Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΑΤΡΕΙΑ
Β΄
(Οι γυναίκες δεν έχουν καμιά θέση στο αναλόγιο)
Του Αρχιμ. Κύριλλου Κωστόπουλου
=====
Ἄλλωστε ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος ἔχει ἀποφανθῆ: «Ὡς ἐν πάσαις ταῖς ἐκκλησίαις τῶν ἁγίων, αἱ γυναῖκες ὑμῶν ἐν ταῖς ἐκκλησίαις σιγάτωσαν· οὐ γὰρ ἐπιτρέπεται αὐταῖς λαλεῖν [...] αἰσχρὸν γάρ ἐστι γυναιξὶν ἐν ἐκκλησίαις λαλεῖν» (Α΄ Κορ. 14, 34-36). Ἂς τὸ ἀκούουν αὐτὸ οἱ Ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι ἐπιτρέπουν στοὺς ἱεροψάλτες νὰ ἀναβιβάζουν γυναῖκες στὸ ἀναλόγιο καὶ νὰ συμψάλλουν μετ᾽ αὐτῶν.
Ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος ἐπεξηγεῖ ὅτι δὲν ἐπιτρέπεται στὴν γυναίκα νὰ προκάθεται καὶ νὰ ἄρχη τῶν ἀνδρῶν. Ἂν θέλη νὰ παραινέση καὶ νὰ καθοδηγήση κάποιον -ὅπως ἔχομε πολλὰ τέτοια παραδείγματα στὴν Ἁγία Γραφή – αὐτὸ νὰ γίνεται ἰδιωτικῶς, «ἐν τῇ οἰκίᾳ», καὶ ὄχι δημοσίᾳ «ἐν ἐκκλησίαις»: «Ἀνδράσι μὲν γὰρ ἐπιτέτραπται διδάσκειν ἄνωθεν καὶ ἄνδρας καὶ γυναῖκας· γυναιξὶ δὲ τὸν μὲν παραινετικὸν ἐπιτρέπει λόγον ἐπ᾽ οἰκίας, οὐδαμοῦ δὲ προκαθῆσθαι συγχωρεῖ, οὐδὲ μακρὸν ἀποτείνειν λόγον ἀφίησι» (PG 62, 683).
Στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τὸ ψάλλειν, ὡς γνωστόν, ἐπέχει τὴν θέση τοῦ ἐκπροσωπεῖν τὸν λαό. Ὁ ἱεροψάλτης ἀπαντᾶ στὸν Λειτουργὸ - Ἱερέα ἐκ μέρους τοῦ λαοῦ, τὰ δὲ ψαλλόμενα, συνιστοῦν, σύμφωνα μὲ ἔγκριτους μελετητές, διδασκαλία καὶ ὁμολογία τῆς Ὀρθοδόξου πίστεώς μας. Ὁ καθηγητὴς Ἀθ. Βουρλῆς γράφει χαρακτηριστικά: «Ἡ ἱερὰ ψαλμωδία οὖσα θεῖος λόγος ἐξ Ἀποκαλύψεως Πνεύματος Ἁγίου [...] εἶναι οὐ μόνον Πνευματοδώρητος ἀλλὰ καὶ Πνευματοκίνητος ‘διδαχὴ’ καὶ ‘γλώσσα’ τῆς θεολογίας, ‘ἑρμηνεία’ καὶ ‘κήρυγμα’ τῆς ἀληθοῦς πίστεως, δοξαστικὴ καὶ εὐχαριστιακὴ κραυγὴ τῆς λατρευτικῆς ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ζωῆς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» (Δογματοηθικαὶ ὄψεις τῆς Ὀρθοδόξου ψαλμωδίας, 1994, σ. 265).
Ἄρα, ἐφόσον ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐξαγγέλει ὅτι ἡ γυναίκα «ἐν ἡσυχίᾳ μανθανέτω ἐν πάσῃ ὑποταγῇ· διδάσκειν δὲ γυναικὶ οὐκ ἐπιτρέπω, οὐδὲ αὐθεντεῖν ἀνδρός, ἀλλ᾽ εἶναι ἐν ἡσυχίᾳ» (Α´ Τιμ. 2, 11), πῶς ἐπιζητεῖ ἡ γυναίκα νὰ λάβη τέτοια θέση μέσα στὸν Ἱερὸ Ναό, παρακούοντας τὸν Νόμο τοῦ Θεοῦ καὶ φέροντας θανάσιμη ἀταξία τὴν ὑψίστη ὥρα τῆς Θείας Λατρείας;
(Συνεχίζεται)
Κύριε Τελεβάντο , δύσκολο θέμα διάλεξε νά αναλύσει ο π.Κύριλλος Θα ήμουν ευγνώμων άν κατόρθωνε νά τό αναλύσει στίς πραγματικές του διαστάσεις καί όχι επιδερμικά , δηλαδή όσον αφορά την Θεία Λατρεία καί μόνον , την ιερωσύνη και το ψαλτήρι Ειλικρινά δέν άκουσα κάτι σχετικό απο τον π.Αθανάσιο Μυτιληναίο που ήταν σέ τέτοια θέματα ο πιό ειδικός Τό θέμα άπτεται των κοινωνικών δεδομένων καί κατά πόσο ο λόγος των αγίων αλλά καί ο Ευαγγελικός ήταν συνυφασμένος μέ αυτά Είναι ένα μεγάλο θέμα που οι οικουμενιστές το εκμεταλλεύονται στό έπακρο για νά παρασύρουν τά πάντα σέ μία σχετικότητα , οτι δηλαδή η θεολογία είναι συνάρτηση του ιστορικού χωροχρόνου καί από αποκεκαλυμμένος λόγος καταντά ένας λόγος υποκείμενος στην φθορά και στην τρεπτότητα του κόσμου τούτου Την εποχή των Πατέρων οι μόνες γυναίκες που είχαν δημόσιο λόγο ήταν οι ιερόδουλες και οι εταίρες ή το αντίστροφο , οι γυναίκες που είχαν δημόσιο λογο εθεωρούντο εταίρες Μήπως τελικά είναι καλύτερα μερικά θέματα νά τα αφήνουμε νά περνάνε στό "ντούκου " χωρίς ιδιαίτερες οριοθετήσεις Αυτές οι οριοθετήσεις γίνονται αυτομάτως απο τό ορθόδοξο αισθητήριο Δέν μπορούμε τόσο εύκολα νά ξεχωρίσουμε τον κοινωνικό απο τον εκκλησιαστικό βίο Εχω την αίσθηση οτι οι Πατέρες δεν αναφέρονταν περί σιωπής και ησυχίας μόνο μέσα στην εκκλησία Ίσως όταν τα τηρούμε τουλάχιστον μέσα στην εκκλησία και στην Θεία Λατρεία κάτι σώζουμε , τουλάχιστον έναν τύπο Ασφαλώς δέν είναι μόνο τύπος αλλά και ουσία Πολλές φορές το ορθόδοξο είναι απλά η ισορροπία
ReplyDeleteΝα ακούς γυναίκες να ψέλνουν είναι ότι χειρότερο. Σπάνε τύμπανα! Ενώ να ακούς σωβαρή αντρική φωνή αγκάλεις και το χαίρεσαι. Αυτό είναι Ορθόδοξο αισθητήριο. Υπάρχει σχετικόε ιερός Κανόνας και απο την 6 Οικουμενική Συνοδο για την απαγόρευση τών γυναικών στο ψαλτήρι όπῶς επίσης και κάποιος λόγος του αγίου Πατρός υμών Γρηγορήου του Θεολόγου..
ReplyDelete