ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ;
==========
Αρχιμηνιά κι Αρχιχρονιά
ψηλή μου δεντρολιβανιά
κι αρχή καλός μας χρόνος
εκκλησιά με τ' άγιο θρόνος.
Αρχή που βγήκε ο Χριστός
άγιος και Πνευματικός,
στη γη να περπατήσει
και να μας καλοκαρδίσει.
ΠΗΓΗ:
http://www.anagrafes.com
ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΟ ΔΙΗΓΗΜΑ
Γιάννης ο Ευλογημένος!
Του Φώτη Κόντογλου
==================
O Άγιος Βασίλης, σαν περάσανε τα Χριστούγεννα, πήρε το ραβδί του και γύρισε σ όλα τα χωριά, να δει ποιός θα τόνε γιορτάσει με καθαρή καρδιά. Πέρασε από λογιών-λογιών πολιτείες κι από κεφαλοχώρια, μα σ’ όποια πόρτα κι αν χτύπησε δεν τ’ ανοίξανε, επειδή τον πήρανε για διακονιάρη. Κι έφευγε πικραμένος, γιατί ο ίδιος δεν είχε ανάγκη από τους ανθρώπους, μα ένοιωθε το πόσο θα πονούσε η καρδιά κανενός φτωχού από την απονιά που του δείξανε κείνοι οι άνθρωποι.
Μια μέρα έφευγε από ένα τέτοιο άσπλαχνο χωριό, και πέρασε από το κοιμητήριο, κι είδε τα κιβούρια πως ήτανε ρημαγμένα, οι ταφόπετρες σπασμένες κι αναποδογυρισμένες, και τα νιόσκαφτα μνήματα ήτανε σκαλισμένα από τα τσακάλια. Σαν άγιος που ήτανε άκουσε πως μιλούσανε οι πεθαμένοι και λέγανε: «Τον καιρό που είμαστε στον απάνω κόσμο, δουλέψαμε, βασανιστήκαμε, κι αφήσαμε πίσω μας παιδιά κ εγγόνια να μας ανάβουνε κανένα κερί, να μας καίγουνε λίγο λιβάνι μα δεν βλέπουμε τίποτα, μήτε παπά στο κεφάλι μας να μας διαβάσει παραστάσιμο, μήτε κόλλυβα, παρά σαν να μην αφήσαμε πίσω μας κανέναν». Κι ο άγιος Βασίλης πάλι στενοχωρήθηκε κι είπε: «Τούτοι οι χωριάτες ούτε σε ζωντανό δε δίνουνε βοήθεια, ούτε σε πεθαμένον », και βγήκε από το κοιμητήριο, και περπατούσε ολομόναχος μέσα στα παγωμένα χιόνια.
*****
Παραμονή της πρωτοχρονιάς έφτασε σε κάτι χωριά που ήτανε τα πιο φτωχά ανάμεσα στα φτωχοχώρια, στα μέρη της Ελλάδας. Ο παγωμένος αγέρας βογκούσε ανάμεσα στα χαμόδεντρα και στα βράχια, ψυχή ζωντανή δεν φαινότανε, νύχτα πίσσα! Είδε μπροστά του μια ραχούλα, κι από κάτω της ήτανε μια στρούγκα τρυπωμένη. Ο άγιος Βασίλης μπήκε στη στάνη και χτύπησε με το ραβδί του την πόρτα της καλύβας και φώναξε: «Ελεήστε με, τον φτωχό, για την ψυχή των αποθαμένων σας κι ο Χριστός μας διακόνεψε σε τούτον τον κόσμο!». Τα σκυλιά ξυπνήσανε και χυθήκανε απάνω του, μα σαν πήγανε κοντά του και τον μυριστήκανε, πιάσανε και κουνούσανε τις ουρές τους και πλαγιάζανε στα ποδάρια του και γρούζανε παρακαλεστικά και χαρούμενα. Απάνω σ αυτά, άνοιξε η πόρτα και βγήκε ένας τσοπάνης, ως εικοσιπέντε χρονών παλληκάρι, με μαύρα στριφτά γένια, ο Γιάννης ο Μπαρμπάκος, άνθρωπος αθώος κι απελέκητος, προβατάνθρωπος, και πριν να καλοϊδεί ποιός χτύπησε, είπε: «Έλα, έλα μέσα. Καλή μέρα, καλή χρονιά!».
Μέσα στο καλύβι έφεγγε ένα λυχνάρι, κρεμασμένο από πάνω από μία κούνια, που ήτανε δεμένη σε δυο παλούκια. Δίπλα στο τζάκι ήτανε τα στρωσίδια τους και κοιμότανε η γυναίκα του Γιάννη. Αυτός, σαν μπήκε μέσα ο άγιος Βασίλης, κι είδε πως ήτανε γέρος σεβάσμιος, πήρε το χέρι του και το ανεσπάσθηκε κι είπε: «Να χω την ευχή σου, γέροντα», και το ’λεγε σαν να τον γνώριζε κι από πρωτύτερα, σα να ’τανε πατέρας του. Και κείνος του είπε: «Βλογημένος να σαι, εσύ κι όλο το σπιτικό σου, και τα πρόβατά σου η ειρήνη του Θεού να’ ναι απάνω σας!». Σηκώθηκε κ η γυναίκα και πήγε και προσκύνησε και κείνη τον γέροντα και φίλησε το χέρι του και τη βλόγησε. Κι ο άγιος Βασίλης ήτανε σαν καλόγερος ζητιάνος, με μια σκούφια παλιά στο κεφάλι του, και τα ράσα του ήτανε τριμμένα και μπαλωμένα και τα τσαρούχια του τρύπια, κι είχε κι ένα παλιοτάγαρο αδειανό. Ο Γιάννης ο Βλογημένος έβαλε ξύλα στο τζάκι. Και παρευθύς, φεγγοβόλησε το καλύβι και φάνηκε σαν παλάτι. Και φανήκανε τα δοκάρια, σα να ’τανε μαλαμοκαπνισμένα, κι οι πητιές που ήτανε κρεμασμένες φανήκανε σαν καντήλια, κι οι καρδάρες και τα τυροβόλια και τ’ άλλα τα σύνεργα που τυροκομούσε ο Γιάννης, γινήκανε σαν ασημένια, και σαν πλουμισμένα με διαμαντόπετρες φανήκανε, και τ’ άλλα, τα φτωχά τα πράγματα που χε μέσα στο καλύβι του ο Γιάννης ο Βλογημένος. Και τα ξύλα που καιγόντανε στο τζάκι τρίζανε και λαλούσανε σαν τα πουλιά που λαλούνε στον παράδεισο, και βγάζανε κάποια ευωδιά πάντερπνη. Τον άγιο Βασίλη τον βάλανε κι έκατσε κοντά στη φωτιά κι η γυναίκα του ’θεσε μαξιλάρια να ακουμπήσει. Κι ο γέροντας ξεπέρασε το ταγάρι του από το λαιμό του και το βαλε κοντά του, κι έβγαλε και το παλιόρασό του κι απόμεινε με το ζωστικό του.
