ΘΡΟΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ ΗΜΕΡΑ ΑΙΣΧΥΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

ΘΡΟΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ

ΗΜΕΡΑ ΑΙΣΧΥΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Όπως κάθε χρόνο τις τελευταίες δεκαετίες έτσι κι εφέτος κατά τη Θρονική εορτή του Οικουμενικού Θρόνου στις 30 Νοεμβρίου παπική αντιπροσωπεία μαγαρίζει τον πάνσεπτο πατριαρχικό ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι.

Παπική αντιπροσωπεία της οποίας ηγείτο ο καρδινάλιος Κόχ παρέστη στην εορτή του Οικουμενικού Θρόνου και έγινε δεκτή από τον Παναγιότατο με λόγια που προκαλούν απέραντη θλίψη σε κάθε ορθόδοξη ψυχή.

Η αντιπροσωπεία, κατά τη διαβεβαίωση του Παναγιότατου, εκπροσωπούσε την “αδελφή πρεσβυτέρα Εκκλησία της Ρώμης” -όπως την χαρακτήρισε- και τον “πεφιλημένο αδελφό του Πάπα Φραγκίσκο”. Βαθύτατη πικρία γέμισε η καρδία μας όταν ακούσαμε τον Παναγιότατο να αναφέρεται στο κακόδοξο κείμενο της Ραβέννας το οπoίο χαρακτήρισε "εξαίρετο" και το οποίο θεωρεί γερό θεμέλιο για τη θεολογία του πρωτείου στην Εκκλησία.!!!

Η ανταλλαγή αντιπροσωπειών κατά τις Θρονικές εορτές του Βατικανού και του Οικουμενικού Θρόνου, που εγκαινιάστηκαν από  τον Πατριάρχη Αθηναγόρα, αποτελούν την πιο επίσημη αναγνώριση εκ μέρους τους Οικουμενικού Πατριαρχείου ότι η Εκκλησία είναι “διηρημένη” και ότι η πρεσβυτέρα Ρώμη βρίσκεται σε κοινωνία με το Φανάρι.

Η αυθαίρετη αυτή ενέργεια αποτελεί πραγματικό όνειδος για την Ορθοδοξία και συνιστά άγος για την καθαρότητα της πίστεως.

Ο Παναγιότατος δεν εφείσθη λόγων επαίνου και αποδοχής της αντιπροσωπείας ως εάν υπάρχει ορθόδοξο πατριαρχείο στην παλαιά Ρώμη και ως εάν ο Πάπας Φραγκίσκος δεν είναι αρχηγός αίρεσης αλλά αρχηγός Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Παρόμοιες ασχημίες γίνονται κατά τη Θρονική εορτή του Βατικανού όταν ορθόδοξη αντιπροσωπεία πηγαίνει να υποβάλει τις ευχές της στην “πρεσβυτέρα Ρώμη” λες και πρόκειται για Ορθόδοξη Εκκλησία και όχι για αίρεση. Ορισμένοι μάλιστα από τους ορθόδοξους αντιπροσώπους φτάνουν σε τέτοιο βαθμό εκκλησιαστικού κρετινισμού ώστε φιλούν το χέρι του Πάπα.

Δυστυχώς αντί η ημέρα της Θρονικής εορτής του Οικουμενικού Θρόνου να είναι μέρα χαράς και πανηγύρεως για τους Ορθόδοξους πιστούς είναι αποφράδα ημέρα αισχύνης για την Ορθοδοξία εξαιτίας της παρουσίας της παπικής αντιπροσωπείας και του τρόπου που γίνεται δεκτή στο Φανάρι.

ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΕΙΣΔΥΣΗ ΤΟΥ ΕΤΕΡΟΔΟΞΟΥ ΦΡΟΝΗΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΕΙΣΔΥΣΗ ΤΟΥ ΕΤΕΡΟΔΟΞΟΥ ΦΡΟΝΗΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Του π. Πέτρου Χιρς

=====

Τέσσερα στάδια περνάει για να πετύχει το σκοπό του, την ανατροπή της πίστεως μας.

Τρίτο Στάδιο: Η Διείσδυση

Το τρίτο στάδιο είναι η διείσδυση. Ο διάβολος με το «πες, πες, πες», με τον ατελείωτο διάλογο με τους ετεροδόξους, με το να είμαστε φίλοι, καθημερινώς να βρισκόμαστε μαζί, να συνεργαζόμαστε για τη φιλανθρωπία και τα δευτερεύοντα κλπ., επιτυχαίνει την διείσδυση. Αυτό το βλέπουμε πολύ ξεκάθαρα στο εξωτερικό σήμερα. Σε αρκετά μέρη του κόσμου έχουμε φτάσει σε πολλά επίπεδα να υπάρχει αλλοίωση του ορθοδόξου φρονήματος, ακριβώς διότι έχουμε όχι μόνο συνύπαρξη και διάλογο, αλλά και διείσδυση του ετεροδόξου και του φρονήματός του μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Ως παραδείγματα αναφέρουμε: η συμπροσευχή, η αλλοίωση του Ορθοδόξου ήθους, υιοθέτηση των ιεραποστολικών μεθόδων των ετεροδόξων κτλ. Η διείσδυση αργά ή γρήγορα οδηγεί στο τέταρτο στάδιο, στην ανατροπή.

ΤΟ ΚΟΡΑΝΙ

ΤΟ ΚΟΡΑΝΙ

Του Σεβ. Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ

=====

Τὸ Κοράνιο μαζὶ μὲ τὸ πρόσωπο τοῦ Μωάμεθ εἶναι οἱ δύο στύλοι, πάνω στοὺς ὁποίους στηρίζεται ὅλο τὸ οἰκοδόμημα τοῦ Ἰσλάμ, εἶναι οἱ δύο κύριοι ἄξονες, γύρω ἀπὸ τοὺς ὁποίους περιστρέφεται ὅλη ἡ θρησκευτικότητα τῶν Μουσουλμάνων. Γιὰ τοὺς Μουσουλμάνους τὸ Κοράνιο συνοψίζει ὅλη τὴ διδασκαλία τοῦ Ἰσλάμ, εἶναι ἡ πεμπτουσία τοῦ Ἰσλάμ, εἶναι ὅ,τι τὸ Εὐαγγέλιο γιὰ τοὺς Χριστιανοὺς καὶ ὅ,τι τὸ Ταλμοὺδ γιὰ τοὺς Ἰουδαίους. Ἕνα βασικότατο ἐρώτημα σχετικὰ μὲ τὸ θέμα τῆς ἀπὸ Θεοῦ, ἢ μή, προελεύσεως τοῦ Κορανίου θέτει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, ὁ ὁποῖος παρατηρεῖ: «Ποιὸς μαρτυρεῖ, ὅτι ὁ Θεὸς ἔδωσε στὸν Μωάμεθ τὴν γραφὴν αὐτήν; (δηλαδὴ τὸ Κοράνιο;). Πῶς ὁ Θεὸς δὲν ἔδωσε τὴν γραφὴ αὐτὴ παρόντων ὑμῶν, ἢ ἔστω ἐνώπιον κάποιων ἀξιοπίστων μαρτύρων, ὥστε νὰ εἶστε καὶ ἐσεῖς βέβαιοι γιὰ τὴν ἀπὸ Θεοῦ προέλευσή της, ὅπως αὐτὸ συνέβη στὴν περίπτωση τοῦ Μωϋσέως, ὁ ὁποῖος παρέλαβε τὸν νόμο παρόντος καὶ βλέποντος τοῦ λαοῦ, καθ’ ὅν χρόνον τὸ ὅρος (Σινᾶ) καπνιζόταν; Καὶ αὐτοὶ (οἱ ὀπαδοὶ τοῦ Ἰσλὰμ) ἀποκρίνονται, ὅτι τὴν παρέλαβε τὴν ὥρα ποὺ ὁ Μωάμεθ κοιμόταν. Ἀφοῦ λοιπὸν αὐτοὶ ἐπικαλοῦνται τὸ ἀστεῖο αὐτὸ ἐπιχείρημα καὶ ἐμεῖς (οἱ χριστιανοὶ) ἀπαντοῦμε σ’ αὐτοὺς καὶ λέμε: Ἐπειδὴ λοιπὸν κοιμώμενος (ὁ Μωάμεθ) δέχθηκε τὴν γραφὴν καὶ δὲν αἰσθανόταν τὴν ἐνέργεια, τὴν σημασία τῶν λόγων της, ἐφαρμόσθηκε σ’ αὐτὸν τὸ τῆς δημώδους παροιμίας: Μοῦ λὲς ὄνειρα, ἢ ὀνειροπολεῖς κοιμώμενος». 

