύσκολους καιρούς που διάγουμε, πέρα από την συμβολή του στις υπαρξιακές ανάγκες των μαθητών/τριών, αποτελεί ένα από τα πιο σπουδαία ανθρωπιστικά και κοινωνικά μαθήματα του σχολείου.

Γι΄ αυτό και η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων όχι μόνο απαιτεί την επαναφορά των ωρών διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών που αφαιρέθηκαν από το Ωρολόγιο Πρόγραμμα του Ενιαίου Τύπου του Ολοήμερου Δημοτικού Σχολείου αλλά και ζητάει επίμονα τον διορισμό Θεολόγων καθηγητών για να διδάσκουν το μάθημα στα Δημοτικά Σχολεία.

Κατόπιν όλων αυτών των εξελίξεων, η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων οφείλει να υπενθυμίσει στον Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων, κ. Νίκο Φίλη, ότι η Σταύρωση του Χριστού τελείται τη Μεγάλη Παρασκευή (στους ναούς την Μεγάλη Πέμπτη εσπέρας). Ως εκ τούτου ας μη βιάζονται κάποιοι στην Κυβέρνηση και στο Υπουργείο Παιδείας, με τις αποφάσεις και τις ανακοινώσεις τους εναντίον του μαθήματος των Θρησκευτικών. Εκτός κι αν θεωρούν ότι πρέπει τα καρφιά στο Σώμα του Χριστού να τα καρφώσουν πριν τη Μεγάλη Παρασκευή ή ακόμη, και μετά, όχι όμως, ανήμερα της Μεγάλης Παρασκευής, προφανώς για να μην υποσκιαστεί και υποσκελιστεί η πράξη τους από αυτήν του Ιούδα και των Εβραίων και Ρωμαίων σταυρωτών του Χριστού.

Να θυμίσουμε επίσης, σε όλους αυτούς τους διώκτες, ότι ανά τους αιώνες, πολλοί προδότες και σταυρωτές του Χριστού, ήλθον και παρήλθον, ο Χριστός, όμως, μένει ο Ίδιος, «χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας» (Εβρ. 13, 8).

Το ΔΣ της ΠΕΘ

Ο ΣΕΒ. ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ κ. ΦΙΛΗ

Ο ΣΕΒ. ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ κ. ΦΙΛΗ

=====

Στά σημερινά τά χρόνια βάλθηκαν μερικοί νά θάψουν τά ἰδανικά μας, τήν πνευματική μας  περιουσία καί τά βιώματά μας, μέ τά ὁποῖα μεγαλούργησε ἡ φυλή μας καί δοξάστηκε στά πέρατα. Καί αὐτά τά βιώματα εἶναι ἡ πίστη μας καί ἡ παιδεία μας. Παλαιά ἔλεγε ἡ γιαγιά στό ἐγγονάκι της: «Ἄντε, παιδί μου, στό σχολειό νά μάθεις γράμματα, γιά νά μοῦ ἐξηγᾶς τό Εὐαγγέλιο»! Μά στά σημερινά τά χρόνια στά Σχολεῖα μας σκότωσαν τήν ὡραία ἑλληνική μας γλώσσα, μέ τό καλπάζον ὕφος της καί τήν μεγαλοπρέπειά της, καί στά Σχολεῖα μας πάλι δέν ἐπιτρέπεται νά διδάσκεται τό Εὐαγγέλιο σάν θρησκευτικό μάθημα, ὅπως γινόταν τόσα χρόνια μέχρι τώρα. 

Τήν μεγάλη αὐτή ζημιά στήν Παιδεία τῆς πατρίδας μας τήν ἔκανε ὁ σημερινός ὑπουργός τῆς Παιδείας. Αὐτός ὁ κύριος μέ ἀπόφασή του ἀφαίρεσε ἀπό τήν Παιδεία τήν ψυχή της, πού εἶναι ἡ πίστη στόν Ἰησοῦ Χριστό. Αὐτήν τήν πίστη στόν Ἰησοῦ Χριστό μέ τήν ὀρθόδοξη διδασκαλία μάθαιναν καί σπούδαζαν μέχρι τώρα οἱ μαθητές στά Σχολεῖα μας μέ τό θρησκευτικό μάθημα. Ἀλλά ὁ κύριος ὑπουργός τό μάθημα αὐτό τό μεταβάλλει στά χρόνια μας σέ θρησκειολογία, λόγο, δηλαδή, γιά ὅλα τά θρησκεύματα.

