ΕΞΑΙΡΕΤΟ ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΑΚΩΒΟ ΤΣΑΛΙΚΗ

ΕΞΑΙΡΕΤΟ ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΑΚΩΒΟ ΤΣΑΛΙΚΗ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Κομίζω γλαύκα εις Αθήνας αν πω ότι ο Σεβ. Μητροπολίτης Φθιώτιδος Νικόλαος είναι δεινός χειριστής του λόγου. Ποιος δεν γνωρίζει ότι έγραψε το πιο εύστοχο κείμενο για τον μακαριστό π. Γεώργιο Καψάνη, Προηγούμενο της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου του Αγίου Όρους; 

Τώρα έγραψε το -μέχρι στιγμής τουλάχιστον- πιο ουσιαστικό κείμενο για τον Όσιο Ιάκωβο Τσαλίκη.

Γιατί το άρθρο του Σεβασμιώτατου είναι σημαντικό;

Επειδή δεν γνώρισε τον Άγιο Ιάκωβο από τα βιβλία και τις μαρτυρίες ανθρώπων που τον γνώρισαν προσωπικά, αλλά είχε ο ίδιος άμεση προσωπική εμπειρία της αγιότητας και της ποιμαντικής διακονίας του Αγίου Ιακώβου Τσαλίκη του οποίου υπήρξε πνευματικό τέκνο.

Διαφορετική είναι η μαρτυρία του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου και του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης για τον Μέγα Βασίλειο και άλλη είναι η μαρτυρία των πολυάριθμων συγγραφέων του βίου του Μεγάλου Βασιλείου όσων έζησαν αιώνες μετά την κοίμηση του Αγίου.

Βεβαίως η προσωπική γνωριμία με ένα Άγιο από μόνη της δεν λέγει πολλά πράγματα. Θέλετε απόδειξη; Πώς ωφέλησε τον Ιούδα η τριετής μαθητεία του κοντά στο Χριστό ή τον Δημά η μαθητεία του στον Απόστολο Παύλο; Ποιος δεν γνωρίζει ότι πολλοί που γνώρισαν τον Άγιο Παίσιο εστιάζουν την προσοχή τους στις προφητείες του ή για να ακριβολογούμε στις μη επαρκώς μαρτυρημένες προφητείες του;

Παρόλα αυτά η γνωριμία με ένα Άγιο είναι πολύ σημαντική επειδή σε βοηθά να αποκτήσεις κριτήρια του τι είναι στην πράξη η αγιότητα.

Αυτή η δυνατότητα, όμως, δεν είναι αιτία καύχησης, αλλά ανάγκη συνειδητοποίησης της ευθύνης απέναντι στο Θεό. Γι’ αυτό ακριβώς, στο άρθρο μου για την αγιοκατάταξη του Αγίου Ιακώβου, ευχήθηκα οι πέντε Άγιοι που γνώρισα εν ζωή να σταθούν μεσίτες και όχι κατήγοροί μου εν Ημέρα Κρίσεως.

Είναι προπαντός σημαντικό το άρθρο του Σεβ. Φθιώτιδος επειδή περιγράφει με ακρίβεια τις σχέσεις του Οσίου Ιακώβου Τσαλίκη με ένα άγιο επίσκοπο -τον μακαριστό Χαλκίδος Νικόλαο Σελέντη. Έτσι έχουμε αναφορά στις σχέσεις δύο Αγίων κληρικών.

Όπως πολύ ορθά έχει επισημανθεί από πολλούς πρέπει να έχεις αγιότητα για να κατανοήσεις ένα Άγιο. Δεν αρκεί η απλή γνωριμία. Πάρτε για παράδειγμα το βίο του Οσίου Αρσενίου του Καππαδόκη που συνέγραψε ο Άγιος Παίσιος. Πολλοί θα μπορούσαν να συντάξουν τον βίο ενός Αγίου. Σε καμία, όμως, περίπτωση δεν θα είχαν την διεισδυτική ματιά του Αγίου Παισίου και την ικανότητά του για να αναδείξουν την αγιότητα του Καππαδόκη Αγίου.

Δεν ισχυρίζομαι, βεβαίως, ότι ο Σεβ. Φθιώτιδος είναι άγιος και γι’ αυτό μπόρεσε να περιγράψει τόσο αριστοτεχνικά την αγιότητα του π. Γεώργιου Καψάνη και του Οσίου Ιάκωβου Τσαλίκη. Η προσωπική γνωριμία του Σεβασμιώτατου, όμως, με τους ανθρώπους του Θεού του έδωσε τη δυνατότητα να διακρίνει και να προβάλει πράγματα που για τους πολλούς είναι απρόσιτα.

*****

Ιδού το εξαίρετο άρθρο του Σεβ. Φθιώτιδος, που διαβάσαμε στη “Ρομφαία”, που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

ΠΩΣ ΕΓΝΩΡΙΣΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΑΚΩΒΟ ΤΣΑΛΙΚΗ

Του Σεβ. Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Νικολάου

=====

Ήμουν πολύ τυχερός ή μάλλον ευλογημένος, που από τα πρώτα χρόνια της Ιερωσύνης μου, όταν υπηρετούσα ως Διάκονος εις την Ιερά Μητρόπολη Χαλκίδος πλησίον του μακαριστού Μητροπολίτου Χαλκίδος κυρού Νικολάου Σελέντη, εγνώρισα τον άγιο Γέροντα π. Ιάκωβο Τσαλίκη, τον οποίο προσφάτως η Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, με πρόταση του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου ανεγνώρισε και κατέταξε στη χορεία των Αγίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Ενθυμούμαι, ότι ο αείμνηστος Νικόλαος αναζητούσε τους αγίους και επεδίωκε να τους συναντήσει. Έτσι πρώτα συνδέθηκε με πνευματικούς δεσμούς με τον Όσιο Παῒσιο τον Αγιορείτη, για τον οποίο μια άλλη φορά θα γράψουμε τα σχετικά τής φιλίας και επικοινωνίας τους.

Εγνώρισε από την παιδική του ηλικία τον Άγιο Γέροντα της Πάτμου, π. Φιλόθεο Ζερβάκο, τον οποίο στα παιδικά και εφηβικά του χρόνια είχε πνευματικό.

Ως Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων ανεκάλυψε τον άγιο Ιερέα Δημήτριο Γκαγκαστάθη, για τον οποίο ήταν έτοιμος με πλούσιο υλικό να γράψει την βιογραφία και τα θαύματά του. Τον πρόλαβε όμως ο θάνατος και το πολύτιμο υλικό εχάθηκε.

Στο νησί τής Πάρου πήγε ως Αρχιερεύς μαζί με τον π. Θεόκλητο Φεφέ, Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Πεντέλης για να γνωρίσει τον π. Αμφιλόχιο Μακρή. Και ακόμη επισκέφθηκε την Ιερά Μονή Αγάθωνος στη Φθιώτιδα για να πάρει την ευχή τού Αγίου Γέροντος Βησσαρίωνος, του οποίου το πλήθος των ελεημοσυνών τον είχε καταπλήξει.

Ο άγιος Ιάκωβος ήταν για τον Νικόλαο ένας θησαυρός εντός των ορίων της Μητροπόλεώς του και έτσι είχε την ευκαιρία συχνά να τον αναστρέφεται και να ωφελείται πνευματικά.