Τὸ συμπέρασμα λοιπὸν εἶναι, μὲ βάση τὰ παρὰ πάνω, ὅτι τὸ Κοράνιο δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο, παρὰ ἕνα ἀποκύημα τῆς φαντασίας τοῦ Μωάμεθ. Στὴν καλλίτερη περίπτωση, εἶναι λόγος ἑνὸς βεδουίνου καμηλιέρη τῆς ἐρήμου, ὁ ὁποῖος συνέρραψε διάσπαρτες παραδόσεις καὶ διδασκαλίες γιὰ νὰ δημιουργήσει ἕνα θρησκευτικοπολιτικὸ σύστημα τῶν κατοίκων τῆς ἀραβικῆς χερσονήσου. Νεώτερος ἐρευνητής παρατηρεῖ σχετικὰ μὲ τὸ Κοράνιο, ὅτι εἶναι κατὰ τὸ μεγαλύτερο μέρος του συμπίλημα, συρραφὴ παραποιημένων χωρίων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὅπως τὴν παρερμήνευσε ὁ Μωάμεθ, ὅπως ἐπίσης καὶ στοιχείων ἀπὸ τὸν Ζωροαστρισμὸ καί, τέλος στοιχείων ἑνὸς παρεφθαρμένου Χριστιανισμοῦ. Τὸ τελευταῖο ὀφείλεται στὸ ὅτι κατὰ τὸν 6ον αἰώνα εἶχαν ἀναπτύξει ἱεραποστολικὴ δραστηριότητα μεταξὺ τῶν Ἀράβων οἱ αἱρέσεις τοῦ Ἀρειανισμοῦ, τῶν Μονοφυσιτῶν, καὶ τῶν Νεστοριανῶν. 

Εἰδικότερα ἡ παραποίηση καὶ παρερμηνεία τῶν χωρίων τῆς Ἁγίας Γραφῆς θὰ πρέπει νὰ ἀποδοθεῖ, (σύμφωνα μὲ τὸν παρὰ πάνω ἐρευνητή), στὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Μωάμεθ «θεώρησε ὑποχρέωσή του νὰ ἐπανορθώσει» τὰ λάθη τῆς Παλαιᾶς καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης καὶ νὰ «ἀποκαταστήσει τὴν ἀλήθεια». Διότι κατὰ τὴν ἄποψή του «τόσο ἡ Παλαιά, ὅσο καὶ ἡ Καινὴ Διαθήκη εἶχαν ὑποστεῖ ἀλλαγὲς ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους ἐπιστήμονες, προκειμένου οἱ τελευταῖοι νὰ ἑδραιώσουν καὶ νὰ φυλάξουν τὶς θέσεις τους». Ὁ ἰσχυρισμὸς αὐτὸς ὅμως εἶναι ἀβάσιμος, διότι ὅπως ἀποδεικνύεται ἀπὸ τὴν ἐπιστήμη τῆς κριτικῆς τοῦ κειμένου τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τὸ κείμενο παρέμεινε οὐσιαστικὰ ἀναλλοίωτο. Ὁ παρὰ πάνω ἰσχυρισμὸς τοῦ Μωάμεθ ἀναιρεῖται ἐπίσης καὶ ἀπὸ τὸ ἴδιο τὸ Κοράνιο. Διότι τὸ Κοράνιο, ἀναφερόμενο στὴν Παλαιά, καὶ τὴν Καινὴ Διαθήκη, γράφει: «Καὶ δώσαμε [ἐννοεῖται ὁ Θεὸς] στὸν Μωϋσῆ τὴν Βίβλο καὶ τὴν κάναμε ἕναν ὁδηγό, γιὰ τὰ παιδιὰ τοῦ Ἰσραήλ, [μὲ τὴν ἐντολή]: Μὴ πάρετε ἄλλον ἀπὸ (ἀπὸ ἐμένα) προστάτη στὶς ὑποθέσεις σᾶς» (Σούρα 17, ἐδαφ. 2). «Πῶς ἔρχονται σὲ σένα, [οἱ Ἑβραῖοι], νὰ τοὺς δικάσεις τὴν στιγμὴ ποὺ ἔχουν μπροστά τους, (τὸν δικό τους) Νόμο! Ἐκεῖ βρίσκονται (ὅλες) οἱ ἀποφάσεις τοῦ Ἀλλάχ […] Ἐμεῖς εἴμασταν ποὺ ἀποκαλύψαμε τὸν Νόμο, (στὸν Μωϋσῆ), ποὺ σ’ αὐτὸν ὑπάρχει ἡ καθοδήγηση καὶ τὸ φῶς. Μ’ αὐτὸν δικάζουν τοὺς Ἰουδαίους οἱ προφῆτες, ποὺ δήλωσαν ὑποταγὴ στὸν Ἀλλάχ, καὶ μ’ αὐτὸν δικάζουν οἱ Ραββίνοι καὶ οἱ  Νομικοί, ποὺ σ’ αὐτοὺς ἀνατέθηκε ἡ διαφύλαξη τῆς βίβλου τοῦ Ἀλλὰχ καὶ ἐμαρτύρησαν γι’ αὐτό». (Σούρα 5, ἐδαφ. 43-44). Ἐφ’ ὅσον ὁ Θεὸς ἔδωσε τὴν Ἁγία Γραφὴ ὡς ὁδηγὸ γιὰ τὰ παιδιὰ τοῦ Ἰσραήλ, μέσα δὲ σ’ αὐτὴν βρίσκονται οἱ ἀποφάσεις τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος ἀπεκάλυψε τὸν Νόμο στὸν Μωυσῆ καὶ ἐφ’ ὅσον στὸν Νόμο αὐτὸν ὑπάρχει ἡ καθοδήγηση καὶ τὸ φῶς, γιατί χρειαζόταν ἡ δῆθεν «ἀποκάλυψη» τοῦ Κορανίου; Ἐφ’ ὅσον μ’ αὐτὸν τὸν Νόμο δικάζουν οἱ προφῆτες, ἄρα δὲν ἔχει νοθευτεῖ. Ἄλλωστε ὁ παντογνώστης Θεὸς δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ ἀποκαλύψει τὸν λόγο του σὲ πρόσωπα ποὺ θὰ τὸν νόθευαν. Ἀλλὰ καὶ ὁ Μωϋσῆς εἶχε δώσει στὸν ἰσραηλιτικὸ λαὸ τὴν ἐντολή: «Δὲν θὰ προσθέσετε τίποτε ἀπολύτως στὶς ἐντολὲς ποὺ ἐγὼ σᾶς παραγγέλλω, οὔτε θὰ ἀφαιρέσετε κάτι ἀπὸ αὐτὲς» (Δεύτ. 4,2).

