ΒΕΒΑΙΩΣ ΚΑΙ ΑΜΑΡΤΗΣΑΜΕ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ “ΡΩΜΑΙΙΚΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ”

ΒΕΒΑΙΩΣ ΚΑΙ ΑΜΑΡΤΗΣΑΜΕ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ “ΡΩΜΑΙΙΚΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ”

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Εύλογο το ερώτημα που θέτει το ιστολόγιο “Ρωμαίικο οδοιπορικό” προς τον κακόδοξο κληρικό π. Βασίλειο Θερμό. “Ήταν εκτός τόπου και χρόνου και ψυχοπαθής ο π. Θεόφιλος Ζησόπουλος που πολεμούσε τις αιρέσεις και όσους πριονίζουν το δέντρο της Ορθοδοξίας;”

Και τελειώνει το σχόλιό του το ιστολόγιο με το επιφώνημα: “Ήμαρτον Κύριε”.

Ασφαλώς και αμαρτήσαμε, αγαπητοί διαχειριστές του ιστολογίου. Όχι βέβαια επειδή -Θεός φυλάξοι- είμαστε ομόφρονες του κακόδοξου κληρικού, αλλά επειδή για δεκαετίες ολόκληρες τον αφήσαμε στο απυρόβλητο με αποτέλεσμα να αποθρασυνθεί και να συμπεριφέρεται σαν ταύρος εν υαλοπωλείο στα Άγια των Αγίων της Ορθοδόξου Θεολογίας.

Το ιστολόγιο κάνει ειδική αναφορά στον εξαίρετο κληρικό π. Θεόφιλο Ζησόπουλο. Αλλά μήπως υπάρχει έστω και ένας Άγιος ή αγιασμένος Γέροντας που να μη πολεμούσε τις αιρέσεις; Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω; Ο Άγιος Νεκτάριος δεν πολεμούσε τις αιρέσεις; Ο Άγιος Παίσιος; Ο Γέροντας Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος; Ο π. Ιωήλ Γιαννακόπουλος; Ο Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος; Ο Όσιος Ιάκωβος Τσαλίκης; Ο π. Εφραίμ Κατουνακιώτης; Ο Άγιος Φιλούμενος ο Νεομάρτυρας; Ο Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος, ο Φλωρίνης Αυγουστίνος, ο Παραμυθίας Παύλος, ο Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς, ο π. Ευμένιος Σαρειδάκης που πολεμούσαν τις αιρέσεις ήταν ψυχοπαθείς;

Αλλά γιατί να μείνουμε μόνο στους σύγχρονους  Αγίους και στους σύγχρονους Αγίους Γέροντες και στους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας; Ερωτούμε τον κακόδοξο και καθαιρετέο π. Βασίλειο Θερμό: Ο όγκος της Πατερικής Γραμματείας για δύο χιλιάδες χρόνια δεν είναι πρωτίστως αντιαιρετικός; Δηλαδή και οι Άγιοι Πατέρες ήταν ψυχοπαθείς;

Αλλά πέραν των Αγίων Πατέρων τι άλλο έκαναν οι Προφήτες στην Παλαιά Διαθήκη εκτός από το να πολεμούν τον συγκρητισμό; Οι Άγιοι Απόστολοι δεν πολεμούσαν τις αιρέσεις; Τι θέλει να μας πει ο π. Βασίλειος; Ότι οι Προφήτες και οι Απόστολοι ήταν ψυχοπαθείς;

Άρχισα το άρθρο γράφοντας ότι βεβαίως αμαρτήσαμε. Όχι, βέβαια, επαναλαμβάνω, Θεός φυλάξοι, επειδή συμμεριζόμαστε τις κακοδοξίες του π. Βασίλειου, αλλά επειδή όλες αυτές τις δεκαετίες που σπείρει ξεδιάντροπα τις κακοδοξίες του, αντί να τον μηνύσουμε σε συνοδικό δικαστήριο για να καθαιρεθεί, τον αφήσαμε ασύδοτο να ασχημονεί. 

Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε ότι ο π. Βασίλειος Θερμός δεν λαμβάνει καθόλου υπόψη τα λογικά και θεολογικά ερωτήματα που του υποβάλλονται ή την κριτική που του άσκησαν για τις κακοδοξίες του τόσοι και τόσοι. Ένα μόνον θα εξαναγκάσει τον π. Βασίλειο να κρυφτεί στο καβούκι του. Εμπεριστατωμένη μήνυση -για τις κατά συρροήν κακοδοξίες του- στην Ιερά Σύνοδο για να καθαιρεθεί. 

Έχουμε κι εμείς, λοιπόν, τεράστια ευθύνη για την πορεία ολέθρου που ακολουθεί ο π. Βασίλειος Θερμός. 

Ας αναλάβουμε τις ευθύνες μας.!

Ιδού το ωραίο άρθρο του ιστολογίου “Ρωμαίικο Οδοιποροικό” που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

*****

ΑΣΕΒΗΣ, ΠΛΗΝ ΟΜΩΣ ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΗ, ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΘΕΡΜΟ: ΜΗΠΩΣ Ο π. ΖΗΣΟΠΟΥΛΟΣ ΗΤΑΝ ΨΥΧΟΠΑΘΗΣ;

Του ιστολογίου “Ρωμαίικο οδοιπορικό”

=====

Γράφει κάποτε, ὁ μ. π. Θεόφιλος Ζησόπουλος, ὁ ὁποῖος βλέπει τὴν καταστροφικὴ πορεία ποὺ ἀκολουθεῖ ὁ Ἑλληνικὸς Λαὸς πρὶν ἀπὸ τριάντα καὶ πλέον χρόνια:

«Δὲν εἶναι μικρὸς ὁ ἀριθμὸς ἐκείνων πού ἐρωτοῦν: Τί κάμνει ἡ Ἐκκλησία στὴν κρίση ποῦ περνᾶ ὁ λαός μας; Τί κάμνει ὁ Ι. Κλῆρος, γιὰ νὰ τροχοπεδήσει τὴν ἀφηνιασμένη μας κοινωνία, ἡ ὁποία ἔχασε τὸν ἔλεγχό της καὶ ὀλισθαίνει στὸν ὄλεθρο καὶ στὴ καταστροφή; Τί κάμνει ὁ Ι. Κλῆρος γιὰ τὴν ἀναχαίτιση τοῦ ἀθεϊσμοῦ καὶ τὸ πλῆθος τῶν ὑλιστικῶν ρευμάτων ποῦ εἰσβάλλουν ἀκάθεκτα στὴ χώρα μας; Γιατί ἡ Ἐκκλησία ἀδιαφορεῖ καὶ δὲν λαμβάνει δραστικὰ μέτρα ἐναντίον τῶν πολυαρίθμων αἱρέσεων, ποὺ μὲ λύσσα καὶ ἰδιάζουσα θρασύτητα πριονίζουν τὸ δέντρον τῆς Ὀρθοδοξίας; Γιατί δὲν ἀστράφτουν οἱ Ἀρχιερατικοὶ Θρόνοι; Γιατί σιγοῦν οἱ Ἄμβωνες; Γιατί ἡ Ἐκκλησία δὲν ἡγεῖται σταυροφορίας γιὰ τὴν ἐπαναφορὰ τῆς χώρας μας στὴν λεωφόρο τῆς Ὀρθοδοξίας; Γιατί ἡ Ἐκκλησία ἀνταλλάσει τὴν θέση τοῦ πρωτοπόρου ἠγέτου μὲ τὴν θέση τοῦ περιφρονημένου οὐραγοῦ;". Καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ ἐρωτήματα τὰ προβάλλουν ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ἀγαποῦν τὴν Ἐκκλησία, ἀνησυχοῦν γιὰ τὸ Ἔθνος καὶ πονοῦν πραγματικὰ γιὰ τὸν Ἑλληνικὸ Λαό.