Στις ποιμαντικές του επισκέψεις στην Βόρεια Εύβοια παρέκαμπτε την πορεία του για να επισκεφθεί την Ιερά Μονή του Οσίου Δαβίδ και να συναντήσει τον π. Ιάκωβο.

Τότε το μοναστήρι είχε λίγους αδελφούς, τον γέροντα π. Ευθύμιο, τον π. Σεραφείμ, τον π. Κύριλλο και τον π. Ιάκωβο, ο οποίος σημειωτέον δεν ήταν Ηγούμενος. Ήταν ένας ταπεινός Ιερομόναχος, που είχε και ενορία, όπου εξυπηρετούσε δυο-τρία χωριά και καλύβες βοσκοποιμένων.

Ο Νικόλαος ήταν φιλομόναχος και φιλάγιος και είχε την διάκριση να αναγνωρίζει τους Αγίους. Στο μοναστήρι τού ετοίμαζαν τράπεζα καλογερική και εκεί καλούσε τους πατέρες να τους δει και να συζητήσουν τα όσα απασχολούσαν το Μοναστήρι και τον καθένα.

Ο π. Ιάκωβος, κατά παράκληση του Δεσπότη, είχε τον πρώτο λόγο. Άρχιζε να διηγείται θαύματα του Οσίου Δαβίδ και περιστατικά από την ζωή του.

Σε κάθε πρότασή του έκλινε ευλαβώς την κεφαλή του προς τον Επίσκοπο και έλεγε: «Με συγχωρείτε Σεβασμιώτατε, άνθρωπος αγράμματος είμαι».

Ο Δεσπότης με ωραίο χιούμορ τον παρακαλούσε να συνεχίσει. Δεν ετελείωνε αυτή η διδαχή πριν δύο ώρες. Ήταν όντως ευλογία Θεού η ωραία αφήγηση των θαυμαστών γεγονότων από τον Γέροντα και επί πλέον η Μικρασιάτικη ηχηρή και μεγαλοπρεπής φωνή του.

Κατά την ώρα που ο π. Ιάκωβος ήταν συνεπαρμένος και έλεγε, έσκυβε ο Σεβασμιώτατος προς το μέρος, που καθόμουν και με σιγανή φωνή μού έλεγε: «Ο π. Ιάκωβος είναι Άγιος».

Το ίδιο έλεγε αργότερα ο π. Ιάκωβος, όταν είχε κοιμηθεί ο Χαλκίδος Νικόλαος: «Ο Δεσπότης μας είναι στην χορεία των Αγίων, όπως μου απεκάλυψε ο Θεός».

Κατά τις επισκέψεις μου στο Μοναστήρι με ενίσχυε πνευματικά και μια φορά μου διηγήθηκε την περί Νικολάου αποκάλυψη του Θεού. Μάλιστα μια φορά με πήρε από το χέρι και με οδήγησε στις αποθήκες της Μονής.

Εκεί στον τοίχο είχε κρεμάσει την μεγάλη φωτογραφία του Νικολάου, που την είχαν πριν στο Αρχονταρίκι και μου είπε: «Έρχομαι εδώ και ομιλώ εις τον Άγιο Αρχιερέα μας».

Ο π. Ιάκωβος ήταν αφοσιωμένος στα πνευματικά του έργα, εξομολογών και διακονών τους ολίγους τότε προσκυνητάς και τους κατοίκους των μικρών χωρίων, τα οποία ήσαν πλησίον της Μονής. 

Στις ημέρες της δοκιμασίας του μακαριστού Νικολάου, με την άδικη εκθρόνιση και ύστερα με την ασθένειά του, ο π. Ιάκωβος ήταν το αποκούμπι τής ψυχής μου.

Όταν με εξομολογούσε, γονάτιζε προ της Αγίας Τραπέζης, έκυπτε την κεφαλήν και άκουγε. Οι συμβουλές του ήταν βάλσαμο στην ψυχή τού νεαρού τότε Διακόνου.

Μια μέρα παρετήρησα με έκπληξη στο πρόσωπό του την μορφή του Οσίου Δαβίδ. Αργότερα μου εξήγησε, ότι θερμά παρακαλούσε τον Όσιο να του ομοιάσει.

Πράγματι, στα τελευταία χρόνια της ζωής του μεγάλωσε το ασθενικό γένειό του και έγινε πλούσια γενειάδα, όπως ακριβώς του Οσίου Δαβίδ. Δεν ήταν όμως μόνο η εξωτερική όψις, ήταν κυρίως η εσωτερική του καρδιά, που ομοίαζε με τον Άγιό του.

Στη Χαλκίδα κατέβαινε σε ορισμένα χρονικά διαστήματα με την Κάρα του Οσίου. Πρώτα περνούσε από τον Δεσπότη, για να προσκυνήσει τον Άγιο.

Ο Νικόλαος γονάτιζε μπροστά στον π. Ιάκωβο και εκείνος ακουμπούσε το ιερό κιβώτιο με την Κάρα τού θαυματουργού Οσίου στην Αρχιερατική του κεφαλή.

Ο π. Ιάκωβος έκανε δέηση υπέρ του Αρχιερέως, ο οποίος σαν ταπεινό καλογέρι ανέμενε γονατιστός να τελειώσει ο Άγιος τις ευχές.

Ο λαός εσέβετο και τον Όσιο Δαβίδ και τον Γέροντα Ιάκωβο. Ζητούσαν και έπαιρναν οικογένειες στο σπίτι τους την αγία Κάρα για ολονυκτία.

Ο π. Ιάκωβος ετελούσε Αγιασμό ή Ευχέλαιο και ύστερα ομιλούσε για τον Άγιο και για τις θαυμαστές επεμβάσεις του στη ζωή των δοκιμαζομένων ανθρώπων.

Δυστυχώς, υπήρχαν όμως μερικοί και μάλιστα από τους Ιερείς και τους «θρησκευομένους», οι οποίοι τον περιγελούσαν ως οραματιστή και φαντασιόπληκτο.

Έτυχα σε τέτοιες συζητήσεις και ελυπήθηκα για την σκότιση των ανθρώπων εκείνων. Ο άγιος Γέροντας τα εγνώριζε όλα όσα έλεγαν πίσω του, αλλά ως μη ακούων εσέβετο και αγαπούσε τους πάντας.

Εν αφανεία έζησε τα περισσότερα χρόνια τής ζωής του. Το κύμα των προσκυνητών και θαυμαστών του άρχισε μετά την δημοσίευση βιβλίων περί αυτού από εγκρίτους επιστήμονες και συγγραφείς.

Η πρόνοια του Θεού στον λιμό των ψυχών ενεφάνισε τους πνευματικούς θησαυρούς, όπως τον π. Ιάκωβο. Ο συμπονετικός Γέροντας έδωσε την ζωή του στη διακονία των φοιτητών, των επιστημόνων, των οικογενειών, μικρών και μεγάλων.

Επί του καθήκοντος ελύγισε και παρέδωσε τον Σταυρό της Διακονίας στον διάδοχό του αείμνηστο π. Κύριλλο, ο οποίος εβάδισε στα δικά του ίχνη.

Την μνήμη του θανάτου την είχε καθημερινώς. Μια ημέρα, έξω στην αυλή τής Εκκλησίας μου έδειξε τον τόπο, όπου θα εσκάπτετο ο τάφος του και μου είπε: «Πάτερ Νικόλαε. Εδώ θα με θάψετε και θα με αφήσετε εκεί μέχρι της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου».