Ἐξ’ ἄλλου κατὰ τὸ Κοράνιο ὁ Κύριος Ἰησοῦς ἐπιβεβαίωσε τὸν Νόμο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Γράφει τὸ Κοράνιο: «Καὶ πάνω στὰ χνάρια τους, [δηλαδὴ τῶν προφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης], στείλαμε τὸν Ἰησοῦ τὸν γιὸ τῆς Μαριάμ, ἐπικυρώνοντας τὶς Γραφές, (Ταουρά), [δηλαδὴ τὴν Πεντάτευχο], ποὺ εἶχαν σταλεῖ πρὶν ἀπὸ αὐτὸν καὶ τοῦ δώσαμε τὸ Εὐαγγέλιο, ποὺ σ’ αὐτὸ ὑπάρχει ἡ καθοδήγηση καὶ τὸ φῶς καθὼς καὶ ἡ ἐπικύρωση τῶν Γραφῶν, (Ταουρᾶ), ποὺ εἶχαν σταλεῖ πρὶν ἀπὸ Αὐτόν: Καθοδήγηση καὶ προειδοποίηση γιὰ ὅσους σέβονται τὸν Ἀλλάχ.Κι’ ἄφησε τὸν Λαὸ τοῦ Εὐαγγελίου νὰ δικάζει, νὰ κρίνει σύμφωνα μὲ ὅσα ἀποκαλύφθηκαν σ’ αὐτό, [τὸ Εὐαγγέλιο], ἀπ’ τὸν Ἀλλάχ. Κι’ ὅποιος δὲν δικάσει μὲ βάση τὰ ὅσα ἀποκαλύφθηκαν ἀπ’ τὸν Ἀλλάχ, αὐτὸς εἶναι παράνομος» (Σούρα 5, ἐδαφ.46-47). Τὸ Κοράνιο λοιπὸν δέχεται ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἀποκαλύφθηκε διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ὅτι «σ’ αὐτὸ ὑπάρχει ἡ καθοδήγηση καὶ τὸ φῶς». Ἀλλὰ τί περιέχει τὸ Εὐαγγέλιο; Ὅλο τὸ ἔργο τῆς ἐνσάρκου Θείας Οἰκονομίας, ὅπως αὐτὸ εἶχε προαναγγελθεῖ ἀπὸ τοὺς προφῆτες, καθὼς καὶ τὸν τέλειο ἠθικὸ Νόμο τῆς Καινῆς Διαθήκης, ποὺ συμπλήρωσε καὶ ὁλοκλήρωσε τὸν Νόμο τῆς Παλαιᾶς. Τί χρειαζόταν λοιπὸν τὸ Κοράνιο, καθ’ ὅν χρόνον τόσον μὲ τὴν Παλαιά, ὅσον καὶ μὲ τὴν Καινὴ Διαθήκη, διὰ τῆς ὁποίας ἔχουμε πλέον τὴν πλήρη καὶ τελεία ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ, ἔχουμε ὅλα ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα πρέπει νὰ γνωρίζει ὁ ἄνθρωπος γιὰ νὰ ἐπιτύχει τὴν σωτηρία του; Πέραν αὐτῶν αὐτὸ τὸ ἴδιο τὸ Εὐαγγέλιο, τὸ ὁποῖο ἀποδέχεται τὸ Κοράνιο, μᾶς διδάσκει ὅτι δὲν ὑπάρχει «ἕτερο εὐαγγέλιο» (Γάλ.1,6) διὰ τοῦ ὁποίου εἶναι δυνατὸν νὰ σωθοῦμε. Καὶ ὅτι ἐκεῖνος ποὺ θὰ τολμήσει νὰ κηρύξει ἄλλο Εὐαγγέλιο διαφορετικὸ ἀπὸ ἐκεῖνο ποὺ μᾶς παρέδωσε ὁ Χριστὸς καὶ ἐκήρυξαν οἱ ἀπόστολοι, (καὶ τέτοιο βέβαια εἶναι τὸ Κοράνιο, ποὺ εἰσηγεῖται στοὺς ἀνθρώπους ἄλλο δρόμο σωτηρίας), νὰ εἶναι ἀναθεματισμένος: «ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἡ ἄγγελος ἐξ’ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν πὰρ  ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω» (Γαλ. 1,8). Κατόπιν αὐτῶν τίθεται τὸ ἐρώτημα: Ποιὸς εἶναι ὁ ἀληθινὸς λόγος τοῦ Θεοῦ; Τὸ Κοράνιο τοῦ Μωάμεθ, ἢ ἡ Ἁγία Γραφή; Ἀσφαλῶς ἡ Ἁγία Γραφὴ ποὺ βρισκόταν στὰ χέρια τῶν Ἰουδαίων καὶ τῶν Χριστιανῶν 600 χρόνια πρὶν ἀπὸ τὸ Κοράνιο. 

ΟΣΙΟΥ ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΟΣ

ΟΣΙΟΥ ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΟΣ

Του Βασίλη Χαραλάμπους

=====

Έτερον μαρτύριον

πρότερον επιλέξας

παρεγένου εν ερήμω

του καθάραι ψυχήν

σταυροφόρε ασκητά

Παμμάκαρ Φιλούμενε.

Αληθείας χάριν

του Ιακώβ εφρούρεις το φρέαρ

και μαρτυρίου τον στέφανον έλαβες

Ομολογητά Φιλούμενε Όσιε.

Πρότερον βίον άδοξον ηκολούθησας

ύδωρ ζων επιζητών

την ισάγγελον δόξαν νυν απολαμβάνεις

παρά Θεού του Υψίστου

δερκόμενος Τριάδος Αγίας

Πανάγιον Φως.

ΘΛΙΒΕΡΟΙ ΛΟΓΟΙ ΚΑΤΑ ΤΗ ΘΡΟΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ

Η ΘΡΟΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΔΑΚΡΥΩΝ ΑΞΙΑ ΠΡΑΞΑΝΤΕΣ

Του θεολογου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Φέτος, κατά το έθος και τις εμμονές των οικουμενιστικών κύκλων, πάλι και πολλάκις μαγαρίστηκε η Θρονική Εορτή του Αποστόλου Ανδρέου στη Βασιλεύουσα διά της παρουσίας εσμού αιρετικών, εν οις ο Παπικός καρδινάλιος Κουρτ Κωχ κι ο καρδινάλιος του Μονάχου Ράινχαρντ. Όλοι αυτοί, κατά την πατριαρχική προσλαλιά, ΔΕΝ είναι αιρετικοι και κακόδοξοι, αλλά επίσημος αντιπροσωπεία της «αδελφής Εκκλησίας της πρεσβυτέρας Ρώμης». Πότε εντάχθηκε η κακόδοξη Ρώμη στις Ορθόδοξες Εκκλησίες; 

Ο Παναγιώτατος θυμήθηκε, συν τοις άλλοις, τα της φρικτής συμπροσευχής μετά του αιρεσιάρχου Πάπα Φραγκίσκου κατά τις 29.11. 2014, (καθ’ υμάς «πεφιλημένου αδελφού») όταν του έψαλλαν, με ύφος «πάνυ γλυκύτατον», οι ιεροψάλτες του πατριαρχικού ναού τα βυζαντινά, πλην όμως παράφωνα, μεστά κακοφωνίας και αυτόχρημα παράχορδα εκείνα άσματα. Βέβαια! Η κληρονομιά του Μελετίου Δ΄(Μεταξάκη) καλά κρατεί στο Φανάρι. Στους αιρεσιάρχες, που αμετανόητα εμμένουν εμμανώς στις αιρεσεις τους ΔΕΝ ψάλλουμε έγκώμια! Αυτή είναι η «εύσημος ημέρα» Παναγιώτατε; Κρίμα. 

