ΝΑ ΠΡΟΣΕΞΕΙ Η ΠΕΘ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΘΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΠΑΘΕ Η ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΝΑ ΠΡΟΣΕΞΕΙ Η ΠΕΘ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΘΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΠΑΘΕ Η ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Μετά το πρόσφατο πάθημα της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος η ΠΕΘ πρέπει να προσέξει πάρα πολύ για να μη βρεθεί στην ίδια δυσχερή θέση.

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ξεγέλασε την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος η οποία ομόφωνα τον εξουσιοδότησε να μη δεχτεί τον όρο Εκκλησίες για τις αιρετικές ομάδες των ετεροδόξων.

Πήγε στη Σύνοδο της Κρήτης και υπερέβη τους όρους εντολής που του έδωσε η Σύνοδος της Ιεραρχίας και δέχτηκε τον όρο Εκκλησίες για τους αιρετικούς.

Καμία συναίσθηση ντροπής ή ευθύνης ή φιλότιμου. Παρέβη σαφέστατες εντολές της Συνόδου της Ιεραρχίας χωρίς να φοβάται το Θεό και χωρίς να ντρέπεται τους συνεπισκόπους του και το ποίμνιο της Εκκλησίας.

Ουδείς εκπλήττεται για τη στάση αυτή του Αρχιεπικόπου Ιερώνυμου επειδή πρόκειται για ένα αδίστακτο μηχανορράφο που κινείται πάντοτε στο χώρο των σκοτεινών παρασκηνίων.

Η ΠΕΘ πρέπει να διδαχθεί από το πάθημα της Ιεραρχίας. Όλοι γνωρίζουμε ότι ο κ. Σταύρος Γιαγκάζογλου -ο προσφυώς αποκληθείς “κακός δαίμονας” του ορθόδοξου χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών- είναι η αιχμή του δόρατος των αθέων και των ΚΑΙΡΟΣκόπων. Ο κ. Γιαγκάζογλου δεν είναι μόνον Σύμβουλος του ΙΕΠ αλλά και Διευθυντής του περιοδικού “Θεολογία” της Εκκλησίας της Ελλάδος και ένας από τους πιο στενούς συνεργάτες του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου.

Ο κ. Φίλης δημόσια κατέθεσε τη μαρτυρία ότι ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ανήκει στην ολιγομελή ομάδα των “φωτισμένων” -όπως τους απεκάλεσε- ιεραρχών οι οποίοι συνωμοτούν με τους ΚΑΙΡΟΣκόπους και τους άθεους για να απο-ορθοδοξοποιήσουν το μάθημα των Θρησκευτικών.

Ας μην έχει καμία αμφιβολία η ΠΕΘ ότι ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος υποσκάπτει τον αγώνα τους στα παρασκήνια ασχέτως του τι λέγει στο προσκήνιο. Γι’ αυτό ας λάβουν τα μέτρα τους για να μη βρεθούν στην ίδια δυσάρεστη θέση που βρίσκεται σήμερα η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Ο ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΕΓΡΑΨΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

Ο ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΕΓΡΑΨΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Ο Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος είναι ο δεύτερος επίσκοπος -μετά τον Πανιερότατο Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεόφυτο- που επιβεβαιώνει ότι δεν υπέγραψε το κείμενο “Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας με τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον”, ενώ συμπληρώνει ότι υπέγραψε με επιφυλάξεις το κείμενο “Το μυστήριον του γάμου και τα κωλύματα αυτού” και το κείμενο “Η αποστολή της Ορθοδόξου Εκκλησίας εν τω συγχρόνω κόσμω”.

Θερμά ευχαριστούμε τον Σεβασμιότατο Ναυπάκτου για την παρέμβασή του που αναπαύει τις συνειδήσεις των πιστών. Ευχαριστίες, επίσης, απευθύνουμε και προς τον Πανιερότατο Μητροπολίτη Μόρφου Νεόφυτο επειδή πρώτος επιβεβαίωσε τις πληροφορίες ότι αρνήθηκε να υπογράψει το προδοτικό για την Ορθοδοξία κείμενο.

Ο Σεβ. Ναυπάκτου δίνει με την κατάθεσή του την πληροφορία ότι η δριμεία επίθεση του Αρχιεπισκόπου Κύπρου Χρυσοστόμου έπαιξε ρόλο καταλύτη στη διαφοροποίηση της στάσης της Εκκλησίας της Ελλάδος. Αλλά αυτή σίγουρα δεν είναι δικαιολογία για να καταπατηθούν οι εντολές της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος που απαγόρευσαν στην αντιπροσωπεία της στη Σύνοδο της Κρήτης να δεχτεί τον όρο Εκκλησίες για τις αιρετικές ομάδες των χριστιανών.

Σε κάθε περίπτωση ευχαριστούμε θερμά τον Σεβασμιότατο Ναυπάκτου για την ορθή στάση που τήρησε καθώς και για την ευαισθησία του να πληροφορήσει το πλήρωμα της Εκκλησίας για τα διαδραματισθέντα στη Σύνοδο της Κρήτης.

Θερμή μας παράκληση και πάλιν προς όσους επισκόπους αρνήθηκαν να υπογράψουν το αιρετικό κείμενο να επιβεβαιώσουν ή να αρνηθούν τις πληροφορίες που τους φέρουν να το έχουν υπογράψει.

Τέλος να καταγράψουμε την αποδοκιμασία μας προς τους αδίσκτακτους Οικουμενιστές οι οποίοι ψευδέστατα συκοφαντούν ιεράρχες ότι υπέγραψαν τα αιρετικά κείμενα της Συνόδου της Κρήτης, ενώ αυτοί αρνήθηκαν να τα υπογράψουν.

Η ΤΡΙΑΔΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΥΣ  ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟΥΣ ΒΡΑΧΙΟΝΕΣ ΤΟΥ ΦΑΝΑΡΙΟΥ.

Ο ΔΕΞΙΟΣ ΒΡΑΧΙΟΝΑΣ ΤΟΥ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΡΓΑΜΟΥ ΙΩΑΝΝΗΣ ΖΗΖΙΟΥΛΑΣ ΚΑΙ Ο ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ ΒΡΑΧΙΟΝΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ.

ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΡΩΤΟΣΤΑΤΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ.

ΠΟΙΜΕΝΕΣ ἤ ΠΑΝΗΓΥΡΤΖΗΔΕΣ;

ΠΟΙΜΕΝΕΣ ἤ ΠΑΝΗΓΥΡΤΖΗΔΕΣ;

Tου Αρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη, ἱεροκήρυκος

=====

Γιατί πρέπει γιά τά ὀνομαστήρια ἑνός Μητροπολίτου ν᾽ ἀφήσουν τό ποίμνιό τους ἄλλοι Μητροπολῖτες καί νά σπεύσουν στόν πανηγυρικό πολυαρχιερατικό ἑσπερινό καί στήν πολυαρχιερατική θεία Λειτουργία;

Ἡ ἑορτή ἑνός ἐπισκόπου εἶναι μιά εὐκαιρία προσωπικῆς ἐπικοινωνίας του μέ τό ποίμνιό του. Αὐτός καί τά «παιδία» του. Σέ κατανυκτική ἀτμόσφαιρα, χωρίς πομπώδεις στολισμούς καί φαντασμαγορικές προβολές, νά συμ­προσεύχεται ἡ τοπική Ἐκκλησία ὑπέρ εὐοδώσεως τοῦ δυσκόλου ἔργου τοῦ ἑορτάζοντος ἐπισκόπου.

Μερικοί Μητροπολῖτες πηγαίνουν... αὐτόκλητοι. Καί χωρίς νά κληθοῦν ἀπό τόν ἑορτάζοντα Μητροπολίτη, ἐμφανίζονται τήν ὡρισμένη ἡμέρα καί ὥρα μετά τῆς κουστωδίας τους καί συνοδευτικά χρυσοποίκιλτα ἄμφια!

Οἱ περισσότεροι ὅμως εἶναι εἰδικά καλεσμένοι ἀπό τόν ἑορτάζοντα, γιά νά λαμπρύνουν τήν... ἡμέρα ὄχι φυσικά τοῦ ἑορταζομένου ἁγίου, ἀλλά τοῦ ἄγοντος τά ὀνομαστήρια!