Ο στοργικός και συμπονετικός, ο γλυκός πατέρας, ο τανεινός και αφανής εργάτης τού αμπελώνος του Κυρίου, ως παρρησίαν έχων ας πρεσβεύει υπέρ πάντων ημών.

ΟΣΤΕΟΚΛΑΣΤΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ ΣΤΙΣ ΠΑΡΕΙΕΣ ΟΣΩΝ ΥΠΟΣΚΑΠΤΟΥΝ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΟΜΟΓΕΝΕΙΑΣ

ΟΣΤΕΟΚΛΑΣΤΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ ΣΤΙΣ ΠΑΡΕΙΕΣ ΟΣΩΝ ΥΠΟΣΚΑΠΤΟΥΝ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΟΜΟΓΕΝΕΙΑΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Διαβάσαμε, στο ιστολόγιο “Φως Φαναρίου”, το ακόλουθο Ανακοινωθέν (29/11/2017):

“Συνῆλθεν, ὑπό τήν προεδρείαν τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος εἰς τάς τακτικάς αὐτῆς συνεδρίας ἀπό τῆς Κυριακῆς, 26ης, μέχρι καί τῆς Τετάρτης, 29ης τ. μ. Νοεμβρίου 2017. 

Κατά τάς συνεδρίας ταύτας ἐθεωρήθησαν ἅπαντα τά ἐν τῇ ἡμερησίᾳ διατάξει ἀναγεγραμμένα θέματα, ἐφ᾿ ὧν καί ἐλήφθησαν αἱ προσήκουσαι ἀποφάσεις. 

Ἐν τῷ τέλει τῶν ἐργασιῶν αὐτῆς ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος κατεδίκασε τά ἐσχάτως δημοσιευθέντα σχόλια διά τό ἀνακύψαν ἐν τῇ Ἱερᾷ Ἀρχιεπισκοπῇ Ἀμερικῆς θέμα καί τά εἰς βάρος τοῦ προσώπου τοῦ Σεβ. Ἀρχιεπισκόπου Γέροντος Ἀμερικῆς κ. Δημητρίου, τόν ὁποῖον τά μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου περιβάλλουν μετ᾿ ἀδελφικῆς ἀγάπης καί τιμῆς.”

Σαφέστατα πράγματα που δεν επιδέχονται διπλή ερμηνεία. Ο Παναγιώτατος και η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατραρχείου στηρίζουν απόλυτα τον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο και καταδικάζουν τα σχόλια που δημοσιεύθηκαν στον “Εθνικό Κήρυκα” από τον κ. Καλμούκο και αναπαρήχθησαν από τον κ. Τζούμα και άλλους.

Οι θέσεις του κ. Καλμούκου, λέγει το Ανακοινωθέν, δεν εκφράζουν τις θέσεις του Πατριαρχείου.

To make things worse για τον ίδιο, ο κ. Καλμούκος δημοσίευσε κείμενο για τα παρασκήνια του Ανακοινωθέντος με το οποίο, όχι απλά επιβεβαιώνει ότι ο Παναγιώτατος και η Σύνοδος του Πατριαρχείου έδωσαν οστεοκλαστικό χαστούκι στις παρειές του ιδίου και των ομοφρόνων του, αλλά επιπλέον μας αποκαλύπτει ότι ορισμένοι -προφανώς πολλοί- ιεράρχες της Ιεράς Συνόδου, ήταν συνήγοροι του Αρχιεπισκόπου Αμερικής τις τελευταίες μέρες στη Σύνοδο, η συνετή φωνή των οποίων οδήγησε στην έκδοση του Ανακοινωθέντος που συνέταξε ο ίδιος ο Παναγιώτατος.

Ελπίζουμε, λοιπόν, όσοι προσπαθούν να ναρκοθετήσουν τις σχέσεις της Μητρός Εκκλησίας με την Εκκλησία της Αμερικής να πήραν το μάθημά τους και να σταματήσουν την πορεία ολέθρου που ακολουθούν.

ΜΑΓΑΡΙΣΑΝ ΤΗΝ ΘΡΟΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ

ΚΑΤΩΔΥΝΟΙ ΟΙ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΕΙΔΑΝ -ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ- ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΘΡΟΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ ΣΤΗ ΘΡΟΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ.

Η ΠΑΜΜΙΑΡΗ ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΚΑΤΕΛΙΠΕΝ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΑΔΙΑΠΤΩΤΗ ΠΑΡΟΛΟ ΤΟΝ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΣΚΑΝΔΑΛΙΣΜΟ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΤΟΠΗΜΑ.

Ο ΚΑΡΔΙΝΑΛΙΟΣ ΚΩΧ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ, ΠΟΥ ΣΤΑΛΗΚΑΝ ΣΑΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΗ ΠΑΠΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟ, ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΜΙΑ ΘΕΣΗ ΣΤΗ ΘΡΟΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ.

ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ ΤΟΝ ΛΕΓΟΜΕΝΟ "ΛΑΙΚΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ" ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΓΑΡΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ.

Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΟΝΟΛΟΓΟΣ. ΓΝΩΡΙΖΕΙ, ΕΠΟΜΕΝΩΣ, ΟΣΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ΤΟ ΜΈΓΕΘΟΣ ΤΟΥ ΑΤΟΠΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΜΕ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ.

ΠΟΛΛΩ ΜΑΛΛΟΝ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑΣ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΣΤΗ ΘΡΟΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ.

ΑΡΧΙΜ. ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ Ε΄

ΑΡΧΙΜ. ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Ε΄

Του Πανοσιολ. Αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη

=====

• Συνεδέετο ὁ μακαριστὸς πατὴρ Ἐπιφάνιος μὲ σεμνούς, ἐναρέτους, ταπεινούς, ἀλλὰ καὶ φωτισμένους κληρικούς. Ἀναφέρουμε χαρακτηριστικά:

• Συνεδέετο μὲ τὸν ἀείμνηστο σοφὸ κληρικὸ ἀρχιμ. Ἰωήλ Γιαννακόπουλο, τὸν ὁποῖο μιμήθηκε στὴν ἀγάπη τῆς Ἁγίας Γραφῆς.

• Συνεδέετο μὲ τὸν ἀείμνηστο θερμουργὸ κήρυκα καὶ κανονολόγο ἀρχιμ. Γερβάσιο Παρασκευόπουλο, ἀπό τὸν ὁποῖο κληρονόμησε καὶ αὔξησε τὴν ἀγάπη του πρὸς τοὺς ἱ. Κανόνες καὶ τὸ μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως.

• Συνεδέετο μὲ τὸν ἀείμνηστο ἀρχιμ. Ἀθανάσιο Χαμακιώτη, τὸν ἡσύχιο πνευματικό, τοῦ ὁποίου θαύμαζε τὸ πρᾶο καὶ ἤρεμο καὶ ταπεινὸ ἦθος.

• Συνεδέετο μὲ τὸν ἀείμνηστο ἀρχιμ. Σπυρίδωνα Σγουρόπουλο, τοῦ ὁποίου ἡ νομικὴ κατάρτισις ἐπηρέασε ἀρκετὰ τὴ σκέψι τοῦ νεαροῦ τότε φοιτητοῦ τῆς θεολογίας Ἐτεοκλέους, τοῦ μετέπειτα π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου.

• Συνεδέετο μὲ τὸν σεβάσμιο ἱεροκήρυκα ἀρχιμ. Χριστόφορο Καλύβα, ἡ παρρησία τοῦ ὁποίου πολλὰ τὸν δίδαξε.