Όσον αφορά τις εν Γερμανία οικουμενιστικές ασχημίες, τι φω και τι λαλήσω; Δεν είναι, Παναγιώτατε, αρμονική συνύπαρξη η ορθόδοξη λειτουργία στον παπικό καθεδρικό ναό της Κολωνίας στις 27 λήξαντος μηνός. Δεν αποτελεί αρμονική συνύπαρξη το ότι ο μητροπολίτης του Γερμανίας Αυγουστίνος στάθηκε για να τον «αγιάσει» παπικός «επίσκοπος». 

Τέλος όσον αφορά τον «διάλογο της αληθείας», αυτός αποτελεί άχρι του νυν άπιαστο πουλί. Και μόνη η αναφορά σας ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία και ο Παπισμός «απεσχίσθησαν αλλήλων» αποτελεί συγχωροχάρτι πρώτου μεγέθους για τον εκπεσόντα Παπισμό. Αυτή η δήλωση είναι «πολιτικα ορθή», αλλά εκκλησιαστικά εξισώνει την αλήθεια με το ψεύδος, την Εκκλησία του Χριστού με το αιρετικό μόρφωμα του Παπισμού. Τότε, στα 1054 ο Παπισμός είναι που απεσχίσθηκε από την Εκκλησία. Μόνο αν εμέσει τις φοβερές του αιρέσεις, εν οις το Φιλιοκβε, την κτιστή χάρη, το παπικό αλάθητο και αναρίθμητες άλλες, θα μπορούμε να μιλούμε για «εύσημον ημέραν». Ως τότε, ευχών χρεία κι όχι αλυσιτελών, άγονων και κενών περιεχομένου πανηγυρισμών.

ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΟΥ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑ ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟ

Η ΑΝΑΓΚΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΕΙ ΤΟ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΤΙΚΟ ΙΔΕΟΛΟΓΗΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

(Το μαρτύριο του Ομολογητού Αγίου Φιλουμένου, απάντηση στο συγκρητιστικό αυτό ατόπημα)

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

====

Ο Άγιος Φιλούμενος ο μάρτυρας και ομολογητής ζώντας ανάμεσα σε  Εβραίους και Μουσουλμάνους «πήγαινε με τον Σταυρό στο χέρι». Δεν έδωσε μάθημα διαθρησκειακής συνύπαρξης νεομαρξιστικού τύπου, αλλά μάθημα της εν αληθεία αγάπης. Το «καύσις καρδίας προς πάντα άνθρωπον», υπεδείκνυε την εν αληθεία αγάπην και ομολογία της αλήθειας.  Η συγκρητιστική συνύπαρξη θρησκειών ήταν ξένη προς αυτόν τον μεγάλο μάρτυρα και ομολογητή.

Ζώντας ο Άγιος Φιλούμενος στους Αγίου Τόπους είχε ένα καθημερινό συναπάντημα με Εβραίους και Μουσουλμάνους, κυρίως στην αγορά.  Ο Άγιος Φιλούμενος, ο Ιερομάρτυς και Ομολογητής υπέδειξε την κατά Θεόν συνύπαρξη με τους Εβραίους και τους Μουσουλμάνους. Υπέδειξε την πραγματική συνύπαρξη, που δεν περιθωριοιποιεί την αλήθεια της Πίστης προς χάρη της ανθρωπάρεσκης και ιδεολογικής αγάπης. Υπέδειξε την πραγματικήν εν αληθεία αγάπην.  Ήταν παντελώς ξένο γι’ αυτόν το συγκρητιστικό ιδεολόγημα της «συνύπαρξης θρησκειών».  Ο Άγιος Φιλούμενος «πήγαινε με τον Σταυρό στο χέρι».

Το απάνθρωπο συγκρητιστικό ιδεολόγημα της «συνύπαρξης θρησκειών», που επιμένει προς χάρη της ανθρωπάρεσκης αγάπης,  στην  παράλληλη βιοτή ήταν ξένο στον Άγιο.  Η ανθρωπάρεσκη αγάπη αναπαύει μόνο «όλα τα κοσμικά παιδιά, που αγαπούν τον κόσμον», κατά τον ομολογητήν  Όσιον Παΐσιο, του οποίου το ομολογιακό κάλλος πεισματικά αγνοούν οι διαχριστιανικοί και διαθρησκειακοί οικουμενιστές.  Φυσικά αυτά φαντάζουν ακρότητες για τους διαθρησκειακούς οικουμενιστές και για τους παραπαίοντες στο νεομαρξιστικό διεθνιστικό ιδεολόγημα, που τόσα έθνη καταδυνάστευσε. 

Ο Άγιος Φιλούμενος «πήγαινε με τον Σταυρό στο χέρι». Δεν ήταν ελλειματική η αγάπη του Αγίου Φιλουμένου προς τους αρνητές του Χριστού, αλλά απεναντίας φανέρωνε  το κάλλος της κατά Χριστόν αγάπης.  Γνώριζε ο Άγιος Φιλούμενος ότι μπορούμε να ομιλούμε για ειρηνική συνύπαρξη λαών, όχι όμως για συνύπαρξη θρησκειών. 

Γνώριζε κάλλιστα τον σπουδαιότατο λόγο του Αποστόλου των Εθνών Παύλου: «Μη γίνεσθε ετεροζυγούντες απίστοις· τις γαρ μετοχή δικαιοσύνη και ανομία, ή τις κοινωνία φωτί προς σκότος; τις δε συμφώνησις Χριστού προς Βελίαρ, ή τις μερίς πιστών μετά απίστου; τις δε συγκατάθεσις ναώ Θεού μετά ειδώλων;  ημείς γαρ ναός Θεού εσμέν ζώντος» (Β΄Κορ. στ΄ 14-16).  Σκληρός ο λόγος τούτος σε όσους εκπίπτουν των λόγων της αληθείας με την ανθρωπάρεσκη  και μη «εν αληθεία» αγάπη των προς τους αλλοθρήσκους.

ΕΝΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟ

ΕΝΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Ο Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ σε Ανακοινωθέν του για τη Σύναξη των ιεραρχών του Οικουμενικού Θρόνου βάζει τα πράγματα στη θέση τους αναφορικά με την Πανορθόδοξη Σύνοδο και τον Οικουμενισμό με ένα συνοπτικό κείμενο γεμάτο θεολογική σοφία και ισχυρή επιχειρηματολογία.