Καί πρός τί καλεῖ τόσους ἀρχιερεῖς; Νά προσφέρουν τί; Τελετουργικά, πέρα ἀπό τό φωτογραφικό «ἄλμπουμ» πού θά πλουτίσουν, οὔτε μία ἐκφώνησι δέν προλαβαίνουν νά ποῦν. Στέκουν ἁπλῶς ἤ κάθονται μεγαλοπρεπῶς! Νά προσφέρουν τί τόσοι ἀρχιερεῖς; Νά ἱκανοποιήσουν τήν περιέργεια μερικῶν ἀρρωστημένων θρησκευτικῶν τύπων, πού μετρᾶνε μίτρες καί ἐγκόλπια καί συγκρίνουν στολές καί ὕφος και χαμόγελα;

Ὑπάρχουν δέ μερικοί Μητροπολῖτες, πού τό ἔχουν... ἐπάγγελμα! Τρέχουν σέ ὀνομαστήρια, σέ ἐπετείους χειροτονίας (δεκάχρονα, εἰκοσάχρονα κ.λπ.), σέ τοπικές πανηγύρεις, σέ ἑορτασμούς πόλεων, σέ... πᾶσα περίστασι! Τό γιατί τό κάνουν, ἔχει ποικίλες ἐξηγήσεις. Ἤ δέν ἔχουν ἄλλη δουλειά νά δραστηριοποιηθοῦν ἤ τούς ἀρέσουν οἱ δημόσιες σχέσεις ἤ ἀποβλέπουν σέ σύσφιγξι σχέσεων πρός μελλοντικές βλέψεις ἤ τούς... γεμίζει ἡ φιγούρα καί ἡ φωτογραφία! Πάντως ἔργο πνευματικό καί ἱεραποστολικό δέν ἐπιτελεῖται μέ πανηγυρτζίδικες ἐξορμήσεις!

Ἡ ἐμφάνισις πολλῶν ἐπισκόπων, ἰδίως στά ὀνομαστήρια «ἀδελφοῦ» Μητροπολίτου ἔχει καί ἄλλες παραμέτρους.

Τό τυπικό γιά τό συλλείτουργο μέ τόσους ἀρχιερεῖς εἶναι ἀναμενόμενο να ἐξαφανίζη τόν προσευχητικό καί εὐχαριστιακό χαρακτῆρα τῆς θείας Λειτουργίας. Ἄς μή ἐπικαλοῦνται δέ τή λαμπρότητα, διότι ἡ λαμπρότητα τῆς Ὀρθοδόξου λατρείας ἔγκειται στή φανέρωσι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, στήν ἔλλαμψι τῆς χάριτος, στήν προσφορά τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ. Ἀπό πότε ἤ λαμπρότητα τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως ἔγινε λαμπρότητα ἀρχιερατικῶν καί ἱερατικῶν ἀμφίων καί μουσικές κορῶνες;

Ὁ ἑορτάζων ἐπίσκοπος δέν ἔχει χρόνο νά δῆ τούς συνεργάτες του καί τό λαό. Ὀφείλει νά μεριμνᾶ καί νά ἄγχεται μέ τό πῶς θά φιλοξενηθοῦν καί τό τί θά γευματίσουν καί θά δειπνήσουν οἱ φιλοξενούμενοι ἀρχιερεῖς καί οἱ συνοδεῖες τους!

Ἡ ἀνταλλαγή δώρων καί προσφωνήσεων ἀποτελεῖ πρόκλησι, ἰδίως στίς μέρες μας. Φτάνει πιά! Ἀρκετά ἐγκόλπια ἔχουν οἱ δεσποτάδες, ἀρκετές πατερίτσες, ἀρκετές μίτρες! Τά δέ δῶρα ἀποτελοῦν πάντοτε δέσμευσι. Καί εἶναι τελείως ἄχρηστα γιά ἕναν ἐπίσκοπο, πού, ὑποτίθεται, εἶναι καί... μοναχός!

Καιρός νά σοβαρευθοῦμε. Τό καλύτερο δῶρο γιά ἕνα ἑορταζόντα εἶναι ἡ ειλικρινής καί θερμή προσευχή, χωρίς πολυχρονισμούς καί «εἰσπολλαέτια».

Προσευχή γιά ταπεινή καί εὐλογημένη διακονία καί γιά καλή ἀπολογία.

Η ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙ ΤΗΝ Β΄ ΒΑΤΙΚΑΝΗ; Β΄

Η ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙ ΤΗΝ Β΄ ΒΑΤΙΚΑΝΗ;

Β΄

Του Γραφείου επί των αιρέσεων της Ι. Μητροπόλεως  Πειραιώς

=====

6.) Παρά κάτω, στα συμπεράσματά σας, γράφετε: «Η περί αποκλειστικότητας της Εκκλησίας διδασκαλία δεν αποτελεί δογματική διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας». Σχολιάσαμε: «Η θεωρία αυτή της ‘μη αποκλειστικότητος’ βέβαια δεν είναι καινούργια, αλλά έχει τις ρίζες της στους Ρώσους θεολόγους της Διασποράς Π. Ευδοκίμωφ και Ν. Μπερντιάεφ και αργότερα στην Β΄ Βατικανή Σύνοδο». Τι απαντάτε εσείς στον σχολιασμό μας αυτό; Απολύτως τίποτα.

7.) Σχετικά με το θέμα αυτό θεωρούμε αναγκαίο να προσθέσουμε στο σημείο αυτό μια πολύ σημαντική παρατήρηση του πρωτ. π. Πέτρου Χιρς, Διδάκτορος της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. σε κάποια ομιλία του στη «Διάκειο Σχολή Λαού Πατρών», στις 18.5.2016. Ο ως άνω κληρικός, βαθύς γνώστης των αποφάσεων της Β΄ Βατικανής Συνόδου, (1962-65), επισημαίνει την απόλυτη ταύτιση της νέας εκκλησιολογικής διδασκαλίας που υιοθετήθηκε από την εν λόγω Σύνοδο στο Διάταγμα Lumen Gentium, με την περί εκκλησίας αντίληψη, όπως αυτή εκφράζεται στο προσυνοδικό κείμενο: «Σχέσεις Ορθοδόξου Εκκλησίας με τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον». Στο Διάταγμα Lumen Gentium εγκαταλείπεται η απόλυτη και αποκλειστική ταύτιση της Εκκλησίας του Χριστού με την Ρωμαιοκαθολική «Εκκλησία», όπως είχε παραδοσιακά καθιερωθεί και διεκήρυσσε το επί αιώνες στις παπικές εγκυκλίους, και αντικαθίσταται με την δήλωση ότι: «Η εκκλησία του Χριστού ενυπάρχει (subsistitin) στην Καθολική Εκκλησία». Ο Λατινικός όρος «subsistitin» ουσιαστικά εισάγει και αποδέχεται εκκλησιαστικότητα, έστω και ατελή, στις εκτός της Ρωμαιοκαθολικής «Εκκλησίας» εκκλησιαστικές κοινότητες. Αυτό σημαίνει ότι οι Ρωμαιοκαθολικοί εισάγουν την «μη αποκλειστικότητα», την οποία εσείς Θεοφιλέστατε, τόσο ένθερμα υποστηρίζετε, ταυτιζόμενος, χωρίς ίσως να το αντιλαμβάνεσθε, μ’ αυτούς. Το τραγικό είναι ότι η ίδια αντίληψη εκφράζεται, με μια διαφορετική διατύπωση βέβαια, και στο προσυνοδικό κείμενο: «Σχέσεις Ορθοδόξου Εκκλησίας…»: «Η Ορθόδοξη Εκκλησία αναγνωρίζει την ιστορικήν ύπαρξιν άλλων Χριστιανικών Εκκλησιών και Ομολογιών μη ευρισκομένων εν κοινωνία μετ’ αυτής». Ουσιαστικά το προσυνοδικό κείμενο αντιγράφει την Β΄ Βατικανή.

(Συνεχίζεται)

Η «ΣΥΝΟΔΟΣ» ΤΟΥ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ ΚΑΙ Η ΣΥΜΠΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ

Η «ΣΥΝΟΔΟΣ» ΤΟΥ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ

ΚΑΙ Η ΣΥΜΠΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ

Της Σύναξης Kληρικών και Μοναχών

=====

Οἱ ἀνησυχίες καὶ ἡ ἀγωνία τοῦ ὑγιοῦς πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὴν ἔκβαση τῶν ἐργασιῶν τῆς λεγόμενης Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐπαληθεύθηκαν. Ἡ σύναξη αὐτὴ δὲν εἶναι οὔτε σύνοδος οὔτε ἁγία οὔτε μεγάλη.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΟΔΟΣ

________

Δὲν εἶναι σύνοδος, διότι δὲν ἔχει τίποτε κοινὸ μὲ τὶς συνόδους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας· διακόπτει τὴν παράδοση τῶν ὀρθοδόξων συνόδων, δὲν ἀποτελεῖ συνέχειά τους, συνιστᾶ συνοδικὴ παρεκτροπὴ καὶ κανονικὴ καινοτομία. Ἡ ἐκκλησιολογικὰ κυνικὴ καὶ προκλητικὴ ὁμολογία τοῦ ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας ὅτι «δὲν εἶναι ἀντίγραφο τῶν παλαιῶν συνόδων ἀλλὰ ἕνα νέο εἶδος συνόδου», ἐπαινεθεῖσα ἀπὸ τὸν πρωτοστάτη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, οἰκουμενικὸ πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, τὸν καὶ πρόεδρο τῆς «Συνόδου», καθιστᾶ ὅλους τοὺς συμμετέχοντες ἀρχιερεῖς, ποὺ τὴν ἀποδέχθηκαν ἀδιαμαρτύρητα, καινοτόμους καὶ παραβάτες τῆς μακραίωνης συνοδικῆς καὶ κανονικῆς παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὑποκείμενους στὴν κρίση μιᾶς μελλοντικῆς ἀληθοῦς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου.