Κι ο Γιάννης ο Βλογημένος πήγε κι άρμεξε τα πρόβατα μαζί με τον παραγυιό του, κι έβαλε μέσα στην κοφινέδα τα νιογέννητα τ’ αρνιά, κι ύστερα χώρισε τις ετοιμόγεννες προβατίνες και τις κράτησε στο μαντρί, κι ο παραγυιός τα ’βγαλε τ’ άλλα στη βοσκή. Λιγοστά ήτανε τα ζωντανά του, φτωχός ήτανε ο Γιάννης, μα ήτανε Βλογημένος. Κι είχε μία χαρά μεγάλη, σε κάθε ώρα, μέρα και νύχτα, γιατί ήτανε καλός άνθρωπος κι είχε και καλή γυναίκα, κι όποιος λάχαινε να περάσει από την καλύβα τους, σαν να ’τανε αδελφός τους, τον περιποιόντανε. Για τούτο κι ο άγιος Βασίλης κόνεψε στο σπίτι τους, και κάθησε μέσα, σα να ’τανε δικό του σπίτι, και βλογηθήκανε τα θεμέλιά του. Κείνη τη νύχτα τον περιμένανε όλες οι πολιτείες και τα χωριά της Οικουμένης, οι αρχόντοι, οι δεσποτάδες κι οι επίσημοι ανθρώποι μα εκείνος δεν πήγε σε κανέναν, παρά πήγε και κόνεψε στο καλύβι του Γιάννη του Βλογημένου.
*****
Το λοιπόν, σαν σκαρίσανε τα πρόβατα, μπήκε μέσα ο Γιάννης και λέγει στον άγιο: «Γέροντα, έχω χαρά μεγάλη. Θέλω να μας διαβάσεις τα γράμματα τ’ Άη-Βασίλη. Εγώ είμαι άνθρωπος αγράμματος, μα αγαπώ τα γράμματα της θρησκείας μας. Έχω και μία φυλλάδα από έναν γούμενο αγιονορίτη, κι όποτε τύχει να περάσει κανένας γραμματιζούμενος, τον βάζω και μου διαβάζει από μέσα την φυλλάδα, γιατί δεν έχουμε κοντά μας εκκλησία».
Έπιασε και θαμπόφεγγε κατά το μέρος της ανατολής. Ο άγιος Βασίλης σηκώθηκε και στάθηκε κατά την ανατολή κι έκανε το σταυρό του, ύστερα έσκυψε και πήρε μία φυλλάδα από το ταγάρι του, κι είπε: «Ευλογητός ο Θεός ημών πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων». Κι ο Γιάννης ο Βλογημένος πήγε και στάθηκε από πίσω του, και η γυναίκα βύζαξε το μωρό και πήγε και κείνη και στάθηκε κοντά του, με σταυρωμένα χέρια. Κι ο άγιος Βασίλης είπε το «Θεός Κύριος» και το απολυτίκιο της Περιτομής «Μορφήν αναλλοιώτως ανθρωπίνην προσέλαβες», δίχως να πει και το δικό του το απολυτίκιο που λέγει «Εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος σου». Η φωνή του ήτανε γλυκιά και ταπεινή, κι ο Γιάννης κι η γυναίκα του νοιώθανε μεγάλη κατάνυξη, κι ας μην καταλαβαίνανε τα γράμματα. Και είπε ο άγιος Βασίλης όλον τον Όρθρο και τον Κανόνα της Εορτής: «Δεύτε λαοί άσωμεν άσμα Χριστώ τω Θεώ, χωρίς να πει το δικό του τον Κανόνα, που λέγει «Σου την φωνήν έδει παρείναι, Βασίλειε». Και ύστερα είπε όλη τη λειτουργία κι έκανε απόλυση και τους βλόγησε.
Και σαν καθήσανε στο τραπέζι και φάγανε κι αποφάγανε, έφερε η γυναίκα τη βασιλόπιτα και την έβαλε απάνω στο σοφρά. Κι ο άγιος Βασίλης πήρε το μαχαίρι και σταύρωσε τη βασιλόπιτα, κι είπε: «Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος κ έκοψε το πρώτο το κομμάτι κι είπε «του Χριστού» κι ύστερα είπε «της Παναγίας», κι ύστερα είπε «του νοικοκύρη Γιάννη του Βλογημένου». Του λέγει ο Γιάννης: «Γέροντα, ξέχασες τον άη - Βασίλη!». Του λέγει ο άγιος: «Ναι, καλά! κι ύστερα λέγει: «Του δούλου του Θεού Βασιλείου». Κι ύστερα λέγει πάλι: «Του νοικοκύρη, «της νοικοκυράς», «του παιδιού», «του παραγυιού», «των ζωντανών», «των φτωχών». Τότε λέγει στον άγιο ο Γιάννης ο Βλογημένος: «Γέροντα, γιατί δεν έκοψες για την αγιοσύνη σου; Του λέγει ο άγιος: «Έκοψα, Βλογημένε!» μα, ο Γιάννης δεν κατάλαβε τίποτα, ο μακάριος. Κι ύστερα, σηκώθηκε όρθιος ο άγιος Βασίλειος κι είπε την ευχή του «Κύριε ο Θεός μου, οίδα ότι ουκ ειμί άξιος, ουδέ ικανός, ίνα υπό την στέγην εισέλθεις του οίκου της ψυχής μου».
Κι είπε ο Γιάννης ο Βλογημένος: «Πες μου, γέροντα, που ξέρεις τα γράμματα, σε ποιά παλάτια άραγες πήγε σαν απόψε ο άγιος Βασίλης; οι αρχόντοι κι οι βασιλιάδες τι αμαρτίες να χουνε; Εμείς οι φτωχοί είμαστε αμαρτωλοί, επειδής η φτώχεια μας κάνει να κολαζόμαστε». Κι ο άγιος Βασίλης δάκρυσε κι είπε πάλι την ευχή, αλλοιώτικα: «Κύριε, ο Θεός μου, οίδα ότι ο δούλος σου Ιωάννης ο απλούς εστίν άξιος και ικανός ίνα υπό την στέγην του εισέλθεις. Ότι νήπιος υπάρχει και τα μυστήριά Σου τοις νηπίοις αποκαλύπτεται». Και πάλι δεν κατάλαβε τίποτα ο Γιάννης ο μακάριος, ο Γιάννης ο Βλογημένος.
