ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΚΑΛΩΣΟΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑ

ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΚΑΛΩΣΟΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑ 

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====     

Διαβάσαμε στη “Ρομφαία”:

“Την έντονη διαμαρτυρία τους εξέφρασαν κληρικοί της Γεωργίας, με την οποία καλούν τον Πατριάρχη Ηλία Β΄ να μην συναντήσει τον Πάπα Φραγκίσκο, ο οποίος θα επισκεφθεί την Τιφλίδα την Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2016.

Ο Πάπας Φραγκίσκος θα πραγματοποιήσει επίσημη επίσκεψη στη Γεωργία, τον οποίο θα υποδεχθεί στο Διεθνές Αεροδρόμιο της Τιφλίδας ο Πρόεδρος Γκιόργκι Μαργκβελασβίλι.

Πληροφορίες αναφέρουν ότι η συνάντηση του Πάπα Φραγκίσκου με τον Καθολικό Πατριάρχη Γεωργίας Ηλία Β΄, θα πραγματοποιηθεί στο Πατριαρχικό Μέγαρο το βράδυ της Παρασκευής.

Το Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων Romfea.gr επικοινώνησε με Ιεράρχη της Εκκλησίας της Γεωργίας, ο οποίος ανέφερε ότι "το Πατριαρχείο απορρίπτει κατηγορηματικά τις διαμαρτυρίες συγκεκριμένων κληρικών, οι οποίες δεν εκφράζουν το σύνολο της Εκκλησίας μας".

"Το Πατριαρχείο της Γεωργίας καλωσορίζει τον υψηλό επισκέπτη και ελπίζει ότι η επίσκεψή του θα συμβάλει στην εμβάθυνση των σχέσεων και την ενίσχυση της ειρήνης στην περιοχή" συμπλήρωσε χαρακτηριστικά ο Σεβασμιώτατος.”

Εκφράζουμε τη βαθύτατη θλίψη μας και την σφοδρότατη διαμαρτυρία μας για τη στάση του Πατριάρχη Γεωργίας Ηλία Β΄ η οποία αντιστρατεύεται την εκπεφρασμένη βούληση του ποιμνίου του για την παπική επίσκεψη.

Ο Πάπας δεν έχει καμιά θέση στη Γεωργία. Κι όμως! Ο πατριάρχης Ηλίας συναντήθηκε ήδη με τον Πάπα Φραγκίσκο και του απηύθυνε λόγους που δείχνουν έλλειψη ορθόδοξης αυτοσυνειδησίας. Το ποίμνιο της Εκκλησίας της Γεωργίας διαμαρτυρήθηκε έντονα για την παπική επίσκεψη. 

Η στάση του Πατριάρχη της Γεωργίας δεν μας ξενίζει καθόλου επειδή ανέκαθεν έκανε νερά σε θέματα οικουμενισμού. Έπαιρνε, όμως, τελικά ορθές αποφάσεις για θέματα οικουμενισμού μόνον εξαιτίας των μαζικών αντιδράσεων του ποιμνίου του.

Οι δηλώσεις του Πατριάρχη της Γεωργίας και η υποδοχή που επεφύλαξε στον Πάπα μας βάζουν σε μεγάλο σκεπτικισμό και για την ετυμηγορία που θα εκδώσει τελικά η Εκκλησία της Γεωργίας για τη Σύνοδο της Κρήτης.

ΝΙΚΟΣ ΑΝΔΡΙΩΤΗΣ Ο ΧΕΙΡΑΨΙΑΣ ΤΗΣ ΑΣΤΟΡΙΑΣ

ΝΙΚΟΣ ΑΝΔΡΙΩΤΗΣ

Ο ΧΕΙΡΑΨΙΑΣ ΤΗΣ ΑΣΤΟΡΙΑΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Γνωστό το περιστατικό κατά το οποίο λεβέντης μαθητής του Γυμνασίου του Αγίου Δημητρίου Αστορίας αρνήθηκε να κάνει χειραψία με τον ολετήρα της Ελλάδος εκκλησιομάχο και εθνομηδενιστή Τσίπρα.

Όλοι καμαρώσαμε τη λεβεντιά του παιδιού που δεν καταδέχτηκε να θυσιάσει την αξιοπρέπεια του στο βωμό των δημοσίων σχέσεων.

Θλιβερή εξαίρεση στον κανόνα είναι η στάση του κ. Νίκου Ανδριώτη του γνωστού Ιακωβίνου του γκέτο της Αστορίας που πλέει σε ένα ωκεανό ναρκισσισιμού και εγωπάθειας.

Ο κύριος αυτός -παρόλον ότι μιλά για Παρθενώνα και Αγιά Σοφιά- ενοχλήθηκε από την εθνοπρεπή συμπεριφορά του μαθητή και αντί να προτείνει το σχολείο να τον βραβεύσει για το ήθος του προσπάθησε με μεσοβέζικες δηλώσεις -όπως αυτές που είναι συνηθισμένος να κάνει- να ψέξει τη στάση του μαθητή.

Άκου να δεις κύριε Ανδριώτη μας. Τον τίτλο του χειραψία της ομογένειας να τον κρατήσεις για τον εαυτό σου και για ορισμένους άλλους κούφους ανθρώπους που η μόνη τους έγνοια είναι να καμαρώνουν και να φωτογραφίζονται δίπλα στους διάφορους πολιτικάντηδες.

Να το χωνέψεις καλά, κ. Ανδριώτη, ότι υπάρχουν πολλοί που έχουν αξιοπρέπεια στην ομογένεια και που έχουν γυρίσει την πλάτη στους σημερινούς Εκκλησιομάχους και εθνομηδενιστές κυβερνώτες. Ως εκ τούτου ο μαθητής που είχε τη λεβεντιά να αγνοήσει τον Τσίπρα αξίζει μόνο το σεβασμό και τη βαθύτατη εκτίμηση όλων μας.

Και πολύ λίγο μας απασχολεί αν η λεβέντικη στάση του δεν αρέσει σε σένα και σε κάτι άλλους του ιδίου φυράματος. Γνωστό άλλωστε τυγχάνει το επίπεδο της σοβαρότητας που διακρίνει μερικούς παραγοντίσκους που εκπροσωπούν με τον πιο αποκαρδιωτικό τρόπο την ομογένεια. Βλέπε επί παραδείγματι την περίπτωση Γαλάτουλα.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΔΙΩΞΗ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΑΝΤΙΝΕΙΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΔΙΩΞΗ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΑΝΤΙΝΕΙΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

=====

Σέ ὅλη τήν ἱερά Μητρόπολη Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως, κλῆρο καί λαό, ἀλλά καί σέ ὅλους γενικά τούς χριστιανούς, προκάλεσε ἀγανάκτηση ἡ δικαστική δίωξη τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μαντινείας καί Κυνουρίας κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ γιά τόν σωστό Του λόγο περί τῆς ὁμοφυλοφιλίας καί τῶν ὁμοφυλοφίλων.

Ὅλοι λέγουμε μέ ἀπογοήτευση: Ποῦ καταντήσαμε!... Ἀντί νά ξεσηκωθοῦμε ἐμεῖς κατά τῆς αἰσχρῆς ὁμοφυλοφιλίας, πού προσβάλλει τήν δημοσία αἰδώ καί τήν ἀξιοπρέπεια τοῦ ἀνθρώπου, καλεῖται στίς ἡμέρες μας σέ δίκη ὁ Ἀρχιερεύς τοῦ Χριστοῦ καί πνευματικός Πατέρας τῆς Ἀρκαδίας κ. Ἀλέξανδρος, κατηγορούμενος γιατί εἶπε, ὅπως ἔπρεπε νά πεῖ, τά «σῦκα σῦκα» καί τήν «σκάφη σκάφη»! Γιατί χαρακτήρισε, δηλαδή, τήν ὁμοφυλοφυλία ὡς «ψυχική ἀρρώστια» καί γιατί ἐξέφρασε ὡς καλός Ποιμένας τήν λύπη Του καί τόν πόνο Του γιά τούς πάσχοντας ἀπό τήν πνευματική αὐτή ἀσθένεια ἀδελφούς.

Πρός Θεοῦ! Ποῦ εἶναι τό φταίξιμο τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μαντινείας πατρός Ἀλεξάνδρου; Τό ὅτι εἶπε τήν ὁμοφυλοφιλία «πνευματική ἀρρώστια»; Ἀλλά ἔτσι εἶναι. Κατά τήν Βίβλο τῆς Ἐκκλησία μας, τήν Ἁγία Γραφή, πᾶσα ἁμαρτία ἀποτελεῖ ψυχική ἀρρώστια καί οἱ ἁμαρτωλοί γενικά ὀνομάζονται «ἄρρωστοι». Κατά τήν θεολογία μας ὁ Θεός ἔκανε τόν ἄνθρωπο ὑγιῆ πνευματικά, ἀλλά ἡ ἁμαρτία τόν ἀρρώστησε. Καί ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἵδρυσε τό «Θεραπευτήριό» Του, πού λέγεται «Ἐκκλησία», καί προστρέχουν σ᾽ Αὐτήν οἱ ψυχικά ἄρρωστοι, γιά νά πάρουν ἀπό τούς θεράποντας ἰατρούς (τούς Ἐπισκόπους καί Ἱερεῖς) τά πνευματικά τους φάρμακα καί νά γίνουν ὑγιεῖς. Δηλαδή, νά γίνουν ἅγιοι. Αὐτό εἶναι ὅλο καί ὅλο τό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ χαρακτηρισμός λοιπόν ἀπό τόν Σεβασμιώτατο ἅγιο Μαντινείας κ. Ἀλέξανδρο τῶν ὁμοφυλοφίλων ὡς πνευματικά ἀσθενῶν εἶναι βιβλικός καί θεολογικός, ἡ δέ ἄλλη ἔκφρασή Του γιά τούς ἰδίους ὅτι «τούς λυπᾶται» καί «θέλει τήν σωτηρία τους», αὐτό πιά δεικνύει καλό καί ἄριστο ποιμένα, πού πονεῖ καί πάσχει γιά τούς ἁμαρτωλούς καί φροντίζει γιά τήν σωτηρία τους.