Νέο σταύρωμα αὐτό καί νέα ταφή τῆς Πατρίδας μας!... Ἀλλά μή φοβᾶστε, χριστιανοί! Γρήγορα θά σβήσουν οἱ σταυρωτές καί θά καταπέσουν τά σχέδιά τους καί θά σαρωθοῦν καί θά πεταχθοῦν στούς κάδους τῶν ἀχρήστων καί αὐτοί οἱ ἴδιοι θά γραφοῦν μέ μελανά γράμματα, γιατί τόλμησαν νά ἀφαιρέσουν τήν ὀρθόδοξη παιδεία ἀπό τά χρυσᾶ μας παιδιά. 

Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΕΙΠΝΟΣ

Η ΑΠΟΛΕΣΘΕΙΣΑ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ Ε΄ ΠΡΟΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΔΙΑΣΚΕΨΕΩΣ

[Σαμπεζύ – Γενεύη, 10-17 Ὀκτωβρίου 2015]:

«ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΟΙΠΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΚΟΣΜΟΝ»

_______

Η ΑΠΟΛΕΣΘΕΙΣΑ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

Του Καθηγητή Δημήτριου Τσελεγγίδη

=====

β) Ὡς πρός τήν 5^η §, ἡ ἑρμηνεία πού ἐπιχερεῖ ὁ Σεβασμιώτατος σ’ αὐτήν εἶναι ὀρθή, ἀλλά καί ἡ ἀσάφεια τοῦ Προσυνοδικοῦ Κειμένου ἐπιτρέπει καί ἄλλη ἑρμηνευτική προσέγγιση. Ἔτσι, ἡ «ἀπολεσθεῖσα ἑνότητα τῶν Χριστιανῶν», κατά τήν ἑρμηνεία τοῦ Σεβασμιωτάτου, δέν ἀφορᾶ τούς Ὀρθοδόξους, ἀλλά τούς ἑτεροδόξους (σελ. 6). Ὅμως, καί οἱ Ὀρθόδοξοι εἶναι κι αὐτοί Χριστιανοί. Ἔτσι, ἐπιτρέπει τό Προσυνοδικό Κείμενο τήν ἑρμηνεία, γιά ἀπολεσθεῖσα ἑνότητα ὅλων τῶν Χριστιανῶν, αὐτονοήτως συμπεριλαμβανομένων καί τῶν Ὀρθοδόξων, πρᾶγμα πού ἀντίκειται στήν βιβλική καί ἀκατάλυτη ἀλήθεια γιά τήν προφητεία τοῦ Χριστοῦ γιά τήν Ἐκκλησία, ὅτι «πύλαι Ἅδου οὐ κατισχύσουσι αὐτῆς». Ἕνα Συνοδικό Κείμενο ὀφείλει νά εἶναι σαφέστατο καί ὄχι διφορούμενο.

