ΒΡΟΝΤΗΞΕ Η ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΜΠΑΝΑ ΤΟΥ ΑΘΩΝΑ!

ΒΡΟΝΤΗΞΕ Η ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΜΠΑΝΑ ΤΟΥ ΑΘΩΝΑ!

Του Ορθόδοξου Περιοδικού “Ο ΣΩΤΗΡ”

=====

Βρόντηξε ή μεγάλη καμπάνα του Άθωνα!

Ή φωνή τής Ίεράς Κοινότητας του Αγίου Όρους άντήχησε, όμοια βροντή, στήν κατεστραμμένη άκοή τής άποστατημένης ήγεσίας του τόπου μας. Μέ τήν άνακοίνωσή της για τά μεγάλα ζητήματα του Μαθήματος των Θρησκευτικών καί του νομοσχεδίου περί των Έμφυλων Ταυτοτήτων, άλλά καί μέ τή δυναμική άπόφασή της νά κλείσει τις πύλες του Άγιου Όρους στόν Πρωθυπουργό τής χώρας, πού ζητούσε νά τό έπισκεφθεΐ τήν 27η Σεπτεμβρίου (ήμέρα τοϋ Σταυρού μέ το παλαιό ήμερολόγιο, πού άκολουθεΐ τό Άγιον Όρος), έδειξε ότι τό νεοταξικό θηρίο δέν θά βρει εύκολη τροφή σέ τούτη τή χώρα τών Άγιων καί των ήρώων.

Ήταν καιρός. Έπρεπε νά άκουστεί τούτο τό ήχηρό σάλπισμα άπό τό Άγιον ’Όρος τής ’Ορθοδοξίας. Διότι σ’ αύτό κυρίως προσβλέπουμε οί πιστοί ώς τό άπαρτο κάστρο τής Πίστεως και τών Παραδόσεών μας.

Θαυμάσαμε καί τή δυναμική άπόφασή του νά άρνηθεΐ τήν έπίσκεψη τοΰ Πρωθυπουργού, κίνηση σπανιότατη στά χίλια τόσα χρόνια τής ιστορίας του.

Κι όχι πώς δέν θά ήθελαν τήν έπίσκεψη ένός Πρωθυπουργού οί σεβάσμιοι πατέρες τοΰ Άθωνα. Άλλά θά τήν ήθελαν ώς ένός πιστού Πρωθυπουργού, ταπεινού προσκυνητοΰ τών ιερών και άγιασμένων σκηνωμάτων τοΰ Όρους, καί σεβαστικοϋ τών αιωνίων Παραδόσεών του.

Όμως ή πολιτεία του τούς έμποδίζει. Γι’ αύτό ό άγιος Ηγούμενος της Δοχειαρίου Γρηγόριος αναφέρει μέ παρρησία:

“Δέν τόν δεχόμαστε τόν Τσίπρα στο Άγιον Όρος, άν δέν έπιδείξη έμπρακτη μετάνοια καί άν δέν μαζέψη τά πούπουλα - πού μόνο πούπουλα δεν είναι - τής άπιστίας, τής άποστασίας καί τής διαστροφής άπό τό κράτος το έλληνικό. Άν δεχόμασταν τόν Τσίπρα μέ έκκλησιαστικές τιμές, αύτός ό πονεμένος λαός πόσο δάκρυ θά έχυνε την ήμέρα έκείνη τού Σταυρού;"

Λόγια ξεκάθαρα, σταράτα, αύθεντικά. 'Όμως σέ ποιούς άπευθύνονται; Σε ποιά ήγεσία; Σέ ποιούς άρχηγούς;

Οί σημερινοί πολιτικοί μας ήγέτες -καί όχι μόνο οί πολιτικοί- είναι νάνοι. Έτσι γεννήθηκαν; Έτσι άνατράφηκαν; ’Έτσι κατάντησαν; Αδιάφορο.

Σημασία έχει πώς είναι μικροί. Ασήμαντοι. Καί πολλοί άπ’ αύτούς και θρασείς. Πού μεγαλαυχούν, έπαίρονται, ύψώνουν τό σπιθαμιαίο άνάστημά τους μπροστά στήν Ιστορία.