Ἡ εἰκόνα τῶν συμπροσευχομένων μὲ τοὺς Ὀρθοδόξους αἱρετικῶν παρατηρητῶν, Μονοφυσιτῶν, Παπικῶν καὶ Προτεσταντῶν καὶ οἱ φιλόφρονες πρὸς αὐτοὺς λόγοι καὶ ἐκδηλώσεις βοοῦν καὶ κραυγάζουν γιὰ τὴν πρωτοφανῆ συνοδικὴ καινοτομία καὶ τὴν εὐθεία προσβολὴ τῶν Ἱερῶν Κανόνων.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΓΙΑ

__________

Δὲν εἶναι ἁγία, διότι ὁρισμένα σημαντικὰ κείμενα τὰ ὁποῖα ἐνέκρινε εἶναι ἀντίθετα πρὸς τὶς ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ληφθεῖσες διὰ τῶν αἰώνων ἀποφάσεις τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἰδιαίτερα ὡς πρὸς τὴν ἀντιμετώπιση τῶν αἱρετικῶν. Δὲν εἶναι δυνατὸν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα νὰ εἶναι ἀντίθετο μὲ τὸν ἑαυτό του· ἄλλοτε νὰ καταδικάζει, στὶς ὄντως ἅγιες συνόδους, τὶς αἱρέσεις καὶ νὰ ἀναθεματίζει τοὺς αἱρετικούς, καὶ ἄλλοτε, ὅπως στὴν «σύνοδο» τῆς Κρήτης, νὰ τὶς θεωρεῖ ἐκκλησίες. Καὶ ἐπειδὴ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι εὐθές, ἀναλλοίωτο καὶ ἄτρεπτο, διεστραμμένες καὶ ἀλλοιωμένες εἶναι κάποιες ἀπὸ τὶς ἀποφάσεις τῆς συνάξεως τοῦ Κολυμπαρίου ποὺ ἔχουν κατεξοχὴν δογματικὸ περιεχόμενο. Δὲν ἐλήφθησαν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, ἀλλ᾽ ἐν ἄλλῳ πνεύματι, σκολιῷ καὶ ἀλλοτρίῳ.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ

________

Δὲν εἶναι ἐπίσης μεγάλη ἡ «σύνοδος» γιὰ δύο λόγους. Τὸ μεγαλεῖο ἐν πρώτοις συνδέεται μὲ τὴν θεοσέβεια καὶ τὴν ἁγιότητα. Ἡ Ἐκκλησία ὀνόμασε μεγάλους ὅσους Ἁγίους διακρίθηκαν εἴτε στὴν ὑπεράσπιση τῆς Ὀρθοδοξίας εἴτε στὴν ἀρετὴ καὶ στὴν ἁγιότητα ἢ καὶ στὰ δύο· Μέγας Ἀθανάσιος, Μέγας Κωνσταντῖνος, Μέγας Βασίλειος, Μέγας Ἀντώνιος, Μέγας Εὐθύμιος καὶ πολλοὶ ἄλλοι. Ἡ «σύνοδος» τῆς Κρήτης στὴν ὑπεράσπιση τῆς πίστεως ὄχι μόνον δὲν παίρνει μεγάλο βαθμό, ἀλλὰ ἡ ἐπίδοσή της εἶναι ἀρνητική, κάτω ἀπὸ τὸ μηδέν, ἀφοῦ δὲν καταπολεμεῖ, ἀλλὰ ἐκκλησιοποιεῖ τὶς αἱρέσεις.

Εἶναι μικρὴ καὶ γιὰ ἄλλο σημαντικὸ λόγο· ἡ παρουσία ὅλων τῶν ἐπισκόπων στὶς μεγάλες συνόδους πιστοποιεῖ τὴν διὰ τῶν ποιμένων παρουσία ὅλου τοῦ ποιμνίου, τὴν ἔκφραση τῆς συνειδήσεως τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας. Ἀπὸ τῆς πλευρᾶς αὐτῆς ἡ «σύνοδος» τῆς Κρήτης εἶναι κολοβὴ καὶ ἐλλιπής. Δὲν ἐκλήθησαν ὅλοι οἱ ἐπίσκοποι, ἀλλὰ μικρός, περιορισμένος ἀριθμὸς ἐπισκόπων. Ἑπομένως δὲν ἐκπροσωπεῖται ὅλο τὸ πλήρωμα. Ἀλλὰ καὶ οἱ κληθέντες, βάσει τοῦ ἀπαράδεκτου Κανονισμοῦ, δὲν ἔχουν τὸ δικαίωμα διὰ τῆς ψήφου τους νὰ ἐκφράσουν τὴν συμφωνία ἢ τὴν διαφωνία τους πρὸς τὰ ἀποφασιζόμενα, νὰ ἐκφράσουν τὸ ἐκπροσωπούμενο ποίμνιο. Ἀποτελεῖ μοναδικὴ ἱστορικὴ πρωτοτυπία παπικῆς, ὀλιγαρχικῆς, ἀντισυνοδικῆς ἐμπνεύσεως. Ψηφίζουν ὄχι ὅλοι οἱ παρόντες ἐπίσκοποι, ἀλλὰ ὁ μικρὸς ἀριθμὸς τῶν δεκατεσσάρων (14) προκαθημένων, οἱ ὁποῖοι καθίστανται οἱονεὶ πάπες ὑπεράνω τῶν συνόδων τῶν τοπικῶν ἐκκλησιῶν. Πρόκειται γιὰ μικρὴ σύναξη προκαθημένων, γιὰ ἕνα ἄγνωστο καινοφανῆ θεσμό, ποὺ προσβάλλει τὴν ἰσότητα τῶν ἐπισκόπων, διότι μεταβάλλει τοὺς προκαθημένους ἀπὸ «πρώτους μεταξὺ ἴσων» (primos inter pares) σέ «πρώτους ἄνευ ἴσων» (primos sine paribus).

Δύο ἀκόμη παράγοντες ἐσμίκρυναν τὴν δῆθεν μεγάλη σύνοδο· ἡ ἀπουσία τεσσάρων πατριαρχῶν, προκαθημένων ἰσαρίθμων αὐτοκεφάλων ἐκκλησιῶν, ὄχι ἐκ λόγων ἀνάγκης, ὅπως ὑγείας, πολεμικῶν συγκρούσεων καὶ ἄλλων, ἀλλὰ λόγῳ διαφωνιῶν πρὸς τὴν διαδικασία συγκλήσεως, τοῦ Κανονισμοῦ Λειτουργίας καὶ τῆς Θεματολογίας τῆς συνόδου. Δὲν ἔλαβαν μέρος οἱ αὐτοκέφαλες ἐκκλησίες τῆς Ἀντιοχείας, τῆς Ρωσίας, τῆς Βουλγαρίας καὶ τῆς Γεωργίας. Πρὶν νὰ συνέλθει ἡ «σύνοδος» ἔχασε τὸν πανορθόδοξο χαρακτήρα της καὶ πρὸ παντὸς τὴν ἀξιοπιστία τῶν ἀποφάσεών της, διότι οἱ ἀπόντες κατήγγειλαν ἔλλειψη συνοδικότητας, διαφάνειας καὶ σεβασμοῦ τῶν παραδεδομένων, ἐν ὀλίγοις ἔλλειμμα Ὀρθοδοξίας, καὶ προώθηση προειλημμένων ἀποφάσεων. Καὶ δὲν εἶναι βέβαια μόνον ἡ ἀπουσία τῶν τεσσάρων αὐτοκεφάλων ἐκκλησιῶν ποὺ μικραίνει τὴν «σύνοδο»· περισσότερο ἀπὸ αὐτὸ εἶναι ἡ μὴ ἐκπροσώπηση τοῦ συντριπτικὰ μεγαλυτέρου ἀριθμοῦ πιστῶν, τῆς πληθυσμιακῆς ὑπεροχῆς τῶν Ὀρθοδόξων ποὺ δὲν ἐκπροσωπήθηκαν στὴν «σύνοδο».

