ΓΕΝΝΑΙΑ ΑΛΛΑ ΝΗΦΑΛΙΑ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ κ. ΗΛΙΑ ΜΠΑΚΟΥ

ΓΕΝΝΑΙΑ ΑΛΛΑ ΝΗΦΑΛΙΑ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ κ. ΗΛΙΑ ΜΠΑΚΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=============

Γενναία η φωνή του κ. Ηλία Μπάκου, Γενικού Γραμματέα της ΠΕΘ. Καθαρή, γλαφυρή, νηφάλια αλλά και εύστοχη. Καταγράφει το έλλειμμα άξιας εκκλησιαστικής ηγεσίας και άξιας θεολογικής παρουσίας που να μπορεί να συλλάβει τα μηνύματα των καιρών και να ανταποκριθεί ανάλογα.

Στο σύντομο αλλά τόσο περιεκτικό του κείμενο ο κ. Μπάκος δεν διστάζει να μιλήσει έξω από τα δόντια - με την ευπρέπεια που πάντοτε τον χαρακτηρίζουν - για τα χάλια τη παιδείας, για τη σιωπή της Διοικούσας Εκκλησίας, για την ένοχη σιωπή του Ραδιοφώνου της Εκκλησίας από τα δραματικά γεγονότα των ημερών μας, για τη μικρότητα των μελών του Συνδέσμου “Καιρός” - της γνωστής ομάδας των ριψάσπιδων καιροσκόπων που συνωμοτούν με τους άθεους κρατούντες για να αλλοτριώσουν τον ορθόδοξο χαρακτήρα του μαθήματος των θρησκευτικών - καθώς επίσης για το απαράδεκτο περιεχόμενο των σχολικών εγχειριδίων για τα θρησκευτικά που δεν ανταποκρίνονται προς την ορθόδοξη πίστη μας αλλά προβάλλουν ένα πνεύμα προτεσταντικό, οικουμενιστικό, νεοεποχίτικο.

Ενθυμούμαι τον κ. Μπάκο, όταν πρωτοετής φοιτητής της Θεολογίας φοιτούσα στη Σχολή κατηχητών της Αποστολικής Διακονίας, να μιλά πάντοτε με σεμνότητα και ταπείνωση, με ευγένεια και εκκλησιαστικό ήθος. Χαίρομαι διότι βρίσκεται συνεχώς στις επάλξεις του χρέους και δίνει μια κατά Θεόν ορθόδοξη μαρτυρία όπως αυτή που δίδασκε στους νεαρούς θεολόγους που παρακολουθούσαν τα μαθήματά του.

Μου κάνει εντύπωση ο τολμηρός αλλά ακριβοδίκαιος όρος που χρησιμοποιεί για τους καιροσκόπους ως “νεοποχίτες θεολόγους”. Ορος που περιγράφει με ακρίβεια το πιστεύω και το ήθος των “Καιροσκόπων”.

Παρόλον ότι η εικόνα που αναπαριστά με τη γλαφυρή γραφίδα του ο κ. Μπάκος είναι μελανή δίνει ταυτόχρονα το μήνυμα της ελπίδας επειδή διακρίνει στη φωνή των απλών ανθρώπων που πιστεύουν τη σημασία που της αξίζει.

Παραθέτουμε στη συνέχεια το άρθρο του κ. Μπάκου που μας έδωσε την αφορμή του πιο πάνω σχολίου.

*****

ΣΥΓΧΥΣΙΣ ΚΑΙ ΑΦΩΝΙΑ! ΟΜΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ!