• Συνεδέετο στενῶς μὲ τὸν σεβάσμιο ἀγωνιστὴ ἐπίσκοπο Φλωρίνης π. Αὐγουστῖνο Καντιώτη, ἀπό τὸν ὁποῖον κληρονόμησε τὴν ἀγωνιστικότητα γιὰ τὰ ἐκκλησιαστικὰ θέματα.

Ὅλους αὐτούς, καὶ ἄλλους σπουδαίους καὶ σεβασμίους κληρικούς, τοὺς ἀγαποῦσε καὶ τοὺς σεβόταν βαθύτατα. Σάν μικρὸ παιδὶ ἔσκυβε καὶ τοὺς φιλοῦσε τὸ χέρι. Θεωροῦσε τὸν ἑαυτό του τίποτε μπροστά τους, καίτοι, κατ᾽ ἀντικειμενικὴ ἐκτίμησι, σὲ πολλὰ ὑπερέβαλλε ἀρκετοὺς ἀπὸ αὐτούς.

(Συνεχίζεται)

ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, ΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΕΧΟΥΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΝΕΜΟΥΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

ΚΑΤΑ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΟΥ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙ ΤΗΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ

ΚΑΤΑ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΟΥ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙ ΤΗΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ

Του Σεβ. Μητροπολίτου Γόρτυνος Ιερεμία

=====

Στό μικρό μου αὐτό φυλλάδιο, ἀδελφοί χριστιανοί, θέλω νά σᾶς γράψω γενικά γιά τόν ἄνδρα καί τήν γυναίκα. Ἔτσι ἔκανε ὁ Θεός τόν ἄνθρωπο, ἀδέλφια μου: Ἤ ἄνδρα ἤ γυναίκα. Αὐτά εἶναι τά δύο φύλα τοῦ ἀνθρώπου, τό ἄρρεν καί τό θῆλυ, τά ὁποῖα ἑνώνονται μέ τόν γάμο τους καί κάνουν ἀπογόνους καί δημιουργεῖται ἔτσι ἡ κοινωνία. Ἡ Ἐκκλησία μας εὐλογεῖ αὐτή τήν ἕνωση μέ τό ἱερό μυστήριο τοῦ γάμου. 

Ἄλλη εἶναι ἡ σωματική καί ψυχική κατασκευή τοῦ ἄνδρα καί ἄλλη τῆς γυναίκας. Καί τά δύο φύλα εἶναι θαυμαστά καί ὡραῖα καί πρέπει νά χαίρεται τό ἀγόρι γιατί εἶναι ἀγόρι καί νά χαίρεται καί ἡ κοπέλλα, γιατί γεννήθηκε κοπέλλα. 

Αὐτά πού σᾶς γράφω, ἀδελφοί μου, τά ξέρετε καί δέν εἶναι λοιπόν ἀνάγκη νά σᾶς τά πῶ. Σᾶς τά λέγω ὅμως, γιατί στήν ἐποχή μας, πού ἔχουμε πολλή ἁμαρτία καί ἀσωτία, θέλουν νά μᾶς θεσπίσουν ἕνα βρώμικο νόμο. Μέ τό νόμο αὐτό ὁ καθένας καί ἡ καθεμιά, ἔτσι γιατί τό θέλει, ἔτσι γιά «γοῦστο», πού λέμε, θά μποροῦν νά παρουσιάζονται ἐπίσημα καί νά ἀπαιτοῦν νά ἀλλάξουν τό φύλο τους. Καί τό παλικάρι τῆς γειτονιᾶς θά λέει ἔπειτα ὅτι εἶναι κοπέλλα· καί μιά μαθήτρια κοπέλλα, θά λέει ὅτι εἶναι ἀγόρι. Μπορεῖτε, χριστιανοί μου, νά φανταστεῖτε τώρα ἕνα τέτοιο φαινόμενο, νά ἔρχεται, δηλαδή, ἀπό τήν Ἀθήνα κάποιος ἄνδρας χωριανός σας καί νά σᾶς παρουσιάζεται γιά γυναίκα; Ἤ μιά κοπέλλα τοῦ χωριοῦ σας, πού κατέβηκε γιά δουλειά στήν Ἀθήνα, νά ἐπιστρέφει ἔπειτα στό χωριό της, λέγοντας ὅτι εἶναι ἄνδρας; Ἀκριβῶς αὐτό θέλει νά ἐπιτύχει ὁ νόμος, πού θέλουν νά μᾶς φέρουν οἱ ἄρχοντές μας. 

Τί ἔχετε νά πεῖτε τώρα, σ᾽ αὐτά πού σᾶς γράφω, χριστιανοί μου; Ἐγώ ἔχω νά σᾶς πῶ ὅτι μέ ἕνα τέτοιο νόμο, πάει πιά, βρωμίσαμε. Γίναμε Σόδομα καί Γόμορρα. Γίναμε αἶσχος! Τό περιμένατε ἐσεῖς ποτέ, ἀδέλφια μου, ὅτι στήν εὐλογημένη καί δοξασμένη μας πατρίδα τήν Ἑλλάδα θά ἔρθουν ἄρχοντες, πού θά σκέπτονται νά θεσπίσουν τέτοια βρώμικα πράγματα γιά τόν τόπο μας; Γιά τόν τόπο μας, τήν Ἑλλάδα μας, πού καί πρό Χριστοῦ ἀκόμη τιμοῦσε τά ἁγνά ἤθη καί τήν παρθενία καί ἔκανε τόν Παρθενώνα; Ὄχι δέν περιμέναμε τέτοιο κατάντημα στήν Ἑλλάδα μας. Δέν ἔκανε κόσκινο ἀπό τά βόλια τό κορμί του ὁ Κολοκοτρώνης καί δέν ἔχυσαν τό αἷμα τους οἱ ἥρωες ἀγωνιστές γιά μιά τέτοια σημερινή Ἑλλάδα. 

Ἐγώ πού σᾶς τά γράφω αὐτά, ἀδελφοί μου, εἶμαι ὁ Ἐπίσκοπος τῆς ἐπαρχίας σας καί λέγομαι Ἰερεμίας. «Ἐπίσκοπος» σημαίνει νά φυλάγω σκοπιά, γιά νά δῶ ποιοί ἐχθροί ἔρχονται στόν τόπο μας, γιά νά μᾶς ἀλλάξουν τά ἁγνά μας ἤθη, καί μετά, σάν σκοπός – Ἐπίσκοπος – ἐγώ, νά σαλπίσω σάλπισμα δυνατό καί νά πῶ: «Ὦ χριστιανοί, πατριῶτες Ἕλληνες, Γορτύνιοι καί Μεγαλοπολίτες! Κακό μεγάλο θά συμβεῖ στήν χώρα μας. Θέλουν νά ψηφίσουν ἕνα νόμο, πού καταργεῖ τήν προσωπικότητα τοῦ ἀνθρώπου, ὅπως τόν γέννησε ἡ μάνα του, πού γκρεμίζει τόν ἱερό θεσμό τῆς οἰκογένειας καί πού προσβάλλει τήν ἀνθρωπιά μας. Ἐμπρός, σέ ἀγώνα, χριστιανοί»!