ΠΗΓΗ:
Πατμιάς του Γένους Εκκλησιαστική Σχολή
ΤΑ ΙΕΡΑΤΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΚΥΡΙΕΣ ...ΤΗΣ ΦΙΛΟΠΤΩΧΟΥ
=============
(Ἀπαραίτητη προκαταβολικὴ σημείωση «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»: ὁ κατωτέρω ἄμεσος σχολιασμὸς [ἐντὸς ἀγκυλῶν μὲ μαύρα στοιχεῖα] πάνω στὶς ἰδέες τοῦ ardalion.wordpress.com ὑπὲρ τῆς Ἀκαδημίας τοῦ Βόλου [ἐντὸς εἰσαγωγικῶν, μὲ υπογραμμισμένα στοιχεῖα] δὲν προτίθεται νὰ διαγράψει μονομιᾶς ὅ,τι θετικὸ μπορεῖ νὰ συντελεῖται, τὸ ὁποῖο προάγει τὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας. Ἄλλωστε ἡ πόλωση μόνο κακὲς ὑπηρεσίες μπορεῖ νὰ προσφέρει. Ὁ ἐδῶ σχολιασμὸς λοιπὸν ἀντικρούει τὴν εὔπεπτη προχειρότητα καὶ τὸν ἀναλώσιμο νεωτεριστικὸ βερμπαλισμό, τὸν ὁποῖο μεταχειρίζονται διάφοροι φιλόδοξοι κύκλοι, γιὰ νὰ “ἐλευθερώσουν” τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσία Της στὸ παρελθὸν καὶ τὶς ἀγκυλώσεις).
«Ὁ κόσμος ἀλλάζει θεαματικά ἐρήμην ἱερατείων καὶ τῶν κυριῶν τοῦ φιλοπτώχου». [Ὄχι ποὺ θὰ καθόταν ὁ ἔξυπνος Κόσμος καὶ ὁ Κοσμοκράτωρ νὰ ρωτᾶνε τὰ ἱερατεῖα καὶ τὰ γύναια τοῦ φιλοπτώχου καὶ τὰ ἄλλα τὰ ἀνόητα καὶ μωρὰ καὶ ἐξουθενημένα τοῦ κόσμου, ἂν θὰ “προοδεύσει” ἢ ὄχι. Ἀλίμονο!]
«Ἀπώτερος στόχος (τῶν ἐπικριτῶν τῆς Ἀκαδημίας): ἡ φίμωση ἑνὸς λόγου ποὺ δὲν ἐπαναλαμβάνει πληκτικὰ βιβλικὰ ἐδάφια» [ὅπως γίνεται π.χ. μέσα στὴν Λατρεία, ποὺ εἶναι μιὰ πληκτικὴ καὶ ἔμμονη ἐπανάληψη τέτοιων ἐδαφίων ἢ π.χ. ἡ ἐπανάληψη ἄλλων ἀναχρονιστικῶν…ἐδαφιαίων μετανοιῶν] «οὔτε βαυκαλίζεται μὲ ἀνακυκλώσεις πατερικῶν κειμένων» [ἀλλὰ διονυσιάζεται μὲ τὰ βραχυκυκλώματα τῶν ληγμένων ἰδεολογημάτων, ποὺ σερβίρονται ξαναζεσταμένα] «οὔτε ἀναπαύεται στὴν ἐξύμνηση συγχρόνων γερόντων-ἐξομολόγων». [Σιγὰ νὰ μὴ κάτσουμε καὶ ἀσχοληθοῦμε μὲ τοὺς Παϊσίους, τοὺς Ἰακώβους καὶ τοὺς Πορφυρίους. Τί ἔχουν νὰ ποῦν αὐτοὶ στὸν θεαματικὰ ἀλλασσόμενο κόσμο, αὐτοί, ποὺ δὲν ἦταν θεολόγοι καὶ ἐπὶ πλέον ἀνακύκλωναν καὶ αὐτοὶ τὰ ἴδια πληκτικὰ ἐδάφια.]
«Τὸ ἔργο στὸν Βόλο:
1. Δὲν εἶναι κατήχηση.
2. Δὲν εἶναι ἀπολογητική.
3. Δὲν εἶναι μαθήματα ἐκκλησιαστικῆς σχολῆς.» [Δὲν εἶναι τίποτα ἀπὸ ὅλα αὐτὰ τὰ παρωχημένα, τιποτένια, καὶ ἄχρηστα ἀλλὰ ἀντιθέτως] «εἶναι μία προσπάθεια αὐτοπροσδιορισμοῦ τοῦ τί μπορεῖ νὰ σημαίνει Ὀρθοδοξία». [Γιατὶ βεβαίως μέχρι στιγμῆς Ὀρθοδοξία δὲν ἔχει καταστεῖ δυνατὸν νὰ “αὐτοπροσδιορισθεῖ” τί ΣΗΜΑΙΝΕΙ. Πάντως δὲν μπορεῖ νὰ ΣΗΜΑΙΝΕΙ μπανάλ ἁγιασμούς, φιλανθρωπίες, Λειτουργίες, νηστεῖες, ἐξομολογήσεις στοὺς ἐξυμνημένους γέροντες-ἐξομολόγους, Ἑορτὲς τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας καὶ τῶν Ἁγίων, μετάνοια, συγχωρητικότητα, προσευχή, συμμετοχὴ στὸν ἀνθρώπινο πόνο, ἀρρώστια, συντριβή, ταπείνωση, ἀγάπη καὶ ἄλλες τέτοιες πληκτικὲς ἀρετολογίες καὶ πατερικὲς ἀνακυκλώσεις. Ὀρθοδοξία σημαίνει κάτι ποὺ ἀκόμη δὲν ἔχει αὐτοπροσδιορισθεῖ τί μπορεῖ νὰ ΣΗΜΑΙΝΕΙ. Πλησιάζει ὅμως ὁ καιρὸς ποὺ αὐτὸ θὰ συμβεῖ μὲ τὴν βοήθεια τῆς Πεφωτισμένης Διανοήσεως. Καὶ αὐτὴ θὰ προσδιορίσει ἐπακριβῶς τί ΣΗΜΑΙΝΕΙ Ὀρθοδοξία, γιὰ πρώτη φορὰ μέσα στὴν ἱστορία. Ἔκτακτα.] «Μιὰ ἀναζήτηση τῆς ταυτότητας» [ποὺ ἀναδύεται ἀποκλειστικὰ ἀπὸ τὴν κολυμβήθρα τῆς Ἀκαδημίας], «ποὺ εἶναι δυσδιάκριτη σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ ἀλλάζει δραματικὰ καὶ ταχύτατα. Σὲ ἕναν κόσμο ποὺ ἡ ἐκκλησία καὶ ὅσοι μιλοῦν (δῆθεν) ἐκ μέρους της δὲν μποροῦν νὰ μένουν στὴν ἀπάθεια ἢ νὰ ἀρκοῦνται στὴν δημοσιοϋπαλληλικὴ διεκπεραίωση.» [Γιατί ἄραγε τόση πόλωση καὶ γενίκευση; Μόνον ἀπάθεια βλέπει ὁ συντάκτης, μόνον δημοσιοϋπαλληλικὴ διεκπεραίωση, πληκτικὰ ἐδάφια, ἱερατεῖα, συγχρόνους-ἐξομολογητές καὶ κυρίες τοῦ φιλοπτώχου. Ἀπροσδιοριστία τῆς ὀρθοδοξίας. Τεράστια τὰ ἀδιέξοδα! Ζητεῖται σωτἠρ. Ἐκ κόλπου Παγασητικοῦ. Τελικὰ ὅμως εἶναι προτιμότερο οἱ «δῆθεν ἐκπρόσωποι» τῆς Ἐκκλησίας νὰ μένουν στὴν ἀπάθεια ἀπὸ τὸ νὰ μιλᾶνε ἐκ μέρους της καὶ νὰ προξενοῦν βλάβες. Καὶ μιὰ παράλειψη: ὁ συντάκτης δὲν “αὐτοπροσδιορίζει” οὔτε καὶ τοὺς ἐκπροσώπους ποὺ νομιμοποιεῖ ὁ ἴδιος γιὰ νὰ μιλᾶνε.]