Ο Σεβ. Πειραιώς ανατρέπει τις θέσεις που ο Παναγιότατος και άλλοι ιεράρχες εξέφρασαν στη Σύναξη και αποδεικνύει ότι οι Θεολογικοί διάλογοι, όπως διεξάγονται τώρα, προδίδουν την ορθόδοξη πίστη και είναι εν παντί αλυσιτελείς.

Ταυτόχρονα αναλύει τους κινδύνους που θα προκύψουν από την πιθανή σύγκληση της Πανορθόδοξης Συνόδου, η οποία θα συγκληθεί όχι για να καταδικάσει τις σύγχρονες αιρέσεις και μάλιστα τον Οικουμενισμό, όπως αναμένει ο λαός του Θεού, αλλά για να δικαιώσει τις αβαρίες των Οικουμενιστών σε βάρος της πίστης μας.

Συγχαίρουμε θερμά και υικά τον Σεβ. Πειραιώς για το Ομολογιακό και καταπελτώδες αυτό κείμενο που ανατρέπει εκ βάθρων τη σαθρή θεολογία και επιχειρηματολογία των Οικουμενιστών και επισημαίνει τους κινδύνους που εγκυμονεί η Πανορθόδοξη Σύνοδος που θα συγκληθεί για να αλλοτριώσει τις αλήθειες της πίστης μας.

Το σχετικά εκτενές αυτό κείμενο χωρίσαμε σε πολλές μικρές ενότητες τις οποίες θα δημοσιεύσουμε, συν Θεώ, όταν ολοκληρώσουμε τη δημοσίευση ενός άλλου κειμένου του Σεβ. Πειραιώς που αναφέρεται στο Ισλάμ.

Εκφράζουμε τη μεγάλη μας χαρά, που πιστεύουμε ότι αντανακλά και τη χαρά όλων των παραδοσιακών πιστών, επειδή από τον Σεβ. Πειραιώς και το Γραφείο επί των αιρέσεων της Μητροπόλεως Πειραιώς εκπορεύονται πλήθος κείμενα που ανατινάζουν στον αέρα τα θεμέλια του Οικουμενισμού.

Ευελπιστούμε ότι η τμηματική δημοσίευση των αποσπασμάτων του Ανακοινωθέντος του Σεβασμιότατου θα δώσει τη δυνατότητα σε πολλούς πιστούς να διαβάσουν το κείμενο και να ωφεληθούν τα μέγιστα αφού δυστυχώς τα εκτενή κείμενα δεν διαβάζονται παρά από ελάχιστους.

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΑΣΧΗΜΙΑ ΣΤΗΝ ΚΟΛΩΝΙΑ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΑΣΧΗΜΙΑ ΣΤΗΝ ΚΟΛΩΝΙΑ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Διαβάσαμε στο ιστολόγιο “Ακτίνες”:

“Με αφορμή τη φθινοπωρινή γενική συνέλευση Ορθόδοξων Επισκοπών Γερμανίας (OBKD), η οποία έλάβε χώρα στην Κολωνία από τις 27 έως 29 Νοεμβρίου 2015, την Παρασκευή 27 Νοεμβρίου και ώρα 17:00 πραγματοποιήθηκε στον Παπικό καθεδρικό ναό της Κολωνίας η πρώτη Ορθόδοξη Εσπερινή Λειτουργία.

O Μητροπολίτης Γερμανίας Αυγουστίνος εξέφρασε την χαρά του «για τη μοναδική συνάντηση προσευχής στον καθεδρικό ναό (Παπικό!!!) -  κάτι που για τον ίδιο υπήρξε όπως τόνισε αποκορύφωμα» κατά τη διάρκεια της μακράς περιόδου του στη Γερμανία.

Κάλεσε δε του Ορθοδόξους να κατανοήσουν ότι αποτελούν μια μεγάλη κοινότητα και δεν πρέπει να χωριστούν σε εθνικότητες γιατί έχουν κοινό την Ορθόδοξη πίστη για την οποία πρέπει να δίνουν κοινή μαρτυρία.  Για την σχέση Ορθοδόξων-Παπικών είπε ότι όλοι πρέπει να γίνουν ένα για να πιστέψει ο κόσμος.”

Γιατί πήγαν στον καθεδρικό ναό των Παπικών οι ορθόδοξοι όλων των εθνικοτήτων και δεν πήγαν σε κάποιο ορθόδοξο ναό από τους τόσους που υπάρχουν για να συναντηθούν και να τελέσουν τη Θεία Λειτουργία;

Τι θα πει έκαναν εσπερινή Θεία λειτουργία;

Ο κόσμος ήδη πιστεύει, Σεβ. Γερμανίας, και αυτοί που δεν πιστεύουν δεν το κάνουν επειδή αποσχίσθησαν από την Ορθοδοξία όλοι οι αιρετικοί αλλά γιατί ηγάπησαν τον νυν αιώνα.

Αν οι διάλογοι γίνονταν για να εντάξουν τους αιρετικούς στην Ορθοδοξία αυτό θα ενίσχυε την πίστη και θα αύξανε τα μέλη της Εκκλησίας. Δυστυχώς, όπως γίνονται τώρα οι Διάλογοι, αποσκοπούν στην προαγωγή πολιτικών σκοπιμοτήτων σε βάρος της αλήθειας του Ευαγγελίου γι’ αυτό και είναι απολύτως αλυσιτελείς. Ο εκκλησιασμός των Ορθόδοξων εθνικοτήτων σε παπικό ναό στη Γερμανία προωθεί τον λαικό οικουμενισμό και αμβλύνει το ορθόδοξο αισθητήριο των πιστών.

Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΜΟΛΟΓΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΜΑΣ

Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΜΟΛΟΓΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΜΑΣ

Του π. Πέτρου Χιρς

=====

Τέσσερα στάδια περνάει για να πετύχει το σκοπό του ο διάβολος, την ανατροπή της πίστεως μας.

Δεύτερο Στάδιο: Ο Διάλογος

Αλλά θέλει να μας φέρει στο δεύτερο στάδιο, στο διάλογο. Και εδώ έχει πολύ πείρα και είναι πιο ισχυρός από εμάς. Γι’ αυτό η ταπείνωση μόνο σώζει αυτόν που δε θα πέσει σε αυτήν την παγίδα. Οι χριστιανοί είναι αγαθοί και όχι πονηροί, και ακριβώς εδώ είναι η αδυναμία μας, γιατί θέλουμε να πιστέψουμε ότι ο άλλος είναι ειλικρινής. Είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο όταν έχουμε πολύ περηφάνια και δεν έχουμε κάνει πρόοδο πνευματικά. Μας λένε ό,τι θέλουμε να ακούμε και οι ετερόδοξοι είναι πολύ καλοί σε αυτό. Μας επαινούν για την ιστορία μας, τις εικόνες μας κλπ. Έρχεται η περηφάνεια και η αλαζονεία ότι είμαστε κάτι και κάτι κάνουμε. Δεν σημαίνει όμως ότι υπάρχει κάποια διάθεση από τον ετερόδοξο να γίνει ορθόδοξος. Θέλουν να αποκτούν αυτά που έχουμε και όχι να γίνουν αυτό που είμαστε.

Υπάρχουν δύο διάλογοι. Υπάρχει ο διάλογος που είναι ευλογημένος, νόμιμος, αυτόν που έκαναν οι άγιοι και οι απόστολοι. Υπάρχει και άλλος που είναι καταραμένος, που είναι του διαβόλου.