Ναί! Δέν πρέπει νά ἀφήσουμε νά περάσει ἀδιαμαρτύρητα ὁ νόμος αὐτός, χριστιανοί μου. Ὁ καθένας, καί ὁ πιό ἁπλός τσοπάνος καί ἡ πτωχή τσοπάνισσα, πρέπει νά πονέσει καί νά διαμαρτυρηθεῖ γιά τό κακό πού θέλουν νά μᾶς κάνουν. Ναί, νά διαμαρτυρηθεῖτε στούς Βουλευτές σας, γιατί αὐτοί εἶναι πού θά ψηφίσουν τόν νόμο. Νά τούς ἀπειλήσετε ὅτι θά τούς «μαυρίσετε», ὅτι δέν θά ἔχουν πιά ψῆφο ἀπό σᾶς, ἐάν ψηφίσουν τόν νόμο μέ τόν ὁποῖο θά μπορεῖ ὁ καθένας νά πετυχαίνει νά ἀλλάζει τήν προσωπικότητά του, μέ τό νά ἀλλάζει τό φύλο του. Προσωπικά δηλώνω ὅτι θά κόψω τήν ἐπικοινωνία μέ Βουλευτή τῆς ἐπαρχίας μας πού θά ψηφίσει τέτοιο νόμο καί δέν θά τοῦ προσφέρω τήν τιμή τοῦ πολιτικοῦ ἄρχοντα. – Ἄν μέ ρωτᾶτε γιά περισσότερα σχετικά μέ αὐτόν τόν νόμο, σᾶς λέγω ὅτι ὁ νόμος αὐτός γεννήθηκε ἀπό τήν αἰσχρή ὁμοφυλοφιλία καί τρέφει τήν ὁμοφυλοφιλία. Γιατί ἕνας ἄνδρας πού ἔχει ὁμοφυλοφιλικές σχέσεις μέ ἄλλον ἄνδρα, θά παρουσιάζεται τώρα μέ τόν νόμο ὡς γυναίκα, γιά νά φαίνονται οἱ δυό ὡς νόμιμο ἀνδρόγυνο καί ἀκόμη θά ἐμφανίζονται καί στόν παπᾶ ἀπαιτώντας νά τούς παντρέψει!... 

Χριστιανοί μου, ἐμεῖς νά εἴμαστε πιστοί στήν πίστη καί τήν ἀγάπη στόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό καί στά ἁγνά ἤθη τῆς πατρίδος μας, τῆς Ἑλληνορθόδοξης παράδοσης. 

Ο ΣΕΒ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΝΘΙΜΟΣ ΕΚΤΙΘΕΤΑΙ ΑΝΕΠΑΝΟΡΘΩΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΝΗΓΟΡΟΥΣ ΤΟΥ

Ο ΣΕΒ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΝΘΙΜΟΣ ΕΚΤΙΘΕΤΑΙ ΑΝΕΠΑΝΟΡΘΩΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΝΗΓΟΡΟΥΣ ΤΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Διαβάσαμε, στη “Ρομφαία”, τα ακόλουθα αποσπάσματα από άρθρα του Σεβ. Φθιώτιδος Νικόλαου, του Σεβ. Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμου και του Καθηγητή Μιχαήλ Τρίτου για την ακύρωση της αναγόρευσης του Σεβ. Θεσσαλονίκης Άνθιμου ως Επίτιμου Διδάκτορος της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης.  

Αναφέρει ο Καθηγητής Μιχαήλ Τρίτος:

“Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης δεν είναι εθνικιστής. Είναι ένας αγνός πατριώτης. Ως εμβριθής περί τα θεολογικά, γνωρίζει πολύ καλά ότι ο εθνικισμός ως διχαστικό γεγονός κατατέμνει την οικουμενικότητα της Ορθοδοξίας και καταστρατηγεί την ενότητα των ανθρώπων.

Ο Παναγιώτατος είναι ένας Ιεράρχης του χριστιανικού μέτρου. Κόσμιος, ανεπίληπτος και ευαίσθητος στις αγωνίες και τα προβλήματα των συνανθρώπων μας."

Αναφέρει ο Σεβ. Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος:

“-Όταν με παρρησία μιλούσε στις πρωινές τηλεοπτικές εκπομπές για κάθε θέμα; Όταν περιέφερνε κρυφά τους πολιτικούς, μέσα σε ανεπίσημο αυτοκίνητο, στο μαχαλά της Αλεξανδρούπολης ζητώντας τους να ανεβάσουν το βιοτικό επίπεδο των μουσουλμάνων, ώστε να μην γκετοποιούνται;

-Όταν μοίραζε ρούχα, τσάντες και παπούτσια στα μουσουλμανικά σχολεία, παροτρύνοντας τους μαθητές να γίνουν «καλοί μουσουλμάνοι και καλοί Έλληνες πολίτες»;

Άψογη ήταν η στάση του απέναντι στους μουσουλμάνους της Θράκης. Όταν επισκεπτόταν τους μουσουλμάνους μαθητές, τους τόνιζε να γίνουν καλοί μουσουλμάνοι και καλοί 'Ελληνες πολίτες.

Έδινε εργασία σε μουσουλμάνούς, τους ενίσχυε οικονομικά και όταν χρειαζόταν τους έστελνε για ιατρική περίθαλψη στα εξωτερικό."

Αναφέρει ο Σεβ. Φθιώτιδος Νικόλαος:

“Η αναβληθείσα τελετή αναγορεύσεως του Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ανθίμου σε επίτιμο Διδάκτορα της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης ύστερα από τις αντιδράσεις της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης δεν προσβάλλει τον κ. Άνθιμο αλλά την ίδια την Θεολογική Σχολή, η οποία ενόθευσε το πνευματικό κύρος της και υπέκυψε σε αντιδράσεις ενός πολιτικού κόμματος γνωστού τοις πάσιν για τα αισθήματά του απέναντι στον ισχυρό και αψεγάδιαστο Ιεράρχη της Βορείου Ελλάδος.

Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης δεν έχει ανάγκη από τέτοιου είδους τιμές. Η μεγάλη του τιμή είναι η αναγνώριση της προσφοράς του στα Εθνικά, κοινωνικά, Εκκλησιαστικά, μορφωτικά θέματα από τον λαό.

Οι καθηγητές αντελήφθησαν το χρέος, που έχουν απέναντι στον ακαταμάχητο Ιεράρχη, ο οποίος μετά τον Αρχιεπίσκοπο ήταν αδιανόητο να μείνει εκτός της εν λόγω τιμής.

Είναι έμπειρος κυβερνήτης και γνήσιος Έλληνας Ιεράρχης, συνεχιστής των γενναίων Ιεραρχικών μορφών της Εκκλησίας, πιστός στην παράδοση της Ορθοδοξίας και της πατρίδος.

Αυτού του διαμετρήματος τις μορφές θα πρέπει να τις κρατάμε υψηλά και να μη επιτρέπουμε στους ισοπεδοτές να τις προσβάλουν.”

Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς που να διερωτάται ποια είναι η θέση μου για τον ΣΥΡΙΖΑ. Όχι μόνον προεκλογικά, αλλά και όταν κατέλαβαν οι αντίχριστοι την εξουσία, είμαι, ίσως, ο μόνος που δεν τους έδωσα ούτε μέρα χάριτος και ανοχής, όπως έκαναν -για το πρώτο τουλάχιστον διάστημα- σχεδόν οι πάντες.