Εὐχαριστοῦμε τόν Σεβασμιώτατο κ. Ἀλέξανδρο γιά τό ὡραῖο μάθημα καί παράδειγμα ποιμαντικῆς πού μᾶς δίδει, γιατί ἔτσι πρέπει νά ὁμιλοῦμε καί νά ἐνεργοῦμε ὅλοι οἱ Ἀρχιερεῖς καί Ἱερεῖς. Αὐτό εἶναι τό ποιμαντικό μας ἔργο.  Ἀφοῦ δέ αὐτό εἶναι τό ἔργο ὅλων τῶν Ἀρχιερέων καί τῶν Ἱερέων, ἄρα ἡ δικαστική δίωξη κατά τοῦ Σεβασμιωτάτου κ. Ἀλεξάνδρου στρέφεται ἐναντίον ὅλων τῶν Ἀρχιερέων. Ναί, τό θέμα δέν εἶναι προσωπική ὑπόθεση τοῦ Σεβασμιωτάτου Μαντινείας μόνο, ἀλλά ὅλης τῆς Ἐκκλησίας. Πῶς τό ἀνεχόμεθα ὡς ὀρθόδοξος κλῆρος καί λαός;

Εἰδοποιῶ τούς μηνύσαντας τόν Σεβασμιώτατο ἅγιο Μαντινείας κ. Ἀλέξανδρο ὅτι καί ἐγώ, ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας, ἔχω ἐκφραστεῖ, ὡς Αὐτός, μέ τούς ἰδίους χαρακτηρισμούς περί τῆς ὁμοφυλοφιλίας καί τῶν ὁμοφυλοφίλων. Τούς καλῶ λοιπόν νά μηνύσουν καί ἐμένα μέ τήν ἰδία κατηγορία.

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ

ΣΥΝΑΞΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ

ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ

e-mail: synaxisorthkm@gmail.com

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ-ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ “ΣΥΝΟΔΟ” ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

(῾Υπογράφεται καὶ ἀπὸ ὅσους συμφωνοῦν)

2.) Τίποτε κοινό με τις Ορθόδοξες συνόδους της Εκκλησίας. Οικουμενιστική σύνοδος.

Ἡ ἀντισυνοδική, ἀντικανονική, ἀντορθόδοξη διαδικασία συγκλήσεως καὶ λειτουργίας τῆς «Συνόδου» προκάλεσε διαιρέσεις καὶ διάσπαση, μεταξὺ τῶν δεκατεσσάρων αὐτοκεφάλων ἐκκλησιῶν, μεταξὺ τῶν ἐπισκόπων κάθε αὐτοκέφαλης ἐκκλησίας, μεταξὺ τοῦ πρώτου τῆς συνόδου κάθε ἐκκλησίας καὶ τῶν ἄλλων συνοδικῶν μελῶν καὶ βεβαίως μεταξὺ τοῦ ποιμνίου, ποὺ ἔβλεπε καὶ βλέπει τοὺς ποιμένες σὲ ἀσυμφωνία καὶ ἀντιπαράθεση, παραπληροφορούμενο καὶ παρασυρόμενο. Χειρότερη εἶναι ἡ ἀσυμφωνία καὶ ἡ διάσπαση τῆς ἑνότητος μεταξὺ τῆς σύγχρονης καὶ τῆς διαχρονικῆς Ἐκκλησίας, τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ Ἁγίων Πατέρων, τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Ἡ «Σύνοδος» τῆς Κρήτης δὲν ἔχει τίποτε κοινὸ μὲ τὶς συνόδους τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖες ἀκολουθοῦν ἡ μία τὴν ἄλλη, ἐπικαλούμενες ἡ μία τὴν ἄλλη, ὡς συνεδρίες μιᾶς καὶ τῆς αὐτῆς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας, ὡς ἑνιαίου σώματος τοῦ Χριστοῦ, ἐκτεινομένου εἰς τοὺς αἰῶνας. Ὅλες διακηρύσσουν ὅτι ἀκολουθοῦν τὸ σταθερὸ ὀρθόδοξο ἀξίωμα «ἑπόμενοι τοῖς Ἁγίοις Πατράσι», τὸ μή «μεταίρειν ὅρια ἃ ἔθεντο οἱ Πατέρες ἡμῶν», ὅτι δὲν καινοτομοῦν, δὲν προσθέτουν οὔτε ἀφαιροῦν ἀπὸ ὅσα καθόρισαν οἱ προηγούμενοι Ἅγιοι Πατέρες. Ἡ «Σύνοδος» τῆς Κρήτης τὰ ἄλλαξε ὅλα στὸν τρόπο συγκλήσεως καὶ λειτουργίας της, διέσπασε τὴν ἑνότητά της μὲ τὶς προηγούμενες συνόδους, εἶναι ὁλοφάνερα ἄλλου εἴδους σύνοδος, «διαφορετικὸ εἶδος συνόδου», ὅπως μὲ εἰλικρίνεια καὶ καύχηση παραδέχθηκε μέσα στὴν «Σύνοδο» ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας κ. Ἀναστάσιος. Ὄντως δὲν εἶναι ὀρθόδοξη σύνοδος, ἀλλὰ οἰκουμενιστικὴ σύνοδος, σύνοδος ὄχι τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Ἔτσι εἶχε σχεδιασθῆ καὶ ἔτσι σιγά-σιγὰ προχωροῦσε, χωρὶς νὰ φανερώνει κατὰ τὴν διάρκεια τῆς προετοιμασίας ἐμφανῶς τὸν στόχο της. Οἱ κατευθύνοντες τὰ τῆς «ἑνώσεως τῶν ἐκκλησιῶν» πρὸς μία συγκρητιστικὴ ἕνωση μὲ ἐξίσωση τῶν αἱρέσεων καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας, τοῦ φωτὸς καὶ τοῦ σκότους, τῆς ἀληθείας καὶ τῆς πλάνης, τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ Ἀντιχρίστου, εἶχαν πείσει τοὺς ἡγέτες τῶν Ὀρθοδόξων, τῶν Παπικῶν καὶ τῶν Προτεσταντῶν νὰ μὴ διεκδικοῦν ἐκκλησιολογικὴ ἀποκλειστικότητα, ἀλλὰ νὰ ἀναγνωρίσουν ὅλους τοὺς Χριστιανούς, ὅπου καὶ ἂν βαπτίσθηκαν, σὲ ὁποιαδήποτε ὁμολογία ἢ αἵρεση καὶ ἂν ἀνῆκαν, ὅτι ἀποτελοῦν ἐκκλησία, ὅτι ἀνήκουν στὴν Μία ᾽Εκκλησία. Γιὰ τοὺς Προτεστάντες, ὅπου ὁ καθένας πιστεύει καὶ πράττει ὅ,τι θέλει, μὲ τὴν ἄνευ ὁρίων ἐκκλησιολογία τους, αὐτὸ ἦταν πανεύκολο, καὶ τὸ ἐφήρμοσαν πρῶτα οἱ ἴδιοι στὸ δικό τους «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν», στὸ ὁποῖο ἄκριτα προσκολληθήκαμε καὶ ἐμεῖς εὐτελίζοντας τὴν Νύμφη τοῦ Χριστοῦ, τὴν Μία, Ἁγία, Καθολική, καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία καὶ ἐξισώνοντάς την μὲ τὴν τελευταία προτεσταντικὴ αἵρεση. ῾Ο Παπισμὸς ὑποχώρησε στὴν Β´ Βατικάνεια Σύνοδο ἀπὸ τὴν ἀποκλειστικὴ ἐκκλησιολογία στὴν διευρυμένη ἐκκλησιολογία, μὲ τὴν ἀποδοχὴ στοιχείων ἐκκλησιαστικότητας ἰδιαίτερα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, τὴν ὁποία ἄρχισε νὰ ἀποκαλεῖ «ἀδελφὴ ἐκκλησία», ποὺ θὰ ὁλοκληρώσει τὴν ἐκκλησιαστικότητά της μὲ τὴν ἀναγνώριση τοῦ πρωτείου τοῦ πάπα. Τώρα εἴμαστε ἐλλιπὴς ἐκκλησία. Γι᾽ αὐτὸ καὶ στὸν διεξαγόμενο ἀκόμη Θεολογικὸ Διάλογο μὲ τὴν Ρώμη κάποιοι ἐκπρόσωποί μας τείνουν νὰ ἀναγνωρίσουν τὸ πρωτεῖο τοῦ πάπα, γιατὶ φαίνεται ὅτι αἰσθάνονται ἐλλιπεῖς.

(Συνεχίζεται)

‘’Θέλω να δω τον Πάπα’’ και άλλα τραγούδια που προτείνονται στα πλαίσια του μαθήματος των Θρησκευτικών

‘’Θέλω να δω τον Πάπα’’ και άλλα τραγούδια που προτείνονται στα πλαίσια του μαθήματος των Θρησκευτικών

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

=====

Η προσπάθεια να αποδυναμωθεί ή καλύτερα να εξουδετερωθεί ο κατηχητικός και ομολογιακός χαρακτήρας του μαθήματος των Θρησκευτικών, είχε ως αποτέλεσμα να προταθεί η συμπερίληψη τραγουδιών σε ‘’συνδυασμό’’ με τα κείμενα. 

Η αληθινή κατά Χριστόν παιδεία που θα δίδεται από το μάθημα των Θρησκευτικών πρέπει να οδηγεί στην σωτηρία. Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς λέγει ότι   «η παιδεία χωρισμένη από την αγιότητα, αντιτιθέμενη εις το Ευαγγέλιον καθίσταται μία τραγική ματαιοπονία*». 