Ὑπάρχουν, ἀσφαλῶς καὶ ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι ἀσκοῦν αὐστηρᾶν κριτικὴν εἰς βάρος τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἰδιαιτέρως ἐναντίον τοῦ Ἱεροῦ κλήρου, κινούμενοι ἀπὸ πολιτικὰ ἐλατήρια, διότι βλέπουν τὴν Ἐκκλησία ἀπρόθυμο νὰ ὑπηρετήσει τὴν πολιτικὴν τῶν ἰδεολογία. Καὶ ἐπειδὴ δὲν μποροῦν ἄμεσα νὰ πλήξουν τὴν Ἐκκλησία, διότι αὐτὴ παραμένει ἄτρωτος, πλήττουν ἐμμέσως τοὺς ἱερωμένους, οἱ ὁποῖοι εἶναι καὶ περισσότερον εὐάλωτοι, ἐκμεταλλευόμενοι τὴν ἀνθρώπινη ἀδυναμία κι ὁπωσδήποτε τὰ λάθη τῶν ἱερωμένων.

Μαζὶ μ’ αὐτοὺς στρατεύονται ὁλοφάνερα ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας καὶ οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις, οἱ ὁποῖες ἔχουν κάθε λόγο νὰ ἀμαυρώσουν τὴν λάμψη τῆς Ἐκκλησίας, νὰ τὴν θέσουν στὸ περιθώριο τῆς ζωῆς τοῦ Ἔθνους, νὰ τὴν τοποθετήσουν στὸ «γύψο» καὶ νὰ τὴν καταστήσουν ἀνήμπορη νὰ ὁδηγεῖ τὸν Λαὸ τοῦ Θεοῦ στὸν ἀληθινὸ δρόμο τῆς ζωῆς…».

Στὴ συνέχεια ἀναφέρει μερικὲς ἀπὸ τὶς αἰτίες, ποὺ καλλιεργοῦν αὐτὸ τὸ πνεῦμα καὶ τὶς σχολιάζει.

Μετὰ τὴν κατάθεση τοῦ μικροῦ ἀποσπάσματος ἀπὸ τὸ ὡς ἄνω τευχίδιο τοῦ π. Θεοφίλου, ἑνὸς κληρικοῦ, ποὺ ἐργάστηκε σ` ὅλη του τὴ ζωὴ γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας του καὶ ἄφησε πίσω του ἀναγνωρισμένο ποικίλο πνευματικὸ ἔργο καὶ στὸ ὁποῖο ἐκφράζει τὴν ἀγωνία του γιὰ τὴν κατάσταση ποὺ ἐπικρατεῖ στὴν Ἑλλάδα πρὶν ἀπὸ τριάντα καὶ πλέον χρόνια, ἀναφερόμενος ξεκάθαρα, πέρα ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἐχθρούς τῆς Ἐκκλησίας, σὲ «ἀθεϊσμό», σὲ «πλῆθος ὑλιστικῶν ρευμάτων», σὲ «πολυάριθμες αἱρέσεις» καὶ «σκοτεινὲς δυνάμεις», οἱ ὁποῖες «μὲ λύσσα καὶ ἰδιάζουσα θρασύτητα πριονίζουν τὸ δέντρον τῆς Ὀρθοδοξίας», ρωτᾶμε τὸν π. Βασίλειο:

Ὁ π. Θεόφιλος καὶ πολλοὶ ἀκόμη, οἱ ὁποῖοι συμφωνοῦσαν καὶ συμφωνοῦν μαζί του, ζοῦσε ἐκτὸς τόπου καὶ χρόνου καὶ ἦταν ψυχοπαθής; … Ἥμαρτον Κύριε!