Ἡ «Σύναξη Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν» ἀγωνίσθηκε μὲ συνέδρια, ὁμιλίες, συνεντεύξεις καὶ ἀρθογραφία τῶν μελῶν της, συνεργαζόμενη μὲ ὁμόφρονες ἐπισκόπους, νὰ ἐνημερώσει τοὺς Ὀρθοδόξους πιστοὺς γιὰ τὴν κακὴ πορεία τῆς «συνόδου», ἰδιαίτερα κατὰ τὴν τελευταία φάση τῆς προετοιμασίας της. Θὰ ἤμασταν εὐτυχεῖς, ἂν εἶχε ἀποτραπῆ ἡ σύγκληση αὐτῆς τῆς οἰκουμενιστικῆς συνόδου ἢ ἂν κατὰ τὴν διάρκεια τῶν ἐργασιῶν της κάποιοι προκαθήμενοι ἢ συμμετέχοντες ἀρχιερεῖς ἀγωνίζονταν ἀποφασιστικὰ καὶ ἀποτελεσματικὰ νὰ ἀπορριφθεῖ ὁλόκληρο τὸ κείμενο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν χριστιανικὸν κόσμον», τὸ ὁποῖο νομιμοποιεῖ καὶ θεσμοθετεῖ τὸν Οἰκουμενισμό. 

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

________

Οἱ διορθώσεις καὶ οἱ βελτιώσεις, τὶς ὁποῖες ἐπρότεινε ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀκόμη καὶ ἂν ἐγίνοντο συνοδικὰ δεκτές, δὲν ἐπρόκειτο βέβαια νὰ καταστήσουν τὸ κείμενο ὀρθόδοξο καὶ ἀποδεκτό, ἀφοῦ οὔτε τὰ ἀπαράδεκτα κείμενα τῶν Θεολογικῶν Διαλόγων ἐκρίνοντο οὔτε πολὺ περισσότερο ἡ μὲ ἀντορθόδοξους ὅρους συμμετοχή μας στό «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν». Ἀντίθετα, μέσα στὸ κείμενο ἐπαινοῦνται καὶ ἐγκωμιάζονται. Ἡ δὲ ὀρθὴ πρόταση τὸ «χριστιανικὲς ἐκκλησίες» νὰ γίνει «χριστιανικὲς κοινότητες» συνάντησε λυσσώδη ἀντίδραση καὶ ἀπορρίφθηκε μὲ ἀνιστόρητες, ἀθεολόγητες, παράλογες, σοφιστικὲς ἀντιπροτάσεις, τὶς ὁποῖες υἱοθέτησε, ἄγνωστο πῶς, ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν, ποὺ δὲν ὑπεστήριξε, ὡς ὄφειλε, τὴν ἀπόφαση τῆς συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἑλλάδος καί ὑπερέβη ἀναιτιολόγητα τὴν ἐξουσιοδότηση, ποὺ εἶχε λάβει ἀπὸ αὐτήν, μὲ ὅ,τι αὐτὸ συνεπάγεται γιὰ τὴν ἐγκυρότητα τῶν ἀποφάσεων ποὺ ἐλήφθησαν. Ἀναμένονται οἱ ἀπαραίτητες ἐξηγήσεις ποὺ ὀφείλουν νὰ δώσουν στὸ Σῶμα τῆς Ἱεραρχίας τόσο ὁ ἴδιος ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ὅσο καὶ οἱ ὑπόλοιποι Ἑλλαδίτες Ἱεράρχες τῆς «συνόδου» τῆς Κρήτης.

ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΥΠΕΓΡΑΨΑΝ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ

_________

Ἀπὸ τὸ ναυάγιο στὰ θολὰ νερὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τὴν τελευταία στιγμὴ γλύτωσαν, κολυμπώντας ὀρθόδοξα στὸ Κολυμπάρι, οἱ ἐπίσκοποι ποὺ δὲν ὑπέγραψαν τὸ περιλάλητο κείμενο ἤ διετήρησαν τὶς ἐπιφυλάξεις τους. Πρόκειται, ἀπ’ ὅσα γνωρίζουμε ἕως τώρα, γιὰ τοὺς Μητροπολίτες Μπάτσκας κ. Εἰρηναῖο (ἀπὸ τὴν ἀντιπροσωπεία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας), ἀπὸ τὴν ἀντιπροσωπεία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, τοὺς Μητροπολίτες Λεμεσοῦ κ. Ἀθανάσιο, Μόρφου κ. Νεόφυτο, Ἀμαθοῦντος κ. Νικόλαο, Λήδρας κ. Ἐπιφάνιο, οἱ ὁποῖοι δὲν ὑπέγραψαν τὸ κείμενο, καὶ Νεαπόλεως κ. Πορφύριο, ὁ ὁποῖος διετήρησε ἐπιφυλάξεις κατὰ τὴν ὑπογραφή, καὶ τὸν Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεο (ὁ μόνος ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ποὺ δὲν ὑπέγραψε). Ἀρκετοὶ ἀκόμη Ἱεράρχες ἄσκησαν ἔντονη κριτικὴ στὸ ἐν λόγῳ κείμενο καὶ διετήρησαν τὶς ἐπιφυλάξεις τους κατὰ τὴν ὑπογραφή του. Ἀποτελοῦν τὴν συνέχεια τῶν ὁμολογητῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ γιὰ ὅλους ἐμᾶς ἐλπίδα καὶ προοπτικὴ πὼς στὸ μέλλον συνοδικὰ καὶ ὀρθόδοξα θὰ ἀπορριφθεῖ ἡ «σύνοδος» τοῦ Κολυμπαρίου τῆς Κρήτης, ὡς οὐνιτική, οἰκουμενιστικὴ καὶ φιλοπαπική, ὅπως ἔγινε καὶ μὲ τὴν ψευδοσύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας. Τὸ κείμενο αὐτὸ ἀποτελεῖ μία πρώτη ἀποτίμηση· θὰ ἀκολουθήσουν λεπτομερέστερες καὶ ἐμβριθέστερες.

Γιὰ τήν «Σύναξη Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν»

Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος Ἀναστασίου

Προηγούμενος Ἱ. Μ. Μεγ. Μετεώρου

Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός

Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Ἀρχιμ. Σαράντης Σαράντος

Ἐφημέριος Ἱ. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου,

Ἀμαρούσιον Ἀττικῆς

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης

Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Ἀρχιμ. Γρηγόριος Χατζηνικολάου

Καθηγούμενος Ἱ. Μ. Ἁγίας Τριάδος,

Ἄνω Γατζέας Βόλου

Δημήτριος Τσελεγγίδης

Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Σύμβουλος)

Γέρων Εὐστράτιος Ἱερομόναχος

Ἱ. Μ. Μεγίστης Λαύρας Ἁγ. Ὄρους

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΟΝΟΜΑΣΙΑΣ ‘’ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ’’ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ;

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΟΝΟΜΑΣΙΑΣ ‘’ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ’’ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ;

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

=====

Μπορούμε να μιλούμε για εκκλησιαστική οικονομία σε θέματα αληθειών της Πίστης μας; Μπορεί να υπάρξει συγκατάβαση σε θέματα εκκλησιαστικής ορολογίας; Μπορεί να υπάρξει τέτοια επιείκεια, που να αντιβαίνει στην αυτοσυνειδησία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ότι αυτή αποτελεί τη Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία; Μπορούμε να θεωρήσομε ως οικονομία με διάκριση, την επιμονή χρήσης της ονομασίας ‘’εκκλησίες’’ για τις διάφορες αιρετικές κοινότητες και ομάδες; Δεν είναι επιτρεπτό να «προσλαμβάνωμεν το αλλότριο, φθείροντες το ημέτερον, ό κακών όντως εστίν οικονομών», λέγει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος (PG 35, 1124).

Πως μπορεί επίσης να τεθεί θέμα εκκλησιαστικής οικονομίας για τη «Δήλωση του Τορόντο», που τιτλοφορείται «Η Εκκλησία, οι Εκκλησίες και το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών», όταν στην παράγραφο 5 αναφέρεται ότι «Οι εκκλησίες-μέλη του Π.Σ.Ε. αναγνωρίζουν στις άλλες εκκλησίες στοιχεία της αληθούς εκκλησίας*»;. Ποια αναγνώριση στοιχείων αληθούς εκκλησίας μπορούμε να αναγνωρίσουμε, ως έκφραση εκκλησιαστικής οικονομίας, στους Πεντηκοστιανούς, στους Λουθηρανούς, στους Μεθοδιστές και στις λοιπές αιρετικές ομάδες; 

Μπορούμε να θεωρήσομε δείγμα εκκλησιαστικής οικονομίας το αναφερόμενο την παράγραφο 8 της «Δήλωσης του Τορόντο», ότι δηλαδή «Οι εκκλησίες-μέλη εισέρχονται σε πνευματικές σχέσεις για να οικοδομηθεί το Σώμα του Χριστού και να ανακαινισθεί η ζωή των εκκλησιών*»; Πότε στην ιστορία της Εκκλησίας έχει ειπωθεί τέτοιος λόγος; Θα μπορούσε ποτέ κανείς εκ των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας, να αναφέρει ότι το Σώμα του Χριστού θα οικοδομηθεί από τις πνευματικές σχέσεις με αιρετικούς; Μπορεί να υπάρξει εκκλησιαστική οικονομία για τέτοια απαράδεκτη αναφορά; «Οικονομητέον γαρ ένθα μη παρανομητέον», αναφέρει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. 