Δυτυχώς οι δεδηλωμένοι άθεοι που δεν επιζητούν  θεολογική παιδεία, ‘’προτείνουν’’ τη συμπερίληψη τραγουδιών σε ‘’συνδυασμό’’ με τα κείμενα. Αρκετά από αυτά τα τραγούδια ανήκουν στο πολιτικοποιημένο αριστερό τραγούδι, αλλά και άλλα τραγούδια που καθόλου δεν ταιριάζουν με το μάθημα των Θρησκευτικών. Αυτός είναι ο ‘’προτεινόμενος’’ ‘’συνδυασμός’’ με τα κείμενα;

Στα πλαίσια του μαθήματος των Θρησκευτικών τα παιδιά θα τραγουδούν ‘’Θέλω να δω τον Πάπα’’;  που προτείνεται που έγραψε ο Θεόφραστος Σακελλαρίδης και  τραγούδησε η Δ. Γαλάνη. Ιδού κάποιοι στίχοι από το τραγούδι:

«Ήταν πάντα η συλλογιά μου να μπω στο Βατικανό

να τον έβλεπα μπροστά μου φυσικό και ζωντανό

λένε πως είναι ωραίος, είναι διακριτικός

και βαρβάτος και μοιραίος και γλυκός, πολύ γλυκός.

Θέλω να τον δω, θέλω να τον δω

θέλω να δω τον Πάπα, τον Πάπα, τον Πάπα

θέλω να δω τον Πάπα, θέλω να τον δω».

Θα τραγουδούν το τραγούδι του Δ. Σαβόπουλλου που προτείνεται και που λέγει «Άγγελος εξάγγελος μας ήρθε από μακριά…δεν ήξερε καθόλου μα καθόλου να μιλά και είχε μόνο γλώσσα για να γλείφει»; Είναι αυτό ‘’συνδυασμός’’ με μάθημα Θρησκευτικών;

Ή θα τραγουδούν το τραγούδι ‘’Αλή’’ του Παύλου Σιδηρόπουλου που προτείνεται.  Ιδού κάποιοι στίχοι από το τραγούδι:

«Ο Αλή μαθαίνει που’ ναι το Ισλάμ

κουβέρτα κουρέλι προσκυνάει τον Αλλάχ

μπουζούκια και ντίσκο ρατσισμό αλά Γκρεκ

κι ο Αλή μαθαίνει ντεμέκ».

Ή θα τραγουδούν το τραγούδι ‘’Ολαρία ολαρά’’ του Δ. Σαβόπουλλου που προτείνεται. Ιδού κάποιοι στίχοι από το τραγούδι:

«Ολαρία ολαρά

γύρω γύρω τα παιδιά

ο μαρκήσιος Ντε Σαντ μ’ ένα χίπη

ο γραμματέας μαζί με τον αλήτη

κι η παρθένα με τον σατανά».

Θα τραγουδούν στα πλαίσια του μαθήματος των Θρησκευτικών τα τραγούδια του Κώστα Χατζή που προτάθηκαν, ενός δεδηλωμένου ‘’μάρτυρα του Ιεχωβά’’; Ή θα τραγουδούν το τραγούδι ‘’Αιρετικό’’ του Γιάννη Αγγέλακα που προτείνεται και που λέγει: «Δεν ξέρω αν   βρίσκεται κρυμμένος στα νύχια σου ο Θεός…». Ενδεικτικά παραθέσαμε αυτά τα τραγούδια για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος του ατοπήματος να συμπεριληφθούν ως ‘’προτεινόμενος συνδυασμός’’, στα πλαίσια του μαθήματος των Θρησκευτικών

Ο  Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς σημειώνει χαρακτηριστικά: «Το περισσότερον, που ημπορεί να επιτύχη η επιφανειακή, εξωδερμική παιδεία δια τον άνθρωπον είναι να τον μεταβάλη εις ένα ευγενές, αλλά πονηρόν, ανθρωπόμορφον θηρίον…*»

*«Άνθρωπος και Θεάνθρωπος» (Μελετήματα Ορθοδόξου Θεολογίας) – Οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς

ΜΑΚΑΡΙΟΤΑΤΕ! ΑΚΟΥΣΑΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΜΑΡΙΟΥ ΜΠΕΓΖΟΥ ΣΤΟΝ ALPHA;

ΜΑΚΑΡΙΟΤΑΤΕ! ΑΚΟΥΣΑΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΜΑΡΙΟΥ ΜΠΕΓΖΟΥ ΣΤΟΝ ALPHA;

Του Παναγιώτη Tελεβάντου

=====

Μακαριότατε! Ακούσατε τη συνέντευξη του Καθηγητή Μάριου Μπέγζου στον Alpha; Είχε την εντιμότητα(;) να διαφωνήσει ευθέως και ανοιχτά με την Εκκλησία της Ελλάδος για το μάθημα των θρησκευτικών και κατηγορεί εσάς χωρίς περιστροφές ότι γνωρίζατε τις επιδιωκόμενες αλλαγές για το μάθημα των Θρησκευτικών από τον κ. Γιαγκάζογλου χωρίς να τον αντικαταστήσετε από συνεργάτη σας και χωρίς να εκφράσετε καμιά διαφωνία.

Δύο τινά συμβαίνουν: Είτε οι κατηγορίες του κ. Μπέγζου είναι αληθείς οπόταν εσείς παίζετε το παιγνίδι των ΚΑΙΡΟΣκόπων και όσα άλλα κάνετε είναι στάχτη για τα μάτια του κόσμου, είτε ο κ. Μπέγζος είναι ένας ξετσίπωτος ψεύτης που δεν διστάζει να σπιλώσει με συκοφαντίες το πρόσωπό σας.

Αν συμβαίνει το πρώτο αλίμονον στην παιδεία και στην Εκκλησία και στο μάθημα των Θρησκευτικών.

Αν συμβαίνει το δεύτερο επιβάλλεται η άμεση απομάκρυνση του κ. Μπέγζου από τη συντακτική επιτροπή του περιοδικού “Θεολογία”. Όπως επιβάλλεται η απομάκρυνση των δύο άλλων ΚΑΙΡΟΣκόπων, που επίσης διαφωνούν με την Εκκλησία για το μάθημα των Θρησκευτικών. Οι Καθηγητές Θεόδωρος Γιάγκου και Μιλτιάδης Κωνσταντίνου δεν έχουν καμία θέση στην εκδοτική επιτροπή του περιοδικού της Εκκλησίας “Θεολογία”.

Να σημειώσουμε επίσης ότι στην επίσημη ιστοσελίδα της Εκκλησίας της Ελλάδος το όνομα του κ. Σταύρου Γιαγκάζογλου (του προσφυώς αποκληθέντος “κακού δαίμονα του ορθόδοξου χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών”) εξακολουθεί να φιγουράρει ως Διευθυντής του περιοδικού “Θεολογία”.

Τι στην πραγματικότητα συμβαίνει; Εξ αμελείας το όνομα του κ. Γιαγκάζογλου εξακολουθεί να φιγουράρει στην ιστοσελίδα της Εκκλησίας της Ελλάδος ή πρόκειται για συνειδητή ενέργεια επειδή ουσιαστικά δεν του ζητήσατε ποτέ να παραιτηθεί από τη θέση του Διευθυντή της εκδοτικής επιτροπής του περιοδικού “Θεολογία”;

Η ΔΙΕΝΕΞΗ ΤΟΥ ΜΑΚΡΑΚΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ “ΚΟΙΝΩΝΙΑ” ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ

Η ΔΙΕΝΕΞΗ ΤΟΥ ΜΑΚΡΑΚΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ “ΚΟΙΝΩΝΙΑ” ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Το Μακρακιστικό κόμμα “Κοινωνία” εξέδωσε ανακοίνωση που υπογράφει στέλεχός του με την οποία κάνει παρέμβαση στις διώξεις των μοναχών του Αγίου Όρους για τη στάση τους έναντι της Συνόδου της Κρήτης.

Η ανακοίνωση της “Κοινωνίας” είναι αλήθεια ότι είναι νερόβραστη και εν πολλοίς εκτός θέματος. Πολιτικάντικη με την πολύ κακή έννοια του όρου. Ως εικός προκάλεσε την αντίδραση ορισμένων εθνικών και θρησκευτικών ιστολογίων.

Σε κάθε περίπτωση νομίζουμε ότι και η ανακοίνωση και οι αντιδράσεις εξαιτίας της κινούνται προς τη λανθασμένη κατεύθυνση. Το ερώτημα δεν είναι αν η ανακοίνωση δεν είναι άξια λόγου αλλά το γεγονός ότι το μακρακιστικό κόμμα “Κοινωνία” είναι ένα παποκαισαρικό εξάμβλωμα που αντιστρατεύεται τους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας.

Το πρόβλημά μας, λοιπόν, είναι με το ίδιο το κόμμα και όχι απλά με την ανακοίνωση που εξέδωσε.

Κάνουμε θερμή έκκληση προς τον ηγέτη του κόμματος “Κοινωνία”, τον σεβαστό και αγαπητό μας π. Βασίλειο Βολουδάκη, να διαλύσει το μακρακιστικό αυτό κόμμα που προξενεί μόνον ζημιά. Τον παρακαλούμε θερμά να μη διστάσει να του δώσει τη χαριστική βολή. Ας αφήσει ως παρακαταθήκη της παρουσίας του μόνον την κακή ανάμνηση ενός θλιβερού γεγονότος της πολιτικής και εκκλησιαστικής μας ζωής.

Είναι ανεπίτρεπτο ένας κληρικός να καθοδηγεί από τα παρασκήνια ένα κόμμα και να ποδοπατά κατάφωρα επτά Κανόνες Οικουμενικών Συνόδων που απαγορεύουν ρητά, κατηγορηματικά και επί ποινή καθαιρέσεως την εμπλοκή ενός κληρικού στις πραγματείες του βίου.