Ὡς πρός τόν νεολογισμό: «διηρημένη Ἐκκλησία», γιά νά ἀποφευχθεῖ τόσο ἡ παράχρησή του ὅσο καί οἱ θεολογικές ἀντεγκλήσεις, καλό εἶναι νά υἱοθετηθεῖ ἡ δογματική ἀκρίβεια, ὅπως αὐτή διατυπώνεται ἐπ’ αὐτοῦ τοῦ θέματος ἀπό τόν Ἅγιο Ταράσιο, Πατριάρχη Κων/πόλεως καί Πρόεδρο τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, σέ Ἐπιστολή του πρός τόν Πάπα Ρώμης Ἀνδριανό: «Καί οὐδαμῶς εἴασε Χριστός ὁ Θεός ἡμῶν, ἡ πέτρα ἐν ᾗ ἐστηριγμένοι ἐσμέν, τόν ἄνωθεν ὑφαντόν διόλου χιτῶνα, εἴτουν τήν παρ’ αὐτοῦ καί ἐπ’ αὐτόν οἰκοδομηθεῖσαν Ἐκκλησίαν αὐτοῦ διεσχισμένην καί διερρηγμένην, καί τά μέλη ἄλλοτε ἄλλως κινούμενα» (PG 98, 1440 C). Ἄν ὅμως εἶναι ἀνάγκη νά χρησιμοποιηθεῖ ὁ παραπάνω νεολογισμός («διηρημένη Ἐκκλησία»), νά διευκρινίζεται, ὅτι ὁ νεολογισμός αὐτός δέν ἀφορᾶ τόν ὀντολογικό (ὑπαρξιακό) χαρακτῆρα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ὡς τοῦ μόνου μυστηριακοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ. Τό καλύτερο καί δογματικῶς ἐπιβεβλημένο, ὅμως, εἶναι νά ἀποφεύγεται τελείως ὁ νεολογισμός αὐτός, γιατί τροφοδοτεῖ τήν διγλωσσία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τόσο τῶν ἑτεροδόξων, ὅσο δυστυχῶς καί τῶν Ὀρθοδόξων, καί δημιουργεῖ ἀνεπίτρεπτη σύγχυση στό πλήρωμα τῆς Ὀρθόδοξης καί μόνης Ἐκκλησίας καί πέραν τούτου, ἀκριβέστερα, εἶναι τελείως ἄστοχος. 

(Συνεχίζεται)

Η ΜΟΝΗ ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΙΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΙΣΑ ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΤΟ ΣΑΜΠΕΖΥ

Η ΜΟΝΗ ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΙΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΙΣΑ ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΤΟ ΣΑΜΠΕΖΥ

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

=====

Η Ιερά Μονή Ζωγράφου με Επιστολή της προς την Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους, εκφράζει τις «σκέψεις και ανησυχίες της», αναφορικά με τη δημοσιευθείσα απόφαση της Συνάξεως των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών, που πραγματοποιήθηκε στο Ορθόδοξο Κέντρο του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Σαμπεζύ Γενεύης. 

Όπως αναφέρεται στην σχετική Επιστολή της Ιεράς Μονής Ζωγράφου, «παρατηρείται έντονη μονομέρεια των διατυπώσεων και της ορολογίας». Για τούτο παρατηρεί ότι «ως έκφρασις του συνόλου της Εκκλησίας το κείμενο οφείλει να εκθέτει τα εν αυτώ νοούμενα μετά απολύτου σαφηνείας και ακριβούς διατυπώσεως». Τούτο φυσικά δεν εξυπονοεί λεκτικές διασαφηνίσεις, αλλά την εκκλησιολογική εκτροπή από την αναφορά του εν λόγω κειμένου σε άλλες ‘’εκκλησίες’’.

Όντως παρουσιάζεται σοβαρή αντίφαση στο εν λόγω κείμενο και ως εκ τούτου εκκλησιολογική στρέβλωση, γιατί από τη μια αναφέρεται στην αίσθηση της αυτοσυνειδησίας της Ορθόδοξης Εκκλησίας ότι «η Ορθόδοξος Εκκλησία, είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία» και από την άλλη γίνεται αναφορά σε άλλες ‘’εκκλησίες’’.

«Η επιμελής αυτή μονομέρεια», τονίζει η σχετική Επιστολή της Ιεράς Μονής Ζωγράφου, «δίνει την εντύπωσιν μιας σκοπιμότητος ότι όλη η προσπάθεια των συντακτών του κειμένου κινείται προς ‘’ανάπαυσιν’’ των λεγομένων άλλων ‘’εκκλησιών και ομολογιών’’ δηλαδή των ευρισκομένων εκτός της Μίας και μοναδικής Εκκλησίας».

Χωρίς περιστροφές αβρότητας, που κάποτε αλλοιώνουν την ακρίβεια των  επισημάνσεων, αναφέρει ότι «ασφαλώς τούτο δημιουργεί ασαφείς διατυπώσεις και ορολογικήν σύγχυσιν, και διαφέρει ριζικώς από την δισχιλιετήν γραμμήν της Ορθοδόξου Εκκλησίας εις τοιαύτας επισήμους Συνάξεις να διακρίνει μεταξύ της αληθείας και του ψεύδους και να διαφυλάττει  τα λογικά πρόβατα εντός Εαυτής από τον κίνδυνον των διαφόρων αιρέσεων». 