Του κ. Ἠλία Δ. Μπάκου

===========

Ἐπί τῶν ἡμερῶν μας, ὡς μη ὤφελε, στή δίνη τῆς παγκοσμιοποιήσεως στή χώρα μας ἀνατρέπονται τά πάντα. Ἡ ἐθνική μας ἱστορία καί τά ἰδεώδη τοῦ γένους ἀνατρέπονται, στρεβλώνονται, λοιδοροῦνται, λεηλατοῦνται με κάθε τρόπο καί ἡ Πολιτεία, στην καλύτερη περίπτωση, εἶναι ἁπλός θεατής. Καί δέν μπορεῖ νά γίνει ἀλλιῶς, ἀφοῦ κατά τή ρήση παλαιοῦ καθηγητοῦ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν ἔχουμε «πολιτικούς ἡγέτες κατώτερους τοῦ λαοῦ, πού κυβερνοῦν» (Δ. Μπαλάνος, 1878- 1959).

Γι᾽ αὐτό μέσα στά Σχολεῖα Πρωτοβάθμιας καί Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης διδάσκονται «σημεῖα καί τέρατα» στά μαθήματα Ἱστορίας, Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν καί Νεοελληνικῶν Κειμένων. Τά μαθήματα δηλαδή ἐθνικῆς ἀγωγῆς, κοινωνικῆς ἀγωγῆς, συμπεριφορᾶς καί στάσης ζωῆς εὑρίσκονται πολύ μακριά ἀπό το σκοπό τῆς παιδείας καί τῆς ἀγωγῆς. Τό περιεχόμενό τους στερεῖται ποιότητας καί ἤθους.

Αὐτό ἄλλωστε δηλώνεται καί σε κάποια ἀπό τά βοηθήματα -βιβλία τοῦ καθηγητῆ. Ἡ παιδεία γίνεται ἀκόμη τραγικώτερη ἄν ἔχουμε και δασκάλους - σέ ὅλες τίς βαθμίδες τῆς ἐκπαίδευσης - «κατώτερους, ὑπολειπόμενους τῶν μαθητῶν τους (ὅ.π.).

Τό ἴδιο περίπου συμβαίνει και μέ τά βιβλία τῶν Θρησκευτικῶν, τά ὁποῖα ἔχουν τήν τάση νά ἀπομακρύνονται ἀπό τήν ὀρθόδοξη χριστιανική διδασκαλία καί να προσαρμόζονται σέ προτεσταντικές θεολογικές κατευθύνσεις. Προπαγανδίζουν τόν θρησκευτικό συγκρητισμό, τήν ἀποδόμηση τῆς ὀρθοδόξου χριστιανικῆς διδασκαλίας καί τήν προσαρμογή στήν παγκοσμιοποίηση. Κάποιοι νεοποχίτες θεολόγοι προτείνουν νά μή διορίζονται στά δημοτικά Σχολεῖα θεολόγοι, γιά νά διδάξουν τόΜάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, νά μή αὐξηθοῦν οἱ ὧρες τοῦ Μαθήματος στήν Γ΄ Λυκείου ἀπό μία ὥρα σέ δύο ὧρες - ὅπως ὁρίζει ἡ σχετική νομοθεσία-, νά γίνει το Μάθημα Θρησκειολογικό, Πολιτισμικό, Γνωστικό ἤ ὅ,τι ἄλλο. Τούς ἀρκεῖ νά μή εἶναι χριστιανικό ὀρθόδοξο καί ἐκκλησιολογικό στήν πληρότητά του. Οἱ θεολόγοι «παντός καιροῦ» σέ κάποιο Ὑπόμνημά τους μεταξύ τῶν ἄλλων προτείνουν καί τόν χωρισμό Ἐκκλησίας καί Πολιτείας. Καί ἐνῶ ὑπάρχει αὐτή ἡ σύγχυση περί τά ἐθνικά καί θρησκευτικά θέματα, ἡ Ποιμαίνουσα Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος σιωπᾶ, ἀδυνατεῖ νά προτάξει τή διδασκαλία της, τήν ὀρθόδοξη χριστιανική πίστη καί Λατρεία, καί νά ὑπερασπισθεῖ «την ἐθνική μας ἰδιοπροσωπία».

