ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΣΤΑΘΜΟΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΣΤΑΘΜΟΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Τρεις βασικά είναι οι σταθμοί της οικουμενιστικής πορείας. 

1.) Η κακοδοξία της “διηρημένης Εκκλησίας”, 

2.) Η κακοδοξία της “διευρυμένης Εκκλησίας”, και, 

3.) Η κακοδοξία της πέραν της Εκκλησίας σωτηρίας.

1.) Η κακοδοξία της “διηρημένης Εκκλησίας” αναφέρεται πρωτίστως -όχι αποκλειστικά- στην οικουμενιστική φρενίτιδα για ένωση Ορθοδοξίας και Παπισμού. Αναγνωρίζει έγκυρα μυστήρια στους Παπικούς και αφήνει ορθάνοιχτο το δρόμο για τον εξουνιτισμό των Ορθοδόξων.

2.) Η κακοδοξία της “διευρυμένης Εκκλησίας” εκφράζεται θεωρητικά με την αίρεση της “βαπτισματικής θεολογίας”, ενώ στην πράξη εκφράζεται με τη θεώρηση των προτεσταντικών Ομολογιών ως Εκκλησιών και με την ισότιμη συμμετοχή των Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών στο ΠΣΕ (Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών)-γράφε αιρέσεων-. 

Η υποδομή της “βαπτισματικής θεολογίας” ανάγεται στην baptismal theology και στην fides reflexive (αντανακλαστική πίστη) της Β΄ Βατικάνειας Συνόδου που με τη σειρά τους χρωστούν πολλά στην Αγγλικανική “θεωρία των κλάδων” (branch theory), η οποία πρεσβεύει ότι οι διάφορες χριστιανικές Ομολογίες είναι κλαδιά του δέντρου της Una Sancta (της "Μίας Αγίας") πρωτοχριστιανικής Εκκλησίας. Πρόκειται προφανώς για καθαρά προτεσταντική κακοδοξία.

3.) Η κακοδοξία της πέραν της Εκκλησίας σωτηρίας διατυπώθηκε με ενάργεια στην πρόσφατη ομιλία του Σεβ. Περγάμου στο Μόναχο. Αποπειράται να θεμελιώσει την πλάνη ότι μπορεί να επιτευχθεί η σωτηρία εκτός Εκκλησίας πέραν του χριστιανισμού. Ούτε που χρειάζεται να συζητηθεί ότι η θεωρία αυτή αποτελεί κάθετη ανατροπή του Ευαγγελίου.

Και οι τρεις θεωρίες έχουν κοινό πατέρα: Τον Σεβ. Μητροπολίτη Περγάμου Γέροντα Ιωάννη Ζηζιούλα, δεξιό βραχίονα του Οικουμενικού Πατριαρχείου στους διαλόγους και πρόεδρο της επιτροπής προετοιμασίας της σύγκλησης της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου.

Συμπέρασμα:

Δεν νοείται σύγκληση Πανορθόδοξης Συνόδου στην οποία ο Σεβ. Περγάμου δεν θα είναι υπόδικος για τις κατά συρροήν εκκλησιολογικές αιρέσεις που διατύπωσε. Αλλά αυτή η αδήριτη υποχρέωση δεν είναι ούτε εξ αποστάσεως στις προθέσεις της μέλλουσας να συνέλθει Πανορθόδοξης Συνόδου. Επομένως γιατί θα συνέλθει η Πανορθόδοξη Σύνοδος;