Θα εκτιμηθεί δεόντως, αγαπητέ μας π. Βασίλειε, αν αναγνωρίσετε το λάθος σας να ιδρύσετε το μακρακιστικό αυτό κόμμα και αν ζητήσετε συγγνώμη από την Εκκλησία και το λαό για το ατόπημά σας.

ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΚΕΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΣΧΗΜΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΚΥΡΙΛΛΟΥ

ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΕΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΣΧΗΜΙΕΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΤΑΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ  ΡΩΣΙΑΣ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΜΕ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ ΑΠΟ ΤΟ ΙΡΑΝ.

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ-ΤΑ ΑΚΑΘΑΡΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Ἁπλοϊκὸς ἀλλὰ καίριος προβληματισμός:

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ-ΤΑ ΑΚΑΘΑΡΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Του π. Αναστάσιου Γκοτσόπουλου

=====

Μία Σύνοδος, ἀκόμα καὶ ἂν συνεκλήθη ὡς Ἁγία καὶ Μεγάλη καὶ Οἰκουμενικὴ καὶ ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸν ἀριθμὸ τῶν συμμετεχόντων ἐπισκόπων ἀξιολογεῖται τελεσίδικα ἀπό τήν Ἐκκλησία ὡς Σῶμα Χριστοῦ κυρίως σέ ἀναφορά μέ τίς ἀποφάσεις της. Τὸ ἴδιο δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ ἰσχύσει καὶ γιὰ τὴν ὡς «Ἁγία καὶ Μεγάλη» καὶ Πανορθόδοξο συγκληθεῖσα Σύνοδο τῆς Κρήτης.

Ἀσφαλῶς, δέν εἴμαστε ἐμεῖς ἁρμόδιοι, οὔτε εἶναι τοῦ παρόντος ἡ ἀξιολόγηση τῆς Συνόδου. Θέτουμε ὅμως ἕναν ἁπλοϊκὸ ἀλλὰ καίριο προβληματισμό:

Γιά πρώτη φορά σέ ἐπίσημο συνοδικό κείμενο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀποτιμᾶται θετικά ἡ Οἰκουμενική Κίνηση, καὶ ἡ Σύνοδος ἐπιχαίρει καὶ ἐγκρίνει τὴ συμμετοχὴ τῶν Ὀρθοδόξων Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν σὲ αὐτή! Μὲ ἰδιαίτερα θετικὰ λόγια ἡ Σύνοδος ἀναφέρεται στὸν ἐπίσημο φορέα τοῦ οἰκουμενισμοῦ, τό Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν (ΠΣΕ) [βλ. κείμενο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸ χριστιανικὸ κόσμο», κυρίως τίς §§16-21]!

Ὅμως:

Ὁ πέραν πάσης ἀμφισβητήσεως πνευματοφόρος καί χαριτωμένος Γέροντας π. Ἐφραίμ Κατουνακιώτης ἔχει ἀποκαλύψει ὅτι κατόπιν θερμῆς του προσευχῆς ὁ Θεός τοῦ φανέρωσε ὅτι «ὁ οἰκουμενισμός ἔχει πνεῦμα πονηρίας καί κυριαρχεῖται ἀπό ἀκάθαρτα πνεύματα»1! «”Μία δυσωδία μὲ γεύση ξυνή, ἁλμυρή, πικρή... Νά! Αὐτὸ ἦταν τὸ ἀποτέλεσμα”, ἔλεγε μὲ ἀποτροποιασμό»2! Τονίζουμε ἰδιαίτερα ὅτι ὁ Γέροντας δὲν εἶπε ὅτι εἶναι δική του ἐκτίμηση, ἀλλὰ ὅτι αὐτὸ τοῦ τὸ ἀποκάλυψε ὁ Θεὸς κατόπιν θερμῆς του προσευχῆς!

Καί αὐτή ἡ προσωπική, χαρισματική ἀποκάλυψη ἔρχεται καί συμφωνεῖ ἀπολύτως μέ τήν πεποίθηση ὅλων τῶν συγχρόνων Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας (concensus patrum) καί τῶν χαριτωμένων ἀπό τή Χάρη τοῦ Θεοῦ προσώπων σέ πανορθόδοξο ἐπίπεδο (Ἃγ. Ἰουστῖνος Πόποβιτς, Ἃγ. Παΐσιος, Ἃγ. Ἰω. Μαξίμοβιτς, Ἃγ. Πορφύριος, Ἃγ. Νεομάρτυρας Ἰλαρίων (Τροΰτσκυ), Ἃγ. Νικόλαος Ἀχρίδος (Βελιμίροβιτς), π. Φιλόθεος Ζερβάκος, π. Σωφρόνιος Ζαχάρωφ, π. Κλεόπα (Ἰλίε), π. Ἰωσήφ Ἡσυχαστής κοκ), οἱ ὁποῖοι γιά τόν ἴδιο αὐτό λόγο ὄχι μόνδέν ἀναπαύονται στήν Οἰκουμενική Κίνηση, ἀλλά τήν ἔχουν ἀπορρίψει ρητά καί κατηγορηματικά ὡς ἀντίθετη καί ξένη πρός τό Ὀρθόδοξο φρόνημα.

Τό κρίσιμο λοιπόν ἐρώτημα εἶναι:

Ὅταν ἡ ζῶσα ἁγιοπνευματική ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως αὐτή ἐκφράζεται αὐθεντικά ἀπό τούς συγχρόνους Ἁγίους καὶ χαριτωμένους ἀνθρώπους, ἀπορρίπτει τόν οἰκουμενισμό, πῶς εἶναι δυνατόν μία Σύνοδος νά τόν ἀποδέχεται καί νά τόν ἐπαινεῖ; Ποιά Ὀρθόδοξη, ἐκκλησιαστική, ἁγιοπνευματική ἐμπειρία ἐκφράζει αὐτή ἡ Σύνοδος; καί κατά συνέπεια: τελικά, τί Σύνοδος εἶναι αὐτή;

Ὅταν ὁ Θεὸς ἀποκαλύπτει κατὰ θαυμαστό, χαρισματικὸ καὶ ἁγιοπνευματικὸ τρόπο
καί κυριαρχεῖται ἀπό ἀκάθαρτα πνεύματα» καὶ ἀναδύει «δυσωδία», πῶς εἶναι δυνατόν μία Σύνοδος νά τόν ἀποδέχεται καί νά τόν ἐπαινεῖ;

ὅτι «ὁ οἰκουμενισμός ἔχει πνεῦμα πονηρίας Τελικὰ, ποίου πνεύματος εἶναι ἡ Σύνοδος αὐτή; τοῦ Πνεύματος τῆς Ἀληθείας ἢ ...;

Ἡ Ἐκκλησία καλεῖται ὑπεύθυνα νά ἀποφανθεῖ!

1.) Μαρτυρία καθηγητοῦ Δημ. Τσελεγγίδη, στό “Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας”. Μία Σύνοδος μέ ἔλλειμμα συνοδικότητας καί Ὀρθόδοξης αὐτοσυνειδησίας», ἔκδ. «Συνάξεως Ὀρθοδόξων Ρωμηῶν “Φώτης Κόντογλου”», Τρίκαλα, Μάρτιος 2016, βλ. καὶ Γέροντας Ἐφραὶμ Κατουνακιώτης, ἔκδ. Ι. Ἡσυχαστηρίου «Ἅγιος Ἐφραίμ», Κατουνάκια Ἁγ. Ὂρους, 2000, σ. 144.

2.) Γέροντας Ἐφραὶμ Κατουνακιώτης, ἔκδ. Ἱ. Ἡσυχαστηρίου ‘Ἅγιος Ἐφραίμ», Κατουνάκια Ἁγ. Ὂρους, 2000, σ. 144. Ὁ Γέροντας Ἐφραὶμ ὁ Κατουνακιώτης «συχνὰ ἔλεγε ὅτι ὁρισμένες βαριὲς ἁμαρτίες τὶς αἰσθανόταν σὰν δυσωδία»! ὅπ.π.

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ-ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ “ΣΥΝΟΔΟ” ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

ΣΥΝΑΞΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ

ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ

e-mail: synaxisorthkm@gmail.com

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ-ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ “ΣΥΝΟΔΟ” ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

(῾Υπογράφεται καὶ ἀπὸ ὅσους συμφωνοῦν)

=====

Πρὸς

1.) Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος, κ. Ἱερώνυμον

2.) Σεβασμιωτάτους ἀρχιερεῖς, μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας.

Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι,

Ἡ ἀπὸ πολλῶν ἤδη δεκαετιῶν προετοιμαζόμενη «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος» τῆςὈρθοδόξου Ἐκκλησίας συνῆλθε καὶ ἐπεράτωσε τὶς ἐργασίες της στὸ Κολυμπάρι τῆς Κρήτηςἀπὸ 19-26 Ἰουνίου τοῦ τρέχοντος ἔτους.

Μολονότι βασικὴ ἐπιδίωξη τῆς «Συνόδου», κατὰ τοὺς ὀργανωτές της, ἦταν ἡ ἐνίσχυση καὶἡ φανέρωση τῆς ἑνότητος τῶν Ὀρθοδόξων, δυστυχῶς κατορθώθηκε τὸ ἐντελῶς ἀντίθετο, ἡδιαίρεση καὶ ἡ διάσπαση, καὶ σὲ ἐπίπεδο ἡγεσίας καὶ στὸ χῶρο τοῦ πληρώματος τῶν πιστῶν.