Ο μ. Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Κοτσώνης, ο οποίος διετέλεσε καθηγητής του Κανονικού Δικαίου, ορθά επισημαίνει ως προϋπόθεση για την εκκλησιαστική οικονομία το εξής: «εφ’ όσον παραμένει αλώβητος η ευσέβεια και η του δόγματος ακεραιότης» (Ιερωνύμου Κοτσώνη - Προβλήματα της ‘’Εκκλησιαστικής Οικονομίας’’).

Κύριο χαρακτηριστικό της εκκλησιαστικής οικονομίας είναι το πρόσκαιρο. Ένας ακόμα λόγος που αναιρεί την επιμονή στην εκκλησιαστική οικονομία, για να μην αποσυρθεί ο όρος ‘’εκκλησίες’’ για τις αιρετικές ομάδες ή κοινότητες. Aκόμα μια απόδειξη ότι τούτο δεν αποτελεί οικονομία, είναι το γεγονός ότι δεν αποτελεί μια πρόσκαιρη απόκλιση, αλλά στο διηνεκές θα καταγράφει την απόκλιση από τη Ορθόδοξη εκκλησιολογία. «Των οικονομιών αι μεν προς καιρόν γεγόνασι παρά των πατέρων, ου δε το διηνεκές έχουσι», λέγει ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης. «Ο κατ’ οικονομίαν λοιπόν ποιών τι, ουχ απλώς καλόν τούτο ποιεί, αλλ’ ως προς καιρόν χρειώδες», αναφέρει ο Άγιος Θεοφύλακτος Βουλγαρίας. Και φυσικά οι Άγιοι αυτοί δεν αναφέρονται σε εκκλησιαστική οικονομία για θέματα αληθειών της Πίστης μας.

Στις Οικουμενικές Συνόδους διαφυλάχθηκε η αλήθεια της Ορθόδοξης Πίστης μας και τηρήθηκε με μεγάλη ακρίβεια η εκκλησιαστική ορολογία. Ουδέποτε τέθηκε θέμα εκκλησιαστικής οικονομίας στις Οικουμενικές Συνόδους, σε θέματα αληθειών της Πίστης μας. Δεν μπορεί να εφαρμοσθεί εκκλησιαστική οικονομία επί των δογματικών ορίων και γενικότερα των αληθειών της Πίστης μας. 

*«Η συμβολή της Ορθόδοξης Εκκλησίας και θεολογίας στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» (Στυλιανού Χ. Τσομπανίδη)

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ, ΑΡΧΙΜ. Ι. ΚΩΣΤΩΦ, ΠΕΡΙ ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ

_______

Αρχιμ. Ιωάννου Κωστώφ, Περί εκτρώσεων, Εκδ. Αγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός, Αθήνα 2016, σς. 175.

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Δεν στεγνώνει, όπως φαίνεται από τα πράγματα, ο κάλαμος του καλού ποιμένος π. Ιωάννη και ου σβεννύται ο λύχνος αυτού όλην την νύκτα. Ακατάβλητος από τον κόπο επιμένει να ανατέμνει τα έλκη και τα τραύματα, που κατατρύχουν και κατατρέχουν τον άνθρωπο της εποχής μας. 

Όπως προείπε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, σήμερα ο διάβολος εχεί βγει από το καβούκι του. Έτσι το σύνδρομο του αιμοδιψούς κι αιμοχαρούς  Ηρώδη κι η μανία της Μήδειας, όχι μόνο δεν κρύβονται αλλά παρελαύνουν στους δρόμους ως «δικαιώματα» και τα κοινοβούλια (γράφε κυνοβούλια) τα νομοθετούν σε πλείστες χώρες ως νόμους του κράτους!!! ενώ  οι φορολογούμενοι είναι υποχρεωμένοι να συνεισφέρουν για να πληρωθούν με το παραπάνω οι ανίδρωτοι χασάπηδες για τον «κόπο» τους. 

Συγκλονισμένος από το βουβό δράμα και το ανήκουστο έγκλημα της σφαγής τόσων και τόσων αγέννητων παιδιών (μιλάμε για εκατομμύρια) ανασκουμπώνεται για να πολεμήσει, τη φορά αυτή, τον αγριωπό δαίμονα του φόνου, που ακολουθεί, στην προκειμένη περίπτωση, νομοτελειακά το δαίμονα της πορνείας. Ομολογώ πως με συγκλόνισε η φωτογραφία που κοσμεί το εξώφυλλο. Τα πέντε παιδιά, τα πέντε μπουμπούκια, που χαμογελούν αθώα κι αφοπλιστικά μπροστά στο φακό, δεν λένε απλώς χίλιες λέξεις, αλλά μας κελαΐδούν αφώνως το τραγούδι της ζωής, μας μιλάνε για τους γονείς τους που δεν τα σκότωσαν εν ψυχρώ με τη «βοήθεια» κάποιου χασάπη με μπλούζα ιατρική, αλλά τους έδωσαν το δώρο της ζωής και ξημεροβραδυάζονται για να τ’ αναθρέψουν. 

Δεν χρειάζεται ν’ αραδιάσω τα προτερήματα ή τα χαρίσματα του συγγραφέα διότι θα ισοδυναμούσε με παραβίασιν ανοικτής θυρας. Όμως, για να πάρει ο αναγνώστης μια ιδέα για το γράψιμο του π. Ιωάννου στο παρόν βιβλίο, του παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα: «Η λογική των υποστηρικτών των αμβρώσεων είναι κυριολεκτικά εξοργιστική. Λένε: Οι αμβλώσεις παίρνουν έκτασι, άρα πρέπει να νομιμοποιηθούν για να μη δημιουργούν προβλήματα. Σπουδαία λογική! Με την ίδια λογική αύριο θα μας πουν: Τα νακρωτικά παίρνουν έκτασι. Να τα αφήσουμε ελεύθερα για να μην δημιουργούν προβλήματα στους τοξικομανείς, τους παραγωγούς και τους εμπόρους!». 

Δώστε το βιβλίο και σ’ άλλους, διαδώστε το χωρίς δισταγμό, μήπως και γλυτώσει κανένα αθώο, μικρό, ανυπεράσπιστο ανθρώπινο πλάσμα από τα νύχια «του εχθρού άμα και ανθρωποκτόνου» και των συνεργατών και ακολούθων του, είτε γονείς λέγονται αυτοί, ή συγγενείς, ή φίλοι, ή γιατροί και νοσοκόμοι, ή επιχειρηματίες ή τέλος πολιτικοί, δικαστές και νομοθέτες. Για να μπορούμε ν΄αντικρύζουμε κι άλλα χαμόγελα σαν κι αυτά που εμφανίζονται στο εξώφυλλο.

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΕΙΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΚΥΚΚΟΥ ΣΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΕΙΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΚΥΚΚΟΥ ΣΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Μέχρι στιγμής γνωρίζουμε ότι ο Πανιερότατος Μητροπολίτης Κύκκου κ. Νικηφόρος έκανε τρεις παρεμβάσεις στη Σύνοδο της Κρήτης.

Μια για το κείμενο “Οι σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας με τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον”, μια για το κείμενο “Το μυστήριο του γάμου και τα κωλύματα αυτού” και μια για το κείμενο “Η σπουδαιότης της νηστείας και η τήρησις αυτής σήμερον”.

Και οι τρεις παρεμβάσεις έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Είναι πολύ αντιπαραδοσιακές και φιλελεύθερες.

Ο Πανιερότατος Κύκκου φαίνεται να ενοχλείται από τη νηστεία των Αγίων Αποστόλων - και όχι μόνον- και να θέλει την κατάργησή της, ευνοεί το γάμο των κληρικών και μετά τη χειροτονία τους, ενώ δεν φαίνεται να έχει κανένα πρόβλημα να χαρακτηρίσει ως Εκκλησίες τις κοινότητες των αιρετικών.

Εκφράζουμε βαθύτατη θλίψη για τις παρεμβάσεις του Πανιερότατου οι οποίες ευτυχώς δεν έγιναν δεκτές από τη Σύνοδο της Κρήτης με εξαίρεση το χαρακτηρισμό των αιρετικών ως Εκκλησία.