«Αντιθέτως» τονίζεται στην επιστολή της Ιεράς Μονής Ζωγράφου, «εδώ ο όρος ‘‘Εκκλησία’’ συγχέεται με τας διαφορετικάς χριστιανικάς κοινότητας αποκαλουμένας εις το εν λόγω κείμενο εξίσου ‘’Εκκλησίες’’». 

Στην Επιστολή αυτή της Ιεράς Μονής Ζωγράφου, ήλθε να προστεθεί  η παρήγορη θέση της Εκκλησίας της Βουλγαρίας αναφορικά με το εν λόγω κείμενο, όπου Ορθοδόξως ομολογεί ότι «εκτός από την Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία δεν υπάρχουν άλλες Εκκλησίες, αλλά μόνο αιρέσεις και σχίσματα.  Επίσης επισημαίνει με σαφήνεια ότι το «να ονομάζονται οι αιρέσεις και τα σχίσματα  ‘’Εκκλησίες’’  είναι από θεολογική, δογματική και κανονική άποψη εντελώς λανθασμένο». Δόξα τω Θεώ, οι ομόδοξοι εκ Βουλγαρίας αδελφοί, Ορθοδόξως μας ανέπαυσαν.

ΚΑΜΙΑ ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΘΥΑΤΕΙΡΩΝ

ΚΑΜΙΑ ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΘΥΑΤΕΙΡΩΝ

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

 Στις 5 τρέχοντος πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο,  Έκτακτη Σύναξη των κληρικών της Αρχιεπισκοπής Θυατείρων, υπό την προεδρία του Σεβασμιωτάτου Θυατείρων Γρηγορίου. Σ’ αυτήν παρέστησαν και οι Θεοφιλέστατοι επίσκοποι Κυανέων και Τροπαίου. Κατ’ αυτήν μίλησε για την μέλλουσα Πανορθόδοξη Σύνοδο ο π. Βασίλειος Παπαθανασίου. 

Ο Αιδεσιλομογιώτατος θα συμμετάσχει σ’ αυτήν, ως μέλος της αντιπροσωπείας του Οικουμενικού Θρόνου. Ο π. Βασίλειος τόνισε μεταξύ άλλων ότι η Πανορθόδοξη Σύνοδος αποτελεί την «εκπλήρωση πόθων πολλών γενεών Ορθοδόξων». Αν ρίξει μια πρόχειρη ματιά στα θέματα που θα τεθούν ενώπιον της Συνόδου, και ιδία στο άρθρο 6, θα αντιληφθεί και ο πλέον αδαής γιατί δεν συμμεριζόμαστε την πιο πάνω άποψη. 

Δεν αποτελεί «πόθο πολλών γενεών Ορθόδοξων» η αναγνώριση ως «Εκκκλησιών» των αιρετικών μορφωμάτων των Παπικών, των Αγγλικανών και των λοιπών της ομηγύρεως των Προτεσταντών, ούτε, φυσικώ τω λόγω, των Μονοφυσιτών. Επίσης δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε με τον π. Βασίλειο ότι η Πανορθόδοξη Σύνοδος θα προβεί στην «κοινή ομολογία της αληθείας της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας». Εδώ που φτάσαμε, πάτερ μου, πάνε να μας επιβάλουν, ετσιθελικώ τω τρόπω, την «βαπτισματική θεολογία», πάνε να μας παρουσιάσουν, μέσω του βαπτίσματος, ότι οι αιρετικοί αποτελούν μέλη της Εκκλησίας!!! (ενώ εμμένουν εμμανώς, επιμόνως κι αταλάντευτα στις πολλές και ποικίλες ετεροδιδασκαλίες τους). Κι όμως! Εσείς τα βλέπετε όλα ρόδινα, όλα κατ’ ευχήν, ενώ γνωρίζετε εκ του σύνεγγυς τι διαδραματίστηκε στις Προσυνοδικές Επιτροπές τα τελευταία χρόνια.  