1.) Η “Σύνοδος” καταστρέφει την ενότητα και προκαλεί διαιρέσεις

Ἀπὸ τὶς δεκατέσσαρες (14) αὐτοκέφαλες ἐκκλησίες ἀπουσίαζαν οἱ τέσσαρες (4), δηλαδὴ οἱἐκκλησίες Ἀντιοχείας, Ρωσίας, Βουλγαρίας, Γεωργίας, καὶ μαζὶ μὲ αὐτὲς ἀπουσίαζε βέβαια καὶ τὸ ποίμνιο ποὺ ἐκπροσωποῦν, μεγαλύτερο ἀπὸ τὸ ἥμισυ τοῦ συνόλου τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν. Ἡ ἀπουσία τους δὲν ὀφειλόταν σὲ λόγους ἀνάγκης, λόγῳ δυσμενῶν συνθηκῶν στὶς περιοχές τους, πολεμικῶν συγκρούσεων, φυσικῶν καταστροφῶν, ἐπιδημιῶν κ.τ.λ., ἀλλὰ στὴν φανερὴ καὶ ἐκφρασθεῖσα διαφωνία τους γιὰ τὸν κανονισμὸ λειτουργίας τῆς «Συνόδου» καὶ γιὰ πολλὲς ἀντιπατερικὲς καὶ ἀντορθόδοξες θέσεις τῶν κειμένων ποὺ εἶχαν προετοιμασθῆ. Ἐζήτησαν ἁρμοδίως τὴν ἀναβολὴ τῆς «Συνόδου», ὥστε νὰ ἐπιτευχθεῖ ἡ ἀποφασισθεῖσα ὡς ἀπαραίτητος ὅρος τῆς συγκλήσεως ὁμοφωνία, καὶ νὰ διαφυλαχθεῖ ἡ ἑνότης, ἀλλὰ τὸ αἴτημά τους προσέκρουσε «εἰς ὦτα μὴ ἀκουόντων», ἀνοικτά, φαίνεται, σὲ ἄλλες φωνὲς ποὺ ἐπιθυμοῦν τὴν διαίρεση τῶν Ὀρθοδόξων καὶ τὴν διάβρωση τῆς δογματικῆς τους αὐτοσυνειδησίας.

Ἀπὸ τὸ σύνολο τῶν ἐπισκόπων τῆς Οἰκουμενικῆς Ὀρθοδοξίας ἀπουσίαζαν οἱ περισσότεροι, διότι κατὰ μοναδικὴ πρωτοτυπία στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία καὶ προφανῆ ἀντικανονικότητα ἔγινε ἐπιλογή, μὲ διαβλητὰ κριτήρια, μικροῦ ποσοστοῦ ἐπισκόπων, μὲ καταστρατήγηση καὶ περιφρόνηση τῆς ἰσότητος τῶν ἐχόντων τὴν ἀρχιερωσύνη, προγραμματισμένη καὶ σκόπιμη διαίρεση τοῦ σώματος τῶν ἐπισκόπων καὶ ἀποκλεισμό, διὰ τοῦ ἀποκλεισμοῦ τῶν ἐπισκόπων, τῶν προβληματισμῶν, τῶν ἀγωνιῶν, τῶν ἐρωτημάτων, τῶν σκέψεων καὶ προτάσεων τοῦ ποιμνίου.

Καὶ τὸ χειρότερο, πρωτοφανέστερο καὶ πλέον ἀπαράδεκτο· δὲν διαφυλάχθηκε ἡ ἑνότης καὶ ἡ ἰσότης οὔτε καὶ αὐτῶν τῶν ἐπισκόπων ποὺ ἔλαβαν μέρος στήν «Σύνοδο», ἀφοῦ τοὺς ἀφαιρέθηκε ἡ δυνατότης νὰ ψηφίζουν. Ἔπαυσε γιὰ πρώτη φορὰ στὴν συνοδικὴ ἱστορία καὶ στὴν κανονικὴ παράδοση νὰ ἰσχύει ἡ ἰσότιμη καὶ ἰσόκυρη συμμετοχὴ ὅλων τῶν ἐπισκόπων. Ἐψήφισαν τὶς ἀποφάσεις μόνον οἱ δέκα (10) παρόντες προκαθήμενοι, οἱ ὁποῖοι, ὅπως ἐλέχθη ὀρθῶς ἀπὸ τὸν παρόντα στὴν «Σύνοδο» λογιώτατο Σέρβο ἐπίσκοπο Μπάτσκας κ. Εἰρηναῖο Μπούλοβιτς, ἔδρασαν «ὡς συλλογικός τις πάπας». Στὴν πράξη ὑπονομεύεται τὸ συνοδικὸ πολίτευμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀφοῦ καὶ ἀπὸ ὑπευθύνους πατριαρχικοὺς κύκλους ὑποστηρίζεται παρρησίᾳ καί «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» ἡ παπικῆς ἐμπνεύσεως ἀρχὴ ὅτι ὁ προκαθήμενος δὲν εἶναι «primus inter pares» (=πρῶτος μεταξὺ ἴσων), ἀλλά «primus sine paribus» (=πρῶτος ἄνευ ἴσων). Αὐτὴ ἡ προσβολὴ τῆς ἰσότητος τῶν ἐπισκόπων καὶ ἡ σταδιακὴ διείσδυση τοῦ μοναρχικοῦ παπικοῦ πολιτεύματος στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀποτολμήθηκε στὸ Κολυμπάρι τῆς Κρήτης. Δικαιολογημένα ἀρκετοὶ ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀρνήθηκαν ὑπ᾽ αὐτὲς τὶς ἀντισυνοδικές, ἀντικανονικές, παπίζουσες, αὐταρχικὲς καὶ μοναρχικὲς συνθῆκες, νὰ λάβουν μέρος στή «Σύνοδο» ὡς διακοσμητικὰ στοιχεῖα, ὡς «γλάστρες» ἢ ὡς μέλη τῆς συνοδείας τῶν προκαθημένων, οἱ ὁποῖοι μόνοι εἶχαν τὸ δικαίωμα νὰ ἀποφασίζουν καὶ νὰ ψηφίζουν.

Τὸ τραγελαφικὸ καὶ παράλογο ὅλου αὐτοῦ τοῦ ἀντισυνοδικοῦ σκηνικοῦ, τὸ ὁποῖο ἀπὸ τὴν ἀρχὴ εἶχε τὰ σπέρματα τῆς διαιρέσεως καὶ τῆς διασπάσεως, φάνηκε σὲ πολλὲς ἄλλες περιπτώσεις. Μνημονεύουμε τὶς πιὸ χαρακτηριστικές. Ἀπὸ τὴν εἰκοσιπενταμελῆ (25) ἀντιπροσωπία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας οἱ δεκαεπτὰ (17) ἀρνήθηκαν νὰ ὑπογράψουν τὸ πιὸ προβληματικὸ κείμενο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν χριστιανικὸν κόσμον»· ἐπειδὴ ὅμως τὸ ἐψήφισε ὁ προκαθήμενος, θεωρεῖται ψηφισμένο ἀπὸ ὅλους, μολονότι ἡ πλειοψηφία τὸ ἀπέρριψε. Στὴν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου τέσσαρες ἐπίσκοποι (4) δὲν ὑπέγραψαν τὸ ἴδιο κείμενο. Καὶ γιὰ νὰ μὴ φαίνεται τὸ κενὸ στὸν χῶρο τῶν ὑπογραφῶν, ὁ ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου, χωρὶς ἐξουσιοδότηση, τοὺς ὑποκατέστησε καὶ ὑπέγραψε «ἀντ᾽ αὐτῶν». Στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἐνῶ ὑπῆρχε ὁμόφωνη συνοδικὴ ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας νὰ προταθοῦν συγκεκριμένες διορθώσεις ποὺ κατεδάφιζαν ἐν πολλοῖς τὶς οἰκουμενιστικὲς δομὲς τοῦ ἐπίμαχου κειμένου, ὁ Μακαριώτατος ἀρχιεπίσκοπος, χωρὶς συνοδικὴ ἐξουσιοδότηση, ἔπεισε ἐξωσυνοδικὰ τὴν ἀντιπροσωπία καὶ ὑπεχώρησαν, πλὴν τοῦ μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου, στὸ πιὸ κρίσιμο σημεῖο τοῦ κειμένου, στὴν ἀναγνώριση ἐκκλησιαστικότητος στοὺς ἑτεροδόξους αἱρετικούς.

Ἡ μόνη μάχη μεταξὺ Ὀρθοδοξίας καὶ αἱρέσεως ποὺ δόθηκε στὴν Κρήτη, καὶ παραδόθηκαν οἱ Ὀρθόδοξοι εὔκολα στὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἐκτὸς ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων, ἦταν ἡ ἀντικατάσταση τῆς φράσεως τοῦ κειμένου «ἄλλων χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καὶ ὁμολογιῶν», ποὺ ἀναγνώριζε τὶς αἱρέσεις ὡς ἐκκλησίες, μὲ τὴν φράση «ἄλλων χριστιανικῶν κοινοτήτων καὶ ὁμολογιῶν», ποὺ ἐπρότειναν ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ πολλοὶ ἐπίσκοποι ἄλλων ἐκκλησιῶν, ἡ ὁποία ἀπέρριπτε ὀρθοδόξως τὴν χρήση τοῦ ὅρου «ἐκκλησίες» γιὰ τοὺς αἱρετικούς. Δυστυχῶς ὁ ἀρχιεπίσκοπος καὶ οἱ μετ᾽ αὐτοῦ, πλὴν ἑνός, ἐγκατέλειψαν τὴν ὀρθόδοξη πρόταση, χωρὶς συνοδικὴ ἐξουσιοδότηση, καὶ δέχθηκαν νὰ προτείνουν τὴν παρηλλαγμένη, ἀλλὰ οὐσιαστικῶς ἀντιφατική, παράλογη καὶ ἐν πολλοῖς δυσερμήνευτη καὶ ἀκατανόητη φράση «τῶν ἄλλων ἑτεροδόξων ἐκκλησιῶν καὶ ὁμολογιῶν», ἡ ὁποία οὔτε τοὺς αἱρετικοὺς ἱκανοποιεῖ πλήρως, διότι τὸ «ἑτεροδόξων» καταργεῖ τό «ἐκκλησιῶν», οὔτε τοὺς Ὀρθοδόξους διότι τὸ «ἐκκλησιῶν» ἀναιρεῖ τὸ «ἑτεροδόξων». Ὅπως σωστὰ ἐλέχθη, οἱ ἔξυπνοι εἰσηγητές, ἀλλὰ καὶ οἱ ψηφίσαντες τὴν δῆθεν συμβιβαστικὴ καὶ εἰρηνοποιὸ φράση, κοροϊδεύουν καὶ τοὺς μὲν καὶ τοὺς δέ, καὶ τοὺς Ὀρθοδόξους ποὺ ἀρνοῦνται ὅτι οἱ αἱρετικοὶ εἶναι ἐκκλησίες καὶ τοὺς αἱρετικοὺς ποὺ νομίζουν ὅτι εἶναι ἐκκλησίες· τὸ «ἑτερόδοξες ἐκκλησίες» εἶναι τὸ ἴδιο μὲ τό «πόρνη παρθένος», «σκοτεινὸ φῶς», «ψεύτικη ἀλήθεια», «ὑγιὴς ἀσθένεια» καὶ «ἄθεη θεοσέβεια».