Είναι πολύ λυπηρό το φαινόμενο ο Ηγούμενος μιας Μονής -εκκοσμικευμένης Μονής έστω- να παρουσιάζεται σε Σύνοδο δέκα Ορθοδόξων Εκκλησιών και να προτείνει κατάργηση των Ιερών Κανόνων και των Όρων της πίστης μας.

Οι μοναχοί ήταν πάντοτε υπέρ της τήρησης της ακριβείας στα θέματα της πίστεως και με την ασκητική τους ζωή και θεολογία κατόρθωναν να εξουδετερώνουν τις τάσεις εκκοσμίκευσης στην Εκκλησία.

Η στάση του Πανιερότατου Κύκκου δυστυχώς κινήθηκε προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση γεγονός που προκαλεί θλιβερές σκέψεις και μεγάλο σκανδαλισμό στους πιστούς.

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΕΒ. ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΝΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕΙ ή ΝΑ ΔΙΑΨΕΥΣΕΙ ΤΟΥΣ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΥΣ

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΕΒ. ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΝΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕΙ ή ΝΑ ΔΙΑΨΕΥΣΕΙ ΤΟΥΣ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΥΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Δημοσίευμα παρουσίασε κατάλογο οκτώ επισκόπων που αρνήθηκαν να υπογράψουν το κείμενο “Η σχέση της Ορθοδοξίας με του ετερόδοξους”. Από αυτούς μέχρι στιγμής ο Πανιερότατος Μητροπολίτης Κωνσταντίας κ. Βασίλειος προέβη σε δήλωση με την οποία διαψεύδει κατηγορηματικά τον ισχυρισμό. Αντίθετα ο Πανιερότατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος επιβεβαίωσε την πληροφορία ότι όντως δεν υπέγραψε το εν λόγω κείμενο.

Οι υπόλοιποι επίσκοποι που φέρονται να μην το υπέγραψαν τηρούν για ανεξήγητους λόγους σιγή ιχθύος.

Στο μεταξύ ο γνωστός αναλυτής κ. Γιώργος Παπαθανασόπουλος δίδει την πληροφορία ότι ο Σεβ. Ναυπάκτου υπέγραψε μεν το κείμενο “με κάθε επιφύλαξη”. Αληθεύει η πληροφορία; Παρακαλούμε θερμά τον Σεβ. Ναυπάκτου να λύσει τη σιωπή του και να ενημερώσει το ποίμνιο της Εκκλησίας για το πώς ακριβώς έχουν τα πράγματα.

ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ ΑΘΕΟΥ ΜΙΚΥ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΣΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

ΕΝΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ ΑΘΕΟΥ ΜΙΚΥ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΜΕ ΤΗ ΜΑΡΙΑ ΦΑΡΑΝΤΟΥΡΗ.

ΒΕΒΑΙΑ ΕΔΩ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΑΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΘΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΟΛΟΥ ΚΛΙΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗΣ ΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΣΕ.

ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΒΟΣΤΩΝΗΣ ΜΕΘΟΔΙΟ ΣΤΗ ΘΡΟΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ

ΔΕΣΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΟ 1.39.50 ΚΑΙ ΜΕΤΑ.

Ο ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΝΤΑΛΛΑΣΣΕΙ ΑΔΕΛΦΙΚΟ ΑΣΠΑΣΜΟ ΜΕ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΒΟΣΤΩΝΗΣ ΜΕΘΟΔΙΟ.

ΠΛΗΡΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ ΩΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΦΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΣΤΗ ΡΩΜΗ ΚΑΙ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΕΝΕΡΓΑ ΜΕΡΟΣ ΣΤΗ "ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ" ΤΩΝ ΠΑΠΙΚΩΝ.

Η ΚΑΚΟΔΟΞΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΕΝΩ ΕΠΙΚΥΡΩΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ Η ΠΡΟΔΟΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΟΥ ΜΠΑΛΑΜΑΝΤ.

ΓΙΑ ΤΟ ΑΙΣΧΟΣ ΑΥΤΟ ΚΑΤΕΞΟΧΗΝ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΠΟΥ ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΝΕΙ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ.

Η ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙ ΤΗΝ Β΄ ΒΑΤΙΚΑΝΗ;

Η ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙ ΤΗΝ Β΄ ΒΑΤΙΚΑΝΗ;

Του Γραφείου επί των αιρέσεων της Ι. Μητροπόλεως Πειραιώς 

=====

Δεν είχαμε σκοπό να ασχοληθούμε εκ νέου με το μακροσκελέστατο, (38 σελίδων), άρθρο του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Αβύδου κ. Κυρίλλου με τίτλο «Εμπιστεύομαι την Εκκλησία».

Ωστόσο επειδή ο κατά τα άλλα αγαπητός και σεβαστός Θεοφιλέστατος, (στο εξής Θ.Α.Κ.), θεώρησε αναγκαίο να απαντήσει στον σχολιασμό μας, υπακούοντας στην προτροπή του Σεβασμιωτάτου μας και ζητώντας τις ευχές του, θα μπούμε και πάλι στον κόπο να δώσουμε νέες εξηγήσεις, και απαντήσεις, αλλά και να θέσουμε ερωτήματα.

1.) Επισημάνατε ότι ο χριστιανικός κόσμος «μετά από μια δεύτερη χιλιετία διχασμού, αμοιβαίας αποξένωσης και αλλοτρίωσης στον τελευταίο κυρίως αιώνα της δεύτερης χιλιετίας αισθάνθηκε την ανάγκη του διαλόγου και της προσέγγισης». Σχολιάσαμε: «Η Ορθοδοξία, πιστή στην ταυτότητά της και στην αδιάκοπη ποιμαντική της πράξη απέναντι στους εξερχομένους από τους κόλπους της αιρετικούς και σχισματικούς, αμέσως μετά το σχίσμα του 1054 και μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα διεξήγαγε σειρά θεολογικών διαλόγων μαζί τους, μεριμνώντας για την επιστροφή τους στην εν Χριστώ Αλήθεια». Πράγμα που σημαίνει ότι δεν υπήρξε αποξένωση όπως ισχυρίζεστε. Τι απαντάτε εσείς σ’ αυτό: Απολύτως τίποτα. Τι έχετε να μας πείτε για τους συγχρόνους Διαλόγους; Έχουν χρεοκοπήσει ναι, η όχι; Είναι ορθόδοξα τα κείμενα του Balamand, της Ραβένας, του Πόρτο Αλέγκρε, και του Πουσάν, ναι η όχι; 

2.) Παρά κάτω γράφετε: «όταν διαλέγεσαι με αυτούς που κάποιοι καλούν αιρετικούς, κάποιοι άλλοι τους καλούν ετεροδόξους, ουσιαστικά βάζεις ανάχωμα…». Σχολιάσαμε: «Οι σύγχρονοι Διάλογοι που γίνονται εδώ και πολλές δεκαετές πόσο ‘ανάχωμα’ επέφεραν στην προσηλυτιστική δράση του Παπισμού μέσω της Ουνίας, η των προτεσταντών στις Ορθόδοξες χώρες»; Τι απαντάτε εσείς στον σχολιασμό μας αυτό; Απολύτως τίποτα.

3.) Παρά κάτω γράφετε: «Καλείσαι και μπορείς να αντιμετωπίσεις από κοινού τις προκλήσεις του κόσμου της αθεΐας και η αντιμετώπιση είναι για προφανείς λόγους αποτελεσματικώτερη». Σχολιάσαμε: «Η αίρεση είναι κατά τον άγιο [Γρηγόριο τον Παλαμά] ένα δεύτερο είδος αθεΐας. Πως λοιπόν μπορεί σήμερα η Ορθοδοξία να αντιμετωπίσει  ‘από κοινού, [με τους  αθέους, παπικούς], τις προκλήσεις του κόσμου της αθεΐας’; Αυτό είναι αδύνατο διότι ο δαίμονας της αθεΐας δεν καταπολεμείται και δεν αντιμετωπίζεται με άλλο δαίμονα, τον δαίμονα της αιρέσεως». Τι απαντάτε εσείς σ’ αυτό: Απολύτως τίποτα.                  