Ἂς σημειωθεῖ ἐξ ἄλλου πὼς ὁ ἴδιος (πιθανότατα) συντάκτης ἐξ ἀφορμῆς τῆς πρὸ ἡμερῶν πολιτικῆς κηδείας τοῦ Πρυτάνεως τοῦ Παντείου Πανεπιστημίου γράφει τὰ ἑξῆς ἀξιοπρόσεκτα: «Εἶναι ἡ φροντίδα γιὰ τὴν ταφὴ χωρὶς ἱερατεῖο, σύμφωνα μὲ τὴν ἐπιθυμία τοῦ ἀποθανόντος. Δίχως παπάδες καὶ ψάλτες. Μιὰ δυνατότητα. Τόσο ἁπλά.» [Ὄχι ἀπλῶς “ἁπλά”, ἀλλὰ ἁπλούστατα. Τὸ μήνυμα ἐλήφθη: Δὲν χρειάζονται πιὰ ἱερατεῖα, ψαλτάδες, κυρίες τοῦ φιλοπτώχου, πληκτικὰ βιβλικὰ ἐδάφια, κατήχηση, ἐξομολογητές, λαουτζίκος. Χρειάζονται γερά μυαλά, διανοούμενοι. Αὐτοὶ μποροῦν νὰ σώσουν τὴν Ἐκκλησία, τὴν ἀληθινή Της παράδοση, τὸν κόσμο καὶ τὸν… Θεό, ἂν χρειαστεῖ!]
ΠΗΓΗ:
Χριστιανική Βιβλιογραφία
ΜΙΚΡΟ ΛΕΞΙΚΟ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΧΡΗΣΕΩΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΧΡΟΝΟ
Του π. Σταύρου Τρικαλιώτη
=============
᾿Αγάπη: Η ὑψηλότερη ἀρετή στόν Χριστιανισμό. Σήμερα εἶδος ὑπό ἐξαφάνιση. ᾿Αληθινή ἀγάπη συναντᾶς ἐνίοτε σέ ὁρισμένους ἀσκητές τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους, ἀλλά καί σέ μερικούς ἐν τῷ κόσμῳ διαβιοῦντες κληρικούς καί λαϊκούς. Οἱ ὑπόλοιποι ἁπλῶς φιλολογοῦμε περί ἀγάπης. Συνήθως ὅταν ὁμιλοῦμε περί ἀγάπης ἐννοοῦμε μιά φιλική διάθεση μέχρι ἐκεῖ πού δέν θίγονται τά συμφέροντά μας. ῞Οσο γιά τήν θυσιαστική ἀγάπη μόνο στά πατερικά κείμενα θά τήν συναντήσετε καί σέ ὁρισμένους σύγχρονους χριστιανούς πού ξεπέρασαν τόν ἀτομισμό καί τήν ἰδιοτέλεια.
Βαριέμαι: Συνηθισμένη στό λεξιλόγιο τῶν νέων. Παλιά οἱ νέοι ἀγωνίζονταν γιά κάτι. Σήμερα πίνουν τό φραπεδάκι τους στίς καφετέριες τῆς ῾Αγίου ᾿Ιωάννου, μερικές φορές καί καθημερινά. ῞Οσο γιά τό χαρτζιλίκι, ὁ μπαμπᾶς ἔχει γιά μένα…῾Ετυμολογικά ἡ λέξη προέρχεται ἀπό τό ἀρχαῖο βαροῦμαι (= «δυσανασχετῶ, πιέζομαι»). Μήπως αὐτή ἡ δυσανασχέτηση καί πίεση τῶν νέων ὀφείλεται σέ κάτι πιό βαθύ; Μήπως πρέπει νά ψάξουμε λίγο τήν ψυχούλα τους καί νά μήν μείνουμε μόνο στό ἐξωτερικό φαινόμενο;
Γιατί; ῞Ενας σύνδεσμος πού τόν χρησιμοποιοῦμε ἀρκετά συχνά. Εἰσάγει βασανιστικές ἐρωτηματικές προτάσεις. Τά περισσότερα «γιατί» μένουν ἀναπάντητα, ἐπειδή μᾶς βολεύει νά τά θάβουμε κάπου βαθιά μέσα μας. ῎Ελα, ὅμως, πού μερικές φορές ἀναδύονται βασανιστικά. Τότε εἶναι πού πρέπει νά εἴμαστε τίμιοι μέ τόν ἑαυτό μας. Κάποιου εἴδους ἐνδοσκόπηση ἴσως μᾶς βοηθήσει νά ξετυλίξουμε τό κουβάρι τοῦ ἐσωτερικοῦ μας μπερδέματος.