(Συνεχίζεται)

Η ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΙΣΙΟΥ ΣΤΑ ΑΦΘΟΡΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ, ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ

Η ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΙΣΙΟΥ ΣΤΑ ΑΦΘΟΡΑ ΛΕΙΨΑΝΑ  ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ, ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

=====

Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, αναφερόμενος στο Λείψανο του Αγίου Σπυρίδωνα, αλλά και στα Λείψανα του Αγίου Γερασίμου και του Αγίου Διονυσίου, ανέφερε τα εξής: «Ο Θεός οικονόμησε να μείνει άφθαρτο το Λείψανο (εννοεί το Λείψανο του Αγίου Σπυρίδωνα), για να βοηθιούνται οι άνθρωποι. Και βλέπετε πως τα έχει οικονομίσει ο Θεός! Επειδή η Κέρκυρα, η Κεφαλονιά, η Ζάκυνθος είναι κοντά στην Ιταλία και εύκολα οι άνθρωποι θα μπορούσαν να παρασυρθούν από τον Καθολικισμό, έβαλε φράγμα εκεί πέρα τον Άγιο Σπυρίδωνα, τον Άγιο Γεράσιμο και τον Άγιο Διονύσιο» (Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Στ΄ Περί προσευχής – Έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου ‘’Ευαγγελιστής Ιωάννης Θεολόγος’’).

Τέτοια εξήγηση έδωσε ο Άγιος Παΐσιος για τα τρία άφθορα Άγια Λείψανα των νήσων του Ιουνίου Πελάγους, του Αγίου Σπυρίδωνα, του Αγίου Γερασίμου και του Αγίου Διονυσίου. Καμιά αναφορά σε ‘’άλλο πνεύμονα’’, αλλά στον κίνδυνο από τον Παπισμό.

Ο ρηματικός προσδιορισμός ‘’να παρασυρθούν’’ που έδωσε ο Άγιος Παΐσιος, τον κίνδυνο από τον Παπισμό, αλλά και το μέγεθος του ολισθήματος καταδεικνύει.  Επίσης ο τονισμός της διαφύλαξης του Ορθόδοξου λαού των Ιονίων νήσων με την αναφορά «έβαλε φράγμα εκεί πέρα τον Άγιο Σπυρίδωνα, τον Άγιο Γεράσιμο και τον Άγιο Διονύσιο», θέτει φραγμό και στον συρφετό των φληναφημάτων της μη εν αληθεία αγάπης.

Θα κατανοήσουμε καλύτερα τα λόγια τούτα του Αγίου Παϊσίου, αν θυμηθούμε το θαύμα του Αγίου Σπυρίδωνα που έγινε στις 11 Νοεμβρίου 1716, όταν ο τότε διοικητής του Ενετικού στόλου και της Κέρκυρας Ανδρέας Πιζάνης, θέλησε να κτίσει Αλτάριον των Παπικών στον Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα στην Κέρκυρα, κι ο Άγιος Σπυρίδωνας θαυματουργικά δεν το επέτρεψε. Το θαύμα τούτο μας διέσωσε ο Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος (1721-1813), στο βιβλίο του ‘’Ουρανού κρίσις’’.

Δεν προβληματίζει η ερμηνεία τούτη του Αγίου Παϊσίου, για τα τρία άφθορα Άγια Λείψανα των νήσων του Ιουνίου Πελάγους, του Αγίου Σπυρίδωνα, του Αγίου Γερασίμου του Αγίου Διονυσίου; Αποτελεί ακρότητα ή ερμηνευτική ακρίβεια; Όσοι ολισθαίνουν στον διαχριστιανικό συγκρητιστικό οικουμενισμό, προτιμούν τη σιωπή όταν προτάσσονται παρόμοιες αναφορές στον Άγιο Παΐσιο, μια σιωπή που αλλοτρόπως ερμηνεύει το πείσμα τους να αγνοούν τον μεγάλο αυτόν Άγιο των ημερών μας για τέτοια θέματα. 

ΚΕΡΑΜΙΟΝ ΛΑΣΠΗΣ ή ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ;

ΚΕΡΑΜΙΟΝ ΛΑΣΠΗΣ ή ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ;

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Ομολογουμένως δεν είχα την υπομονή να αναγνώσω ολόκληρο το άρθρο του Σεβασμιωτάτου Προικοννήσου κ. Ιωσήφ το τιτλοφορούμενο «Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Κρήτης. Τα επίλοιπα της αναγνώσεως» (ιστολόγιο «Αμήν»). Αν επιχειρήσει κανείς να μελετήσει το Β΄ μέρος του άρθρου του Σεβασμιώτατου τον προειδοποιώ ότι χρειάζεται αντιασφυξιογόνον προσωπίδα. 

Ως «πούρος» Οικουμενιστής ο Σεβασμιώτατος δεν μπορεί ν’ ανεχθεί (για λόγους που ο ίδιος κάλλιον γινώσκει) καμμίαν απολύτως αντίθετον φωνήν, λαλιάν ή έστω ψίθυρο. Με ύφος επιλοχίου της παλαιάς σχολής επιτίθεται λαύρος, εν επιτραχηλίω και ωμοφορίω, κατά παντός υπευθύνου. Όμως δεν ρίχνει, τελικά, λάσπη από το κεράμιόν του. Μετατρέπεται σε Ρίο ντε να Πλάτα (ποταμό λάσπης). 

Μερικοί «μαργαρίτες» του Σεβασμιώτατου Προικοννήσου μπορούν τα επιβεβαιώσουν του λόγου το ασφαλές: Οι αντιοικουμενιστές λέγει είναι: μικρόνοες, ημιμαθείς, ψυχικά τυφλοί. Ανακαλύπτει «ορθοδοξόμετρα», βλέπει Ηρακλείς της «πούρας» Ορθοδοξίας, αυτοχειροτόνητους κριτές, πατριαρχών, συνόδων, αρχιερέων, θεολόγων. Εντοπίζει στους αντιπάλους των οικουμενιστών ζηλωτές λαϊκούς με πρόδηλα χαρακτηριστικά παράνοιας, ψευδο-κανονολόγους, συνέδρια ματαιότητος, τυφλό φανατισμό, τζιχάντ, ψεύτες κ.ο.κ. Θλίβεται κανείς παρακολουθώντας το Σεβασμιώτατο στο κατάντες. Θα περίμενε κανείς ότι ο Σεβασμιώτατος, ως ευπαίδευτος Θεολόγος, θα είχε συντριπτικά επιχειρήματα. Δεν τα βλέπουμε διότι απλούστα ΔΕΝ υφίστανται.

Όλα τα κεραμίδια στη στέγη του Κολυμβαρίου στάζουν. Γιατί δεν προβληματίζεται για τη χαρά του κακόφρονος Παπα Φραγκίσκου, την ικανοποίηση των Ουνιτών και Προτεσταντών; Δεν γνωρίζει ότι όλες οι Σύνοδοι επικυρώνονται από το πλήρωμα της Εκκλησίας; Αγνοεί (να το πιστέψουμε;) ότι σύνοδοι πολυάνθρωπες, όπως της Εφέσου του 449 (που αποκλήθηκε ληστρική διότι πλείστοι όσοι Ορθόδοξοι κακοποιήθηκαν από τους αιρετικούς), της Ιέρειας του 754, που καταδίκασε τους Ορθόδοξους επικυρώνοντας τις εικονομαχικές απόψεις) της Φερράρας – Φλωρεντίας 1436-38 που υποδούλωσε την Ορθοδοξία στον Παπισμό, απορρίφθηκαν από το πλήρωμα της Εκκλησίας; Τι έγινε όταν όλοι αυτοί οι προδότες επέστρεψαν στην Βασιλεύουσα από την Ιταλία; Όταν μιλά για τζιχάντ καλύτερα να προσέξει τι είπε ο Σεβασμιώτατος Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος για τη συμπεριφορά των Οικουμενιστών απέναντι σ’ αυτόν (κι απέναντι στους αλλους αρχιερείς) επειδή αρνήθηκε να αναγνωρίσει  τους αιρετικούς όλων των αποχρώσεων ως «ετερόδοξες Εκκλησίες». 

Δεν μας είπε όμως, ο ίδιος υπόγραψε το προδοτικό αυτό κείμενο; Οφείλει να διευκρινίσει εδώ και τώρα.

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ κ. ΤΣΙΠΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΡΧΗΓΟΥΣ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ κ. ΤΣΙΠΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΡΧΗΓΟΥΣ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕYΤΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Ιδιαίτερη εντύπωση ενεποίησε η επιστολή του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου προς τον πρωθυπουργό κ. Τσίπρα και τους αρχηγούς των κοινοβουλευτικών ομάδων της. Είναι μια πολύ εμπεριστατωμένη και καταπελτώδης επιστολή που βάζει το θέμα της διδασκαλίας των θρησκευτικών στις σωστές του βάσεις.