Αν εγκριθούν, ο μη γένοιτο, όλες αυτές οι κακοδιδασκαλίες στην Πανορθόδοξη Σύνοδο, τελικά η Συνοδος θα δώσει μήνυμα, όχι οικουμενικό -όπως λέτε- άλλα οικουμενιστικό. Θα δικαιώσει τη συμμετοχή των Ορθοδόξων Εκκλησιών στο κακόφημο άντρο των προτεσταντικών σχεδιασμών που ακούει στο όνομα «Π.Σ.Ε.». Δυστυχώς όμως, για τους οικουμενιστές, τα πράγματα δεν θα είναι τόσο εύκολα. Ήδη οι Ορθόδοξες φωνές μέρα με τη μέρα  πυκνώνουν και οι οικουμενιστές φαίνεται «θα τα βρουν μπαστούνια». Αμήν. Γένοιτο.

ΠΟΙΑ ΣΗΜΕΙΑ ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΜΟΝΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

ΠΟΙΑ ΣΗΜΕΙΑ ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΜΟΝΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Στις επιστολές που έστειλαν στην Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους οι Μονές Γρηγορίου Ξηροποτάμου, Καρακάλλου, Φιλοθέου, Ζωγράφου και Κουτλουμουσίου κάνουν πολλές οξυδερκείς και πολύ θεολογικές παρατηρήσεις αναφορικά με τα κείμενα της ε΄ Προσυνοδικής Διάσκεψης που προωθήθηκαν για να εγκριθούν από την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Κρήτης.

Συνοπτική περίληψη αυτών των σημείων διαβάσαμε στο ιστολόγιο “Κατάνυξις”:

“* Η Συνοδικότητα της Εκκλησίας υπονομεύεται και προωθείται η θεολογογική υποστηρικτική της υπεροχής (λόγω της περιορισμένης συμμετοχής των επισκόπων  ενώ  δίδεται υπερβολική εξουσία  στους  πρωτεύοντες κάθε Τοπικής Εκκλησίας)

* Υπάρχει απαράδεκτη ασάφεια στα προ-συνοδικά κείμενα γενικώς, επιτρέποντας ερμηνείες που αποκλίνουν από το ορθόδοξο δόγμα.

* Δεν υπάρχει η θεμελιώδης βάση  διαλόγων με θέμα «την πίστη και την παράδοση της αρχαίας Εκκλησίας και των επτά Οικουμενικών Συνόδων,» έτσι ώστε να εμφανίζεται στην  μετέπειτα ιστορία της Ορθόδοξης Εκκλησίας να λείπει κάποιο «κομμάτι» ή να μην υπάρχει φυσική συνέχεια .

*Υπάρχει προσπάθεια από κάποιους να αποκτήσουν πανορθόδοξη επιβεβαίωση με εντελώς απαράδεκτα κείμενα από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών.

* Εμφανίζεται η απαράδεκτη εφαρμογή του όρου «εκκλησία» σε σχίσματα και αιρέσεις.

Υπάρχουν μέχρι σήμερα αρκετές ενστάσεις από πολλές εκκλησίες και Ιεράρχες τελικά για τον στόχο αυτής της Πανορθοδόξου Συνόδου, η οποία συγκαλείται σε χαλεπούς καιρούς. Το δόγμα που «κυριαρχεί στην ατμόσφαιρα» πριν την σύγκλιση της δεν προδικάζει μελλοντικά ορθά αποτελέσματα και «ερμηνείες».

Πολύ εύστοχες παρατηρήσεις οι οποίες ελπίζουμε ότι θα τύχουν της καθολικής έγκρισης των Μονών του Αγίου Όρους και στη συνέχεια θα γίνουν φωτεινή πυξίδα για τις εργασίες της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου.

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι όλες οι Μονές του Αγίου Όρους θα τηρήσουν ομολογιακή στάση και δεν θα απογοητεύσουν τους πιστούς που προσβλέπουν στο Άγιον Όρος σαν την ακρόπολη της Ορθοδοξίας.

TΑ ΜΕΓΑΛΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

TΑ ΜΕΓΑΛΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»

=====

Ἐκεῖ ποὺ φάνηκαν καθαρώτερα τὰ καίρια θεολογικὰ ἀδιέξοδα, στὰ ὁποῖα ὁδηγεῖται ἡ προετοιμαζομένη Μεγάλη Σύνοδος, εἶναι ἡ ἐφετινὴ Πατριαρχικὴ καὶ Συνοδικὴ Ἐγκύκλιος γιὰ τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, ποὺ εἶναι ἀφιερωμένη σ᾽ αὐτὴ τὴν μεγάλη Σύνοδο.