4.) Παρά κάτω αρχίζετε να σχολιάζετε το κείμενο: «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν Χριστιανικόν κόσμον». Στο σχολιασμό του άρθρου 22 αναφέρετε ότι «η γνησιότητα της Ορθοδόξου πίστεως διασφαλίζεται …δια της Εκκλησίας αποφαινομένης εν συνόδω, δια της λειτουργίας του συνοδικού συστήματος που αποτελούσε στην ιστορική πορεία της Εκκλησίας και αποτελεί μέχρι σήμερα τον αρμόδιο κριτή περί των θεμάτων πίστεως». Δεν επισημαίνετε δηλαδή κανένα λάθος στη διατύπωση του άρθρου 22. Σχολιάσαμε: «Το άρθρο 22 είναι με τέτοιο τρόπο διατυπωμένο, ώστε να προδικάζει το αλάθητο των αποφάσεων της μέλλουσας να συνέλθει Αγίας και Μεγάλης Συνόδου. Θεωρεί, ότι ‘η διατήρησις της γνησίας ορθοδόξου πίστεως διασφαλίζεται μόνον δια του συνοδικού συστήματος, το οποίον ανέκαθεν εν τη Εκκλησία απετέλει τον αρμόδιον και έσχατον κριτήν περί των θεμάτων της πίστεως’. Στο άρθρο αυτό παραγνωρίζεται το ιστορικό γεγονός, ότι στην Ορθόδοξη Εκκλησία έσχατο κριτήριο είναι η γρηγορούσα δογματική συνείδηση του πληρώματος της  Εκκλησίας, η οποία στο παρελθόν επεκύρωσε, η θεώρησε ληστρικές ακόμη και Οικουμενικές Συνόδους. Το συνοδικό σύστημα από μόνο του δεν διασφαλίζει μηχανιστικά την ορθότητα της ορθοδόξου πίστεως. Αυτό γίνεται μόνο, όταν οι συνοδικοί Επίσκοποι έχουν μέσα τους ενεργοποιημένο το Άγιο Πνεύμα και την Υποστατική Οδό, τον Χριστό, οπότε ως συν-οδικοί είναι στην πράξη και «επόμενοι τοις αγίοις πατράσι». Τι απαντάτε εσείς στον σχολιασμό μας αυτό; Απολύτως τίποτα.                  

5.) Παρά κάτω γράφετε: «Η μαρτυρία και ο διάλογος της Ορθόδοξης Εκκλησίας με το λοιπό χριστιανικό κόσμο δίδεται και οφείλει να δίδεται επί τη βάσει της αποστολικής παραδόσεως και πίστεώς μας», συμφωνώντας απολύτως με την διατύπωση του άρθρου 24. Σχολιάσαμε: «Μπορούμε να πούμε ότι στους μέχρι τώρα γενομένους διαλόγους η Ορθόδοξη Εκκλησία έδωσε την μαρτυρία ‘της αποστολικής παραδόσεως και πίστεώς μας; Τι μαρτυρούν τα κείμενα του Balamand κ.λ.π. τα οποία μνημονεύσαμε προηγουμένως;». Ποια είναι η απάντησή σας στον σχολιασμό μας αυτό; Καμία.

(Συνεχίζεται)

ΕΞΙ ΚΥΚΚΩΤΕΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ

ΕΞΙ ΚΥΚΚΩΤΕΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ

Tου θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Έμπλεοι ενθουσιασμού δημοσιογράφοι του εκκλησιαστικού τύπου μετέδωσαν από τη Σύνοδο του Κολυμβαρίου: «Στη Σύνοδο συνέβη το εξής πρωτόγνωρο γεγονός: Έξι (6) επίσκοποι προερχόμενοι από την Μονή της Παναγίας του Κύκκου συμμετείχαν στις εργασίες της». Δεν θα διαφωνήσουμε με τον δημοσιογράφο που «ξετρύπωσε» την εντυπωσιακή, ομολογουμένως, πληροφορία. 

Τω όντι, στην ως άνω σύναξη, συμμετείχαν, εκ μέρους της κατά Κύπρον Εκκλησίας, οι μητροπολίτες Κύκκου και Τηλλυρίας Νικηφόρος, Κυρηνείας Χρυσόστομος και Ταμασού και Ορεινής Ησαΐας, ενώ από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας οι Καλής Ελπίδος Σέργιος, Ζιμπάμπουε Σεραφείμ και Κυρήνης Αθανάσιος. Όμως, όταν αφήσουμε στην άκρη τους αριθμούς κι αρχίσουμε να μετράμε τα πράγματα με όρους θεολογικούς τα πιο πάνω μαθηματικά δεδομένα δεν μας εντυπωσιάζουν, ούτε μας προξενούν κανενός είδους ενθουσιασμό. Σκεφθείτε πόσοι ήταν οι Παπικοί αντιπρόσωποι στην ψευδοσύνοδο της Φερράρας –Φλωρεντίας του 1438-39, πόσοι αριθμητικά ήσαν οι λατινόφρονες «Ορθόδοξοι» κι ότι μόνο ΕΝΑΣ ήταν ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, αρχιεπίσκοπος Εφέσου. Τελικά ΜΟΝΟΣ του αυτός, εις αλλά λέων, γκρέμμισε τα αιρετικά τείχη της  Ιεριχούς και μελώδησε μέλος εναρμόνιον Θεολογίας. ΑΥΤΟΣ είναι που ανάγκασε τον αιρεσιάρχη της Ρώμης Ευγένιο Δ΄να ομολογήσει: itaque nihil fecimus («όθεν εποιήσαμεν ουδέν») κι όχι ΟΛΟΙ οι υπόλοιποι, που είχαν εν τω μεταξύ μετατραπεί σε αγέλη του Παπισμού. 

Στους Πανιερωτάτους μητροπολίτες που προέρχονται από την παλαίφατη Μονή του Κύκκου και δη στον Καθηγούμενο κ. Νικηφόρο απλώς θυμίζουμε την επιγραφή που (όπως αναφέρει το βιβλίο του προφήτη Δανιήλ) εμφανίστηκε στον τοίχο την ώρα που, διασκέδαζε με τους καλεσμένους του ο βασιλιάς της Βαβυλώνος Βαλτάσαρ: Μενέ, θεκέλ, φαρές. 

Τους υποβάλλω επίσης το ερώτημα: Πανιερώτατοι,γιατί δεν υπεραπισθήκατε την πίστιν την αμώμητον και αφήσατε να αλωνίζουν οι οικουμενιστές; Ήταν ανάγκη να ονομάσετε «Εκκλησίες» τον εκπεσόντα της αληθείας Παπισμό, τον κακόφρονα και κατακερματισμένο Προτεσταντισμό, τον παραπαίοντα Αγγλικανισμό με τις γυναίκες «επισκόπους» και τον καταδεδικασμένον από Οικουμενικές (κι όχι δικαιολογημένα αμφισβητούμενες) Συνόδους Μονοφυσιτισμό; Όσο κι αν κραυγάζει, μετά υψηλού κηρύγματος, υψηλά ιστάμενος ταγός ότι οι πιο πάνω  ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ είναι (άκουσον, άκουσον!!!) «αδελφές Εκκλησίες» οι ιεροί κανόνες, που καταπατήθηκαν σκαιότατα στο Κολυμβάριο, βοούν και λέγουν: αέρα δέρετε και μάτην κοπιάτε. Ή μήπως έχετε κι εσείς την εντύπωση πως είναι «σκωληκόβρωτοι»;

Η ΕΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΛΗ ΘΕΛΗΣΗ, ΕΝΑΠΟΚΕΙΤΑΙ ΣΕ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΥΝΙΤΙΚΗ ΜΑΣΤΙΓΑ ΣΤΗ ΣΛΟΒΑΚΙΑ

Η ΕΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΛΗ ΘΕΛΗΣΗ, ΕΝΑΠΟΚΕΙΤΑΙ ΣΕ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΥΝΙΤΙΚΗ ΜΑΣΤΙΓΑ ΣΤΗ ΣΛΟΒΑΚΙΑ

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

=====

Το πρόβλημα της Ουνίας στη Σλοβακία, είναι ένα από τα πολλά προβλήματα που η δολιότητα των Παπικών ‘’κατάφερε’’ να υπάρχει ως μόνιμη αιτία, για αποκοπή Ορθοδόξων από τη Μία Αγία Εκκλησία. Πολλά δεινά έχουν υποστεί οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί από τους ουνίτες στη Σλοβακία. Η ονομασία της αιρετικής αυτής κοινότητας στη Σλοβακία που είναι ‘’Βυζαντινή Καθολική Εκκλησία στη Σλοβακία’’, αρκεί για αντιληφθεί κανείς την επικινδυνότητα της ουνιτικής δολιότητας στη χώρα αυτή.

Προσπάθησαν δολίως να παρουσιάσουν οι Παπικοί τους ουνίτες, ως κάτι το ενδιάμεσο ανάμεσα στους Ορθόδοξους και τους Παπικούς. Οι ουνίτες χρησιμοποιήθηκαν ως μέσο πίεσης, βίας, αλλά και δολιότητος, για να θέσουν αρκετοί Ορθόδοξοι εαυτούς εκτός Εκκλησίας. «Γκραικολατίνους» τους αποκάλεσε ο Άγιος Μάρκος ο Εφέσου. «Δούρειο ίππο» τους αποκάλεσε ο Άγιος Πορφύριος. Ο Πατριάρχης Ιωακείμ ο Γ΄ τους ονόμασε «λύκους εν σχήματι προβάτων», στην εγκύκλιο του 1989/ 24 Μαρτίου1907.