Παράλληλα διαπιστώνουμε τη σαφή κάλυψη του κ. Φίλη από τον πρωθυπουργό και την υποστήριξη για τις θέσεις της Εκκλησίας από τον κ. Μητσοτάκη και από άλλα κόμματα της βουλής.

Το ερώτημα, λοιπόν, δεν είναι αν μίλησε ο Αρχιεπίσκοπος ορθά -ασφαλώς και μίλησε ορθά και με πολλή πειθώ- αλλά αν θα παραμείνει εδραίος και αμετακίνητος στις ορθές θέσεις που διατύπωσε στην επιστολή του ο Αρχιεπίσκοπος.

Αν το υπουργείο Παιδείας και ο ΣΥΡΙΖΑ εμμείνουν στο αντιεκκλησιαστικό τους μένος -και όλα δείχνουν ότι θα εμμείνουν- μέχρι πού είναι διατεθειμένος ο Μακαριότατος να πάει;

Θα κινήσει γη και ουρανό με προσφυγές στα δικαστήρια της χώρας, θα στριμώξει πολιτικά τον κ. Τσίπρα και θα δώσει εντολή στους θεολόγους να αρνηθούν να διδάξουν το νέο Πρόγραμμα Σπουδών όπως έχουν χρέος; Ή θα περιοριστεί σε επιστολές και δηλώσεις και μετά θα βάλει την ουρά στα σκέλια και θα συμβιβαστεί με τους Εκκλησιομάχους και τους εθνομηδενιστές του ΣΥΡΙΖΑ;

Προσευχόμαστε για το πρώτο, αλλά δεν το κρύβουμε επειδή γνωρίζουμε τον Μακαριότατο, φοβόμαστε το δεύτερο.

ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΚΑΥΧΗΜΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΚΑΥΧΗΜΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»

=====

Στὸν ἀπόηχο τῆς συγκλήσεως τῆς Μεγάλης Συνόδου εἶδαν τὸ φῶς τῆς δημοσιότητας δύο κείμενα σφόδρα ἐπικριτικὰ ἐναντίον ὅσων μὲ ποικίλους τρόπους ἀντέδρασαν στὴ σύγκληση καὶ τὸ ἔργο τῆς Συνόδου.

Τὸ ἕνα κείμενο, γραμμένο ἀπὸ λαϊκό, ζητοῦσε καθαιρέσεις καὶ ἀφορισμοὺς τῶν ἀντιδρώντων πιστῶν. 

Τὸ ἄλλο, γραμμένο ἀπὸ ἐπίσκοπο, ἐκφεύγει κάθε κριτικῆς. Διότι δὲν μπορεῖ νὰ ταιριάζουν σὲ κάλαμο ἐπισκόπου τέτοιες διατυπώσεις σὰν αὐτές: 

«Ὅλη ἡ καχυποψία, ὅλη ἡ δυσπιστία, ὅλη ἡ μικροψυχία, ὅλη ἡ στενοκαρδία, ὅλη ἡ μικρόνοια, ὅλη ἡ ἡμιμάθεια, ὅλη ἡ ψυχικὴ τύφλωσις ἐπιστρατεύθηκαν κατὰ τῆς Συνόδου, καθὼς ἐπλησίαζε ὁ καιρὸς τῆς συγκλήσεώς της!... Ἀρχιερεῖς (εὐάριθμοι εὐτυχῶς)..., συνταξιοῦχοι πανεπιστημιακοὶ δάσκαλοι ποὺ ἐζήλωσαν ὄψιμες δάφνες Ὁμολογητῶν, καλόγηροι ποὺ μᾶλλον ἔχουν βρῆ μονότονο τὸ κομ­ποσκοίνι καὶ φλέγονται ἀπὸ τὸν πόθο νὰ σώσουν τὴν οἰκουμένη μέσῳ τοῦ διαδικτύου, τῶν ΜΜΕ, διαφόρων “συνεδρίων” καὶ διαφωτιστικῶν ἐκδηλώσεων ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν οἰκουμένη, ἱερομόναχοι καὶ ἔγγαμοι ἱερεῖς κινούμενοι μεταξὺ τυφλοῦ φανατισμοῦ καὶ ἰδεοληψίας, λαϊκοὶ μὲ πρόδηλα χαρακτηριστικὰ παρανοίας, ἐθνοφυλετιστές, ψευδο-κανονολόγοι, σύνολα ἑτερόκλητα, ἀρειμάνια, κράζοντα, ἀλαλάζοντα, βοῶντα, ἄδραξαν τ’ ἄρματα νὰ πολεμήσουν τὴν Σύνοδο...».

Δὲν θὰ κρίνουμε τὸ δημοσίευμα. Εἶναι προτιμότερο νὰ τὸ καλύψει ἡ σιωπή. Τοῦτο μόνο θὰ σημειώσουμε: Ὅταν τὰ σκυλιὰ γαβγίζουν, ὁ καλὸς τσοπάνης χαίρεται· ἀκόμη κι ὅταν συμβεῖ νὰ γαβγίσουν γιὰ γνωστὰ καὶ φιλικά του πρόσωπα. Χαίρεται, διότι ξέρει πὼς ἔτσι τὸ κοπάδι του εἶναι ἀσφαλισμένο ἀπὸ τοὺς λύκους.

Καὶ ὅσοι πιστοί, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί – ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ – ἀντέδρασαν στὴ Μεγάλη Σύνοδο, δὲν τὸ ἔκαναν γιὰ κάποιο προσωπικό τους συμφέρον. Ἡ ἀγωνία νὰ κρατηθεῖ ἀμετάβλητη ἡ πίστη τῶν πατέρων τους τοὺς παρακινοῦσε νὰ ἐκφράσουν τοὺς φόβους τους ἔντονα. Ἐπιθυμοῦσαν νὰ δοῦν τὴ Σύνοδο νὰ αἴρεται στὸ ὕψος τῶν προηγουμένων Συνόδων καὶ νὰ ὁμολογήσει μαζί τους ἀκαινοτόμητη τὴν ἀλήθεια ὅτι ὁ Παπισμὸς εἶναι αἵρεση, διάδοχος τοῦ Ἀρειανισμοῦ. Κι εἶναι πόνος μεγάλος καὶ ὀδύνη ἀφόρητη γιὰ τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ ἡ διαπίστωση ὅτι ἡ Μεγάλη Σύνοδος δὲν μπόρεσε ἢ δὲν θέλησε νὰ ὁμολογήσει τὴν ἀλήθεια.

Αὐτός, ὁ τώρα ὑβριζόμενος λαός, ἦταν πάντα τὸ καύχημα τῶν Ἐπισκόπων καὶ Πατριαρχῶν τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅπως καὶ τῶν ἀοιδίμων Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς, οἱ ὁποῖοι στὴν ἱστορικὴ ἀπάντησή τους στὸν πάπα Πίο τὸν Θ´ τὸ 1848 ὁμολόγησαν: «Παρ᾽ ἡμῖν οὔτε Πατριάρχαι οὔτε Σύνοδοι ἐδυνήθησάν ποτε εἰσαγαγεῖν νέα, διότι ὁ ὑπερασπιστὴς τῆς θρησκείας ἐστὶν αὐτὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι αὐτὸς ὁ λαός, ὅστις ἐθέλει τὸ θρήσκευμα αὐτοῦ αἰωνίως ἀμετάβλητον καὶ ὁμοειδὲς τῷ τῶν Πατέρων αὐτοῦ».

Αὐτὸς ὁ μαχόμενος λαὸς εἶναι καὶ σήμερα καὶ θὰ παραμείνει ὁ ὑπερασπιστὴς καὶ τὸ καύχημα τῆς Ὀρθοδοξίας.

ΠΗΓΗ:

Χριστιανική Βιβλιογραφία

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΣΧΗΜΙΕΣ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ

Αγγλικανοί, Παπικοί, Ορθόδοξοι κληρικοί και Προτεστάντες συμπροσευχήθηκαν στον ναό του Sainte-Foy-la-Grande για την Εβδομάδα Προσευχής για τη Χριστιανική Ενότητα.

Πότε, επιτέλους, θα τελειώσουν οι οικουμενιστικές αυτές ασχημίες;

ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΕΒ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΕΒ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ

=====

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ ήταν ο φετινός ομιλητής του συνεδρίου στελεχών νεανικού έργου, το οποίο πραγματοποιήθηκε με την ευκαιρία ενάρξεως της νέας Ιεραποστολικής περιόδου.

Κατά την ομιλία του ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης μας, αναφέρθηκε στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο, υπογραμμίζοντας με κάθε τρόπο και έμφαση ότι «Σύνοδοι Επισκόπων επί δύο χιλιάδες χρόνια στην Εκκλησία... συνέρχονται μόνο για να καταγνώσουν αιρέσεις, τις υφιστάμενες αιρέσεις της εποχής τους, να διασφαλίσουν την σώζουσα πίστη και αλήθεια από την κακοδοξία και ταυτόχρονα να συντονίσουν Ορθοδοξία και Ορθοπραξία με την έκδοση των λεγομένων

Ιερών Κανόνων. Για αυτό συνέρχονται οι Σύνοδοι. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη δυστυχώς στη σύνοδο της Κρήτης».

«Πότε θα γίνει μια αποτίμηση για τα τόσα χρόνια των θεολογικών διαλόγων», διερωτήθηκε και συνέχισε λέγοντας πως θα πρέπει να αγωνιζόμαστε συνεχώς και αδιαπτώτως να συνέλθει μία πανορθόδοξη σύνοδος στην οποία θα συμμετέχουν όλοι οι Επίσκοποι της Ορθοδόξου εκκλησίας μας.