Ἡ Ἐγκύκλιος, τὴν ὁποία ὑπογράφει ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης καὶ οἱ Συνοδικοὶ τοῦ Θρόνου Μητροπολίτες, στὴν προσπάθειά της νὰ προβάλει τὴν σημασία τῆς Μεγάλης Συνόδου τοῦ Ἰουνίου οὐσιαστικὰ φανερώνει τὰ μεγάλα ἀδιέξοδα ποὺ ἡ σύγκλησή της ἔχει δημιουργήσει:

1. Τὸ Πατριαρχικὸ κείμενο τονίζει μὲ ἐπιμονὴ καὶ ἔμφαση τὴν ἀξία τῆς συνοδικότητας στὴν Ὀρθοδοξία, διακηρύσσοντας ὅτι: «Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μία καὶ μόνη αὐθεντίαν ἀναγνωρίζει: τὴν Σύνοδον τῶν κανονικῶν Ἐπισκόπων της».

Τὸ ὑποστηρίζει αὐτό, τὴν στιγμὴ κατὰ τὴν ὁποία ἡ προετοιμαζομένη Μεγάλη Σύνοδος εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς καταλύει τὴν συνοδικότητα, ἀφοῦ καθιερώνει γιὰ πρώτη φορὰ στὴν ἱστορία τὸ ἀντιπαραδοσιακὸ, παντελῶς ἄγνωστο στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, σύστημα τῆς μιᾶς ψήφου ἀνὰ Ἐκκλησία.

2. Πολὺ περισσότερο ἡ συνοδικότητα καταλύεται ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἔχει τεθεῖ ἀνώτατο ὅριο συμμετοχῆς 24 Ἐπισκόπων ἀνὰ Ἐκκλησία. Αὐτὸ σημαἰνει ὅτι ἡ συντριπτικὴ πλειονότητα τῶν Ἐπισκόπων ἔχει ἀποκλεισθεῖ ἀπὸ τὴν Σύνοδο. Ποιός ἐγγυᾶται ὅτι ἡ ἐπιλεκτικὴ μειονότητα θὰ ὀρθοτομήσει; Μάλιστα μὲ τὸ πνιγηρὸ σύστημα τῆς μιᾶς ψήφου ἀνὰ Ἐκκλησία; Ποῦ βρίσκεται ἑπομένως ἡ συνοδικότητα, ποὺ μάλιστα διεκδικεῖ τὴν ἀνώτατη αὐθεντία;

3.  Τὸ πατριαρχικὸ κείμενο τονίζει ἐπίσης ὅτι «ἄνευ συνοδικῆς ἀποφάσεως οἱ διακρίσεις μεταξὺ Ὀρθοδοξίας καὶ αἱρέσεως δὲν εἶναι δυνατή». Ἀλλὰ ἡ ἐκκλησιαστική μας ἱστορία διδάσκει ὅτι τὴν αἵρεση τὴν ἀντιλαμβάνονταν πρῶτα οἱ εὐαίσθητες κεραῖες μεμονωμένων μελῶν τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ συχνὰ δὲν ἦταν Ἐπίσκοποι, κάποτε οὔτε κἂν κληρικοί. Ἡ Σύνοδος τῶν Ἐπισκόπων ἐρχόταν ἐκ τῶν ὑστέρων νὰ ἐπιβεβαιώσει καὶ καθιερώσει τὴν δική τους μαρυτυρία, καὶ ἡ συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας, τὸ πλῆθος δηλαδὴ τῶν πιστῶν ποὺ φωτιζόμενο ἀπὸ τὸ ἅγιο Πνεῦμα ἀποτελεῖ τὴν μόνη ἀπόλυτη ἀνώτατη αὐθεντία στὴν ἐκκλησία, ἐπισφράγιζε καὶ ἐπικύρωνε τὶς συνοδικὲς ἀποφάσεις.

Εἶναι συνεπῶς λανθασμένη ἡ ἀντίληψη ὅτι «ἄνευ συνοδικῆς ἀποφάσεως οἱ διακρίσεις μεταξὺ Ὀρθοδοξίας καὶ αἱρέσεως δὲν εἶναι δυνατή».