Αθώος ειμί, λοιπόν, του κρίματος ότι υποστήριξα ή υποστηρίζω ή ανέχομαι καθ’ οιονδήποτε τρόπο αυτά τα αποβράσματα που λυμαίνονται την εξουσία και ξεθεμελιώνουν συνειδητά και προγραμματισμένα τα ορθόδοξα και τα εθνικά θεμέλια της πατρίδας μας.  

Η άνοδος στην εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ σηματοδοτεί τον μεγαλύτερο ξεπεσμό στην Ιστορία του Ελληνισμού.

Επομένως όταν οι εθνομηδενιστές και Εκκλησιομάχοι του ΣΥΡΙΖΑ κατηγορούν κάποιο τότε αυτόματα τον ηρωοποιούν στα μάτια μου και στα μάτια όλων των νουνεχών ανθρώπων.

Άρα με κανένα τρόπο δεν υιοθετώ τις κατηγορίες του ΣΥΡΙΖΑ εναντίον του Σεβ. Θεσσαλονίκης.

Πλην, όμως, όσοι ανέλαβαν την συνηγορία του Σεβ. Θεσσαλονίκης (Σεβ. Φθιώτιδος Νικόλαος, Σεβ. Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος και Καθηγητής Μιχαήλ Τρίτος) το μόνον που κατόρθωσαν ήταν να τον εκθέσουν και μάλιστα ανεπανόρθωτα.  

Είναι εντελώς αδιανόητο να ακούς τον Καθηγητή κ. Μιχαήλ Τρίτο να εκθειάζει την θεολογική εμβρίθεια του Σεβ. κ. Άνθιμου, ενώ είναι σε όλους γνωστή η προκλητικά χονδροειδής θεολογική αγραμματωσύνη του, που συναγωνίζεται επάξια την αγραμματωσύνη του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου. Τα κηρύγματά του εξαντλούνται σε ηθικολογίες και κοινοτυπίες και είναι γεμάτα εθνικιστικές κορώνες.

Είναι εθνικά απαράδεκτο να ακούς ότι ο Σεβ. κ. Άνθιμος νουθετούσε τους μουσουλμάνους της Θράκης να είναι καλοί μουσουλμάνοι. 

Αλλά είναι καθαρή προδοσία της πίστεως ένας ορθόδοξος ιεράρχης να συνιστά στους μουσουλμάνους να γίνουν καλοί μουσουλμάνοι και όχι να πιστέψουν στο Χριστό και να βαπτιστούν Ορθόδοξοι.

Οι αμετροέπειες του Σεβ. Φθιώτιδος, του Σεβ. Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμου και του Καθηγητή Μιχαήλ Τρίτου υπέρ του Σεβ. κ. Άνθιμου εκθέτουν μόνον τον Σεβ. κ. Νικόλαο, τον Σεβ. κ. Άνθιμο και τον κ. Τρίτο. Εκφράζουμε προπαντός τη μεγάλη απογοήτευσή μας για τους διθύραμβους του Σεβ. Φθιώτιδος, επειδή οι παρεμβάσεις του για άλλα θέματα (όπως λ.χ. για τον Όσιο Ιάκωβο Τσαλίκη και τον π. Γεώργιο Καψάνη) είναι ιδιαιτέρως εύστοχες.

Ο Σεβ. Θεσσαλονίκης είναι οτιδήποτε εκτός από πρότυπο ορθόδοξου ιεράρχη. Μοιχεποιβάτης ως Αλεξανδρουπόλεως εγκατέλειψε το ποίμνιό του για να μετατεθεί στην πολύφερνη νύμφη του Θερμαικού κατόπιν της βρώμικης συναλλαγής που έκανε με τον αλήστου μνήμης Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο.

Ο ρόλος του κ. Άνθιμου για την ανάδειξη των όντως αναξίων Αρχιεπισκόπων Χριστόδουλου και Ιερώνυμου υπήρξε καθοριστικός. 

Είναι τουλάχιστον αστείο να προβάλλεται ο Σεβ. Θεσσαλονίκης ως πρότυπο ορθόδοξου ιεράρχη. 

Θερμός υποστηρικτής της Συνόδου της Κρήτης καταδιώκει απηνώς τους ομολογητές κληρικούς της Μητροπόλεως του που διέκοψαν το μνημόσυνό του.

Με αυτά τα δεδομένα ένα μένει για να περισωθούν τα πράγματα.

Ο ίδιος ο Σεβ. Θεσσαλονίκης να αποποιηθεί την τιμή της βράβευσης που του επιδαψίλευσε η Αγουριδική Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης -αυτό το άντρο του Οικουμενισμού, των νεωτερισμών και της εκκοσμίκευσης- και να δηλώσει ότι δεν ενδιαφέρεται για την αναγόρευσή του σε Επίτιμο Διδάκτορα της Σχολής.

Αλλά δεν πρέπει να περιοριστεί στην αποποίηση της βράβευσης ο Σεβ. Θεσσαλονίκης. Είναι απολύτως επιβεβλημένο να παραιτηθεί από το θρόνο του για να δοθεί η ευκαιρία σε κληρικό με φόβο Θεού να τον διαδεχθεί στην επίζηλη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης.

ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΤΑΓΩΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΤΑΓΩΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

    

Διαβάσαμε, στο ιστολόγιο “Ακτίνες”, το ακόλουθο απόσπασμα σχολίου του κ. Λυκούργου Νάνη:

“Κατ’ απομίμηση των πρακτικών των πολιτικών οργανισμών σκέπτονται και ενεργούν και κάποιοι εκκλησιαστικοί παράγοντες. Η συλλογιστική και πρακτική τους στο συγκεκριμένο ζήτημα όζει εγκοσμιοκρατικού πνεύματος και εγκλωβίζει την Εκκλησία σε επικοινωνιακές "λογικές".

   

Από την εύκολη και ανέξοδη “ειρηνολογία” τουτέστιν τον περί ειρήνης πληθωρικό και ακατάσχετο λόγο, στον οποίο "διαπρέπουν" οι σύγχρονοι θρησκευτικοί και πολιτικοί ηγέτες (μεταξύ των οποίων και ένιοι ορθόδοξοι χριστιανοί) αλλά και διάφοροι διεθνείς "ειρηνευτικοί" οργανισμοί, μέχρι την απόκτηση και βίωση της γνήσιας και αληθινής ειρήνης μεσολαβεί άβυσσαλέα απόσταση. Και τούτο γιατί η τελευταία είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος, φυόμενος μονάχα εντός του περιβόλου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, της γνήσιας και ανόθευτης εκφράσεως του χριστιανισμού, και συνιστάμενη στην εσωτερική, πρωτίστως ειρήνη, τουτέστιν στη συμφιλίωση Θεού και ανθρώπου και, συνακολούθως, των ανθρώπων μεταξύ τους, και που είναι απότοκος της σταυρικής θυσίας του Θεανθρώπου Χριστού, (ο Οποίος δι αυτής κατέστη “η ειρήνη ημών” (προς Εφεσίους Β, 14), όπως αυτή εννοείται και βιώνεται Ορθοδόξως.

    

Η εξωτερική ειρήνη μεταξύ των ανθρώπων, των εθνών και των κρατών αποτελεί βλάστημα της εσωτερικής. Αλλέως αποτελεί καθαρή ματαιοπονία και ουτοπία να αναμένει κανείς την επικράτηση της επί γης ειρήνης.”

