ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΔΙΑΣΠΟΡΑ. ΒΗΜΑ ΣΗΜΕΙΩΤΟ

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΔΙΑΣΠΟΡΑ. ΒΗΜΑ ΣΗΜΕΙΩΤΟ

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Τώρα, που το έργο της Συνόδου του Κολυμβαρίου έχει περατωθεί, έχουμε κάθε δικαίωμα να το σχολιάσουμε, όπως προνοεί εξάλλου κι η απόφαση της Συνόδου του 1848.

Επί του παρόντος περιοριζόμαστε στο σχολιασμό του θέματος της Ορθοδόξου Διασποράς. Όπως αναφέρει το τελικό κείμενο, η Σύνοδος «ενέκρινε τα συμφωνηθέντα στη Σύναξη των Προκαθημένων του Σαμπεζύ (του παρελθόντος Ιανουαρίου) μετά τινων τροπολογιών». Αναφέρεται επίσης στο τελικό κείμενο ότι η Σύνοδος εύχεται «όπως επιλυθεί το ζήτημα της Ορθοδόξου Δασποράς το ταχύτερον». 

Αν μεταφράσουμε όλ’ αυτά στην καθομιλουμένη δεν έγινε, ούτε το παραμικρό βήμα προς την ορθή κατεύθυνση. Τι άλλο μπορεί να σημαίνει η φράση «δεν είναι εφικτή η άμεσος μετάβασις εις την αυστηρώς κανονικήν τάξιν της Εκκκλησίας»; 

Εν τέλει, αντί της επιλύσεως του ζητήματος, που είχε γίνει σημαία των επιμενόντων εις την σύγκλησιν της πολλά υποσχόμενης Συνόδου εδώ και τώρα, έχουμε την παγίωση και μάλιστα άνευ της συγκαταθέσεως τεσσάρων Εκκλησιών και δη του πατριαρχείου της Μόσχας αλλά και του πατριαρχείου της Αντιόχειας, που είναι άμεσα εμπλεκόμενα στο ζήτημα, ενός καθεστώτος που πόρρω απέχει από του να είναι κανονικόν. 

Μάλιστα ενεκρίθη και ο Κανονισμός Λειτουργίας των Επισκοπικών Συνελεύσεων. Είναι γνωστόν ότι ουδέν μονιμότερον του προσωρινού. Άρα η εμβαλλωματική λύση «μας έμεινε», κατά το δη λεγόμενον. 

Κι ένα τελευταίο σχόλιο επί του θέματος. Στο Κανονισμό Λειτουργίας (άρθρο 10.1.) αναφέρεται ότι οι αποφάσεις των Επισκοπικών Συνελεύσεων λαμβάνονται «καθ΄ομοφωνίαν». Δεν διευκρινίζεται αν η Συνόδος δέχεται την πατριαρχική ερμηνεία του όρου  αυτού ή αυτή του Πατριαρχείου της Μόσχας. 

Περαίνοντας το λόγο όλη αυτή η υπόθεση κάνει το λογισμό μου να στρέφεται, σχεδόν ενστικτωδώς, στον τίτλο του σαιξπηρικού έργου «Πολύ κακό για το τίποτα».