Υπογράμμισε πως «χρειάζεται από όλους θάρρος, κουράγιο και πνευματική λεβεντιά, προκειμένου να αντισταθεί κάποιος σε αυτή την ομογενοποίηση της αλήθειας με το ψέμα. Επιδιώκεται να παρουσιαστεί στον κόσμο ένας καινούριος Χριστός, ένας Χριστός όμως που δεν σώζει. Ένας Χριστός ο οποίος την ίδια στιγμή αποδέχεται την Ορθοδοξία και την αίρεση, το ψέμα και την αλήθεια, την αρετή και την κακία». 

Σημείωσε πως «δεν μπορεί να υπάρχουν δύο σώματα Χριστού με διαφορετικές θέσεις το κάθε σώμα και μία κεφαλή, το Χριστό. Αυτό δεν μπορεί να υπάρξει», τόνισε.

Επεσήμανε ότι η Σύνοδος αυτή προσπάθησε να προσδώσει εκκλησιαστικότητα στην αίρεση «και μάλιστα με έναν εντελώς γραφικό τρόπο διότι δεν απετολμήθη τελικά να εγκριθεί το αρχικό κείμενο στο οποίο η Ορθόδοξη Εκκλησία αναγνωρίζει την ιστορική ύπαρξη άλλων ετερόδοξων εκκλησιών, αλλά συγκεράστηκε κάπως μετά την αντίδραση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και έγινε δεκτό ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία αναγνωρίζει την ιστορική ονομασία ετερόδοξων Εκκλησιών. Αλλά πώς αναγνωρίζεις κάτι το οποίο δεν υπάρχει, του οποίου δεν δέχεσαι την ύπαρξη; Αναγνωρίζεις την ονομασία ενός ανύπαρκτου πράγματος;»

ΠΗΓΗ:

impenimerosi

ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ “ΣΥΝΟΔΟΣ” ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ. ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ; Θ΄

ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ “ΣΥΝΟΔΟΣ” ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ. ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ;

Θ΄

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών της Ι.Μ. Πειραιώς

=====

Θ) Στο παρασκήνιο της Συνόδου της Κρήτης χρησιμοποιήθηκαν αθέμιτες μεθοδεύσεις και ασκήθηκαν απαράδεκτες πιέσεις προς τους ολίγους εκείνους επισκόπους, που δεν δέχθηκαν να υπογράψουν το κακόδοξο κείμενο με τίτλο «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον».

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος αποκάλυψε, ότι δέχτηκε απίστευτες ύβρεις και απειλές από Επισκόπους, επειδή υπερασπίσθηκε την μοναδικότητα της Ορθοδοξίας ως την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού. Το πρωτόγνωρο και αλγεινό φαινόμενο των πλαστογραφιών είδε επίσης το φως της δημοσιότητας.

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, Προκαθήμενος υπέγραψε στα πρακτικά της Συνόδου για λογαριασμό, (δηλαδή «αντ’ αυτών», παρόντων των ιδίων), όλων εκείνων των επισκόπων της Εκκλησίας του, που αρνήθηκαν να υπογράψουν! Όλα αυτά μας θυμίζουν τις δόλιες μεθοδεύσεις κατά την Ψευδοσύνοδο της Φεράρας- Φλωρεντίας και αποδεικνύουν τετραγωνικά ότι στη «Σύνοδο» αυτή δεν ήταν παρόν το άγιο Πνεύμα.

Και τώρα τίθεται το ερώτημα: Τι δέον γενέσθαι; Ποιο είναι το χρέος μας ως κλήρος και ως πιστός λαός του Θεού μετά την πραγματοποίηση αυτής της «Συνόδου»; Απλούστατα, καλούμαστε να μιμηθούμε τους αγίους Πατέρες μας και να αγωνιστούμε, όπως αγωνίστηκαν αυτοί σε παρόμοιες περιστάσεις.

Στο σημείο αυτό θεωρούμε αναγκαίο να ξεκαθαρίσουμε κάτι πολύ σημαντικό. Να απαντήσουμε σε μια λανθασμένη αντίληψη, ότι δήθεν η «Σύνοδος» της Κρήτης πέθανε και ετάφη. Ότι είναι από μόνη της άκυρη. Ότι σε λίγο καιρό θα ξεχαστεί και κανένας δεν θα την θυμάται και επομένως δεν χρειάζεται να γίνει κανένας αγώνας για την συνοδική καταδίκη της.

Αλλοίμονο αν νομίσουμε ότι η «Σύνοδος» πέθανε και ετάφη και με την σκέψη αυτή παραμείνουμε αδρανείς και αδιάφοροι από φόβο και δειλία, μήπως μπούμε σε περιπέτειες και κινδύνους. Θα είμαστε αναπολόγητοι εν ημέρα Κρίσεως, ότι δεν πράξαμε το καθήκον μας.

Πολύ σωστά επισημάνθηκε από πατέρες της «Συνάξεως» ο θεοφώτιστος λόγος του άγιου Μάξιμου του Ομολογητού, ότι «δεν αρκεί η ‘εξαφάνιση’ η ‘παρασιώπηση’ ενός κειμένου αιρετικού το οποίο εγκρίθηκε συνοδικά, αλλά απαιτείται η συνοδική καταδίκη του, ώστε να μη βλάπτει τις ψυχές όσων το διαβάσουν» (Βλ. «Περί των πραχθέντων εν τη πρώτη αυτού εξορία, ήτοι εν Βιζύη» 12, PG 90, 145 B.C.) Πολύ σωστά επίσης παρατηρεί ο καθηγητής του Εκκλησιαστικού Δικαίου κ. Κυριάκος Κυριαζόπουλος ότι η «Σύνοδος» «δεν είναι έγκυρη, ούτε αυτοδικαίως άκυρη, αλλά είναι ακυρώσιμη, ήτοι μπορεί να ακυρωθεί από μια όντως Ορθόδοξη Πανορθόδοξη Σύνοδο, η οποία μπορεί ενδεχομένως να συγκληθεί στο μέλλον».

Οι θιασώτες και οι διοργανωτές της την θεωρούν βέβαια αυτοδικαίως έγκυρη και στο μέλλον θα επικαλούνται τις αποφάσεις της για να δικαιολογούν και να κατοχυρώνουν τις οικουμενιστικές παρεκτροπές τους. Κατ’ επέκταση θα στηρίζονται στις αποφάσεις αυτές για να επιβάλλουν ποινές και αφορισμούς σε όσους αντιδρούν.

Οι διωγμοί έχουν ήδη αρχίσει στο άγιον Όρος. Τέσσερις μοναχοί από την Ιερά Μονή Χιλανδαρίου εδιώχθηκαν από την Μονή της μετανοίας τους, επειδή αρνήθηκαν να δεχθούν τις αποφάσεις της «Συνόδου».

Επίσης ο π. Σάββας, προϊστάμενος της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας καθαιρέθηκε από το αξίωμα του προϊσταμένου εξ’ αιτίας της αντιαιρετικής του δράσεως, όλως αδίκως και κατά παράβασιν του Καταστατικού Χάρτου του Αγίου Όρους.

Ωστόσο παρά τις διώξεις το κύμα των αντιδράσεων διογκώνεται όλο και περισσότερο. Πολλοί κελιώτες μοναχοί, γύρω στους 300 μέχρι στιγμής, έχουν ήδη διακόψει το μνημόσυνο του Πατριάρχου και ο αριθμός συνεχώς αυξάνεται. Το Άγιον Όρος αυτή τη στιγμή μοιάζει με ένα καζάνι που βράζει και αυτό είναι κάτι που τρομάζει, και πολύ μάλιστα, το Φανάρι.

Αυτό λοιπόν που κατά την ταπεινή μας γνώμη πρέπει να γίνει τώρα, είναι να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την συγκρότηση μιας νέας αληθινής Ορθοδόξου Συνόδου, η οποία θα καταδικάσει τον Οικουμενισμό. Για να φθάσουμε όμως σ’ αυτό το αποτέλεσμα χρειάζεται προηγουμένως προσέγγιση και συνεργασία μεταξύ των τοπικών Εκκλησιών, που δεν έλαβαν μέρος στην «Σύνοδο» και απορρίπτουν τις αποφάσεις της.

Επίσης απαιτείται συνεργασία και συνεννόηση των παρά πάνω τοπικών Εκκλησιών με όλους εκείνους τους επισκόπους, που ανήκουν σε άλλες τοπικές Εκκλησίες και οι οποίοι, είτε δεν έλαβαν μέρος στη «Σύνοδο» και απορρίπτουν τις αποφάσεις της, είτε έλαβαν μεν, αλλά δεν υπέγραψαν τις αποφάσεις της.

Απαιτείται περαιτέρω συνεργασία όλων των παρά πάνω επισκόπων με τους αγιορείτες πατέρες, με μοναστήρια εκτός αγίου Όρους και με άλλα μοναστήρια σε άλλες Ορθόδοξες χώρες, που απορρίπτουν τις αποφάσεις της «Συνόδου».

Επίσης περαιτέρω συνεργασία με τον υπόλοιπο κλήρο και τον πιστό λαό του Θεού.

Ας παρακαλέσουμε τον Θεό με πολλές προσευχές και δεήσεις να ευλογήσει την ταπεινή μας διακονία, να χαρίσει σε όλους, όσους αγωνίζονται προς την κατεύθυνση αυτή, ενότητα, ομοψυχία και ομολογιακό φρόνημα, ώστε να φθάσουμε με την Χάρη Του στην ευλογημένη εκείνη ώρα, που θα συγκληθεί η αληθινή «Αγία και Μεγάλη Σύνοδος» της Ορθοδοξίας, οπότε θα πανηγυρίσει ο ουρανός και η γη, η θριαμβεύουσα και η στρατευομένη Εκκλησία του Χριστού. Αμήν!