Ἡ τραγική εἰρωνεία τοῦ θέματος εὑρίσκεται στήν «Ἐπικοινωνιακή καί Μορφωτική Ὑπηρεσία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (ΕΜΥΕΕ)», τῆς ὁποίας «ἡ ἐπιτροπή Διοικήσεως ἀποτελεῖται ἀπό τόν Μακ. Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμο, ἀναπληρούμενο ἀπό τον σεβ. μητροπολίτη Φθιώτιδος κ.Νικόλαο» καί ἀπό ἀρκετά ἄλλα μέλη. «Ὑπό τήν διοίκησιν τῆς Ἐπικοινωνιακῆς καί Μορφωτικῆς Ὑπηρεσίας τελοῦν»: 1. Ὁ κλάδος Ραδιοφωνίας, 2. ὁ κλάδος ἐκδόσεων, 3. ὁ κλάδος πολιτιστικῶν προγραμμάτων καί Διαδικτύου, καί 4. ὁ κλάδος τηλεοράσεως. Ὅλα αὐτά τά μέσα Μαζικῆς ἐνημέρωσης (γιά μᾶς κοινῆς ἐνημέρωσης) ἔχουν ὡς σκοπό τους: α) «τή μελέτη τῶν ποιμαντικῶν προβλημάτων τοῦ συγχρόνου κοινωνικοῦ περιβάλλοντος ὑπό το πρῖσμα τῆς ἑλληνορθοδόξου παραδόσεως», καί β) «τήν προβολή τῆς Ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως καί τῆς ἐθνικῆς μας ἰδιοπροσωπίας καί τήν ἄσκηση συγχρόνουἐκκλησιαστικῆς ποιμαντικῆς και διά παντός προσφόρου μέσου ἐπικοινωνίας, ἐνημερώσεως και μορφώσεως (ραδιόφωνο, τηλεόρασις, μνημειώδεις μορφωτικαί ἐκδόσεις, παραγωγή βιντεοκασετῶν καί φωτογραφική παραγωγή» (Δίπτυχα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος 2009) σ. 323-324.

Τώρα ποιά σχέση ἔχουν οἱ παραπάνω διακηρύξεις καί ὑποχρεώσεις τῶν Μέσων κοινῆς ἐνημέρωσης καί ποιά ἡ εὐθύνη τῶν ἁρμοδίων προσώπων τῆς Ποιμαίνουσας Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία φαίνεται σάν νά ἀδιαφορεῖ ὄχι μόνο για τούς σκοπούς καί τήν ἀποστολή τῶν Μ.Μ.Ε. καί ἰδία τοῦ ραδιοφώνου. Ὁ Ραδιοφωνικός Σταθμός δέν βλέπει τίποτε ἀπό τά ὅσα συμβαίνουν-γίνονται εἰς βάρος τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Ἔθνους, δεν ἀναλογίζονται τό χρέος τους, πού προσδιορίζεται ἀπό τούς σκοπούς, πού διακηρύσσονται στά Δίπτυχα (Βλ. καί ΦΕΚ 21Α/10-2-1999). Ὁ καθηγητής Μπαλάνος γιά ὅλα αὐτά καί πολλά ἄλλα, τηρουμένων τῶν ἀναλογιῶν καί τῆς χρονικῆς ἀποστάσεως, γράφει: «ἔχομε ποιμένας ὑπολειπομένους τοῦ ποιμνίου των».

Εὐτυχῶς ὅμως ὁ πιστός λαός τοῦ Θεοῦ ἀντιστέκεται, γίνεται «φύλαξ καί προστάτης» τῶν ὅσων οἱ πνευματικοί του ταγοί δεν φυλάσσουν καί δέν προστατεύουν. Αὐτά πού ἔπρεπε οἱ ἐκκλησιαστικοι ταγοί καί φορεῖς, οἱ πνευματικοί καί πολιτικοί ἄρχοντες νά διακηρύξουν τό πράττουν κάποιοι ἁπλοί ἕλληνες.

ΠΗΓΗ:

Ορθόδοξος Τύπος,

Θρησκευτικά