4. Τὸ πατριαρχικὸ κείμενο διατείνεται ἀκόμη ὅτι «πρώτιστος σκοπὸς καὶ σπουδαιότης τῆς Πανορθοδόξου ταύτης Συνόδου εἶναι νὰ καταδειχθῇ ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία».

Ὀρθὸν ἀναμφιβόλως, καὶ ἡ πλήρης ἀποδοχή του θὰ ἀποτελοῦσε εὐχῆς ἔργον. Πῶς ὅμως μπορεῖ νὰ συνδυαστεῖ αὐτὴ ἡ διακήρυξη μὲ τὴν ἀδιανόητη ὁμολογία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ἐνώπιον τῶν Ἱεραρχῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου τὴν 29η Αὐγούστου τοῦ 2015 ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ συγκαλέσει οἰκουμενικὴ σύνοδο, διότι δὲν μποροῦν νὰ κληθοῦν σὲ αὐτὴ «Ἡ ἐκ τῆς Δύσεως χριστιανοί»;

Εἶπε ἐπὶ λέξει ὁ Πατριάρχης: «Δευτέρα παρατήρησις ἐπὶ τοῦ θέματος τούτου εἶναι ἡ διευκρίνησις περὶ τῆς φύσεως τῆς συντελουμένης Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου. Κατὰ τὴν ἐπιλογὴν τῆς ὀνομασίας τῆς Συνόδου ταύτης ὑπὸ τῆς Α´ Προσυνοδικῆς Πανορθοδόξου Διασκέψεως ἀπεφεύχθη συνειδητῶς ὁ χαρακτηρισμὸς αὐτῆς ὡς Οἰκουμενικῆς Συνόδου διὰ τὸν λόγον ὅτι δὲν καλοῦνται ὡς μέλη αὐτῆς οἱ ἐκ τῆς Δύσεως Χριστιανοί, ὡς συνέβαινε πάντοτε ἐν τῇ ἀρχαίᾳ Ἐκκλησίᾳ κατὰ τὴν σύγκλησιν οἰκουμενικῶν συνόδων…».

Πρωτίστως νὰ τονισθεῖ ὅτι, ὅπως ἀπέδειξε ὁ ὁμότιμος καθηγητὴς τοῦ Α.Π.Θ. πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης, τέτοια ἀπόφαση τῆς Α´ Προσυνοδικῆς Πανορθοδόξου Διασκέψεως (1976) δὲν ὑπάρχει. Ἴσα-ἴσα μέχρι τότε καὶ ἐπὶ δεκαετίες γινόταν πάντοτε λόγος γιὰ σύγκληση Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ἡ ἀλλαγὴ συντελέστηκε ἀφανῶς τὰ τελευταῖα χρόνια.

Ἑπομένως, δικαίως ἔχει ἐπισημανθεῖ ἀπὸ κορυφαίους θεολόγους ὅτι ἡ μεταβολὴ τοῦ χαρακτήρα τῆς συνόδου ἀπὸ Οἰκουμενική, ποὺ ἦταν ἀρχικά, σὲ «Ἁγία καὶ Μεγάλη σύνοδο» φανερώνει μειωμένη αὐτοσυνειδησία ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία. Τὸ νὰ διακηρύσσουμε ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, καὶ ταυτόχρονα νὰ ἀναγνωρίζουμε ὅτι ἀδυνατεῖ νὰ συγκαλέσει Σύνοδο Οἰκουμενικὴ εἶναι ἀντίφαση καταλυτικὴ καὶ ἕνα ἀπὸ τὰ πλέον τραγικὰ ἀδιέξοδα, στὰ ὁποῖα ὁδηγεῖται ἡ Μεγάλη Σύνοδος.

Φανερώνει ἀκόμα αὐτὴ ἡ μεταβολὴ τοῦ χαρακτήρα τῆς Συνόδου τὴν ἐπικίνδυνη ἀλλοίωση ποὺ ἔφερε στὴν συνείδηση τῶν Ὀρθοδόξων τὸ κίνημα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Οἱ ἀρχικοὶ ὁραματιστὲς τῆς συγκλήσεως Μεγάλης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἂν καὶ οἰκουμενιστές, διατηροῦσαν ἀκόμη τὴν παραδοσιακὴ αὐτοσυνειδησία ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι εἶναι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, καὶ ἑπομένως ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ συγκαλέσει Σύνοδο Οἰκουμενική. Μὲ τὸ πέρασμα ὅμως τοῦ χρόνου καὶ μὲ τὸν διαρκῆ συγχρωτισμὸ μὲ τοὺς αἱρετικούς τῆς Δύσεως ἡ αὐτοσυνειδησία αὐτὴ μειώθηκε ἐπικίνδυνα, ἂν δὲν χάθηκε παντελῶς.