Ορθότατες παρατηρήσεις. Η ειρηνολογία είναι καρπός εκκοσμίκευσης. Για την ακρίβεια είναι κάτι ασύγκριτα χειρότερο από αυτό. Με πρόφαση την επιδίωξη της εγκόσμιας ειρήνης ορισμένοι εκκλησιαστικοί ταγοί προωθούν τον Οικουμενισμό με δύο τρόπους: 

1.) Κάνουν συμπροσευχές με αιρετικούς και αλλόθρησκους, και 

2.) Προωθούν τον λεγόμενο “λαικό Οικουμενισμό” και δίνουν την αίσθηση στους πιστούς ότι όλες Ομολογίες και θρησκείες συμπορεύονται προς τον ίδιο στόχο! 

Λες και είναι δυνατόν οι χριστιανοί να μην έχουν σταθερή πυξίδα της πορείας τους τη μοναδικότητα του Χριστού.

ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΗ ΑΓΕΛΑΔΑ ΣΕ ΠΑΠΙΚΟ ΝΑΟ ΣΤΟ ΒΕΛΓΙΟ

ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ.

ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΗ ΑΓΕΛΑΔΑ ΣΕ ΠΑΠΙΚΟ ΝΑΟ ΣΤΟ ΒΕΛΓΙΟ.

ΠΑΡΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΙΣΤΩΝ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΝΑΟ ΟΠΟΥ ΤΕΛΟΥΝΤΑΙ ΠΑΠΙΚΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ.

ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΟΡΦΩΜΑ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΒΑΤΙΚΑΝΟ Η ΕΝ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΩ ΣΥΝΟΔΟΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕ ΣΑΝ ΕΤΕΡΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.

ΚΑΙ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΔΙΕΞΑΓΟΥΜΕ ΓΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΑΓΟΝΟ ΔΙΑΛΟΓΟ.

ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ “Η ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Ο ΣΕΒ. ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΓΟΝΑΤΙΣΤΟΣ ΖΗΤΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ”

ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ “Η ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Ο ΣΕΒ. ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΓΟΝΑΤΙΣΤΟΣ ΖΗΤΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ”

=====

Λωρίτου ΕλένηNovember 28, 2017 at 1:00 AM
Ο ογδοντάρης σήμερα είναι ένας νέος της εποχής ή ένας ογδοντάρης ίσον δύο σαραντάρηδες! Δηλαδή δεν τον πήραν και τα χρόνια σβάρνα! Γιατί, άραγε, ο Σεβ. κ. Αμβρόσιος να παραιτηθεί, την στιγμή που καιροφυλακτούν οι Οικουμενιστές και τα σκυλιά που τίποτα άλλο δεν θέλουν παρά ένα κόκκαλο και βάζουν υπογραφές αράδα; Αυτός, τουλάχιστον, ήταν παλαιάς κοπής ιεράρχης και σεβόταν την μακριά του γενειάδα. Μπορεί κάποιες φορές νά μας λύπησε, όμως πολλές φορές ήταν να μην ανοίξει το στόμα του! Ο Σημάτης τι λέει; Στέκεται στό ύψος του! Κάτι τρέχει αναμεταξύ τους, προσωπικώς αγνοώ λεπτομέρειες. Δεν αρκεί ένας επίσκοπος να ζητά μόνο μία δημόσια συγγνώμη. Όπου θεωρεί ότι έσφαλλε πρέπει προσωπικώς να ταπεινώνεται και να ζητά συγγνώμη και να μετανοεί για ό,τι δεν έπραξε καλά. Τίμια πράγματα!

Αντί να παραιτηθεί ο Σεβασμιότατος θα μπορούσε να κάνει κάτι πολύ καλύτερο και να μην κάψει έτσι επί ματαίω την γούνα του. Θα μπορούσε να γίνει ένας "καμικάζι" μέσα στην ιεραρχία, μία ελεύθερη φωνή, ελεύθερος από τους περιορισμούς της φύσεως. Βέβαια το καλό είναι κανείς να αφήνει την φύση, αλλά και όταν η φύση αφήνει κάποιον, κακό δεν είναι να εκμεταλλεύεται κανείς τα πλεονεκτήματα από το διαζύγιο. Το διαζύγιο τότε γίνεται πλεονεκτικό. Το κερδίζεις και δεν σε κερδίζει. Θα μπορούσε να επιλέξει ένα κληρικό της εμπιστοσύνης του, οπωσδήποτε αντιοικουμενιστή με αγάπη στην φιλτάτη πατρίδα, να τον βοηθά, να δέχεται την προστασία του και να μείνει στη θέση του μέχρι να τον καλέσει ο Θεός. Τον παρακαλούμε να το ξανασκεφθεί, καθώς παρακαλούμε και όλους τους άλλους ηλικιωμένους επισκόπους που είναι παραδοσιακοί αυτό να κάνουν. Ο κανόνας πάντα είναι το μη χείρον βέλτιον.

ilias katagisNovember 28, 2017 at 7:42 AM
Αγαπητή κ. Λωρίτου, εν πολλοίς έχετε δίκαιο. Ωστόσο, όπως προφανώς βλέπετε και σεις ιεράρχες σαν τον Καλαβρύτων, τυγχάνουν της απαξίωσης και της ειρωνικής αντιμετώπισης από πλευράς της Ιεραρχίας (και όχι μόνο), οπότε ακόμα και αν παραμείνει ενεργός επίσκοπος, θα είναι πάλι ο "γραφικός", ο "χουντικός", ο "χωροφύλακας" για την πλειονότητα των ιεραρχών.

agelkyraNovember 28, 2017 at 10:55 AM
Πολὺ μεγάλη ἀπώλεια γιὰ τὴν Ἐκκλησία μιὰ τέτοια παραίτησι. Μακάρι νὰ τηρεῖτο ὁ ὄρος τῆς ἰσοβιότητος, ποὺ προβλέπεται καὶ ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες. Σε κάθε περίπτωσι μετὰ ἀφάτου σεβασμοῦ ἀσπαζόμεθα τὴν δεξιὰ τοῦ συνεποῦς Ἁγίου Ἱεράρχου.

Λωρίτου ΕλένηNovember 28, 2017 at 1:42 PM
Κύριε Κατάγη, γραφικοί είμαστε όλοι για τις ποικίλες πλειονότητες. Δηλαδή ποιός φαντάζεστε ότι θα είναι ο επόμενος στην θέση του Αιγιαλείας; Το είδαμε στις πρόσφατες εκλογές για την Φιλίππων. Καί αυτοί που εκλέχτηκαν και αυτοί που δεν εκλέχτηκαν εκ του ιδίου φυράματος. Εκτός και αν πρέπει να γίνουν τόσο κραυγαλέα αυτά τα φαινόμενα, ώστε να επέμβη ο Θεός, τίνι τρόπω δεν γνωρίζω.

ilias katagisNovember 29, 2017 at 12:19 AM
Φαντάζομαι, κ. Λωρίτου, για να μην πω, είμαι σίγουρος, προφητικώ τω τρόπω, ότι θα είναι κάποιος αντάξιος της εμπιστοσύνης των εκκοσμικευμένων και χλιαρών ως προς την πίστη αυλικών και παρατρεχαμένων των πολλών τοιούτων ιεραρχών. Δυστυχώς!

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΑΠΟΣΤΡΕΦΟΤΑΝ ΤΟΝ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ, ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΒΑΛΑΜΕ ΣΤΑ ΝΕΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ!

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΑΠΟΣΤΡΕΦΟΤΑΝ ΤΟΝ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ, ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΒΑΛΑΜΕ ΣΤΑ ΝΕΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ!

