ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΠΥΛΩΝΕΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΠΥΛΩΝΕΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

Του Παναγιώτη Τελεβαντου

======

Για να είναι αποτελεσματικός ο αντιοικουμενιστικός αγώνας πρέπει να στηρικτεί στους ακόλουθους τέσσερις πυλώνες:

1.) ΜΗΝΥΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΣΤΙΣ ΣΥΝΟΔΟΥΣ ΤΩΝ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ

Να υποβληθεί μήνυση εναντίον όλων των ανά την υφήλιο προβεβλημένων Οικουμενιστών στις Συνόδους όλων των Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών.

2.) ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΝ
__________________________

Να συνεχιστούν οι αποτειχίσεις -όσων το κρίνουν ποιμαντικά χρήσιμο- από Οικουμενιστές επισκόπους που κηρύσσουν γυμνή τη κεφαλή κατεγνωσμένη αίρεση, επειδή ο ΙΕ΄ Κανόνας της ΑΒ΄ Συνόδου δίνει στους πιστούς την διακριτική ευχέρεια να αποτειχιστούν πριν συνοδική διαγνώμη, αν το επιθυμούν, και προπαντός αν το κρίνουν ποιμαντικά σκόπιμο.

3.) ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΠΟΥ ΕΛΑΒΑΝ ΜΕΡΟΣ ΣΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ
_______________________________

Ανάληψη συστηματικής εκστρατείας ενημέρωσης των επισκόπων που έλαβαν μέρος στη Σύνοδο της Κρήτης και υπέγραψαν τις κακόδοξες αποφάσεις της για να τους βοηθήσουν να αντιληφθούν το μέγεθος του ατοπήματος που ανεπιγνώστως -οι πλείστοι από αυτούς -διέπραξαν, και

4.) ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΣΤΗ ΣΥΝΟΔΟ

Ενίσχυση του Σεβ. Ναυπάκτου και των αλλων παραδοσιακών επισκόπων στην Ιεραρχία ώστε να προωθηθεί η πρότασή του για να αναθεωρηθούν οι αποφάσεις της Συνόδου της Κρήτης ή για να θεωρηθούν σαν το πρώτο μέρος μιας συνοδικής διεργασίας η οποία θα οδηγήσει σε ορθόδοξη επανερμηνεία των κακόδοξων της αποφάσεων.

Το βάρος του αντιοικουμενιστικού αγώνα πέφτει - όπως πάντοτε- κατ’ ανάγκην στους ώμους του π. Θεόδωρου Ζήση λόγω κύρους, λόγω θεολογικής συγκρότησης, λόγω πείρας, λόγω αγνότητας ελατηρίων κτλ., ο οποίος έχει στο πλάι του το βαρύ πυροβολικό των αποτειχισμένων ή μη αντιοικουμενιστών.

Ο π. Θεόδωρος με άλλα στελέχη του αντιοικουμενιστικού αγώνα έκαναν ήδη πολλά για να στηρίξουν τη μάχη εναντίον του Οικουμενισμού και στους τέσσερις πυλώνες του αντιοικουμενιστικού αγώνα.

Σ’ αυτή τη φάση είναι επιτακτική ανάγκη ο στρατηγός και οι αξιωματικοί του αγώνα να εντείνουν τους αγώνες τους για να δώσουν και σε μας τους απλούς στρατιώτες γραμμή και πορεία πλεύσεως.