Δάσος: ἀγαπημένη λέξη τῶν οἰκολόγων καί τῶν κάθε εἴδους φλυαρούντων καί κοπτομένων γιά τό περιβάλλον. Συγγενής ἔννοια: πράσινη ἀνάπτυξη, πολύ σίκ σύγχρονη ἔκφραση πού φορέθηκε ἀρκετά τελευταῖα. Συχνή φράση: βλέπω τό δένδρο καί χάνω τό δάσος. Πολλές φορές ἀπολυτοποιοῦμε ἰδεολογίες καί ἐξιδανικεύουμε ἀνθρώπους. ῾Εστιάζουμε στό μερικό, τό ἐφήμερο καί χάνουμε τήν πανοραμική θέα, τή σφαιρική θεώρηση τῶν πραγμάτων. Τά χρόνια ὅμως κυλοῦν γρήγορα, ἀλλά τό καταλαβαίνουμε κάπως ἀργά. Πρίν εἶναι πολύ ἀργά ἄς μιλήσουμε μέ λόγια ἁπλά στόν ἑαυτό μας, γιατί ἡ ψυχή μας αὔριο κάνει πανιά, ὅπως μᾶς λέει καί ὁ ποιητής.
᾿Εκλογές (βουλευτικές, νομαρχιακές, δημοτικές): Μιά πληγωμένη ἱστορία. Λαός ὁ εὐκολόπιστος καί πάντα προδομένος, θά μᾶς πεῖ ὁ ποιητής. ᾿Αλισβερίσι,συμφωνίες κάτω ἀπό τό τραπέζι, πισώπλατα μαχαιρώματα, φιλίες μέ ἡμερομηνία λήξεως, μαγειρέματα, ἀνταλλάγματα, ὅλα αὐτά καί ἄλλα πολλά συνθέτουν τό μενοῦ ἑνός κακομαγειρεμένου φαγητοῦ. Συγγνώμη, ἀλλά βαρυστομάχησα…Δέν θά πάρω!
Ζηλοφθονία: Φοβερό πάθος πού δηλητηριάζει ἀνεπανόρθωτα τίς ἀνθρώπινες σχέσεις. ῾Ο ζηλόφθονος καίγεται κυριολεκτικά μέσα του γι᾿ αὐτό πού ἔχει ὁ ἄλλος καί προσπαθεῖ μέ κάθε τρόπο νά τόν βλάψει. ᾿Εδῶ ἰσχύει τό ρηθέν ὑπό τοῦ Κυρίου: Μάχαιραν ἔδωσες καί μάχαιραν θά λάβεις.
῾Ηγέτης: Προϊόν μέ ἡμερομηνία λήξεως: οὐκ ἀεί ἄρχει, ἔλεγε κάποιος σοφός. ῾Η ἐξουσία εἶναι γλυκιά, ἀλλά φθείρει συνειδήσεις, ἀνθρώπους. Σκοτώνει ἀνθρώπινες σχέσεις. ῾Ο ἡγέτης πρέπει νά εἶναι ὡς ὁ διακονῶν, ὑπηρέτης τῶν συμφερόντων τοῦ λαοῦ. ῾Ο ἀληθινός ἡγέτης πρέπει νά ἔχει πρῶτα τόν φόβο τοῦ Θεοῦ καί ἔπειτα τῶν ἀνθρώπων. ῎Αν καβαλήσει τό καλάμι, τότε…
Θάνατος: Κάτι πού πρέπει νά ἔχουμε διαρκῶς στόν νοῦ μας, γιά νά μήν ξεθαρρεύουμε. Συνήθως ἔχουμε τήν ψευδαίσθηση ὅτι ἀφορᾶ μόνο τούς ἄλλους, ἀλλά σάν λουλούδι κάποιο χέρι θά μᾶς κόψει μιά αὐγή, ὅπως λέει καί ἡ λαϊκή ποιήτρια. Εἶναι τό μόνο βέβαιο. Τό μόνο ἐφόδιο πού χρειάζεται γι᾿ αὐτό τό μακρινό ταξίδι εἶναι ἡ καθαρή συνείδηση, ὄχι αὔριο καί μεθαύριο, ἀλλά ΤΩΡΑ ἤ ἄν θέλετε: ἐδῶ καί τώρα!
᾿Ιδανικά: κάτι πού ξεχωρίζει τόν ἄνθρωπο ἀπό τό ζῶο. Δέν ὑπάρχει χειρότερο πρᾶγμα γιά ἕναν ἄνθρωπο νά ξεπουλάει τά ἰδανικά του γιά τό χρῆμα ἤ τή δόξα. Λίγους ἄνθρωπους κράτησα βαθιά γιά πάντα στήν καρδιά μου: αὐτούς πού πίστευαν σέ ἰδανικά καί ἀξίες κι αὐτούς πού δέν πουλοῦσαν τούς φίλους τους ἀντί πινακίου φακῆς.
Κάθαρση: Εὔηχη λέξη, ἀλλά τίς πιό πολλές φορές τήν χρησιμοποιοῦμε γιά τούς ἄλλους. Θέλει δύναμη ψυχῆς νά στρέψεις τά πεπυρωμένα βέλη κατά τοῦ ἑαυτοῦ σου. Ἅν δέν μπεῖ βαθιά τό νυστέρι στό σεσηπός μέλος, δέν ὑπάρχει γιατρειά. ῾Ο ἔσω τῆς καρδίας ἄνθρωπος εἶναι τό ζητούμενο.
Λάκκος (συνώνυμο=λακούβα): ᾿Επικίνδυνο ἄνοιγμα στό ἔδαφος. ῾Ο Δανιήλ στήν Π. Δ. κατόπιν συνομωσίας ρίχτηκε στόν λάκκο τῶν λεόντων. Σώθηκε μέ θεϊκή παρέμβαση. Μεταφορικά: Οἱ ἄνθρωποι σκάβουν στούς ἄλλους ἄλλου εἴδους λάκκους. ῞Ομως οἱ πνευματικοί νόμοι εἶναι ἀμείλικτοι: ὅποιος σκάβει τόν λάκκο τ᾿ ἀλλουνοῦ πέφτει ὁ ἴδιος μέσα (παροιμ.). Δηλ. ὅποιος προσπαθεῖ νά βλάψει κάποιον ὑφίσταται στό τέλος ὁ ἴδιος τίς συνέπειες τῶν πράξεών του. ᾿Ηθικό δίδαγμα: Προσοχή στίς παγίδες πού στήνουμε στούς ἄλλους. ᾿Εκδικοῦνται!