Ο πρώτος είναι η διασάφηση. Οι απόστολοι ήρθαν στον Χριστό πολλές φορές για διασάφηση. Αυτός ο διάλογος είναι ευλογημένος.  Έρχεται κάποιος με ταπείνωση και διάθεση να μάθει από τον Κύριο. Όταν ο ετερόδοξος έρχεται στην Εκκλησία έτσι, είμαστε σε καλό δρόμο. Έχουμε ευλογία. Θα έχουμε καρπό πνευματικά.

Όταν έρχεται για το δεύτερο διάλογο, που είναι η διερεύνηση, εδώ είναι η πονηρία. Διερεύνηση θα πει, δηλαδή, έρχομαι να συζητήσουμε. Να τα πούμε μεταξύ μας και να βρούμε μία άλλη τρίτη οδό, άλλη αλήθεια, όχι αυτό που κηρύτετε εσείς οι Ορθόδοξοι αλλά μεταξύ μας θα βρούμε την ιστορική εκκλησία, την αλήθεια του Χριστού κλπ. Έρχεται όχι ως αναζητητής της αληθείας, όχι ως μαθητής αλλά έρχεται επί ίσοις όροις. Και αυτή είναι η έκφραση που είπαν όταν ξεκίνησε ο θεολογικός διάλογος με τους παπικούς, ότι εδώ έρχονται οι παπικοί και οι Ορθόδοξοι επί ίσοις όροις. Ακριβώς μέσα σε αυτό το κλίμα δε θα βρούμε τη σωτηρία. Δε θα έχουμε επιστροφή των ετεροδόξων. Σε αυτό το κλίμα δεν υπάρχει μετάνοια και ό,τι γίνεται είναι χωρίς κόστος. Αν είμαστε σε αυτά τα τέσσερα, δηλαδή όχι αναζήτηση της αληθείας, όχι πνεύμα μαθητείας, έλλειψη μετανοίας και χωρίς κόστος, τότε αυτός ο διάλογος είναι διερεύνηση, είναι πονηρός και εκ του διαβόλου. Ακριβώς εδώ επειδή είμαστε αγαθοί και όχι μαθημένοι στους τρόπους των πονηρών και των ετεροδόξων, θα πέσουμε. Δεν είναι ο διάλογος που καταλήγει στη σωτηρία αλλά ο διάλογος που οδηγεί στην αλλοίωση της Ορθοδοξίας.

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ (ΤΖΙΧΑΝΤ)

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ (ΤΖΙΧΑΝΤ)

Του Σεβ. Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ

====

Η διδασκαλία περὶ ἱεροῦ πολέμου, ἢ ὀρθότερα περὶ ὠμῆς βίας καὶ ὁλοκληρωτικῆς ἐξαφανίσεως τῶν ἀπίστων, (μὴ μουσουλμάνων), ἀποτελεῖ δόγμα πίστεως, ποὺ πρέπει νὰ δονεῖ καὶ νὰ συνέχει τὴν ψυχὴ τοῦ κάθε ἀληθινοῦ μουσουλμάνου. Πάμπολλα εἶναι τὰ ἀποσπάσματα τοῦ Κορανίου, ποὺ μιλοῦν ξεκάθαρα καὶ ἀπερίφραστα περὶ τοῦ Τζιχάντ. Τὰ ἀποσπάσματα αὐτὰ κάνουν τὸν μὴ μουσουλμάνο ἀναγνώστη νὰ ἀνατριχιάζει καὶ ταυτόχρονα νὰ βεβαιώνεται, ὅτι δὲν ὑπάρχει περιθώριο εἰρηνικῆς συμβιώσεως, (ὅπως ἀφελῶς νομίζουν οἱ θιασῶτες τοῦ Διαθρησκειακοῦ Οἰκουμενισμοῦ), μὲ τοὺς πιστούς τοῦ Μωάμεθ, οἱ ὁποῖοι ὀφείλουν κατ’ ἐπιταγὴν τοῦ Ἀλλὰχ νὰ διεξάγουν συνεχῆ καὶ ὁλομέτωπο ἀγώνα γιὰ τὴν παγκόσμια ἐπικράτηση τοῦ Ἰσλάμ. 

Εἶναι σημαντικὸ νὰ τονιστεῖ, ὅτι κατὰ τὸ Κοράνιο ὁ φόνος τῶν ἀπίστων δὲν εἶναι ἔργο τῶν μουσουλμάνων, ἀλλὰ προέρχεται οὐσιαστικὰ ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Ἀλλάχ, ὁ ὁποῖος εὐλογεῖ τὸν ἀγώνα τῶν πιστῶν του. Πρᾶγμα ποὺ δείχνει, ὅτι ὁ Μωάμεθ φρόντισε νὰ δώσει στὸ φρικτὸ ἁμάρτημα τοῦ φόνου θεολογικὴ κατοχύρωση, ὥστε οἱ πιστοί τοῦ Ἀλλὰχ νὰ ἐπιδίδονται στὰ ἐγκλήματά τους μὲ ἥσυχη τὴ συνείδησή τους, χωρὶς ἀναστολές. 

Παραθέτουμε στὴ συνέχεια ὁρισμένα ἀπὸ τὰ πολλὰ ἀποσπάσματα τοῦ Κορανίου, τὰ ὁποῖα ἐπιβεβαιώνουν τοῦ λόγου τὸ ἀληθές:

«Ὢ προφήτη! Παρότρυνε τοὺς πιστοὺς στὸν πόλεμο. Ἂν ὑπάρχουν εἴκοσι ἀπὸ σᾶς ποὺ ὑπομονετικὰ ἐπιμένουν, θὰ νικήσουν διακόσιους καὶ ἂν ἀπὸ σᾶς εἶναι ἑκατό, θὰ νικήσουν χίλιους ἀπὸ τοὺς ἀπίστους…» (Σούρα 8, ἐδαφ.65). «Ὁ Ἀλλὰχ δὲν συγχωρεῖ, ὅποιον λατρεύει συνέταιρο μ’ Αὐτὸν» (Σούρα 4, ἐδαφ.48). Ἀφοῦ ὁ Ἀλλὰχ δὲν συγχωρεῖ ἐκείνους ποῦ πιστεύουν σὲ ἄλλο Θεό, τί πρέπει νὰ κάμουν οἱ πιστοί του; Ἀσφαλῶς νὰ ἐξοντώσουν ὅσους λατρεύουν «συνεταίρους» τοῦ Ἀλλάχ! «Καὶ νὰ πολεμᾶτε γιὰ χάρη τοῦ Ἀλλὰχ ὅσους σᾶς πολεμοῦν, ἀλλὰ μὴν ξεπερνᾶτε τὰ ὅρια, γιατί ὁ Ἀλλὰχ δὲν ἀγαπᾶ τοὺς παραβάτες» (Σούρα 2, ἐδαφ.190). «Φονεύετέ τους, ὅπου τους βρίσκετε καὶ διῶχτε τους, ἀπὸ κεῖ ποὺ σᾶς ἐδίωξαν [….] Ἂν ὅμως σᾶς πολεμήσουν, σκοτῶστε τους. Τέτοια εἶναι ἡ τιμωρία τῶν ἀπίστων» (Σούρα 2,ἐδαφ.191). «Ἂν ὅμως σταματήσουν, τότε βέβαια, ὁ Ἀλλὰχ εἶναι πολυεπιεικής, πολυεύσπλαχνος» (Σούρα 2,ἐδαφ.192). «Πολεμᾶτε τους ὥσπου νὰ μὴν σᾶς καταδιώξουν στὴν εἰδωλολατρία καὶ νὰ ὑπερισχύσει ἡ Πίστη στὸν Ἀλλάχ. Ἂν ὅμως σταματήσουν τὴ δράση τους, τότε νὰ μὴν κάνετε πόλεμο παρὰ ἐνάντια στοὺς ἄδικους» (Σούρα 2, ἐδαφ. 193). «Καὶ ὅταν οἱ ἀπαγορευμένοι μῆνες ἔχουν περάσει, τότε (πολεμᾶτε καὶ) σκοτώνετε τοὺς εἰδωλολάτρες, ὁπουδήποτε κι ἂν τοὺς βρεῖτε, καὶ συλλάβετέ τους καὶ πολιορκεῖστε τους καὶ στῆστε τους παγίδες μὲ κάθε (πολεμικὸ) στρατήγημα. Ἂν ὅμως μετανιώσουν καὶ διατηρήσουν τὴν τακτικὴ προσευχὴ κι ἐφαρμόσουν (τακτικὴ) ἐλεημοσύνη, τότε ἀφῆστε τοὺς ἐλεύθερους. Γιατί ὁ Ἀλλὰχ εἶναι πολυεύσπλαχνος, πολυεπιεικὴς» (Σούρα 9,ἐδαφ.5). Τί σημαίνουν ὅλα αὐτά; Ἀσφαλῶς ἐξόντωση τῶν «ἀπίστων» καὶ τίποτε λιγότερο! Ὅτι οἱ «ἄπιστοι», ὡς ἄξιοι θανάτου(!) δὲν ἔχουν δικαίωμα ζωῆς καὶ ἄρα οὔτε ὡς ἀνθρώπινα ὄντα πρέπει νὰ λογίζονται. «Πολυεπιεικὴς» εἶναι ὁ Ἀλλάχ, μόνον ὅταν ὑποταχθοῦν οἱ «ἄπιστοι» στὸ Ἰσλάμ! 

Ἂν ὅλα αὐτὰ δὲν εἶναι σκέτος φασισμός, τότε τί εἶναι; Ἀλλὰ μήπως δὲν εἴδαμε νὰ ἐφαρμόζεται στὴν πράξη μέχρι καὶ σήμερα ἡ φρικτὴ καὶ ἀπάνθρωπη αὐτὴ διδασκαλία τοῦ Ἰσλάμ; Ἡ ἀνθρωπότητα βιώνει σήμερα τὴ φρίκη τῆς γενοκτονίας χριστιανικῶν πληθυσμῶν στὶς χῶρες τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καὶ Βορείου Ἀφρικῆς, ἀπὸ τοὺς φανατικοὺς Τζιχαντιστὲς τοῦ ISIS, διότι αὐτὸ εἶναι τὸ θέλημα τοῦ Ἀλλάχ! Ἀλλὰ ἂν αὐτὸ εἶναι τὸ θέλημα τοῦ Ἀλλάχ, τότε ὁ Ἀλλὰχ δὲν εἶναι ὁ ἀληθινὸς Θεός, ἀλλὰ κάτι ἄλλο! 

ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΑΙ ΤΡΕΧΟΥΣΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΑΙ ΤΡΕΧΟΥΣΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Μονόν αφελής ή αδαής μπορεί να πιστεύει ότι τα δεδομένα που σχετίζονται με τη σύγκληση της Πανορθόδοξης Σύνοδου δεν έχουν αλλάξει άρδην, μετά την 30η Σεπτεμβρίου. Αναφέρομαι ευθέως στην άμεση εμπλοκή της Ρωσικής Ομοσπονδίας στον εμφύλιο (;) πόλεμο της Συρίας. Όλοι γνωρίζουν ότι τα ρωσικά και τα τουρκικά συμφέροντα είναι, εν προκειμένω, διαμετρικά αντίθετα. Η κατάρριψη από  τους Τούρκους του ρωσικού πολεμικού αεροπλάνου στις 25  τρέχοντος απλώς έφερε στην επιφάνεια το ζήτημα  αυτό σε όλη του την έκταση. 

Όμως ποια σχέση έχουν, ή μπορούν να έχουν, τα πολεμικά γεγονότα και οι κυρώσεις με την Πανορθόδοξη Σύνοδο του 2016; Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ ξέρουν ότι το Πατριαρχείο της Μόσχας αποτελεί το δεξιό βραχίονα του Ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών. Τι σημαίνει αυτό υπό τις παρούσες συνθήκες; Μέσα στο όλο πλέγμα των ρωσικών κυρώσεων κατά της Τουρκίας δεν θα ενταχθεί και ο τόπος συγκλήσεως της Συνόδου; Το Ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών μπορεί να δεχθεί την πιθανότητα να συγκληθεί η Σύνοδος στην Αγία Ειρήνη Κωνσταντινουπόλεως; Κατά την εκτίμησή μας, ούτε για ανέκδοτο. Τα τουρκικά προϊόντα είναι ενταγμένα σε κυρώσεις. Οι Ρώσοι προτρέπονται να μην επισκεφθούν την Τουρκία. Οι οικονομικές συμφωνίες με τη χώρα αυτή παγώνουν ή ακυρώνονται. Και θα ανάψει το πράσινο φως η Ρωσία στον Πατριάρχη της Μόσχας και τη συνοδεία του να μεταβούν την Πόλη; 

Από την άλλη ξέρετε πόσες Ορθόδοξες Εκκλησίες επηρεάζονται, εμμέσως ή αμέσως, από τη Μόσχα; Ας μη μας διαφεύγει ότι οι Ρώσοι, άλλα και οι Γεωργιανοί, είχαν από μηνών αντιρρήσεις για τον τόπο συγκλήσεως της Συνόδου. Τότε οι λόγοι ήταν ή παρουσία της τουρκικής σημαίας και της προσωπογραφίας του Μουσταφά Κεμάλ. Τώρα υπάρχουν πολύ πιο σημαντικοί λόγοι. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο θα επιμείνει στην σύγκληση της Συνόδου ως έχει, διότι, συν τοις άλλοις, αυτό  θα είναι επιθυμία των Τούρκων (για τους δικούς τους λόγους). Η Μόσχα κι οι σύμμαχοι της θα αντιτάξουν τη δική τους άποψη. Τι θα γίνει; Το πιθανότερον ένα αδιέξοδο, με πολύ πιθανή την αναβολή της Συνόδου σε «ευθετώτερον χρόνον», ο εστι μεθερμηνευόμενον εις βάθος χρόνου. Δεν θα βιαστώ να μιλήσω για  ελληνικές καλένδες, αλλά τα πράγματα, όπως εξελίχθηκαν, είναι δύσκολα…

ΙΣΑΜΕ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ

ΙΣΑΜΕ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΥ ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ

                                                                  

Του Β. Χαραλάμπους

=====

Θυμητάρια ξετυλίγονται

στου Καρπασίου το πλάτος

οι λόφοι που μάθαμε να λέμε «κουέστες».

Ιχνηλατώντας τα ψηφιά τούτα

από τη μεγάλη «κουέστα»

κάπου εκεί σιμά στο Ριζοκάρπασο

που πασκίζουν να λησμονήσουμε

η απρόσκλητη θωριά

ίσαμε του Πρωτόκλητου το δασοτόπι

από τη μια ακρογκρέμι

κι από την άλλη γαλήνιο βουνοπλάγι.