Είναι χαρακτηριστική η διήγηση του π. Ιωάννη Ζόζουλακ, καθηγητή στην Ορθόδοξη  Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Πρέσοβ της Σλοβακίας, για τη συνάντηση που είχε με τον Άγιο Παΐσιο στο Άγιο Όρος*. Ανέφερε ο π. Ιωάννης Ζόζουλακ στον  Άγιο Παΐσιο, τη μεγάλη δοκιμασία των Ορθοδόξων Χριστιανών στη Σλοβακία από τους ουνίτες και του περιέγραψε τις σκληρές επιθέσεις των παπικών εναντίον των Ορθοδόξων που έγιναν το έτος 1990. Του ανέφερε ότι μπροστά στα μάτια του οι ουνίτες κτυπούσαν ένα Ορθόδοξο ιερέα και λίγο έλειψε να τον κτυπήσουν και αυτόν. Του ανέφερε επίσης ότι οι ουνίτες πήραν με τη βία πολλούς ναούς και επί πλέον κατάφεραν στη Σλοβακική Βουλή να ψηφίσουν ένα φοβερό νόμο επί τη βάσει του οποίου πήραν τους υπόλοιπους Ναούς των Ορθοδόξων. Ο Άγιος Παΐσιος τον παρηγόρησε λέγοντάς του «Μη φοβάσαι παιδί μου, ο Θεός σας αγαπά και είναι μαζί σας. Θα σας βοηθήσει και η Εκκλησία σας θα πάει καλά. Να κάνουμε κι εμείς καμιά προσευχούλα και θα δεις». 

«Πρώτα οι ουνίτες μας πήραν το κτίριο της επισκοπής στο Πρέσοβ», αναφέρει ο π. Ιωάννης Ζόζουλακ σε διήγησή του  στο περιοδικό ‘’Ορθόδοξος Φιλόθεος μαρτυρία’’ (Έκδοσις- Ορθόδοξη Κυψέλη), «μετά το κτίριο της Ορθόδοξης Σχολής με το οικοτροφείο και επίσης 46 εκκλησίες. Οι ουνίτες πήραν και την Επισκοπή από τον Ορθόδοξο Επίσκοπο Ιωάννη στην πόλη Μιχαλόβτσε, ο οποίος δεν μπορούσε να λειτουργήσει». Επίσης αναφέρεται στο εν λόγω περιοδικό στην αρπαγή 90 Ναών Ορθοδόξων. Είτε με τη βία, είτε με δολιότητα παρέσυραν στην Ουνία αρκετούς Ορθόδοξους. Προς τούτο συνέβαλαν τα μέγιστα το Βατικανό και οι Ιησουίτες. Μη λησμονούμε ότι η Ουνία δημιουργήθηκε από Ιησουίτες, στην Πολωνία, με σκοπό τον εκλατινισμό των Ορθοδόξων της Πολωνίας και της Νοτιοδυτικής Ρωσσίας. 

Το πρώτο βήμα λοιπόν που πρέπει οι Ορθόδοξοι να κάνουμε, εάν θέλουμε να προστατέψουμε τους Ορθόδοξους Χριστιανούς, αλλά και εάν αγαπούμε και τους ουνίτες, είναι η μη αναγνώριση εκκλησιαστικότητας στις αιρετικές ουνιτικές κοινότητες. 

Είναι τούτο ακρότητα; Αν προσμετρήσει πόσους Ορθοδόξους Χριστιανούς παρέσυραν στις εκτός Εκκλησίας ουνιτικές κοινότητές τους, είτε με βία είτε με δόλο, θα αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος της Ουνίας στη Σλοβακία. Δεν πρέπει να περιμένομε δείγματα καλής θέλησης από τους Παπικούς στο οξύτατο πρόβλημα της Ουνίας. Η εν αληθεία καλή θέληση εναπόκειται σε μας τους Ορθόδοξους, και θα αποδειχθεί ως τέτοια, μόνο με την μη αναγνώριση εκκλησιαστικότητας στις αιρετικές ουνιτικές κοινότητες.

*Από κείμενο που δημοσιεύτηκε στο “Βήμα Ορθοδοξίας”, και που τιτλοφορείται ‘’Μια συνάντηση με τον Γέροντα Παΐσιο και τα αίσχη της Ουνίας’’ (4/5/2016), του π. Ιωάννη Ζόζουλακ.

Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΣ ΔΙΑΨΕΥΔΕΙ! ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ -ΠΛΗΝ ΤΟΥ ΜΟΡΦΟΥ- ΓΙΑΤΙ ΣΙΩΠΟΥΝ;

Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΣ ΔΙΑΨΕΥΔΕΙ! ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ -ΠΛΗΝ ΤΟΥ ΜΟΡΦΟΥ- ΓΙΑΤΙ ΣΙΩΠΟΥΝ;

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Διαβάσαμε στο ιστολόγιο “Θρησκευτικά”:

«Έχει κυκλοφορήσει σε ορισμένα μέσα ηλεκτρονικής πληροφόρησης ότι δεν έχω υπογράψει τα κείμενα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου. Διαψεύδω κατηγορηματικά την πληροφορία αυτή την οποία θεωρώ υποβολιμαία» τονίζει o Μητροπολίτης Κωνσταντίας στη δήλωσή του προς το Amen.gr  και συνεχίζει: «Εάν μερικοί επιθυμούν να έχουν οπαδούς για να αυξήσουν τον αριθμό εκείνων που αρνήθηκαν να υπογράψουν, να δημιουργήσουν πρόβλημα στην Εκκλησία της Κύπρου ή να γίνουν αίτιοι διχασμού της Ορθόδοξης Εκκλησίας, δηλώνω κατηγορηματικά ότι δεν θα γίνω συνεργός σε αυτή την προσπάθειά τους. Υπέγραψα κανονικά όλα τα κείμενα όπως μου επιβάλλει η αρχιερατική μου συνείδησή».

Υπενθυμίζεται ότι ο Μητροπολίτης Κωνσταντίας και Αμμόχωστου είναι ένας από τους Ορθόδοξους Ιεράρχες που έχει εργαστεί συστηματικά για την ενότητα των χριστιανών και έχει προσφέρει σημαντικά στην οικουμενική κίνηση.”

Καταρχήν να επαινέσουμε τον Πανιερότατο Μητροπολίτη Κωνσταντίας κ. Βασίλειο επειδή είχε την εντιμότητα να διαψεύσει τις φήμες ότι δήθεν αρνήθηκε να υπογράψει τα κείμενα της Μεγάλης Συνόδου της Κρήτης. Οι θέσεις του Πανιερότατου Κωνσταντίας είναι εξόχως οικουμενιστικές. Ανήκει στη στενή ομάδα του Ζηζιούλα και του μ. Μητροπολίτη Ελβετίας μετέπειτα Αδριανουπόλεως Δαμασκηνού. Με τον Πανιερότατο Κωνσταντίας μας χωρίζει αγεφύρωτη άβυσσος σε θέματα οικουμενισμού αλλά πρόκειται για έντιμο άνθρωπο τον οποίο εκτιμάς και σέβεσαι ακόμη και όταν διαφωνείς κάθετα με τις θέσεις του.

Αυτό που απομένει είναι να έχουμε επιβεβαίωση ή διάψευση και από τους υπόλοιπους Μητροπολίτες και επισκόπους που φέρονται να μην υπέγραψαν τα κείμενα της Πανορθόδοξης Συνόδου. 

Ευτυχώς ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου Νέοφυτος ξεκαθάρισε ότι δεν υπέγραψε το προδοτικό για την Ορθοδοξία κείμενο που αφορά τις σχέσεις της Ορθοδοξίας με τους ετερόδοξους. Το ίδιο πρέπει να πράξουν και οι υπόλοιποι επειδή οι οικουμενιστές ισχυρίζονται ότι οι υπογραφές τους κοσμούν τις αποφάσεις της Συνόδου. 

Αυτό φυσικά ερμηνεύεται με δύο τρόπους. Είτε υπέγραψαν τα κείμενα και είναι ψευδείς οι διαδόσεις που τους φέρουν να μην τα υπέγραψαν ή όντως δεν τα υπέγραψαν και οι οικουμενιστές τους παρουσιάζουν ότι τα υπέγραψαν. Στη δεύτερη περίπτωση οίκοθεν νοείται η αδήριτη υποχρέωση αυτών που συκοφαντούνται να διαψεύσουν τους ισχυρισμούς όπως έκανε ο Μητροπολίτης Μόρφου Νέοφυτος.