5. Τέλος, ἀφοῦ, κατὰ τὴν Πατριαρχικὴ Ἐγκύκλιο, ἡ Σύνοδος τῶν Ἐπισκόπων εἶναι αὐτὴ ποὺ διακρίνει τὴν αἵρεση ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία, θὰ στοιχήσει ἆραγε ἡ μεγάλη σύνοδος στὴν μέχρι τώρα διαχρονικὴ ἀπὸ τὸν ἔνατο αἰώνα συνοδικὴ καὶ ἁγιοπατερικὴ κατάγνωση τοῦ Παπισμοῦ καὶ κατ᾽ ἐπέκταση καὶ τοῦ Προτεσταντισμοῦ; Οἱ Μεγάλες Σύνοδοι τοῦ 879 καὶ τοῦ 1431-51, καὶ οἱ μετέπειτα πλῆθος Πατριαρχικὲς καὶ Συνοδικὲς ἀποφάσεις ἔχουν καταδικάσει μὲ μεγάλη θεολογικὴ ἀκρίβεια τὶς φοβερὲς πλάνες τοῦ ἀποστατημένου δυτικοῦ χριστιανισμοῦ.

Ὅλοι οἱ ἅγιοι Πατέρες ἀπὸ τὸν Μέγα Φώτιο, τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ καὶ τὸν ἅγιο Μάρκο τὸν Εὐγενικό, μέχρι τὸν ἅγιο Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη, τὸν ἅγιο Ἀθανάσιο τὸν Πάριο, τὸν ἅγιο Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλό, τὸν ἅγιο Νεκτάριο καὶ τόσους ἄλλους ἔχουν καταδικάσει τὶς πλάνες τῶν αἱρετικῶν δυτικῶν αὐστηρότατα. Μάλιστα στὴν κατὰ ἔτος 1848 ἀπάντηση τῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς στὸν Πάπα Πίο τὸν Θ´ τονίζεται: «Ἦν ποτε Ἀρειανισμός, ἔστι δε τὴν σήμερον καὶ ὁ Παπισμός· ἀλλὰ καὶ οὗτος (ὥσπερ κἀκεῖνος ὁ ἤδη παντάπασιν ἐκλελοιπώς), καίτοι ἀκμαῖος τό γε νῦν εἶναι, οὐκ ἰσχύσει εἰς τέλος, ἀλλὰ διελεύσεται καὶ καταβληθήσεται, καὶ ἡ οὐράνιος μεγάλη φωνὴ ἠχήσει “ΚΑΤΕΒΛΗΘΗ”»!

Λοιπόν, ἡ Μεγάλη Σύνοδος θὰ ἀκολουθήσει στὸ δρόμο τῆς ἀλήθειας ὅλες αὐτὲς τὶς Συνόδους καὶ τοὺς θεοφόρους Πατέρες; Θὰ φωνάξει καὶ αὐτὴ “ΚΑΤΕΒΛΗΘΗ” γιὰ τὸν Παπισμό; Ἂν δὲν τὸ κάνει, μπορεῖ ἴσως νὰ κερδίσει τὴν ἀναγνώριση τοῦ χωρὶς Χριστὸν κόσμου καὶ τὴν ἐκτίμησή του, θὰ ἔχει χάσει ὅμως τὴ θέση της ἀνάμεσα στὶς Ὀρθόδοξες Συνόδους, καὶ ἀργὰ ἢ γρήγορα ἡ γρηγοροῦσα συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας θὰ τὴν ἀπορρίψει. Καὶ αὐτὸ θὰ εἶναι κάτι παραπάνω ἀπὸ θλιβερό!

Ἠλ. στοιχειοθ. «ΧΡΙΣΤΙΑΝ. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»