Μετάνοια: Λέξη κλειδί γιά διέξοδο ἀπό πολλές ψυχοφθόρες καταστάσεις. ῾Η συνειδητοποιήση τῶν ἐσωτερικῶν ἑλκῶν μας εἶναι τό πρῶτο βῆμα γιά τήν πνευματική μας ἀναγέννηση. Τό κήρυγμα τοῦ Κυρίου συνοψίζεται στίς λέξεις: Μετανοεῖτε, ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
Ν.Τ. (Διεθνές Νομισματικό Ταμεῖο). Ξαφνικά τό καινούργιο ἀφεντικό μας. Μπῆκε γιά τά καλά στή ζωή μας. ῾Υπαγορεύει τά πάντα! ῞Εως πότε; ῎Αγνωστο. Ψυχραιμία, παιδιά, θά περάσει κι αὐτό…
Ξερόλας: Αὐτός πού ἔχει ἄποψη γιά ὅλους καί γιά ὅλα. ῞Ενας τέτοιος ἄνθρωπος δύσκολα θά φτάσει στήν ἀληθινή αὐτογνωσία κατά τό σωκρατικόν: ἕν οἶδα ὅτι οὐδέν οἶδα. ῾Ο ἅγιος ᾿Ιωάννης ὁ Χρυσόστομος μᾶς διδάσκει: Γιατί κι ἄν ἀκόμη εἶσαι ἀπέραντα σοφός καί ἀντιλαμβάνεσαι ἀμέσως τά πρέποντα, ἀλλά δέν παύεις νά εἶσαι ἄνθρωπος καί ἔχεις ἑπομένως ἀνάγκη συμβούλου. Μόνον ὁ Θεός δέν ἔχει καμμιά ἀνάγκη καί μόνον Αὐτός δέν χρειάζεται σύμβουλο.
῞Οραμα: ᾿Αλίμονο στούς ἀνθρώπους πού ζοῦν χωρίς τήν προσδοκία ἐνός καλύτερου αὔριο. Οἱ ἄνθρωποι -εἶχε πεί κάποιος- δέν δέν πεθαίνουν μέ τόν βιολογικό τους θάνατο, πεθαίνουν ὅταν πεθάνουν τά ὁράματά τους. Τί ὁράματα καί τί προοπτική ζωῆς θά δώσουμε στούς νέους μας σήμερα, ὅταν μέσα μας βιώνουμε τόν θάνατο καί τήν ἀπελπισία;
Προσπερνῶ (μτφ.): ἀποφεύγω νά ἐπιμείνω σέ κάτι. Πολλές φορές πρέπει στή ζωή μας νά προσπερνοῦμε καταστάσεις ἤ ἀνθρώπους πού μᾶς πλήγωσαν ἤ μᾶς ἔβλαψαν. ῾Η ἀνωτερότητα καί ἡ σιωπή μας γίνονται κάρβουνα ἀναμμένα γιά τούς ἀπρόσμενους ἐχθρούς μας. ῾Η καλοσύνη μας ἴσως τούς βοηθήσει νά ἔρθουν σέ συναίσθηση καί νά ποῦν, ἔστω, ἕνα συγγνώμη.
Ρόλος: ὅλοι οἱ ἄνθρωποι καλοῦνται στή ζωή τους νά παίξουν κάποιο ρόλο, σπουδαῖο ἤ μικρό, δέν ἔχει σημασία. Τό πιό ἀηδιαστικό ὅμως εἶναι νά παίζεις σέ δύο ταμπλώ. Γίνεται; ῎Ε, στόν κόσμο τῆς ὑποκρισίας καί τοῦ εὐτελισμοῦ τῶν ἀξιῶν πού ζοῦμε, γίνεται καί παραγίνεται. Συμβουλή:μακριά ἀπό τέτοιους ντουμπλφάς τύπους!!!
Συκοφαντία: Φοβερό ἁμάρτημα πού πολλές φορές τό παίρνουμε ἀφήφιστα. ῾Ο προφήτης Δαυίδ προσεύχεται: Λύτρωσέ με ἀπό συκοφαντίας ἀνθρώπων καί φυλάξω τάς ἐντολάς σου. ᾿Ακόμα καί τήν ψυχή τοῦ Μεγάλου Βασιλείου ἄγγιξε ὁ πόνος πού προξενεῖ ἡ συκοφαντία καί ἡ λύπη πού προξενεῖ ἡ συκοφαντία ἄγγιξε τήν καθαρή ψυχή του. ῎Ελεγε, λοιπόν, σέ κάποιο φίλο του: «Πρέπει ὅλα νά τά σκεπάζουμε, ὅλα νά τά ὑπομένουμε καί νά ἀφήνουμε τήν δικαίωση τοῦ ἑαυτοῦ μας στόν Κύριο, ὁ ὁποῖος δέν θά μᾶς παραβλέψει, διότι “῾Ο συκοφαντῶν πένητα παροξύνει τὸν ποιήσαντα αὐτόν”» (Παρ. ιδ΄, 31).
Τσιπάκι (νέων ταυτοτήτων): Ποιός θά μᾶς γλιτώσει ἀπό τήν ἠλεκτρονική παρακολούθηση τοῦ μεγάλου ἀδερφοῦ; Πολλοί συμπολίτες μας λένε ὄχι στήν ἠλεκτρονική σκλαβιά, γιατί γιά σκλαβιά πρόκειται. ᾿Εσεῖς; Εὐχαριστῶ, δέν θά πάρω!
῞Υδωρ: Λόγια λέξη, εὔηχη, ποιητική. Τί γίνεται ὅμως ὅταν δίνουμε γῆ καί ὕδωρ, ὅταν τά ξεπουλᾶμε ὅλα, συνειδήσεις, ἀξιοπρέπεια, ἦθος, καλοσύνη, φιλία; ῾Ο Θεός νά μᾶς φυλάει ἀπό ἕναν τέτοιο ξεπεσμό.
Φιλαλήθης:῾Ο ἄνθρωπος πού ἐκτιμῶ ἰδιαίτερα. ῾Η ἀνθρώπινη ὑποκρισία μοῦ προκαλεῖ ἴλιγγο. Οἱ ἀνθρώπινες σχέσεις πού θεμελιώνονται πάνω στό ψέμα καταρρέουν σύντομα σάν χάρτινος πύργος.
