ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΠΟΥ ΚΟΥΒΑΛΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ

ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΠΟΡΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΠΟΥ ΚΟΥΒΑΛΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ

Του Θανάση Λυρτσογιάννη

================

Ἡ στάση καὶ ἡ συμπεριφορά τους ἦταν ἐπιεικῶς ἀνεπαρκεῖς. Ἄφησαν τὴν χώρα νὰ βαδίσει πρὸς τὴν χρεωκοπία, ἐνῶ θὰ μποροῦσαν νὰ τὴν ἀντιμετωπίσουν καὶ μάλιστα ἀποτελεσματικά.

Ἂς πάρουμε γιὰ παράδειγμα τὸ πετρέλαιο. Τὰ στοιχεῖα ποὺ παρουσίασε στὸ «Ἔθνος τῆς Κυριακῆς» ὁ ὑφυπουργὸς ΠΕΚΑ Γιάννης Μανιάτης κάνουν λόγο γιὰ πιθανὴ κάλυψη τοὺς ἑνὸς τρίτου τῶν ἀναγκῶν τῆς χώρας καὶ γιὰ εἴσπραξη ἕως 1,5 ἑκατ. εὐρὼ τὴν ἡμέρα ἀπὸ τὸ Δημόσιο. Ποὺ σημαίνει ὅτι, ἂν οἱ κυβερνήσεις εἶχαν προχωρήσει στὴν ἐξόρυξη τοῦ πετρελαίου, τὸ ἔλλειμμα στὸ ἐμπορικὸ ἰσοζύγιο θὰ ἦταν μικρότερο κατὰ 3 ἕως 4 δισ. εὐρὼ τὸν χρόνο, τὸ κράτος θὰ ἔβαζε στὰ ταμεῖα περίπου 500 ἑκατ., χιλιάδες πολίτες θὰ εἶχαν ἐργασία, ἐνῶ ἀπὸ συμπληρωματικὲς δραστηριότητες θὰ μποροῦσε νὰ δημιουργηθεῖ πρόσθετος πλοῦτος, περισσότερες θέσεις ἐργασίας καὶ νὰ εἰσπράξει τὸ Δημόσιο ἀκόμα περισσότερους φόρους.

Ἂν μάλιστα δεχτοῦμε ὅτι εἶναι πολὺ πιθανὸ ἡ ἀξία τοῦ πετρελαίου καὶ τοῦ φυσικοῦ ἀερίου (ὅπως ὑποστηρίζουν ἐπιστήμονες καὶ ἐρευνητὲς) νὰ ξεπερνᾶ τὰ 300 δίσ. εὐρώ, ὅτι ὑπάρχει ὀρυκτὸς πλοῦτος (χρυσός, ἄργυρος, νικέλιο καὶ ἄλλα μέταλλα) ποὺ ἐκτιμᾶται σὲ πάνω ἀπὸ 30 δισ. εὐρώ, γίνεται ἀντιληπτὸ πὼς ἂν οἱ πολιτικοὶ ἤθελαν καὶ εἶχαν τὸ θάρρος, ἡ χώρα ὄχι μόνο κρίση δὲν θὰ ἀντιμετώπιζε, ἀλλὰ θὰ εὐημεροῦσε.

Ἀλλὰ δυστυχῶς αὐτοὶ ἔδειχναν μεγαλύτερο ἐνδιαφέρον γιὰ τὴ δημοφιλία, παρὰ γιὰ τὴν ἐκτέλεση τοῦ καθήκοντος.

ΠΗΓΗ:

ἐφημ «ΕΘΝΟΣ», 28.12.10

*****

ΣΧΟΛΙΟΝ «Χριστιανικής Βιβλιογραφίας»

____________

Αὐτὰ βεβαίως τὰ ὀρθὰ (καὶ αὐτονόητα) μποροῦν ὅλοι νὰ τὰ ἐπισημαίνουν (πρόσωπα, δημοσιογράφοι, σύλλογοι, ἀκόμη καὶ ὁ Κύριος «Μαζὶ Τὰ Φάγαμε»), ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Ἱ. Σύνοδο ποὺ συγκροτεῖται ἀπὸ τοὺς Ἱεράρχες-ΠΟΛΙΤΕΣ τοῦ Κράτους. Σύνοδος, ἡ ὁποία ἐκπροσωπεῖ στὸ (ἐκατονογδοηκονταετὲς) 180 ἐτῶν ἑλληνικὸ κρατίδιο τὴν (δισχιλιετῆ) 2000 ἐτῶν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, χάρις στὴν Ὁποία αὐτὸ τὸ ἐξαθλιωμένο (ἀπὸ τοὺς ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ) κρατίδιο ἀπέκτησε κρατικὴ ὀντότητα καὶ φωνή. Γιὰ νὰ ἔρχονται οἱ θλιβεροὶ καὶ ἀνιστόρητοι θίασοι τῶν Ρεπούσηδων καὶ ἄλλων ἰταμῶν καὶ θεομάχων δυνάμεων νὰ μιλᾶνε φορώντας τὸ κουρελιασμένο τομάρι τῆς δημοκρατοσχημίας.

Ἂν αὐτὸ δὲν εἶναι ὠμὸς ρατσισμός καὶ λογοκρισία, νὰ ἀμφισβητοῦν οἱ Γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι τῆς Πολιτικῆς τὸ αὐτονόητο δικαίωμα τῆς Ἐκκλησίας νὰ ἐκφέρει λόγο, τότε ποιό εἶναι;

Στὸ τέλος-τέλος ὅταν ἡ Ἱεραρχία ἀπευθύνθηκε στὸν Λαό, ἀπευθύνθηκε στὸν Λαὸ τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος μὲ τὸν Κλῆρο συναπαρτίζει τὴν Ἐκκλησία. Δὲν ἀπευθύνθηκε στὸν «δικό τους» λαό.

Μὲ τὴν ὑποκριτικὴ λογικὴ τῶν Φαρισαίων τῆς Πολιτικῆς θὰ πρέπει νὰ σταματήσει καὶ τὸ κήρυγμα μέσα στοὺς Ναούς. Καὶ θὰ πρέπει νὰ ἀφαιρεθεῖ ἡ εἰκόνα τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ὁ ὁποῖος ἤλεγξε γιὰ τὶς ἠθικὲς ἀσχημίες του τὸν Μονάρχη τῆς ἐποχῆς του ἐκφέροντας λόγο δημοσίας ἐλεγκτικῆς παρεμβάσεως.

ΠΗΓΗ:

Χριστιανική Βιβλιογραφία