Του κ. Θεόφιλου Παπαδόπουλου

=====

Πολλά μαργαριτάρια καὶ πρωτόγνωρα κείμενα γιὰ ἕνα μάθημα Θρησκευτικῶν ἀνακαλύπτει ὅποιος μελετᾶ τοὺς Φακέλους Μαθήματος γιὰ τὰ Θρησκευτικὰ ποὺ ἔρχονται νὰ ἀντικαταστήσουν τὰ μέχρι σήμερα διδασκόμενα βιβλία. Ὁ Νίκος Καζαντζάκης κατέχει κεντρική θέση στους Φακέλους αὐτούς. Πολλὰ κείμενά του παρατίθενται γιὰ χρήση κατὰ τὴ διδασκαλία τοῦ θρησκευτικοῦ μαθήματος. Ἀνάμεσά σε αὐτὰ καὶ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸν Πρόλογο τοῦ βιβλίου τοῦ «Ὁ Τελευταῖος Πειρασμὸς» ποὺ ὑπάρχει στὸν Φάκελο Μαθήματος γιὰ τὰ Θρησκευτικά της Β΄ Γυμνασίου.

Ὁ βιογράφος τοῦ Ἁγίου Παϊσίου ἱερομόναχος Ἰσαὰκ γράφει «ὁ π. Παΐσιος ἀποστρεφόταν τόν Καζαντζάκη, λόγῳ τῆς ἀθεΐας καὶ τῶν βλασφημιῶν του καὶ δὲν ἤθελε οὔτε νὰ βλέπῃ οὔτε νὰ ἀκούει τὸ ὄνομά του». Εἶναι παραδειγματικὴ καὶ διδακτικὴ ἡ συμπεριφορὰ τοῦ Ὁσίου Παϊσίου, ἀλλὰ καὶ ἡ φωτισμένη ἐπιχειρηματολογία του, στὴν περίπτωση ποὺ κατέβηκε ὁ ἴδιος στὴ Θεσσαλονίκη (1988) καὶ πρωτοστάτησε σὲ διαδήλωση μπροστὰ σὲ αἴθουσα κινηματογράφου γιὰ νὰ ματαιωθεῖ, ὅπως καὶ ἔγινε, ἡ προβολὴ τῆς βλάσφημης ταινίας τοῦ Σκορτσέζε «Ὁ τελευταῖος πειρασμός», ποὺ βασιζόταν στὸ ὁμώνυμο ἔργο τοῦ Καζαντζάκη. 

Διηγεῖται σχετικὰ ὁ βιογράφος του: «Πέρα ἀπὸ τὶς μεμονωμένες ἀντιδράσεις τοῦ εὐσεβοῦς ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἀποφασίσθηκε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία συντονισμένη διαμαρτυρία, στὶς 6-7 Νοεμβρίου (ν.ἡ.) τοῦ ἰδίου ἔτους (1988). Ζητήθηκε και ἡ συμμετοχὴ τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ὅμως ἀρκετοὶ ἀντέδρασαν ἀρνητικά. Δὲν θεωροῦσαν καὶ τόσο πνευματικὸ νὰ ἀσχολοῦνται μὲ τέτοια θέματα λέγοντας ὅτι ἡ περιφρόνησή τους πρὸς τὸ ἔργο γίνεται αἰτία νὰ προβληθῇ λιγώτερο.

Ὁ Γέροντας εἶχε τελείως ἀντίθετη ἄποψη: “Στὴν περίοδο τῆς εἰκονομαχίας”, ἔλεγε “δέκα Χριστιανοὶ ὑπερασπίστηκαν δυναμικὰ τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ στὴν Χρυσῆ Πύλη καὶ μαρτύρησαν γι᾽ αὐτήν. Τώρα ποὺ βλασφημεῖται τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ δὲν πρέπει νὰ ἀδιαφοροῦμε. Ἂν ζούσαμε τότε ἐμεῖς οἱ “διακριτικοί” καὶ “γνωστικοί” θὰ λέγαμε στοὺς δέκα μάρτυρες: “Ἔτσι δὲν ἐνεργεῖτε πνευματικά· περιφρονεῖστε τὸν Σπαθάριο ποὺ ἀνεβαίνει νὰ γκρεμίσει τὴν εἰκόνα, καὶ ὅταν ἀλλάξη ἡ κατάσταση, θὰ βάλουμε στὴ θέση της ἄλλη εἰκόνα, καὶ μάλιστα πιὸ βυζαντινή. Αὐτὸ εἶναι τὸ φοβερό! Τὴν πτώση μας, τὴν δειλία, τὸ βόλεμά μας τὸ παρουσιάζομε σὰν κάτι ἀνώτερο!”.

Τὴν διαμαρτυρία γιὰ τὴν βλάσφημη ταινία τὴν θεωροῦσε ὁμολογία πίστεως, γι᾽ αὐτὸ ἔσπευσε νὰ συμπαρασταθῆ στὴν ἀγωνιζομένη Ἐκκλησία. Ἐκτὸς ἀπὸ τὶς ἰδιαίτερες προτροπές του, ὑπέγραψε μαζὺ μὲ ἄλλους πατέρες δήλωση πρὸς τὴν Ἱ. Μ. Κουτλουμουσίου, ἐκφράζοντας τὴν ἐπιθυμία του νὰ συμμετάσχη στὴν ἔξοδο τῶν Ἁγιορειτῶν στὴν Θεσσαλονίκη γιὰ τὴν σχετικὴ ἐκδήλωση διαμαρτυρίας. Μὲ τὴν στάση του βοήθησε, ὥστε ἡ Ἱερὰ Κοινότης νὰ ἀποφασίση τὴν ἐπίσημη καὶ πολυάριθμη συμμετοχὴ τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἡ παρουσία τοῦ Πρωτεπιστάτου, τῶν περισσοτέρων ἀντιπροσώπων ἡγουμένων καὶ ἑκατὸ Ἁγιορειτῶν ἔφεραν ἐνθουσιασμό καὶ συγκίνηση στὸ συγκεντρωμένο πλῆθος. Ἰδιαίτερη αἴσθηση προκάλεσε ἡ παρουσία τοῦ Γέροντα. Καθ᾽ ὅλην τὴν διάρκεια τῆς ἐκδηλώσεως στεκόταν ὄρθιος παρὰ τὰ σοβαρὰ προβλήματα τῆς ὑγείας του. Στὸ τέλος κινδύνευσε νὰ συνθλιβῆ ἀπὸ τὶς ἐκδηλώσεις εὐλαβείας τοῦ πλήθους.

Ἀκόμη ἔλαβαν μέρος μοναχοὶ καὶ μοναχὲς ἀπὸ μοναστήρια τοῦ κόσμου καὶ πλῆθος λαοῦ. Ἡ συντονισμένη ἐνέργεια καὶ οἱ προσευχὲς ὅλων καὶ τοῦ Γέροντα ἔφεραν ἀγαθὰ ἀποτελέσματα. Ἡ Πολιτεία ἀπαγόρευσε τὴν προβολὴ τοῦ βλάσφημου ἔργου. Ἔτσι ἀποσοβήθηκε ὁ “τελευταῖος πειρασμός”. Εἴθε νὰ ἦταν ὁ τελευταῖος».

ΠΗΓΗ:

Λογαριασμός Facebook Θεόφιλου Παπαδόπουλου