Χριστός ᾿Ιησοῦς (Χριστούγεννα): Τό θεανθρώπινο πρόσωπο τοῦ Κυρίου καί ἡ θεϊκή Διδασκαλία του συγκινεῖ βαθύτατα ἑκατομμύρια ἀνθρώπων. Καλεῖ τόν κάθε ἄνθρωπο κοντά του μέ πολλή ἀγάπη. Δέν μᾶς κρίνει, δέν μᾶς ἐκδικεῖται, ἀλλά μᾶς περιμένει ὡς στοργικός Πατέρας. Θά ἀνταποκριθοῦμε, τουλάχιστον αὐτά τά Χριστούγεννα;
Ψυχή: ῞Ο,τι πολυτιμότερο στόν ἄνθρωπο. Κι ὅμως πόσο παραμελοῦμε τήν ψυχούλα μας! Τήν λερώνουμε καθημερινά μέ τίς πράξεις μας, τήν τύρβη τῆς καθημερινότητας, τήν πνευματική ἀπραξία μας. ῾Η ψυχή ποθεῖ τήν κάθαρση ἀπό τίς ἁμαρτίες καί τά πάθη πού τήν ταλαιπωροῦν μέσω τῆς ᾿Εξομολόγησης σέ Πνευματικό Πατέρα. Θά τό κάνουμε, τουλάχιστον φέτος;
῾Ωρολόγιο: Χρησιμότατο. Μᾶς δείχνει τήν διάρκεια ἀλλά καί τό πέρασμα τοῦ χρόνου. Κάθε παραμονή πρωτοχρονιᾶς σκέφτομαι: Πόσο γρήγορα κυλᾶ ὁ χρόνος; Καί φέτος τό ἴδιο μᾶλλον θά κάνω. Φτάνει ὅμως μιά ἁπλή διαπίστωση; Χρόνου φείδου, ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι, δηλαδή λυπήσου τόν χρόνο σου καί μή τόν σπαταλᾶς ἄσκοπα. Καί ὁ ᾿Απόστολος Παῦλος παρότρυνε: ᾿Εξαγοραζόμενοι τόν καιρόν. Καλή χρονιά!
ΠΗΓΗ:
ΧριστιαΝική βιβλιογραφία
ΤΙ ΣΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ!
Ειδικού Συνεργάτη
===========
Επίσκεψη – αστραπή στην Κύπρο αποφάσισε ξαφνικά να πραγματοποιήσει, στις 11 Ιανουαρίου 2011, η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ. Όπως φαίνεται, η συμφωνία της Λευκωσίας με το Ισραήλ για την ΑΟΖ και την εκμετάλλευση των πλούσιων κοιτασμάτων πετρελαίου και αερίου της περιοχής, έχει ανοίξει την όρεξη σε πολλούς.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την επίσκεψη της καγκελαρίου στην Μεγαλόνησο δείχνει αυτές τις μέρες και ο τουρκικός Τύπος. Η εφημερίδα «Τζουμχουριέτ» μάλιστα, αναφέρει λεπτομερώς το πρόγραμμα της Μέρκελ στην Κύπρο, τις συναντήσεις της με τον Πρόεδρο Χριστόφια και τη Δήμαρχο Λευκωσίας Ελένη Μαύρου και την επίσκεψή της στο εκεί Ινστιτούτο Γκαίτε.
Η Τουρκία, βέβαια, έχει δικό της διεθνές δίκαιο. Έτσι , βάπτισαν την κατοχή της μισής Κύπρου «ειρηνευτική επιχείρηση», διαστρέβλωσαν την ιστορική πραγματικότητα και ισχυρίστηκαν ότι οι Αρμένιοι έσφαξαν τους Τούρκους και δεν συνέβη καμία Γενοκτονία, κατήργησαν μονομερώς την αυτοδιοίκηση της Ίμβρου και της Τενέδου που προβλεπόταν στη Συνθήκη της Λωζάννης και γενικά κάνουν ό,τι θέλουν.
Πρόσφατα ο κ. Νταβούτογλου δήλωσε ότι η Άγκυρα δεν αναγνωρίζει τη συμφωνία της Κύπρου με το Ισραήλ για την οριοθέτηση της ΑΟΖ. Τέτοιου είδους συμφωνίες, είπε, που γίνονται χωρίς την επίλυση του Κυπριακού είναι άκυρες κατά το διεθνές δίκαιο.
Αλλά ποιος νόμος του διεθνούς δικαίου ορίζει ότι ένα ανεξάρτητο κράτος δεν μπορεί να συνάψει μια συμφωνία με ένα άλλο; Σε λίγο θα μας πει ότι δεν αναγνωρίζει και την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε , αφού δεν έχει λυθεί ακόμα το Κυπριακό.
Υπάρχει, όμως και κάτι πολύ ανησυχητικό, το οποίο ακόμα δεν το επικαλέστηκε επίσημα η Άγκυρα, αλλά μας το γνωστοποίησε μέσω του Κέντρου Ερευνών Τούρκων της Δ. Θράκης.
Ειδικότερα, στο δελτίο τύπου της 8ης Μαρτίου 2010 του «Κέντρου Ερευνών Τούρκων Δυτικής Θράκης»(BATTAM) ο πρόεδρος Οζκάν Χουσεΐν αναφέρει : «Ως BATTAM στο Συνέδριο Ερευνών Τούρκων Δυτικής Θράκης που έγινε στο Μόναχο το 2009,αποδείξαμε ότι η Δυτική Θράκη νομικά δεν έχει περάσει στην Ελλάδα, λόγω του ότι η Ελλάδα μετά τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο δεν αποδέχτηκε την υποχρέωση απόδοσης των δικαιωμάτων «Θρησκείας, γλώσσας και φυλής» των μειονοτήτων των Συνθηκών Ειρήνης και εγκαταστάθηκε τότε στην Δυτική Θράκη ως στρατιωτική δύναμη κατοχής. Λόγω αυτού, η Ελλάδα που βρίσκεται στην Δυτική Θράκη με το στάτους της στρατιωτικής δύναμης κατοχής, νομικά δεν κατέχει την Δυτική Θράκη, δεν μπορεί να αφαιρεί την υπηκοότητα από κανέναν πολίτη που δεν είναι υπήκοος της, και δεν μπορεί να του αφαιρεί το δικαίωμα εγκατάστασης και διαβίωσης στην Δυτική Θράκη».
Ας το έχουμε υπόψη μας , γιατί όσο τρελό και αν ακούγετε θα το βρούμε σύντομα μπροστά μας…
ΠΗΓΗ:
Φίλοι Βατοπαιδίου,
www.elzoni.gr
ΤΙ ΕΠΙΦΥΛΑΣΣΕΙ ΤΟ 2011 ΓΙΑ ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΜΑΣ ΘΕΜΑΤΑ;
Του κ. Κωνσταντίνου Χολέβα
===========
Έκδηλη και φυσιολογική είναι η ανησυχία πολλών Ελλήνων για την πορεία των εθνικών μας θεμάτων το 2011.
Η ανησυχία ενισχύεται από τις πληροφορίες για μυστικές συμφωνίες διχοτομήσεως του Αιγαίου υπέρ των τουρκικών συμφερόντων.
