ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚO ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΘΛΙΒΕΡΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΤΟΥ 1955

ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚO ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΘΛΙΒΕΡΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΤΟΥ 1955

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Στις 24 τρέχοντος οι Κωνσταντινουπολίτες της Γενεύης διοργάνωσαν στο πανεπιστήμιο της πόλεως εσπερίδα με θέμα τους διωγμούς κατά των Ελλήνων της Πόλεως από τον τουρκικό κατευθυνόμενο όχλο στις 6-7 Σεπτεμβρίου 1955. Μεταξύ άλλων στην εκδήλωση έστειλε και μήνυμα ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Ο Παναγιώτατος μίλησε έξω από τα δόντια κι είπε πολλές αλήθειες για τα τραγικά εκείνα γεγονότα. Όμως είναι, τουλάχιστον ατυχής η αναφορά στα γεγονότα του  Παρισιού της 13ης τρέχοντος. Τι ακριβώς είπε και για ποιο λόγο δεν είμαστε μεταξύ εκείνων που συμφωνούν με τη θέση του αυτή;: «Η επισήμανσις αύτη έχει ιδαιτέραν σημασίαν, μάλιστα κατά τας ημέρας ταύτας των δραματικών εν Γαλλία γεγονότων των προκληθέντων εκ του ιδίου τυφλού πάθους, εκ της ιδίας αγνοίας και προκαταλήψεως, εκ του ιδίου φανατισμού προς εκείνα του τραγικού Σεπτεμβρίου του έτους 1955». 

Τα γεγονότα του Παρισιού έχουν πηγή κι έμπνευση, Παναγιώτατε, το «ιερόν Κοράνιον». Δεν μπορουμε να τους δίνουμε συγχωροχάρτι μιλώντας για τυφλό πάθος, άγνοια, προκατάληψη και φανατισμό. 

Ένας εκπρόσωπος του Μωαμεθανισμού, ο ιμάμης του Άμστερνταμ της Ολλανδίας, ονόματι Γιασίν Ελφοργκανί είπε κάτι πολύ σημαντικό, που μας φέρνει αντιμέτωπους με την αλήθεια και τη σκληρή πραγματικότητα. «Οι τρομοκράτες νομιμοποιούν θεολογικά τις πράξεις τους. Δεν μπορούμε συνεχώς να λέμε: Αυτό ΔΕΝ έχει σχέση με το Ισλάμ». Ποιος μπορεί να διαψεύσει τον ιμάμη; Αυτά είναι γραμμένα στον ακρογωνιαίο λίθο της ακανθώδους αυτής θρησκείας, που από τη φύση της προάγει τη βία, το μίσος και την εξόντωση παντός αντιτιθεμένου. Δεν προάγει ο Μωαμεθανισμός την αγάπη και την συγχωρητικότα, ούτε την καταλλαγή. 

Για τους Μωαμεθανούς είναι θέμα πίστεως η εξόντωση των «απίστων» και μάλιστα πρωτεύον, ουσιώδες και αναντίλεκτον. Το λέει το «ιερόν Κοράνιον». Γι’ αυτούς είναι το θέλημα του θεού τους, που το λένε Αλλάχ κι όχι ζήτημα τυφλού πάθους, άγνοιας, προκαταλήψεως και φανατισμού. Κάθε προσπάθεια ωραιοποιήσεως ή αποποινικοποιήσεως δεν μας οδηγεί στην αποφυγή, αλλά τη επανάληψη τέτοιων γεγονότων.