τούτη η περίεργη αλληλουχία που σημαδεύει

και της δικής μας βιοτής το διάβα.

Το θώρι επαίτης

στη μεθόριο που θαμποφέγγει

εκεί όπου συνθλίβεται το σπάταλο σκότος

της αλλόκοτης νυχτιάς.

Αδιαφορώντας

για τ’ ασυλλόγιστο τραγούδημα του ζέφυρου

ανάμεσα στα πεύκα και τα κυπαρίσσια

συνέχισα πεισματικά να οδοιπορώ

για του Πρωτόκλητου το Μοναστήρι.

Αδιάφορώντας για το μενεξεδί

αδιαφορώντας για τα τόσα  λούλουδα ολοτρίγυρα.

Παρέκει το κύμα μαθεμένο ν’ αγκαλιάζει

τ’ ακρωτήρι του Πρωτόκλητου.

Να βαστάξω πρέπει λίγο ακόμα

να βαστάξω πρέπει λίγο ακόμα.

Μα είναι και τ’ άλλο ακόμα

πως τούτη η απαντοχή

μάταια ανταλλάγματα δεν σχωρνάει.

Κι έτσι οδοιπορώντας στη Καρπασία

συλλογιέμαι πως δεν είν’ οι άργιλλοι κι οι ψαμμίτες

οι μάργες, οι γύψοι κι οι κρητίδες

που τούτη τη γη σημαδεύουν

μα κείνο π’ αρκεί να θυμώμαστε

πως η χερσόνησος τούτη «γη Αγίων εστί». 

ΤΟ ΛΑΜΠΡΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ

ΤΟ ΛΑΜΠΡΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Διαβάσαμε στη “Ρομφαία”:

“Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Καστορίας, ανακοινώνεται ότι ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καστορίας κ. Σεραφείμ, λόγω της κρίσιμης οικονομικής συγκυρίας που βιώνει η Πατρίδα μας, δεν θα εορτάσει και φέτος τα ονομαστήριά του, την Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2015, ημέρα μνήμης του Αγίου Σεραφείμ Επισκόπου Φαναρίου και Νεοχωρίου του θαυματουργού.

Με τον τρόπο αυτό ο Σεβασμιώτατος δηλώνει τη συμπαράστασή του στο δοκιμαζόμενο λαό της Ελλάδος και ιδιαίτερα της Καστοριάς, που πλήττεται τόσο από την κρίση.

Θα αρκεστεί μόνο στην τέλεση της Ακολουθίας του Εσπερινού και της Θείας Λειτουργίας, σε έναν Ιερό Ναό της Μητροπολιτικής μας Περιφέρειας και θα δεχθεί τις ευχές των πνευματικών του παιδιών στο τέλος της κάθε Ιεράς Ακολουθίας.”

Αυτή η λιτή και σαφής ανακοίνωση έπρεπε να εκδίδεται από όλους τους Μητροπολίτες όταν γιορτάζουν τα ονοματήριά τους. Το απαιτεί η κρισιμότητα των καιρών, το ασκητικό πνεύμα της Ορθοδοξίας και η ποιμαντική ευθύνη που πρέπει να χαρακτηρίζει τους αρχιερείς.

Ο Σεβ. Καστορίας είναι ένας από τους πιο πνευματικούς επισκόπους της Ορθοδοξίας. Δίνει το καλό παράδειγμα που ελπίζουμε ότι θα ακολουθήσουν και όσοι αρχιερείς ζουν στο δικό τους κόσμο μακριά από την τραγική κατάσταση που βρίσκεται η πατρίδα μας και επιμένουν να γιορτάζουν με φανφάρες και πολυαρχιερατικές φιέστες τα ονοματήριά τους.

Ακατηγόρητος επίσκοπος ο Σεβ. Καστορίας. Σεμνός, ταπεινός, ιεροπρεπής, παραδοσιακός, αδιάβλητος με πολύ αξιόλογη πατερική θεολογική συγκρότηση εμπνέει τους πιστούς. Ελπίζουμε όμως ότι θα μιλά και για θέματα πίστεως. Ιδιαίτερα τώρα που οι Οικουμενιστές ετοιμάζονται να θεσμοθετήσουν τις αβαρίες τους στη μέλλουσα να συνέλθει το 2016 Πανορθόδοξη Σύνοδο.

Η ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΜΟΛΟΓΙΩΝ ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ Ι. ΚΑΝΟΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΜΑΣ

Η ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΜΟΛΟΓΙΩΝ ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ Ι. ΚΑΝΟΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΜΑΣ

Του π. Πέτρου Χίρς

=====

Τέσσερα στάδια περνάει για να πετύχει το σκοπό του ο διάβολος, την ανατροπή της πίστεως μας.

Πρώτο Στάδιο: Η Συνύπαρξη

Το πρώτο είναι η συνύπαρξη. Έρχεται σε ετέρα μορφή όπως το φίδι και βρίσκεται κοντά μας, κοντά στους ορθοδόξους, κοντά στους πιστούς. Αυτή η συνύπαρξη είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να προχωρήσει στο επόμενο στάδιο που είναι ο διάλογος. Γι’ αυτό ο Θεός στην Παλαιά Διαθήκη είναι τόσο αυστηρός να μην αναμιγνύεται ο λαός του Θεού με τους ειδωλολάτρες. Ακριβώς γιατί είναι η αρχή της πτώσης. Η συνύπαρξη. «Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις», λέει ο Απόστολος Παύλος. ἐξέλθατε ἐκ μέσου αὐτῶν, καὶ ἀφορίσθητε, λέγει κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε· κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς».

Αλλά σήμερα δεν είμαστε στην Παλαιά Διαθήκη, δεν μπορούμε να βγούμε υπαρξιακά από τον κόσμο αλλά τροπικά. Τροπικά βγαίνει ο πιστός. Τότε ήταν ορατά σύνορα, τώρα είναι πνευματικά. Και σύνορα οι Πατέρες της Εκκλησίας όρισαν τους κανόνες της Εκκλησίας. Και υπάρχουν κανόνες της Εκκλησίας για τη συμπεριφορά μας ιδιαίτερα στα πνευματικά με τους ετεροδόξους, τους αιρετικούς. Αυτά τα όρια πρέπει να σεβόμαστε αν θα μένουμε μακριά από τον πειρασμό. Αν καταργούμε τους κανόνες, αν καταργούμε τα σύνορα, μπαίνουμε στον πειρασμό. Και ο πειρασμός είναι να συσχηματιζόμαστε με αυτόν τον κόσμο, να γίνουμε κοσμικοί όχι μόνο στην πίστη αλλά και στη μεθοδολογία, γιατί πολλοί μπορεί να μένουν ορθόδοξοι δογματικά αλλά ετερόδοξοι μεθοδολογικά. Και λέει ο Απόστολος Παύλος «μὴ συσχηματίζεσθε τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ μεταμορφοῦσθε τῇ ἀνακαινώσει τοῦ νοός, εἰς τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς τί τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ, τὸ ἀγαθὸν καὶ εὐάρεστον καὶ τέλειον». Η τήρηση των κανόνων της Εκκλησίας είναι απαραίτητη, για να μη μπούμε στον πειρασμό της συνύπαρξης τροπικά με τους ετεροδόξους.