Επίσης εντείνεται η αγωνία λόγω της οικονομικής κρίσης, η οποία δίνει το άλλοθι στους οπαδούς των εθνικών υποχωρήσεων να υπογράψουν άρον-άρον απαράδεκτες συμφωνίες με τη δικαιολογία «είμαστε χρεωμένοι, δεν έχουμε τη δυνατότητα υπερήφανης εξωτερικής πολιτικής». Βεβαίως η ιστορία άλλα διδάσκει.
Τα μέτωπα είναι πολλά και τα προβλήματα ποικίλα. Προσωπικά θεωρώ ότι στο Αιγαίο έχουμε καθυστερήσει να ανακηρύξουμε την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, ενώ η εθνολογικά συγγενής μας Κυπριακή Δημοκρατία έχει κάνει σημαντικά βήματα στον τομέα αυτό. Όσο κι αν φωνάζουν οι Τούρκοι πρέπει να αξιοποιήσουμε αυτή τη δυνατότητα που μάς δίνει το νέο Δίκαιο της Θαλάσσης και μάλιστα να ανακηρύξουμε Α.Ο.Ζ. για το Καστελλόριζο. Έτσι θα έχουν άμεση γειτνίαση, ουσιαστική συγχώνευση, οι Α.Ο.Ζ της Ελλάδος και της Κύπρου. Η πρόσφατη συμφωνία της Κύπρου και του Ισραήλ είναι ένα καλό παράδειγμα αντιμετωπίσεως της τουρκικής αυθαιρεσίας.
Στη Θράκη το ελληνικό κράτος δείχνει τάσεις αυτοκτονίας. Η Τουρκία χρησιμοποιεί τη μουσουλμανική μειονότητα ως μοχλό για να προκαλέσει επεισόδια με απώτερο στόχο μία χαλαρή αυτονομία της Ροδόπης και ... βλέπουμε. Ο Νταβούτογλου διακηρύσσει σαφέστατα στο βιβλίο του ότι στη Θράκη θα κάνουν ό,τι έκαναν και στην Κύπρο, ενώ στο Διαδίκτυο κυκλοφορούν χάρτες και σημαίες της Αυτόνομης Θράκης. Είναι καιρός να προειδοποιήσουμε ότι το Προξενείο Κομοτηνής θα φύγει αν ξεπερνά τα όρια των διπλωματικών αρμοδιοτήτων του. Και είναι επίσης καιρός να σταματήσει η κατατρομοκράτηση των Πομάκων από το Προξενείο. Σε μία δημοκρατική και ευρωπαϊκή Ελλάδα οι Πομάκοι δικαιούνται να δηλώνουν δημοσίως ότι ΔΕΝ είναι Τούρκοι και να διδάσκονται στο σχολείο τα ελληνικά και τα πομακικά και όχι τα τουρκικά.
Στην Κύπρο ο μαρξιστής Πρόεδρος κ. Δ. Χριστόφιας μας έχει καταπλήξει με τα συνεχή λάθη του και τις απερίσκεπτες δηλώσεις του που ρίχνουν νερό στον μύλο των κατοχικών δυνάμεων. Υπέγραψε συμφωνία για δύο συνιστώντα κρατίδια (στέϊτς), πράγμα που ικανοποιεί τα διχοτομικά σχέδια της Άγκυρας. Χαριεντίζεται με δήθεν «προοδευτικούς» Τουρκοκυπρίους, οι οποίοι είναι πάντα σε διατεταγμένη υπηρεσία προς τον Αττίλα. Αφελληνίζει την παιδεία και χαρακτηρίζει κακή μητέρα και εισβολέα την Ελλάδα, δίνοντας ουσιαστικό συγχωροχάρτι στα κατοχικά στρατεύματα των Τούρκων.
Στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων απέτυχαν όλες οι υποχωρήσεις μας και η πολυδιαφημισμένη οικονομική διπλωματία. Όσο εμείς ανοίγουμε καταστήματα στα Σκόπια τόσο εκείνοι απαντούν με αδιαλλαξία. Και όσο αυτοτραυματιζόμαστε εθνικά συζητώντας με τον κ. Νίμιτς, τόσο εκείνος μας πιέζει να αλλάζουμε εμείς τα ονόματα των Υπουργείων και των Πανεπιστημίων μας που περιέχουν τον όρο «Μακεδονία». Επιτέλους ας παρατηρήσουμε τα διαλυτικά φαινόμενα στο γειτονικό μας κράτος. Οι Αλβανοί αποτελούν το 30% και έλκονται από το αποσχιστικό παράδειγμα του Κοσσόβου. Αργά ή γρήγορα θα διασπάσουν το κρατίδιο των Σκοπίων και θα ενωθούν με τους αδελφούς τους. Ως αντίβαρο η σλαβική κοινότητα αλληθωρίζει προς την Βουλγαρία για στήριξη έναντι των Αλβανών. Χιλιάδες Σκοπιανοί ανακαλύπτουν τις βουλγαρικές ρίζες τους και ένας εξ αυτών είναι ο πρώην Πρωθυπουργός Γκεοργκίεφσκι. Το κράτος αυτό ή θα διαλυθεί ή θα αποκτήσει χαλαρή καντονιακή μορφή. Βρίσκεται σε προφανή αδυναμία. Άρα εμείς πρέπει αν πιέζουμε κι όχι να πιεζόμαστε.
Στην Αλβανία παρά τις επιφανειακώς καλές σχέσεις η ελληνική κοινότητα είναι στόχος πολλαπλών καταπιέσεων και εκφοβιστικών επιθέσεων. Η Ελλάς οφείλει να επιμείνει για μια δίκαιη απογραφή του ελληνικού και ευρύτερα του ορθοδόξου στοιχείου κατά την απογραφή του Απριλίου 2011. Να διακηρύξουμε ότι κάθε ευρώ, το οποίο ζητά η Αλβανία από την Ευρ. Ένωση θα εγκρίνεται από την Ελλάδα μόνον αν γίνονται σεβαστά τα δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών. Και να ζητήσουμε με εντονότατο τρόπο να σταματήσει η προπαγάνδα για την επιστροφή περιουσιών των εγκληματιών πολέμου Τσάμηδων. Όσο φαινόμαστε χλιαροί σ’ αυτά τα θέματα η στάση μας εκλαμβάνεται ως αδυναμία.
Εθνικά θέματα είναι και η παιδεία, η λαθρομετανάστευση, το δημογραφικό. Αλλά γι’ αυτά θα μιλήσουμε σε επόμενες ευκαιρίες. Καλή Χρονιά!
ΠΗΓΗ:
Θρησκευτικά
